เมื่อดร.ป๊อป ไม่คิดเงิน...กิจกรรมบำบัด
กรณีศึกษาเดินทางมาจากสงขลา มีอาการบาดเจ็บของก้านสมอง ราว 1 ปี มีกล้ามเนื้อใบหน้าลีบข้างขวา มีกล้ามเนื้อลิ้นรับรสได้ซีกซ้าย มีกล้ามเนื้อแขนขาข้างขวาที่แข็งแรงและรับความรู้สึกเย็นจากน้ำแข็งได้ดีกว่าข้างซ้าย
ดร.ป๊อป ประเมินและออกแบบโปรแกรมกิจกรรมบำบัด คือ ให้ลองเคี้ยวอาหารจำพวกที่ไม่มีน้ำตาล (จะทำให้น้ำลายเหนียวและกลืนลำบาก) ป้อนผ่านลิ้นข้างซ้าย แล้วเคี้ยวให้ละเอียด ก่อนกลืนให้เอียงคอไปขวา พร้อมกลืนแบบไม่หลับตา หากกลืนไม่ลง ให้ใช้นิ้วชี้และนิ้วกลางกระตุ้นขึ้นซ้ำๆ เลยใต้คางมาประมาณ 5 ซม. จากนั้นรอจนเคี้ยวเสร็จ ก็จิบน้ำอุ่นแล้วกลืนลงไปอีกครั้ง ซึ่งความอุ่นของน้ำจะกระตุ้นการหดตัวของกล้ามเนื้อการกลืนได้ดีขึ้น ลองแบบนี้ไม่เกิน 3 คำต่อมื้อ ทำ 3 มื้อ ก่อนทานอาหารหน้าท้อง แล้วพยายามฝืนให้กลืนน้ำลายเองใน 5 นาที หากไม่ไหวให้บ้วนน้ำลายลงกระโถนได้ ติดตามผลใน 1 เดือน
กรณีศึกษาเดินทางมาจากราชปารภ เป็นเด็กน้อยสมองพิการ มีแม่ชาวไทยและมีพ่อชาวญี่ปุ่น ร้องไห้ตลอดเวลา พร้อมเคาะศรีษะด้วยสมองมือด้วยความหงุดหงิด ถามไปมา พบว่า คุณแม่กระตุ้นการดูดกลืนกินขณะนั่งแท๊กซี่ แล้วตามด้วยการป้อนนมทางหน้าท้อง ทำให้น้องท้องอืดและมีลมในท้องมากจนไม่สบายตัว
ดร.ป๊อป ประเมินและออกแบบโปรแกรมกิจกรรมบำบัด คือ ให้ใช้ช้อนเล็กตื้นตักอาหารฝึกไม่เกิน 5 คำแต่ละคำห่างกัน 5-15 นาที เพราะน้องหายใจแรงเร็วขณะปิดปากกลืน คำที่ 1 และ 5 สามารถป้อนเป็นน้ำผลไม้ข้นที่ลิ้นตรงมุมปากขวา ที่มีแรงมากกว่าข้างซ้าย เด็กสามารถปิดปากเองได้ ไม่ต้องปิดปากให้เด็ก ปล่อยให้กลืนไปเรื่อยๆ จนอาหารหมด คำที่ 2-4 สามารถป้อนเป็นซุปผัก/ผลไม้ข้น ตรงกลางลิ้น เพิ่มโปรตีนได้บ้างแต่ต้องทำให้เนื้อละเอียด แต่ละคำต้องประคองไม่ให้เด็กก้มและแหงนคอมากจนเกินไป ระหว่างวันนำช้อนแต่แยมหรือช๊อคโกแลต แตะริมฝีปากไปมาให้ทั่วจนเด็กปิดปากเลียได้ด้วย
ทั้งสองกรณีศึกษาได้โทรมาหาดร.ป๊อป เพื่อขอปรึกษาทางกิจกรรมบำบัดในการบำบัดฟื้นฟูความสามารถในการกลืนกินอาหาร ผ่านการอ่านบันทึกใน Go to Know และดร.ป๊อป ไม่มีเวลาให้จริงๆ เพราะติดภาระงานสอนและบริหารที่คณะฯ จึงต้องยอมให้เวลาที่บ้าน เพราะกรณีศึกษามีความตั้งใจและความมุ่งมั่นอย่างแท้จริง ดร.ป๊อป จึงปฏิเสธเมื่อญาติของกรณีศึกษาทั้งสองรายจะนำเงินมาให้ และได้บอกว่า "จะไม่รับเงินในการให้บริการกิจกรรมบำบัดที่บ้านของดร.ป๊อป ที่ทำไปเพราะมีความสุขที่อยากทำด้วยจิตอาสา" ญาติของกรณีศึกษาหน้าเสีย เกรงใจ และยกมือไหว้ด้วยความขอบคุณแล้วเดินออกไปจากบ้านดร.ป็อป โดยนำเงินกลับใส่กระเป๋าของเค้าไป
นี่คือบทเรียนหนึ่งที่ดร.ป๊อป คิดว่า "ทำไมต้องใช้เงินแลกเปลี่ยนบริการ ทำไมไม่ใช้ความสุขแลกเปลี่ยนบริการหละ"
ลองคลิกหาคำตอบจาก MV ความสุขในกระเป๋าใบใหญ่
ความเห็น (10)
ขอบคุณมากครับคุณทิมดาบ
เรียนท่าน ดร.อ่านแล้วอิ่มด้วย เชื่อมั่นว่าคนแบบนี้ยังมีอีกมากแต่ไม่เสนอตัว
สิ่งดีๆเรื่องดีๆ ทำดีๆ อยากฟังอยากแบ่งปันแล้วนำไปแบ่งปันต่อ
ที่แล้วๆมาเรามีประการณ์ตรงทางลบ
ซื้อถ่านไฟฉายใส่วิทยุ ไม่แกะหัวถ่าน พาไปร้านซ่อม เพียงเขาแกะฟรอยบิดหัวถ่านต้องใช้บริการไป ห้าสิบบาท
ขอบคุณค่ะ อยากให้มีเรื่องราวดีๆ แบบนี้เกิดทุกวันในสังคม เข้าใจแล้วว่า ที่อาจารย์ทุ่มเทมุ่งมั่นพัฒนางานกิจกรรมบำบัด ก็ด้วย ได้ช่วยเพื่อนมนุษย์ในการดำรงชีวิตจริงๆ
ขอบคุณมากครับอาจารย์วอญ่า-ผู้เฒ่า-natachoei--
เห็นด้วยครับ ห้าสิบบาทซื้อใจคนไม่ได้จริงๆ ครับผม
ขอบคุณมากครับคุณหมอ ป. เห็นด้วยครับ อยากให้คนไทยมีความสุขกับการให้ทุกๆคนในสังคมมากกว่าปัจจุบัน ใช่ครับวิชาชีพกิจกรรมบำบัดไทยล้าหลังกว่ากิจกรรมบำบัดในประเทศที่พัฒนาแล้วถึง 20-60 ปี ครับ ผมก็พยายามทำให้ดีที่สุดครับผม
ขอบคุณมากครับสำหรับดอกไม้จากอ.ดร.ขจิต อ.นุ อ.ดร.ธวัชชัย คุณชลัญธร และอ.ณัฐพัชร์
มีคนเคยบอกดิฉันว่า ทำบุญทำได้ไม่นานหรอกเดี๋ยวก็หมดแรง อาจารย์ป๊อบคิดว่าอย่างไรค่ะ แต่ดิฉันเองคิดว่า ถ้าไม่เหลือบ่ากว่าแรง เราทำบุญได้ก็ทำไปเถิดนะคะ ชีวิตคนเราก็เท่านี้ ความสุขทางใจ หรือ Happiness จากการให้อาจช่วยยืดชีวิตให้เราได้อยู่ไปอีกนานกว่าเงินที่ได้รับนะคะ ชื่นชมค่ะอาจารย์ :)
เป็นประเด็นที่น่าสนใจและขอบคุณมากครับ อ.จัน
เมื่อวานแม่ของผมก็ถามว่า เหนื่อยไหมที่ต้องใช้แรงกายและแรงใจกับคนไข้ในวันหยุด ผมก็ตอบว่า เหนื่อยแต่ไม่หมดแรง ไม่ได้คิดว่าเป็นการทำบุญ แต่คิดว่าเป็นการใช้ความรู้ในตัวตนมาช่วยเหลือผู้อื่นด้วยใจ
คุณแม่ของผมก็เสริมว่า ทำดีให้เต็มที่ในวันนี้และวันต่อๆไป เพราะเราไม่มีทางรู้ว่า จะได้มีโอกาสทำดีในชาติหน้าหรือไม่ ทำดีก็มีหมดแรง แต่สักวันก็มีแรงทำดีได้ไหม :)
ยอดเยี่ยมค่ะ มีแรงและมีความสุขก็ต้องช่วยกันต่อไปนะคะ
ขอบคุณมากครับพี่โอ๋