ช่วยคนที่เรารัก ตอนห้า

โดย Samy from board palungjit

ผู้เขียน

แข็งแรงกว่าเดิม 

---

หลังจากที่พ่อออกจากโรงพยาบาลได้ไม่นาน เดือน ๑ ได้ครับ คราวนี้น้ำตาลต่ำ ๒๔ หน่วยเป็นอะไรไม่ทราบครับ ปกติ ๘๐-๑๐๐ เกิน ๑๓๐ เดี๋ยวได้เรื่อง

 

บอกหน่อยครับใครมีผู้ป่วยเบาหวานในบ้าน อย่าเผอนะครับแอบกินหนมไม่บอก ขาดยาไม่สน ขอของชอบเป็นพอ ครั้งที่น้ำตาลขึ้นแม่เล่าให้พระฟังว่า พ่อนั่งตาลอย ตาค้าง แล้วก็เดินงุ่นง่านทั่วบ้าน หน้าแดง ความดัน น่าจะขึ้นด้วยผมว่า บอกว่าจะไปบ่อ อาบน้ำบ่อ นั้นไงผีเข้าชัดๆ ถ้าบ้านนอกนี่ผีเข้าครับ แต่ผมว่าความดันขึ้น น้ำตาลขึ้น ออกซิเจนไปเลี้ยงสมองไม่พอ เพ้อ สมองกลับ บันไดหลักที่บ้านมีแก่ไม่ลง ถีบบานเกล็ดกระจกข้างบ้านออกจะกระโจนออกหน้าต่าง

 

โห ฟังแม่เล่าแล้วงง พ่อบ้าไปแล้วองค์ลง หรือของขึ้นแน่ แม่เรียกพ่อสุดเสียง พี่...พี่...เป็นอะไรแกหันใมาตาขวางหน้าแดงจัด ร้องในคอ อืออ...ๆ แล้วแม่ก็เข้าไปปล่ำแกมานั่งแล้วโทรหาพี่สาวคนกลางที่อุทัย วั่าพ่อไม่รู้เป็นอะไร หันไปอีกที พ่อไปสาวสายไฟมายาวยืดเลย แม่ตกใจวิ่งไปจับไว้

 

คราวนี้มัดครับแม่บอกสู้แรงไม่ไว้เลย แรงเยอะมาก แม่จับพ่อมัดกับเสาบ้าน แล้ววิ่งไปโทรศัพท์ต่อ หนูรีบมานะแม่ไม่ไหวแล้ว หันกลับไปพ่อปลดเชือกได้อีก ดู

 

.....อ่านตอนนี้ขำครับ เล่ากันยังขำเลย แกบอกปวดฉี่ เพราะในปากแก มีเม็ดมะรุมเต็มปากครับ น่าจะลดความดันไปได้บ้าง เอาหละแม่กอดพ่อเข้าห้องน้ำ พ่อขับปัสสาวะเสร็จร้อง..เรียกแม่เบาๆ....ติ๋ว....ติ๋ว...ต..วว พ่อหมดสติ

 

แม่จับตัวพ่อในห้องน้ำทัน ไม่ทิ้งกันครับ ชมเลยผม หัวพ่อไม่ฟาดพื้น

 

รักกันไม่ใช่เพื่อเซ็กซ์ หรือความใคร่ มันต้องอยู่กันทั้งชีวิตฝากผี ฝากไข้ได้ อยู่จนตายจากกัน

ท่านทั้งสองเหมือนมวยถูกคู่ ตีกันนะ ด่ากัน เรื่องจะหย่านี้ ท้ากันไม่รู้กี่รอบ พ่อผมว่าแข็งๆ ท้าหย่าทีไร เดินหนีครับ หงษ์ทองยอมใจสักครึ่งแบน เดี๋ยวเข้าบ้าน แม่ก็ไม่รื้อเรื่องมาอีก

 

๒๕๑๘ ถึง ๒๕๕๔ พ่อตายจาก สิ่งที่ผมเห็นคือการให้อภัยกัน หน้าที่รับผิดชอบลูก ครอบครัว เมาๆอยู่นี่หละแม่เป็นลม พ่อก็นวดให้แม่ หายาลมให้ดูแลเมื่อเจ็บไข้ แม่บอกว่า พ่อเสียอย่างเดียวจริงๆ กินเหล้า ถามแม่มาแล้วครับ พ่อผมเลิก เล่นการพนัน ยิงนก ฆ่าสัตว์ ก็เมื่อแต่งงานกับแม่แล้ว แกหยุดหมด

 

คงเป็นเพราะมีคนทำกับข้าวให้กินแล้วก็เป็นได้ครับ ยิงนก ล่าสัตว์เป็น ๗ ถึง ๘ ปี อยู่เหมือนกันครับ

 

สังเกตุนะครับผู้ป่วยเบาหวานนี้อันตรายมากครับ ขอตัวไปนอนครับ พรุ่งนี้เช้า พระอาจารย์ทำข้าวกล่องไปทำบุญที่ วัดพิกุลทอง สิงห์บุรีครับ บ่ายๆกลับ

 

 

ต่อให้จบครับ น้ำตาลลดต่ำ เอาแล้วพ่อจะไม่อยู่จริงๆใช่ไหม ยังไม่ทันออกพรรษษาเลยครับเดือนชนเดือนพ่อเข้า โรงพยาบาลอีแล้ว

 

คราวนี้ให้เลือดด้วยครับ ๒ ยูนิท ดีขึ้นได้ยาบำรุงเลือดมาท่าน ช่วง ๒ ปีสุดท้ายในชีวิตพ่อมันไวมากครับ พ่อทำงานไม่หยุด เริ่มแต่บวชลูกชาย ทำบ้านตัวเองพี่สาวคนโตว่าจะกลับมาแต่งงาน ทำบ้านรอ ผมบวชอยู่ได้ ๘ เดือนก็เอาหละ พ่อดูสังขารร่วงโรยไปมาก ต้องสึกไปเป็นเพื่อนแกเลยครับ เอาหละจบกันชาตินี้ครองผ้าเหลืองได้เท่านี้ก็ดีใจแล้ว ๘ เดือน๑ พรรษา ใบประกาศนักธรรมตรีอีก ๑ ใบไม่เสียเวลาป่าว

 

เร่งเลยครับท่าจะช้าไม่ได้ ผมบนกระบานนังขึ้นไม่ดีเลย นั่งสปิ้นเตอร์ไปลงพิษณุโลก ต่อสองแถวไม่ ๖ ล้อ หน้าถานีรถไฟ ดิ่งไป อ.กงไกรลาศ อย่าช้าที ไปทำไมครับ

 

ขอสาวแต่งงาน หัวใสแจ๋วไปเลย ไม่ได้บ้ากามหรืออะไรครับ สาบานได้เลยว่าผมคิดไว้เรื่องเดียวคือ ให้พ่อเบาใจว่าเรามีคู่ มีครอบครัวได้ก่อนที่ท่านจะลาจากเราไป คิดแค่นั้นจริงๆครับ

อย่าให้พ่อได้ลูกสะใภ้ที่ดี คนดี ให้แกเห็น

 

ในเวลาต่อมาพ่อผมไม่เรียกผมกินข้าวครับ เรียกลูกสะใภ้กินข้าว ซื้อไก่มา ๔ ไม้ หมา ๒ ไม้ ปกติโควต้าผม ๒ ไม้ที่เหลือ เรามีครอบครัวแล้วต้องแบ่งให้ แฟนอยู่แล้ว ยังไม่ทันกินเลย แบ่งให้น้อยบางนะ น้อยยังไม่ได้กิน..หิ้วขนมผ่านหน้าเราเฉยเลย

 

สรุปผมทำสำเร็จพ่อรักแฟนผมเหมือนลูกคนนึง มากกว่าผมเสียอีก

 

แม่บอกว่าลูกเราไม่ดีอ่ะ ลูกเขย ลูกสะใภ้ดีกว่า นั้นไง เอาหละพ่อมีความสุขแล้วผ่าน ปี ๒๕๕๓ พ่อแต่งานลูกสองคนเลย ผม กุมภาพันธ์ พี่สาวคนโต กรกฎาคม พ่อพูดในงานแต่พี่สาวว่า "ผมได้เห็นลูกเขย และลูกสะใภ้ที่น่ารักทั้งสอง ผมหมดห่วงนอนตายตาหลับแล้วครับ"

 

หลังจากนั้น พ่อทำบ้านอีก ปลูกบ้านใหม่ให้ผมอยู่ ในรั้วเดียวกัน เราเป็นครอบครัวใหญ่ขึ้น เปิดร้านขายของไว้หน้าบ้าน แฟนผมจะได้ไม่ต้องไปไหน เป็นแม่บ้านดูแลบ้าน ผมเองก็ช่วยบ้างในบางโอกาส เพราะว่าถ้าเขาอยู่ตัว ก็จะปลีกตัวไปทำสวนที่ตนเองชอบและตั้งใจไว้ตั้งแต่เรียนเกษตร ว่าเราต้องมีฟาร์มเป็นของตนเองกับเขาให้ได้ ๑ ปีผ่านไป ผมทำกับข้าวให้พ่อกินประจำ อะไรที่แกชอบหามา ให้สมกับโอกาส และคำอธิฐานขอพระในโบสถ์เมื่อครั้งบวชอยู่ ลูกไม่รวยนะ ไม่มีเงินให้พ่อใช้ แต่ขออยู่ใกล้ๆ ไม่ไปไหน

 

ท่านเลี้ยงเรามา ยี่สิบกว่าปี อีกกีปีที่เหลือ ชีวิตพ่อ วัย ๗๑ ปี จะอยู่กับผมอีกกีปีผมไม่สน แต่รู้แน่ว่าแป๊ปเดียว ก้านไม้ขีดที่เกินมา ๗๓ ก้านนั้นคงไม่ใช่เรื่องบังเอิญ เอาหละชอบไรเทียวที่ไหน กินอะไร ไปกัน(พ่อเลี้ยงนะ) นั้นแหละผมหละ

 

เข้าปลายปี ๒๕๕๓ พ่อดูร่วงโรยผิดหูผิดตามากเลย เดินเหมือนคนเมา แต่ไม่เมานะ พอต้นปี ๒๕๕๔ พ่อสั่นเป็นเจ้าเข้าอีกครั้ง คราวนี้ได้สติ ไม่ยอมให้อุ้ม นั้นๆไงเก่งอยู่ ปัดมือผมออกใส่กางเกงผูกหูกางเกงไม่ได้ครับ สั่นทั้งตัว น่ากลัวมากครับ ตัวเย็น ตัวขาวซีด ไม่ได้

 

ตอนนั้นขายรถหมดครับ ๒ คัน เก่าสนิท เฟียส คันประวัติศาสตร์ และ เปอโย ๕๐๕ อีกคัน หมดสภาพรอซื้อใหม่ ทำยังไงดี ต้องโทรเรียก เฮียปอ มารับครับ

 

จับมัดใส่เปรขึ้นรถเข้าโรพยาบลเลย ไปถึงหมองงครับ เลือดหาย พ่อเลือดหายได้ไง ไม่ถึงปีเลือดหมดตัวอีกแล้ว นี่อันนี้สำคัญแต่เราไม่ทราบว่าคืออะไร ให้เลือดก็จบ จริงครับ ๗โมงเช้าซ้อนมอไซด์กันกับบ้านเฉย หมอสงสัยแล้วแต่ไม่ว่าอะไร แม่บอกว่าถ้าใครเป็นอะไรอีกจะทำยังไง เฮียปอมาบ้านแต่ละที มันดูไม่ดีเท่าไหร่ มาที ๒ คัน คันละ ๕ คน อันนี้ไม่ได้ว่านะ แต่ชาวบ้านเขาแตกตื่น ตกใจ ไซร์เลนวับวาวไปทั้งซอย

 

เลยต้องซื้อรถใหม่ ออกเลยไม่ฟังคำเสียงครับ ออกเดือนพฤษภา วันเกิดแกเลย แกได้ใช้จริงๆครับ ๓ เดือน สิงหาคม พ่อเสียเลย นี้หละครับ

บางอย่างในชีวิตเรา รอนานไม่ได้ จดจดจ้องจ้อง หมาคาบไป...รับประทาน..ห่า หมด จริงนะชีวิตเรามันสั้นจะทำอะไรก็ทำ "คิดดี ทำดี ชื่อว่า ฤกษ์ดี มงคลดี"

 

ศาสนาเราจริงๆไม่มีฤกษ์นะครับ ตถาคตท่านว่า คิดจะทำดี เรื่องดีๆ ทำเลยครับ ถ้าจะออกปล้นรถขนเงินหละก็ ยามอุบากองภาคพิเศษก็เอาไม่อยู่ครับ คุกชัวร์

 

ช้าเร็วอีกเรื่อง เข้าเดือนมิถุนายน พ่อท้องบวมกลมเป็นลูกแตงโมเลย พุงใสเลย ท้องร้องเหมือน พายุแคทรีน่า สิบลูกอยู่ในท้องแกเลย ครืด..ๆๆ...โครก...บุ..ครืด อยู่อย่างนี้ เสียงลำไส้พ่อบิดตัวกันอย่าแรงครับ ดังมาก ในทองพ่อมีแต่ลม เดือนแรกไม่ปวด พ่อบอกไม่ปวดแต่ก็เอาแน่กับแกไม่ได้ครับ ใจแกเด็ด

 

ถ้ามีสติแกไม่เคยร้องโอยๆ เราก็ไม่ทราบว่าขนาดไหน พ่อป่วยขนาดไหน พ่อก็บอกว่า พ่อคงต้องเป็นอะไรสักอย่างแน่เลย พูดอย่านี้บ่อยมาก วันดีคืนดีก็ถามว่า ถ้าพ่อไม่อยู่จะทำยังไง หนูจะทำยังไง ใจผมก็กดความรู้สึก พ่อเองก็เช่นกัน ผมตอบไปว่าไม่เป็นไรนะพ่อไม่มีปัญหาอยู่อย่างนี้หละ ไม่มีอะไรน่าห่วง ถามบ่อยมาก ผมไม่ลำคาญครับรู้ในใจเต็มออกว่าของจริง งานนี้ไม่หลอก อะไรจะเกิดต้องเกิด ๗๒ ปี ครบเมื่อวันออกรถมาแล้ว ย่างเข้า ๗๓ แล้ว ใจมันร้อน อีกในหนึ่งเฉยชา เอาหละ พ่อเหนือยมามากแล้ว ประโยชน์อะไรที่จะเอาพ่อหนีตายไปไหนอีก

 

มาคิดอีกที เช็คดวงพ่อตามตำรา หลวงพ่อดูสิว่าตกเศษอะไร คิดอย่างมั่นใจเลย ลง ๐ ผมนี่ขนลุกเลย โทรไปอุทัยธานี หาพี่คนกลางว่า หลวงปู่สังวาล์ย วัดป่าเขามโนราห์ จำพรรษาอยู่ไหม พี่บอกว่าหลวงปู่จำที่ใต้ นครศรีฯ เอาไงดี ไปที่วัดที่ผมบวช พระอาจารย์ก็บอกว่า ศรัทธาที่ไหนก็ไปสิ ผมงงเลยครับเอาไงดี ทำไมคราวนี้มันมืดแปดด้านอย่างนี้บอกพี่สาวคนกลางว่า พ่อตก ๐ นะถ้าจะไปก็ไปปีนี้หละ แต่ถ้าต่ออายุได้ก็ ๘๐ เลย

 

รู้อยู่เต็มอกแต่ทำอะไรไม่ได้เลย วันที่ ๒๐ สิงหาคม ๒๕๕๔ พ่ออาเจียรมากเลย ทานอะไรเข้าไปไม่ได้ เพราะไม่ถ่ายหลายวันแล้ว ลำไส้มันตัน พ่ออาเจียรออกมามากจนผมสงสารเข้าประคองตัวแกตลอด พ่อบอกว่าไม่ไหวเลย ถ้าอย่างนี้หนักครับ ผมพาพ่อเข้าโรงพยาบาลวันนั้นเลย หมอเวรให้น้ำเกลือ ใหยาหยุดอาเจียน นอนดูอาการเช้ากลับบ้านเท่านั้นเอง

 

พ่อกลับเข้าบ้านยิ้มกับหมาที่มารับหน้าว่า "พ่อยังไม่ตาย พ่อยังอยู่" หมาก็ดีใจที่เห็นพ่อกลับบ้าน วันที่ ๒๒ พ่ออาเจียนหนักกว่าเดิมคราวนี้ผมวินิจฉัยเองเลยว่าต้องผ่าตัดด่วน หมอต้องทำยังไงก็ได้ให้พ่อถ่าย ผมเปลี่ยน โรงพยาบาล ไปรพ.ทหาร ข้าราชการด้วยกันต้องช่วยน่า ไปถึงหมอเวรตามเคย ไม่น่าได้เรืองอะไร เดีํยวให้ยาหยุดอาเจียนก็กลับบ้านคิดว่างั้น แต่หมอที่นี่เก่งอ่ะ จำชื่อท่านไม่ได้ แต่หน้าห้องติดว่า พท.พญ หน้าตาเด็ก เสือคอกลมกางเกงยีน รับฟังทุกคำพูดที่ผมเล่าให้ฟังครับ งั้นเอ็กซเลย์ให้หมอดูนะ ผมถือฟิลม์มาหาหมอๆ มองแป๊ปเดียวเอง ผ่านะพ่อคุณต้องผ่าฉุกเฉิน ลำไส้ใหญ่ตัน แต่หมอไม่ทำให้นะ ต้องกลับไปหา โรงพยาบาลเดิม ในใจเอาแล้วไง ไม่ทำอะไรให้พ่อเราอีกหละ

 

หมอครับผมเป็นเด็ก ผมจะไปบอกเขาให้ผ่าตัดด่วนพ่อผมได้ไงครับ หมอน่ารักมาก หมอบอกว่าเดียวหมอเขียนจดหมายไปให้ ถือจดหมายนี้ไป กับฟิลม์ จริงหรือว่ะหมอแกจะซูปตาร์ขนาดนั้นเลยหรือ จดหมายแผ่นเท่าใบจ่ายยาจะทำอะไรได้ เอาหละถึงตรงนี้น้ำตาไหลอีกแล้วจับใจเลย มันไหลเองน้อยใจแทนพ่อเราอุตส่าห์ไว้ใจ แบกหน้ามาหาหมอใหม่ไล่เรากลับซะนี่ ไปก็ไปเขาบอกว่าที่นั้นเครื่องมือทันสมัยที่สุดในจังหวัดแล้ว เจ้าของไข้ต่อเนื่องหมอจะผ่าก็ทำได้ แต่ให้กลับไปที่เดิมดีกว่า อ่้าวหมอจะพูดทำไมนี่ อือถือ จม.ไปก็ได้ครับ เมื่อถึง โรงพยาบาลเดิมแล้วก็เอาจดหมายของหมอทหารให้ หมอเวรดู ใจ

 

ก็คิดแล้วเหมียนเดิมไม่ทำอะไรให้พ่อกูอีก น่าจะทำจดหมายกูหายด้วยซ้ำ

 

เออผิดคาดวุ๊ยหมอเวร ตาโตเป็นไข่ห่าน

 

แม่งหมอทหารแกซูปตาร์ของแท้นี้หว่าได้เรื่องหละ หมอเวรขอฟิลม์เอ็กซ ประชุมหมอเป็นการใหญ่ วันอาทิตย์นะหมอเด็กทั้งนั้น ใหม่ถอดด้ามเลย อือไม่เป็นไรซูปตาร์เขียนจดหมายมาได้ผล

 

พยาบาลรีบนำตัวพ่อไปตึกศัลยกรรมชายด่วนเลย ต้องขอขอบคุณหมอเจ้าของจดหมายจริงๆครับ ใบเบิกทางที่ดีมากเลย ยังกรรมของแกไม่หมดแค่นี้ครับ พ่อต้องเจออะไรในโรงพยาบาลนี้อีกมากครับ 

พรุ่งนี้ไม่ปวดหลังจะเอาให้จบครับ

 

---

 

 

ให้กำลังใจ อนุโมทนาบุญ กับเจ้าของบันทึกได้ที่

ช่วยคนที่เรารัก....จากความตาย (ประสพการณ์จริง)