พระร่วงรางปีนสุโขทัย สนิมแดง หนึ่งในดวงใจ


มีสนิมแดงประปราย สนิมไขคลุมอยู่กับสนิมผด สนิมไข่ปลารอบ การแตกใยแมงมุมเนียนไปทั้งองค์

ประมาณสองปีมาแล้ว ผมไปทัศนศึกษาเมืองเก่าสุโขทัย และได้ไปชมวัดศรีชุม ในระหว่างนั้นก็มีสายเดินพระเข้ามาเจอกันพอดี โดยมีเจ้าอาวาสวัดศรีชุมเป็นตัวกลาง

ผมถามเขาว่ามีอะไรให้ชมบ้าง

เขาบอกว่า มีพระร่วงรางปืนมาองค์หนึ่ง

ผมก็ฟังไปงั้นๆ เพราะหนังสือตำราพระบอกว่ามีสมบูรณ์ๆ แค่ 5 องค์ ตอนนี้อยู่ในมือเศรษฐีหมดแล้ว

แต่ผมก็ยังสนใจ ลองส่องดู ไม่เห็นมีสนิมแดง มีแต่รอยลวดถักจนผุขาดคาองค์พระ

และมีร่องรอยลวดกดทับที่องค์พระด้านหน้าหลายรอย

ผมจึงคิดว่า อายุการใช้งานน่าจะเก่าอย่างน้อยก็ยี่สิบ สามสิบปี และนึกว่าเป็นพระเกจิรุ่นหลังๆ ก็ได้

จึงลองถามเขาว่าจะแบ่งได้เท่าไหร่ เขาขอสามพัน

ผมมีแค่พันสามร้อยบาทในกระเป๋าตังค์ ก็เลยต่อพันเดียว ไม่งั้นต้องรอไปเบิกเงิน

ต่อกันไปมาสักพัก ตกลงกันที่ พันห้า โดยผมไปหาเงินในรถมาได้อีก 200 บาท

พอมาถึงโรงแรม ก็ส่องดูละเอียด ขนลุกซู่เลย เพราะเนื้อเก่าจริงๆ

ทั้งสนิมผดและใยแมงมุม ผิวสนิมงอกละเอียดยิบ น่าจะถึงยุค จึงดีใจมากและนอนกอดพระองค์นี้ทั้งคืน

 

 

วันต่อมาผมเลยลองไปสืบข้อมูลที่เมืองเก่าศรีสัชนาลัย ว่าคนแถวนั้นมีข้อมูลเกี่ยวกับเรื่องนี้อย่างไรบ้าง

ก็ได้ความว่า ชาวบ้านแถบนั้นจะนับถือพระร่วงรางปีนมาก มักมีเป็นพระประจำครอบครัว หรือประจำตระกูลกันเป็นปกติ ไม่มีใครคิดจะปล่อยพระเข้าสู่ระบบตลาด

แต่ก็จะไม่บอกใคร ด้วยเหตุว่ากลัวโดนปล้น หรือโดนขโมย หรือไม่ก็โดนกรมศิลป์มาตามทวงคืน

และผมลองแอบถามผู้รู้ในหมู่บ้านรอบๆอุทยานประวัติศาสตร์ ก็ได้ความว่า

มีการขุดหาพระร่วงรางปืนกันมานานแล้ว ก่อนที่กรมศิลป์จะมาบริหารจัดการเรื่องนี้

และพระที่มีในตำราหนังสือพระนั้นเป็นแค่เศษๆเหลือของชาวบ้านเลือกไปแล้วเท่านั้น

นอกจากพระ ก็ยังพบแม่พิมพ์เก่า ที่นำมาใช้ต่อในรุ่นหลังๆจนเสียหายไปแล้ว

และส่วนใหญ่ได้แกะพิมพ์ใหม่ใช้สร้างพระใหม่กันทั่วไป

จากประวัติที่ได้ ประกอบความเก่าของเนื้อ ทำให้ผมมั่นใจว่าพระร่วงรางปืนองค์นี้น่าจะแท้ เก่าได้อายุ

นอกจากรอยลวดถักใช้จนผุติดกับเนื้อพระแล้ว ยังมีสนิมแดงประปราย สนิมไขคลุมอยู่กับสนิมผด สนิมไข่ปลาทั้งองค์ การแตกใยแมงมุมเนียนไปทั้งองค์

และที่น่าตื่นเต้นมากก็คือ หลังจากที่ผมนำมาเก็บรักษาอย่างดี ก็เริ่มมีไขและสนิมแดงเกิดขึ้นมาเรื่อยๆ ผมเริ่มสังเกตเห็นชัดๆ ก็ตอนแกะพระมาถ่ายรูปนี่แหละครับ

ท่านยังมีชีวิตอยู่จริงๆ

และคาดว่า ช่วงที่ชาวบ้านถักลวดใช้นั้น ท่านน่าจะโดนสัมผัส โดนขัดถู จนสนิมแดงหลุดหายไปหมด เหลือแต่สนิมผด และสนิมไขบางๆ

พอดูแล้วดูอีก ยิ่งดูง่าย ไม่ขัดตาในทุกมิติ

ดูเมื่อไหร่ก็ยังไม่เบื่อ คัดแล้วคัดอีกก็ยังชอบ

เลยกลายมาเป็นหนึ่งเดียวในดวงใจของผมครับ

หมายเลขบันทึก: 494123เขียนเมื่อ 9 กรกฎาคม 2012 10:11 น. ()แก้ไขเมื่อ 22 กรกฎาคม 2012 16:11 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (7)

ขอบคุณมากค่ะ สำหรับบทความดีดีนี้นะคะ

สุดยอดมากเลยครับอาจารย์ เห็นชัดๆก็วันนี้เอง สวยมากครับ อยากเห็นของดีดีอีกนะครับ

สวยมากค่ะ เป็นบุญของอาจารย์ที่ได้บูชาพระองค์นี้ค่ะ

ผมว่าอาจเป็นวาสนาจริงๆครับ พระร่วงรางปีนไม่ใช่ของหาง่ายนะครับ

ใครที่สงสัย อยากดูองค์จริง เชิญได้ทุกเวลา

ขอให้ดูเป็น และเป็นคนจริงเท่านั้น

ดูไม่เป็น สายตาไม่ดี ก็ควรศึกษา ไม่ใช่มากล่าวหาไร้สาระครับ

ขออนญาตลบพวกไม่ลงทะเบียน กะจะเข้ามากวนอย่างเดียวครับ

ยินดีด้วยนะครับอาจารย์ ผมว่า เป็นเพราะ วาสนา ส่วนหนึ่ง และ ผลจากการศึกษามามากของท่านด้วยนะครับ 

ขอบคุณครับ รูปไปดูในเฟสนะครับ ตอนนี้เลี่ยมทองแล้ว ใช้ทองเก้ากรัมกว่าๆครับ

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท