สูบบุหรี่...มีภัย..แต่ยุติได้...เรื่องเ่ล่าจากที่บ้าน..

สูบบุหรี่.. มีภัย..แต่ยุติได้..เรื่องเล่าจากที่บ้าน..

ผลิตภัณฑ์จากใบยาสูบ ที่ให้อรรถรสดื่มด่ำ สำหรับสิงห์อมควันทั้งหลาย ก็คงไม่พ้น บุหรี่ซอง มวนใบจาก หรือแม้กระทั่งซิการ์

ด้วยเพราะเป็นผู้ที่ไม่สูบบุหรี่...แต่มีบุคคลอันเป็นที่รักยิ่งในครอบครัว..สูบบุหรี่.. ก็ได้ใช้โอกาสนี้เรียนรู้ เรื่องบุหรี่ ในมิติต่างๆเพื่อเข้าใจบริบทเมื่อต้องอยู่ร่วมและเข้าใจผู้ที่สูบ/ไม่สูบบุหรี่ในสังคม ไม่ว่าจะเป็น กลิ่น & ควันบุหรี่ พฤติกรรมของผู้สูบบุหรี่และผู้เกี่ยวข้อง สิทธิส่วนบุคคล ผลเสียหายและสุขภาวะของผู้สูบบุหรี่และบุคคลใกล้เคียง ที่สำคัญ..."การเลิกสูบบุหรี่" ..ซึ่งเป็นสิ่งที่สนับสนุนให้เกิดขึ้น..จึงเป็นที่มาของการเขียนบันทึกนี้..

พ่อ...คือบุคคลอันเป็นที่รักและเคารพ เป็นผู้ให้ชีวิต..และแถมด้วยภาพที่เห็นชินตา..พ่อสูบบุหรี่..กรุงทองซองสั้น..ตั้งแต่เมื่อครั้งยังเริ่มจำความและรู้จักว่าสิ่งนั้นคือ "บุหรี่"

ทำไมพ่อต้องสูบบุหรี่ ?? ในเมื่อมีแต่ข้อมูล ข่าวสารว่า บุหรี่มีภัย เป็นอันตรายต่อสุขภาพ...เฝ้าแต่ถามตัวเองว่า ทำไม??  สำหรับคนที่รักและโดยเฉพาะพ่อ..จำได้ว่าตั้งแต่เล็กๆ ...ได้เพียงแต่บอกพ่อว่า... "ลูกรักพ่อมาก..ไม่อยากให้พ่อสูบบุหรี่”.. แต่ก็เคารพสิทธิส่วนบุคคลของพ่อ..ไม่เคยถามอีกเลยในเวลาต่อมา..เพียงทำหน้าที่หาข้อมูล..นำเสนอเพื่อให้พ่อหยุดสูบบุหรี่..

ครั้นล่วงเข้าสู่วัยรุ่น...การรับรู้ในเรื่อง การสูบบุหรี่ ในมิติอื่นๆมีมากขึ้น ไม่ว่าจะเป็นจาก การอ่านข่าวสาร นวนิยาย การดูภาพยนตร์  พฤติกรรมของเพื่อนฝูงผู้ชาย/หญิง  ญาติพี่น้องที่เป็นผู้ชาย พบว่าสมัยนั้นการสูบบุหรี่เป็นค่านิยม ความเป็นเพศชายที่ต้องเข้มแข็ง ไม่ขลาดกลัว แสดงความเป็นฮีโร่....หากแต่สิ่งเหล่านั้นที่ได้รับรู้ก็ดูเสมือนว่า...เป็นเพราะวัยและสภาพจิตใจ...เพื่อนๆที่ลองสูบเมื่อครั้งวัยรุ่นหลายคน ก็พบว่า ไม่ได้สูบต่อเนื่อง  พี่และน้องชายที่มีพ่อสูบบุหรี่ ...ก็ไม่ได้ติด/แตะบุหรี่  แถมข้อมูลปัจจุบันนี้กลับกลายเป็นว่า..ผู้หญิงมีเปอร์เซ็นต์การสูบบุหรี่มากขึ้น..

ควันบุหรี่ กลิ่นบุหรี่ ที่อ่อนๆ โดยส่วนตัวบางครั้งก็รู้สึกหอม ก็คาดเดาว่าคงจะเป็นจุดเริ่มต้นของผู้ที่เริ่มสูบบุหรี่ สูบไปก็มองตาม ควันที่พ่นออกไป ใจก็ประหวัดคิดถึงเรื่องต่างๆ  แหม..การได้กลิ่นบุหรี่อ่อนๆผสมกับกลิ่นอาฟเตอร์เชพ ที่ผู้ชายใช้หลังจากโกนหนวดเครา ก็สร้างความรัญจวนใจไม่น้อย...เหล่านี้คงเป็นสิ่งที่ทำให้ผู้คนนิยมในรสสัมผัสจากบุหรี่ ในแง่มุมต่างๆขึ้นอยู่กับเวลา สถานที่ และอยู่กับใคร.. ในขณะนั้น

เช่นเดียวกับกลิ่นซิการ์..และการให้ค่าว่า ชิการ์ ..ฮาวานา คิวบานั้นหรือ คือสุดยอดของซิการ์ หากได้ลิ้มลอง (เป็นสิ่งที่รับทราบจากการอ่าน ตั้งแต่เด็กๆ :-) ...อย่ากระนั้นเลย..ครั้งหนึ่งเพื่อนๆในกลุ่มวิจัย..เราไปสัมมนา (conference) นำเสนอผลงานที่กรุงเวียนนา ออสเตรีย..หนุ่มๆน้องๆ ก็จดๆจ้องๆกับกล่องไม้ขนาดเล็ก สวยงามที่บรรจุบุหรี่มวนโตจากฮาวานา วางอยู่บนโต๊ะ หลังจากทานอาหารค่ำเสร็จ เป็นการเตรียมของเจ้าภาพ ในค่ำคืนงานเลี้ยงสังสรรค์ของสมาคมฯ (SETAC Europe)..เพื่อนน้องๆในกลุ่ม ส่วนใหญ่ก็เป็นนักกีฬารักบี้ฟุตบอล สนุกในเกมส์ซะมากแล้ว วันนี้มิรอช้า..รีบลิ้มลอง .. ในฐานะที่เป็นกลุ่มไปด้วยกัน อาจารย์ก็อยู่ด้วย ทุกคนก็ทดสอบ ลองดู...อืม!!..ก็หอมดีนะ..แต่ไม่ใช่สิ่งที่ใฝ่หา...ลองแบบมีสติกันถ้วนหน้า...ก็ปล่อยวาง..ไม่มีใครคิดแม้กระทั่งจะเอาติดตัวกลับมา...มิติเรื่องบุหรี่...สำหรับคนรุ่นใหม่..หัวใจนักกีฬา..เท่อย่างมีท่า.. ไม่พึ่งพาบุหรี่

กลิ่นบุหรี่ มวนโตๆที่ผู้ชายอินโดฯ ชอบใช้ก็มีกลิ่นที่แปลกไป..ถ้ากลิ่นจางๆ..ก็จะหอมอ่อนๆ ..แต่ถ้ามากก็จะเหม็น...การเข้าไปทำงานในพื้นที่ภาคใต้ตอนล่างในฐานะ "ครูพื้นที่" ก็จะได้กลิ่นเช่นนี้จากชาวบ้านผู้ที่สูบบุหรี่ ซึ่งยังมีค่อนข้างมากที่สูบ  ทำให้แยกแยะได้่่ว่า นี่คือกลิ่นบุหรี่ไทยหรืออินโดฯ  ครั้นเมื่อได้กลิ่นก็จะอนุมานได้ว่า ขณะนี้มีบุคคลที่อยู่ในทิศ..เหนือลมและกำลังสูบบุหรี่.. เป็นการตื่นรู้ไปกับสิ่งที่เกิดขึ้นในสภาพแวดล้อมรอบตัว  ซึ่งดูจะต้องเตรียมพร้อมทุกประสาทสัมผัส..ซะทีเดียว :-((

เมื่อครั้งที่ไปอินโดนีเซีย สังเกตห็นว่า ในรถโดยสารประจำทาง ถนนหนทาง ที่สาธารณะ..ผู้ชายพ่นควันบุหรี่กันโขมง..ดูราวจะเป็นสิ่งที่คุ้นชิน ..เราในฐานะที่เป็นนักท่องเที่ยว  เห็นแล้วก็รับรู้ในวิถี แต่คงไม่เลือกที่ใช้ชีวิตเคียงคู่กับผู้ที่สูบบุหรี่ ..ภาพที่เห็นในประเทศเพื่อนบ้านใกล้เคียงในฐานะที่จะต้อง.. GO ASEAN..มาเลย์ฯ อินโดฯ เวียดนาม ผู้ชายก็ยังสูบจัดมาก มีเพื่อนรุ่นน้องชาวเกาหลี ..หนุ่มนี้..เรียนกฎหมาย นั่นก็สูบหนักมากมาย โดยเฉพาะช่วงอ่านหนังสือสอบ ส่วนเพื่อนหญิงชาวญี่ปุ่น ก็ก๋ากั่นไม่น้อยกับการสูบบุหรี่จัดในชีวิตต่างแดนห่างบ้านเกิดเมืองนอน..หากเมื่อเทีียบกันแล้ว กลับภูมิใจไม่น้อย ว่าพฤติกรรมการสูบบุหรี่ของพี่ไทยเราเข้าข่ายว่า... สูบน้อยลงไปเลย ...นัยว่าในสเกลระดับโลก คนเห็นความสำคัญของผลเสียต่อสุขภาพ และรัฐที่ต้องเพิ่มค่าใช้จ่าย (cost) ที่ลงทุนไปในการดูแลสุขภาวะที่มีผลเนื่องจากการสูบบุหรี่  และจากการมีโอกาสเดินทางไปในที่ต่างๆ ก็จะพบว่าตามร้านอาหาร โรงแรม ห้องประชุม หรือพื้นที่สาธารณะ ก็จะมีสัญลักษณ์ NO SMOKING ทั้งภาษาอังกฤษและภาษาของประเทศนั้นๆให้เห็น ซึ่งดูแล้วเห็นว่าค่อนข้างจะรณรงค์กันทั่วโลก …ย้ำให้เห็นความเป็นอันตรายจากภัยใกล้ตัวของบุหรี่..

ย้อนกลับมาถึง..วัยคนทำงาน  ทุกครั้งที่กลับไปเยี่ยมบ้าน..พ่อกับแม่อยู่กันสองคน หลังจากลูกทุกคนทำงานห่างบ้าน เมื่อกลับไปบ้าน ท่านก็บอกว่าให้ขึ้นไปนอนที่ห้องท่าน จะได้คุยกันให้หายคิดถึง...ในใจ..นึกเสียใจที่ต้องปฏิเสธทุกครั้ง...เพราะห้องที่พ่อกะแม่อยู่หายใจแล้วไม่รู้สึกสดชื่น ทั้งๆที่พ่อไม่สูบบุหรี่ในบ้าน และที่บ้านก็โปร่ง ...อีกทั้งไม่เคยเข้าไปนอนที่ห้องท่าน ตั้งแต่เล็กๆหลังจากที่ถูกแยกห้องนอนแล้ว.. ก็ได้แต่ตอบพ่อกะแม่ว่า ..ขอนอนห้องตัวเองโดยไม่มีเหตุผลชี้แจงใดๆ.. ยืนยันเช่นนั้นทุกครั้งไป..แต่หลังจากที่พ่อหยุดสูบบุหรี่.. ทุกครั้งที่กลับไปบ้านก็จะไปนอนที่ห้องท่าน คุยกันจนต้องบอกว่านอนละนะ ..ชดเชยกับเวลาที่หายไปเมื่อครั้งพ่อสูบบุหรึ่ ..:-))

เมื่อครั้งกระโน้นได้พูดคุยกันกะพ่อเมื่อมีโอกาสว่า ในช่วงนั้นมีการรณรงค์ให้ใช้ผลิตภัณฑ์ ประเภทแผ่นนิโคตินแปะไว้ที่ตัวได้ ในกรณีที่ต้องการงดเรื่องการสูบ แต่ปริมาณนิโคตินในเลือดก็ต้องมีกระบวนการจัดการ เพื่อให้ผู้ที่ติดบุหรี่มีชีวิตแบบไม่ทุรนทุรายกับภาวะอยากสูบ ..เป็นที่น่าสังเกตว่า ไม่ว่าพูดครั้งไหนๆกับพ่อ ก็จะใช้โอกาสที่ไม่ใช่เป็นการเจาะจงว่าจะต้องพูดเฉพาะเรื่อง..การงดสูบบุหรี่.. มิฉะนั้นภาวะการเปิดใจดูราวจะไม่เกิดขึ้น และถ้าจำเป็นต้องพูด...ก็จะบอกพ่อว่า “นี่ไม่ใช่เป็นการ lecture น่ะค่ะ ลูกขอโทษ (เพราะบางครั้งก็ต้องขยายความ ให้น่าสนใจ เชิญชวนให้ติดตามด้วย concept ทางพิษฯ :-)) ” พ่อก็รับฟัง.. ด้วยเพราะพ่อมีลูกเป็นครู...แคร์กับความรู้สึกของท่าน ไม่อยากจะเป็นความรู้สึกว่า  “สอนพ่อ” .. ก็พ่อไม่ใช่ลูกศิษย์นี่นา !!.. เพราะความรู้สึกของพ่อ&แม่นั้น..ลูกจะเป็นเด็กในสายตาท่านเสมอ จะเป็นความรู้สึกที่..พ่อต้องสอนเรา ไม่ใช่เราสอนพ่อ อะไรอย่างนั้น..อีกทั้งเคารพสิทธิส่วนบุคคลของท่านเสมอ..

Moment of truth…ของขวัญชิ้นใหญ่ที่ พ่อมอบให้ทุกคน..สัก 30 ปี ย้อนหลังไป...วันนั้นพ่อหยุดสูบบุหรี่ แบบหักดิบ...จากสูบวันละสองซอง..ก็เป็นไม่สูบเลย...ไม่มีการลดจำนวนลง...ลูกดีใจมากและถามพ่อว่า ความรู้สึกอยากสูบยังมีไหม๊ ?? หลังจากหยุดกระทันหัน.. พ่อบอกว่า.. มี.. แต่ก็ต้องเอาชนะให้ได้..แรกๆก็จะรู้สึกหงุดหงิดง่าย... ก่อนหน้านั้นสมัยพ่อหนุ่มๆก็ไม่รู้ว่ามีเหตุการณ์แบบนี้ซ้ำๆไหม๊ ??  แต่ครั้งนี้เห็นได้ชัดเจนว่า เมื่อบอกว่าหยุด ก็หยุดจริงๆและก็ไม่แตะอีกเลย  ..บางครั้งพ่อเปรยให้ฟังว่า ไม่เพียงแต่อยากหยุดสูบบุหรี่ แต่ยังรู้สึกเหม็นกลิ่นบุหรี่ด้วย  ไม่เข้าใจว่าตอนที่สูบอยู่ ชอบไปได้อย่างไร??  ถ้าดูจากพฤติกรรมการสูบบุหรี่ในครอบครัว..รุ่นพ่อ/ อา (ผู้ชาย) สูบบุหรี่กันทุกคน..แต่รุ่นลูก (พี่น้อง: ชาย 2 คน) และ สามีของน้องก็ไม่สูบบุหรี่...ส่วนรุ่นหลาน ก็ไม่เห็นทีท่าว่าจะสนใจบุหรี่..ดูราวกับว่า ทิศทางการสูบบุหรี่จะเป็นที่น่าพอใจ ที่ลดลงจากรุ่นสู่รุ่น..ในหนึ่งครอบครัว...

อืม!! ...พ่อทำได้ .. อาจเป็นเพราะพ่อฝึกคนมาเยอะในด้านต่างๆ.. มีวินัยอย่างเข้มงวด ..คราวนี้มีวินัยกับตัวเองอย่างยิ่งยวดเช่นกัน :-))...จริงๆแล้วพ่อเป็นครูสอนคณิตศาสตร์ และพ่อชอบกีฬา..เป็นนักกีฬาและโค๊ชหลายชนิด เช่นบาสเก็ตบอล ฟุตบอล ฯลฯ ..พ่อเล่นดนตรีได้..เริ่มจากเล่น ขลุ่ย ไวโอลิน แอคอร์เดียน แซกโซโฟน ฯลฯ จึงสอน/ฝึกเด็กให้เล่นดนตรี..สุดท้าย..พ่อรับผิดชอบในตำแหน่งผู้บริหารโรงเรียน ก่อนยุติชีวิตราชการก่อนเวลา หันมาใช้ชีวิตสงบๆ ที่บ้านในสวน ปลูกต้นไม้ ทำสวนและศึกษาธรรมะตามแนวทางของท่านพุทธทาส  ..ปติจสมุปบาท อทิปปัจจยตา เว่ยหล่าง และ ฮวงโป .. เป็นหนังสือที่ท่านอ่าน และอีกหลายเล่มในห้องอ่านหนังสือของพ่อ  รวมถึง เล่นดนตรี และ หมากรุกไทย ดูจะลับสมองกันทุกวันกับเกมส์หมากรุกไทย จากโปรแกรมในคอมพ์ โดยติดตั้งโปรแกรมเพิ่มเติม บันทึกขณะเล่นหมากรุก  เพื่อนำมาวิเคราะห์..การเดินหมาก ว่าแพ้/ชนะกันอย่างไร??..ภูมิใจนำเสนอทุกครั้งที่เรากลับบ้าน..ว่าการวางหมาก/เดินหมากที่ท่านชนะหรือแพ้นั้นมีรูปแบบการเดินที่ต้องปรับอย่าำงไร.??..นั่นคือพ่อ..ที่ครั้งหนึ่งสูบบุหรี่..มวนต่อมวน..

พ่อไม่เคยแสดงอาการเรื่องสุขภาพล้มป่วยรุนแรง แต่เมื่อสัก 10 ปีที่ผ่านมา  โดยไม่ส่ออาการล่วงหน้า และเราเองก็ไม่คาดคิด เริ่มจากปวดและรู้สึกแสบที่หน้าอก เป็นอุบัติการณ์ที่ต้องให้แพทย์เฉพาะทางวินิจฉัย  หลังจากทดสอบการเดินบนสายพาน จากผลข้อมูล...สุดท้ายก็จบลงด้วยการทำ balloon อย่างเร่งด่วน เดินทางจากปักษ์ใต้เข้ารับการรักษาที่รพ.เกษมราษฎร์ กทม.  ได้รับการใส่ห่วงไว้ในเส้นเลือด coronary 2 ตำแหน่ง วีดีโอภาพบันทึกการฉีดสี สอดท่อ และเลือกตำแหน่งเส้นเลือดที่ตีบเพื่อเลือกที่จะใส่ห่วงในเส้นเลือดเส้นใด   ได้ขอให้ทางทีมแพทย์ที่ให้การรักษาช่วยอธิบายในฐานะญาติผู้ป่วย แผ่นซีดีซึ่งทางรพ. บันทึกไว้และมอบให้กับผู้ป่วยนั้นมีคุณค่ามาก  จึงขออนุญาตพ่อ นำมาใช้เป็นสื่อประกอบการสอน เป็นอุทาหรณ์ให้กับนักศึกษาทุกปี  บอกพ่อว่า เมื่อป่วยแล้วขอใช้ร่างกายให้เป็นประโยชน์เพื่อการศึกษาด้วย เพื่อส่งเสริมความตระหนักถึงความสำคัญของระบบหัวใจ-ไหลเวียนเลือดและสุขภาพ ..ที่ต้องดูแล..ในช่วงที่พ่อได้รับการรักษาใหม่ๆ มีความคิดอยากจะจัด การพูดคุยให้กับผู้สนใจ ทราบถึงอาการ "กล้ามเนื้อหัวใจขาดเลือด" ว่าเป็นเหตุการณ์ที่พึงระมัดระวัง ให้ใส่ใจในเรื่องสุขภาพ  เพราะหลายคน ตรวจร่างกายประจำปีก็ไม่เจอ หมอบอกว่าต้องให้สังเกตตัวเองด้วย เพราะในช่วงที่ไปหาหมอ ตรวจไม่เจอเพราะไม่แสดงอาการ

ทุกวันนี้ด้วยอายุชราภาพตามวัย แต่พ่อยังเดินออกกำลังกายเร็วๆ หอบตัวโยน เหงื่อชุ่มทุกวัน  เพราะความเชื่อตามประสานักกีฬาเก่าว่า..ต้องออกกำลังจนมีเหงื่อ.. เมื่อป่วยไข้แวะไปหาหมอที่เคยเป็นลูกศิษย์ลูกหาก็ถูกแซวว่า.. “อาจารย์.. take it easy”.. แต่พ่อก็เชื่อว่า การออกกำลังกายให้มีเหงื่อทำให้หัวใจเต้นดี ระบบไหลเวียนเลือดทำงานดี ระบบต่างๆก็ทำงานได้ปกติ ..ทั้งที่อายุมาก ลูกๆก็เป็นห่วงบอกท่านว่า ..ไม่ต้องออกกำลังจนรุนแรงเกินไป ..ท่านรับฟัง.. แต่ก็ทำตามแนวทางของท่าน...การนัดไปพบหมอที่ทำ balloon ให้  หมอแจ้งผลว่า..ปกติ ..คงเป็นกำลังใจให้พ่อออกกำลังกาย ดูแลสุขภาพอย่างต่อเนื่อง..เฉกเช่นเดิม..เต็มเปี่ยมด้วยวินัยและความมุ่งมั่น ...ด้วยเพราะพ่อเล่นกีฬามาก/ฝึกมาก..ถึงแม้ว่าอายุมากแล้ว (80 ปี) แต่ท่านบอกว่า hand-eye coordination ยังดีอยู่ จึงสามารถขับรถทางไกลจากชุมพรไปสุราษฏร์เพื่อหาหมอได้ ด้วยตัวเอง โดยมีแม่นั่งไปด้วย..ลูกๆจะช่วยขับให้ก็ไม่ยอม..สายตาก็ยังดีอยู่..นั่นคือของขวัญสุดยอด สำหรับพวกเราที่บ้านทุกคน หลังจากพ่อยุติการสูบบุหรี่ และเอาใจใส่เรื่องสุขภาพ...ขอบคุณที่มีวันนี้ :-))

... ๔ มิถุนายน ๒๕๕๕...

...pax vobiscum...

(๑๑)

[...ปริม ทัดบุปผา...]

น่าชื่นชมคุณพ่อและครอบครัวที่ให้กำลังใจค่ะ :)

[วอญ่า-ผู้เฒ่า-natachoei--]

กรุงทองซองสั้นสำหรับผู้สูงวัย กรุงทอง 85 ก้นกรองคาบแล้วหลงนึกว่าเทห์ เลยเห่กันคาบในวัยรุ่นยุคนั้น

[รัชดาวัลย์ วงษ์ชื่น(อิงจันทร์)]

ขนะสิ่งใด ๆ ก็ไม่น่าภูมิใจเท่าชนะใจตนเอง

 

[kwancha]

ขอบคุณทุกท่านค่ะ.. สำหรับดอกไม้และความเห็น ...น้องปริมคะ..กำลังใจเป็นสิ่งที่มีค่า หาซื้่อไม่ได้ นอกจากการปฏิบัติ.เรียนรู้และรับทราบด้วยความละเีอียดอ่อน. เพราะแต่ละคนก็ไม่เหมือนกัน...ขอบคุณกำลังใจจากน้องปริมเช่นกัน โดยส่วนตัว พี่เห็นว่า น้องปริม มีคุณลักษณะนี้ครบถ้วน น่าชื่่นชมอยู่แล้วค่ะ ขอบคุณทีให้กำลังใจสม่ำเสมอค่ะ

บังวอญ่าค่ะ..อืม..สมัยพ่อของน้อง..เป็นผู้สูงวัย...บัง..วอญ่า น่าจะอ่อนเยาว์กว่ากันมากมาย..แน่ๆเลยค่ะ...ดูจากความเท่ห์ของการเลือก..ยาสูบ :-))

คุณพี่อิงจันทร์ค่ะ...แม่นแท้..ชนะใจตัวเองนี้สำคัญ...แต่ที่ยิ่งกว่านั้น.. มิรู้ว่าจะเกิดตอนไหน..บางครั้งต้องบ่มเพาะกันนานเชียวค่ะ:-))

[kunrapee]

อย่างน้อยก็มีวันนี้นะคะ.. วันที่พ่อเลิกสูบ ถือว่าโชคดีมากๆ แม้จะได้ balloon มาเป็นที่ระลึก

 

[kwancha]

Kunrapee ค่ะ ขอบคุณที่แวะมาทักทายและสนับสนุนเรื่องเล่า การหยุดสูบหรี่ของผู้สูงอายุที่บ้านค่ะ ทำได้ด้วยตนเองแต่ต้องใช้เวลา ..ช้าแต่ทว่ายั่งยืนค่ะ :-))

[ภูสุภา]

มาชื่นชมค่ะ

[kwancha]

คุณหมอภูสุภาค่ะ...ขอบคุณค่ะที่แวะมาทักทาย..ๅ:-)) อากาศที่โน่นคงจะมีฝนตกปนๆกับบรรยากาศ summer นะค่ะ..ดูจากการถ่ายทอดจาก BBC ในการเฉลิมฉลองให้กับ Queen แล้วก็คิดถึงชีวิตยามต้องจากบ้านเช่นกันค่ะ...แต่ยังไงก็มีเป้าหมายว่าจะได้กลับ เมื่องานลุล่วง..ซึ่งคิดว่าของคุณหมอก็คงเป็นเช่นเดียวกัน.นะค่ะ..

[JJ]

พระท่านว่า เลิกบุหรี่ง่ายนิดเดียว อ้าปากกว้างๆ  ครับ

[ป.]

ถ้าดูจากพฤติกรรมการสูบบุหรี่ในครอบครัว..รุ่นพ่อ/ อา (ผู้ชาย) สูบบุหรี่กันทุกคน..แต่รุ่นลูก (พี่น้อง: ชาย 2 คน) และ สามีของน้องก็ไม่สูบบุหรี่...ส่วนรุ่นหลาน ก็ไม่เห็นทีท่าว่าจะสนใจบุหรี่..ดูราวกับว่า ทิศทางการสูบบุหรี่จะเป็นที่น่าพอใจ ที่ลดลงจากรุ่นสู่รุ่น..ในหนึ่งครอบครัว...

ฟังแล้วดีใจค่ะ หนึ่งครอบครัว ก็เป็นหนึ่งหน่วยในสังคม จุดเริ่มต้นที่ดี

[kwancha]

คุณหมอป. ค่ะ....ขอบคุณค่ะ..:-)) จากบันทึกของน้องหมอ ป. พี่เอามาอ้างถึงนะค่ะ...consistency....always good.