ฉันกับความเงียบ
เมื่อเท้าแตะพื้นเมืองเชียงใหม่หลังจากนั่งรถวีไอพี แม่สาย-เชียงใหม่ อย่างหัวสั่นหัวคลอนตลอด ๔ ชั่วโมง ๓๐ นาที ที่ก่อนหน้าพยายามสลัดความสับสนวุ่นวายทั้งภายในและภายนอกต่อสภาวะงานและจิตใจ ..
ที่นี่! แม้จะเพียง ๑ วัน ๑ คืนก็เลือกที่จะมาเพื่อขออยู่เงียบๆ และพักผ่อนอย่างจริงจัง ..
แพลนก่อนหน้าคือพักผ่อน แต่ถ้ามีโอกาสไปหาแรงบันดาลใจกับเจ้าของบ้านและเพื่อนบ้านได้ก็วิเศษ "เอาขลุ่ยโอคาริน่า กับอูคูเรเร่ ติดมาด้วยนะ จะพาไปหาดาร์" เสียงเจ้าของบ้านเปรยผ่านโทรศัพท์มาเช่นนั้น แต่ดูจากการเดินทางก่อนหน้าและหลังจากนี้อาจทำให้ไม่สะดวกในการพาอูคูเรเร่มาด้วย จึงนำมาแต่ขลุ่ยดินเผาโอคาริน่าเท่านั้น ..
ค่ำคืนแรก .. ในความเงียบสงบ เสียงจิ้งหรีดบรรเลงเพลงอย่างบางเบา กลิ่นบ้านไม้ที่อบอวนไปด้วยความตั้งใจสร้างของเจ้าของบ้าน กลิ่นอากาศที่แสนสะอาดและเย็นสบาย แต่..กลับนอนลืมตาโพลงมองหน้าต่างบานนี้นานอยู่พอสมควร เป็นเพราะความเงียบ เงียบเกินไปหรืออย่างไรจนไม่คุ้นชิน แต่นี่คือสิ่งที่ใฝ่ฝันหานี่นา .. ลุกมาเล่นอูคูเรเร่ (ยืมเจ้าของบ้านไว้) ไปได้ ๑ เพลง แต่เริ่มเกรงใจเพื่อนบ้านประเดี๋ยวจะแอบโยนอะไรข้ามรั้วมา .. เปิดคอมฯ เช็คเมล์ เอ๊ะ! ตั้งใจจะวางงานไว้ก่อนนี่นา .. ปิดคอมฯ ปิดไฟ ปิดพัดลม และปิดเปลือกตา ....
-------------------------------------------
ภาพ
: The Silent
บันทึกภาพ
: ณัฐพัชร์ ทองคำ
กล้อง :
iPhone4
สถานที่
: บ้านห้วยส้ม,
สันป่าตอง เชียงใหม่
วัน เวลา
: ๑๖ มิถุนายน ๕๕, ตี ๕ ครึ่ง
ของเช้าวันใหม่
ความเห็น (20)
ภาพ :
อยู่ที่ไหนก็เหงาได้
บันทึกภาพ :
คนบ้านไกล
กล้อง : Nikon 7100
สถานที่ : อเมริกา
วัน เวลา : มิถุนายน
๕๕
ความเหงาอยู่ในใจ
การได้มีโอกาสอยู่กับตัวเอง เราจะได้ยินเรื่องราวในความเงียบนะคะ
ขอบคุณทุกท่านค่ะสำหรับดอกไม้ ^^
สวัสดีค่ะ คุณคนบ้านไกล :
- ใช่เลยค่ะ อยู่ที่ไหนก็เหงาได้ แต่คิดว่าถ้าเราทำตัวไม่เหงามันก็จะไม่เหงา การได้อยู่เงียบๆ นิ่งๆ อยู่กับตัวเอง เป็นสิ่งที่โหยหาสำหรับคนเมืองที่ต้องเร่งรีบไปกับจังหวะชีวิตที่ต้องต่อสู่ไปกับการงาน แต่พอได้มาพบเจอ ใหม่ๆ ก็คงยังปรับตัวไม่ทัน อย่างตัวเองเป็นต้นหน่ะค่ะ ^^
- ขอบคุณสำหรับภาพสวยๆ จากอเมริกา เป็นบริเวณหน้า/หลังบ้านของคุณคนบ้านไกลสินะคะ ขอภาพสวยๆ อีกนะคะ ^^
สวัสดีค่ะคุณครูบนดอย : ประหนึ่งทุกข์อยู่ในใจ เก็บไว้ไม่แสดงความอ่อนแออย่างนั้นใช่ไหมคะ เป็นสิ่งหนึ่งที่กำลังพยายามปฏิบัติอยู่ค่ะ ขอบคุณนะคะที่เตือนให้คิดค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณตันติราพันธ์
- การได้มีโอกาสอยู่กับตัวเอง เราจะได้ยินเรื่องราวในความเงียบนะคะ
- จริงด้วยค่ะ การได้ใช้เวลาอยู่กับตัวเอง ได้คิดทบทวนตัวเองอยู่สม่ำเสมอจะทำให้ไม่ลืมว่าเรากำลังทำอะไรอยู่ และหลงลืมอะไรไปบ้างนะคะ
- ขอบคุณค่ะ ^^
ขอบคุณค่ะ ^^
สมาชิกที่ให้กำลังใจ: 
Sila Phu-Chaya
เข้าใจความรู้สึกดีๆนี้ค่ะ..ความเงียบคือเพื่อนแท้แห่งจิตใจที่สุขสงบ..
สวัสดีค่ะพี่ใหญ่ : ขอบคุณสำหรับความเข้าใจและภาพพระจันทร์ในคืนวันวิสาขบูชาค่ะ ^^
ตอนที่ไปดูและเตรียมห้องที่พักให้อาจารย์ณัฐพัชร์กับเจ้าบีนี่ คืนแรกเห็นอาจารย์ณัฐพัชร์จะต้องนอนคนเดียว ยังกลัวว่าจะเงียบและวังเวงมากไปเสียอีก เพราะกลางคืนจะเงียบมาก ทั้งจะมีเสียงตุ๊กแก นกกวัก และเสียงกบ อยู่เป็นระยะๆเสียอีก เลยปิดหน้าต่างไว้ให้หมดเลย แต่พอเห็นรูปหน้าต่างแล้วนี่ แสดงว่าเปิดหน้าต่างนอนนะครับนี่ แสดงว่าไม่กลัว ใช้ได้ครับใช้ได้
สวัสดีค่ะท่านอาจารย์วิรัตน์
- อ้อ! นกกวักหรอกเหรอคะ พยายามจะเดาอยู่ค่ะว่าเสียงนกอะไรร้องแต่เสียงนกร้องตอนกลางวันนี่เป็น นกกระปูด กับนกกระแตแต๊แว๊ดใช่ป่ะคะ ..
- ลิ้นจี่ ข้าวโพดต้ม น้ำชา รูทเบีย (เอ แอนด์ ดับเบิลยู) ซื้อมาทั้งฝากทานและอยากทานเองด้วย สรุปไม่ได้ทานซักกะอย่าง งั้นฝากทานให้หมดนะคะ อิอิ ^^\/
- ขอบพระคุณสำหรับการรับรองในครั้งนี้นะคะ ^^
ความเงียบบางครั้งก็น่ากลัวค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณมนัญญา ~ natachoei ( หน้าตาเฉย)
- ความเงียบอาจทำให้เราฟุ้งไปกับมายาที่ปรุงแต่ง ซึ่งมีทั้งบวกและลบ อยู่ที่จิตของคนเรา ..
- ขอบคุณค่ะ ^^
ขอบคุณค่ะ พี่ณัฐรดาสำหรับดอกไม้ ^^
สมาชิกที่ให้กำลังใจ: 
ณัฐรดา
จัดมาให้ชมที่นี้ครับ
เคยไปนอนที่วัดไกลกังวล นอนคนเดียวในศาลา ตอนกลางคืนเงียบมาก
รอบๆศาลา มีแต่รูปภาพและอัฐิของผู้ตาย ภายในศาลามีโครงกระดูกสองโครง อยู่ในตู้กระจก เป็นผู้หญิงหนึ่งผู้ชายหนึ่ง
กลัวมากๆ กลางคืนมีแต่เสียงลม และเสียงสัตว์ นอนไม่หลับทั้งคืน
เสียดายไม่ได้นำความกลัว ความเงียบ ความตายมาพิจารณา
เพราะตอนนั้นมันกลัวจริงๆครับ ยิ่งนอนไม่มีมุ้งด้วย ไม่มีอะไรมากั้นเลยครับ
ขอบคุณค่ะ คุณคนบ้านไกล : ที่เล่าบรรยากาศมา โอ้ววว โห น่ากลัวจริงๆ ด้วยค่ะ ^^
สวัสดีคะ อาจารย์ณัฐพัชร์
ชื่นชมอาจารย์กับการอยู่กับความมืด และยังได้เรียนรู้ใจตัวเอง
โอกาสหน้าจังหวะเหมาะๆ
จะได้ขออนุญาตท่านอาจารย์วิรัตน์
ได้กลับไปบ้านสวน
ที่ๆ ไปแล้วเย็น ชุ่มฉ่ำใจ