บันทึก 10 ปี การแต่งงาน และวันเกิดของลูกสาวคนโต(2)
เรื่องเล่าจากบ้านแม่ตาด :
บันทึก 10 ปี การแต่งงาน และวันเกิดของลูกสาวคนโต(2)
(๔) เจ้าบ่าวนอนวัด......และ “คนที่ใช่ ในจังหวะที่ใช่”
ดูเหมือนว่าชีวิตคู่ของผมจะมีความแตกต่างจากคนอื่นอยู่บ้างในช่วงแรกๆ เพราะว่าหลังจากที่แต่งงานได้ 2 วัน ภรรยาของผมก็ต้องเดินทางกลับไปทำงานเป็นอาจารย์สอนอยู่ที่มหาวิทยาลัยบูรพา วิทยาเขตสระแก้ว เพื่อใช้ทุนที่เธอได้รับมาเป็นเวลา 4 ปี
ส่วนผมเองนั้น ยังมีความสุขและผูกพันกับการนอนที่วัด ก็เลยกลับมานอนที่วัดเพื่อคอยปรนนิบัติรับใช้พระสงฆ์อยู่ที่วัดอุโมงค์(สวนพุทธธรรม)ตามเดิม อีกทั้งยังอยู่ใกล้กับมหาวิทยาลัยสงฆ์มากกว่าด้วย โดยนอนอยู่ที่วัดต่อไปอีก 4 เดือน
ผมกับภรรยามีโอกาสได้พบกันเพียงเดือนละครั้งเท่านั้น โดยการผลัดเปลี่ยนกันเดินทางไป-มาหากัน
ระยะทางและความห่างไกลอาจจะเป็นอุปสรรคหรือปัญหาสำคัญที่ทำให้ชีวิตคู่ของหลายๆ คนต้องพังทลายลง ไปในที่สุด
แต่สำหรับเราสองคนแล้ว ระยะทางและความห่างไกลไม่ใช่อุปสรรคหรือปัญหาที่จะทำให้ความรักของเราลดน้อยหรือจืดจางลง ตรงกันข้ามกลับมีแต่จะทำให้เราสองคนรู้สึกคิดถึง ห่วงใย และรักกันมากยิ่งขึ้น
ภรรยาเคยถามผมว่า ทำไมผมถึงชอบและรักเธอ?
ผมตอบไปว่า เพราะว่าผมไม่มีใคร เธอเป็น “คนที่ใช่ ในจังหวะที่ใช่” ผมชอบความเรียบง่ายของเธอ ชอบที่เธอเป็นคนติดดิน มีพื้นฐานมาจากชนบท รักความเป็นชนบท สามารถกินปู กินปลา หรือกินเขียดกินอึ่งได้เหมือนกับตัวผมเอง
ภรรยาของผมเธอเล่าให้ฟังว่า เธอเป็นเด็กเรียน ใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่กับการเรียนหนังสือ เพื่อนำพาชีวิตของเธอและครอบครัวไปสู่ฐานะที่ดีกว่า ดังนั้น เธอจึงไม่เคยมีแฟนหรือคนรักมาก่อน
เมื่อถึงช่วงที่เธอได้เจอผมอีกครั้ง และในอีกสถานภาพหนึ่ง หลังจากที่ได้รู้จักและคุ้นเคยกันพอสมควรแล้ว เธอก็เลือกที่จะแต่งงานและใช้ชีวิตคู่ร่วมกับผม ด้วยเหตุผลที่ว่า ผมไม่มีใคร และการที่ผมบวชเรียนเป็นเวลานานก็ทำให้เธอมั่นใจว่า ผมต้องเป็นคนดีอย่างแน่นอน
(๕) ร้องเพลงกล่อมภรรยาทางโทรศัพท์
“เหตุผล” และ “ความเข้าใจกัน” ทั้ง 2 ประการนี้ นับเป็นสิ่งที่มีความสำคัญอย่างยิ่งต่อชีวิตคู่ ถ้าหากสิ่งเหล่านี้ขาดหายไป ความรักและชีวิตคู่ก็อาจจะพบกับจุดจบได้ในที่สุด
ผมกับภรรยารักกันอย่างมีเหตุผล จึงทำให้เรามีความเข้าใจซึ่งกันและกันอยู่ตลอดเวลา แม้ว่าเราจะอยู่ห่างไกลกันมากสักเพียงใดก็ตาม
ผมกับภรรยาใช้วิธีผลัดเปลี่ยนกันโทรศัพท์หากัน โดยผมโทรหาเธอใน “วันคี่” ส่วนเธอจะโทรหาผมใน “วันคู่” ทั้งนี้เพราะว่าในแต่ละเดือนนั้น “วันคี่” จะมีมากกว่า “วันคู่” นั่นเอง และถ้าเดือนใดมีวันที่ 31 ด้วย พอถึงวุ่นรุ่งขึ้น ซึ่งเป็นวันที่ 1 ของเดือนใหม่ ผมก็จะเป็นฝ่ายโทรไปหาเธออีก
การคุยกันทางโทรศัพท์ทุกวัน นอกจากจะช่วยทำให้เราสองคนไม่รู้สึกเหงาและคลายความคิดถึงได้แล้ว ก็ยังทำให้เรารู้สึกเหมือนได้อยู่ใกล้ๆ กันอีกด้วย
สิ่งหนึ่งที่ผมทำเป็นประจำ ก็คือ การร้องเพลงกล่อมภรรยา โดยที่เธอขอให้ผมร้องให้เธอฟังก่อนวางสายทุกๆ คืน เพื่อให้เธอรู้สึกผ่อนคลายและนอนหลับฝันดีทุกคืน
โดยเพลงที่เธอชอบฟัง ก็คือ เพลง “ยิ่งรักยิ่งคิดถึง” ของ คุณแสนสุข แดนดำเนิน อดีตนักร้องชื่อดัง ซึ่งปัจจุบันได้ล่วงลับไปแล้ว ซึ่งเนื้อหาของเพลงจะกล่าวถึงความรักที่งดงามและบริสุทธิ์ดุจดอกบัวขาว ฟังทีไรก็รู้สึกมีความสุขและเบิกบานใจเสมอ
เนื้อเพลง “ยิ่งรักยิ่งคิดถึง”
ศิลปิน “แสนสุข แดนดำเนิน”
คิดถึงทุกวันฝันเห็นทุกคืน หลับตาผวาสะอื้น ขวัญยืนจะรู้บ้างไหม
นอนคะนึงรำพึงรำพันร่ำไป คิดถึงจนทนไม่ไหว นอนร้องไห้คนเดียว
คิดถึงเหลือเกินอย่างเหินลมลอย หากเป็นเช่นนกสักหน่อย จะลอยข้ามหล้าฟ้าเขียว
ไกลแสนไกลก็จะไปอย่างเดียว แม้หนทางคดเคี้ยว คนเดียวฉันก็จะไป
เดือนสิบเอ็ดบัวออกทั้งดอกและฝัก ฉันมอบความรักให้เธอด้วยดอกบัวไทย
ถึงบัวจะขาว ขาวได้ราวครึ่งใจ รักฉันขาววิไลยิ่งกว่าดอกไม้จากดาวดึงส์
รักเอ๋ยไกลตาเหมือนฟ้าไกลดาว นี่เธอจะรู้หรือเปล่า หัวใจฉันเศร้าสุดซึ้ง
ใจสองใจเหมือนมีไฟดูดดึง ยิ่งรักก็ยิ่งคิดถึง คิดถึงทุกลมหายใจ
ท่านใดสนใจอยากจะฟังเพลง "ยิ่งรักยิ่งคิดถึง" สามารถเข้าไปฟังได้ที่นี่นะครับ
http://www.4shared.com/mp3/ZJ3H4sbT/02-_-.html
(โปรดติดตามอ่านต่อ ตอนที่ 3)
เพลง "รู้จักความรักเมื่อรู้จักเธอ"
ศิลปิน "ไผ่ พงศธร"
ความเห็น (15)
หวานเชียวครับ ;-)
สวัสดีครับ อาจารย์ ดร. ธวัชชัย ปิยะวัฒน์
หวานนิดเดียวเองนะครับอาจารย์ 555
ว้าว ! ครับ....รอหวานอีก...รออ่านตอนต่อไปครับ....
* ขออภัยด้วยจริงๆ ครับ ที่ทำให้การอ่านต้องสดุดลง ทั้งนี้ เพราะว่าบันทึกเรื่องนี้ค่อนข้างจะยาวนะครับ หากลงรวดเดียวก็จะยาวเกินไป ก็เลยลงเป็นตอนๆ ซึ่งมีทั้งหมด 4 ตอนด้วย....
สวัสดีครับ....วางแผนการเขียนล่วงหน้า...เหมือน...HarryPotter...เลยนะครับ...
เนื้อคู่อย่างไงก็ใช่ ชอบอ่านบันทึกเช่นนี้ ขอบคุฌครับ
คุณอักขณิชค่ะ ..ติดตามอ่านตั้งแต่ภาคแรก ก็ต่อให้จบภาค 2 และก็ให้ครบ series ..เลยละนะค่ะ :-)) ..เอ..จะร้องเพลงอะไรแจม ซะหน่อยดีน๊า..อืม!! นึกได้ละ เพลงนี้ครูที่ฝึกซ้อมเล่นไวโอลิน เค้าให้พี่เล่นโน๊ตเพลงนี้ กะว่าจะเล่นให้น้องที่สนิทคนหนึ่งฟังในวันพิเศษของน้องเค้ากับหวานใจ วันนี้เอามาใช้ก่อนละกัน สำหรับภาค 2 ของซีรีส์นี้...(เนื้่อเพลงค่อนข้างยาว เอามาเพียงนิดหน่อยพอระลึกได้นะค่ะ ที่เหลือ ให้ "คู่พระ-คู่นางทั้งสองร้องกันเอง" และเพลงนี้ก็นานมากแล้ว รู้จักกันหรือเปล่าเอ่ย??....รักเอยจริงหรือที่ว่าหวานหรือทรมานใจคน..ความรักร้อยเล่ห์กล รักเอย......รักเอยรักที่ปรารถนา รักมาประดับชีวี....:-)).
...อ่านแล้วทำให้นึกึงความหลังครับคณอักณิซ และบังเอิญวันนี้เป็นวันเกิดภรรยาฝมพอดี และปีนี้ครบรอบ 20 ปี ของการแต่งงานองเราครับ ...ขอบคุณบันทึกที่ทำให้เกิดอีกบันทึกสำหรับวันนี้ครับ
สวัสดีครับ คุณหมออดิเรก(ทิมดาบ)
* บันทึกนี้มี 4 ตอนจบนะครับ โปรดอย่าพลาดอ่านโดยประการทั้งปวง 555
** ผมคิดรูปแบบการเขียนไว้หลายวันอยู่เหมือนกันนะครับ ว่าจะเขียนในรูปแบบใดดี ถึงจะทำให้ทุกท่านอ่านแล้วเข้าใจได้อย่างง่ายๆ สุดท้ายก็เลยเขียนออกมาในรูปแบบของบันทึกหรือเรื่องเล่าอย่างที่เห็น....ซึ่งคิดว่าคงจะเอื้อสาระหรือประโยชน์ให้กับทุกท่านได้บ้าง ไม่มากก็น้อยนะครับ
สวัสดีครับ คุณแสงแห่งความดี
* ผมเขียนงานได้หลายรูปแบบนะครับ แต่แบบที่ถนัดมากที่สุด ก็คือ บันทึกหรือเรื่องเล่านะครับ เพราะสามารถพลิกแพลงหรือเลือกที่จะเริ่มต้นและจบอย่างไรก็ได้ ที่สำคัญก็คือ อ่านแล้วรู้สึกว่ามีชีวิตชีวามากกว่า
** ขอบคุณมากๆ ครับ ที่กรุณาแวะเข้ามาเยี่ยมและให้กำลังใจ
สวัสดีครับ อาจารย์ kwancha
* บันทึกนี้มีด้วย 4 ตอนจบนะครับ โปรดอย่าพลาดอ่านโดยประการทั้งปวง 555
** ขอบคุณมากๆ ครับ สำหรับบทเพลงที่มอบให้กับผม.....แต่ เอ! ผมไม่เคยได้ยินมาก่อนเลยนะครับ ไม่ทราบว่าชื่อเพลงอะไร? และทำนองเป็นอย่างไรบ้างเอ่ย?
สวัสดีครับ คุณพี่ พ.แจ่มจำรัส
* วันนี้เป็นวันพิเศษและมหัศจรรย์อีกวันหนึ่งของคุณพี่พิชัยและครอบครัวเลยนะครับ
** ขออวยพรให้คุณพี่พิชัยและครอบครัว มีความสุข สุขภาพแข็งแรง เบิกบานกายใจ และพบเจอแต่สิ่งที่ดีๆ ตลอดเวลานะครับ
มาอ่านตอนที่สองแล้วค่ะ ซึ้งใจมากเลย หวานจัง
สวัสดีครับ คุณ krusorn
* ตอนเด็กๆ ผมชอบกินน้ำหวานและน้ำตาลมากนะครับ พอโตขึ้นทำอะไรก็เลยออกหวานๆ ไปหมด 555
** ขอบคุณมากๆ ครับ ที่จะกรุณาติดตามอ่านจนครบทุกตอน
- น่ารักจังนะคะ เหมือนอ่านนิยายรัก เชียว
- ขอให้มีความสุข ครอบครัวอบอุ่น นะคะ
สวัสดีครับ คุณพี่ ♥อุ้มบุญ♥
* บันทึกเรื่องนี้ แตกต่างจากนิยายรักอยู่บ้าง ตรงที่ไม่มีตัวอิจฉาและฉากตอนทะเลาะหรือตบตีกันนะครับ ไม่งั้นคงเน่าสนิทเหมือนละครช่อง 7 เลยละ 555
** ขอบคุณมากๆ เลยครับ ที่กรุณาแวะเข้ามาติดตามอ่านและให้กำลังใจ