ไม่มีชื่อเรื่อง
วันนี้เกิดอยากเขียน เรื่องของจิโปม
จิโปม เป็นชื่อเรียกแมลงทางภาคอิสาน ชนิดหนึ่ง เป็นประเภทจิ้งหรีด ตัวอ้วนขาว นิยมนำมาหมกกับหยวกกล้วย ใส่ปลาล้า นั่วๆ แซ๊บๆๆๆๆ
แต่จิโปมที่จะเขียนถึงวันนี้ เป็นเด็กชายผมหยิกๆ ผิวคล้ำ จิโปมเป็นตัวบ่งชี้ว่าวันนี้นักเรียนมาครบ
เมื่อให้เด็กๆแนะนำชื่อตัว ชื่อเล่น...."จิโปม" ครับ เพื่อน ฮาทั้งห้อง
ข้าพเจ้าแอบถามเพื่อนเขาว่า ทำไมชื่อ จิโปม เพื่อนๆแย่งกันบอกว่า มันชอบอยู่ในรูมืดๆ ถ้าอยากได้เอาน้ำเทใส่ มันจะวิ่งออกจากรู ข้าพเจ้าแกล้งเป็นเข้าใจ นึกภาพไม่ออก
จากวันนั้น จิโปม ก็หายไป อยากโผล่วันไหน ก็โผล่ ถามเพื่อนๆ เพื่อนเขาบอกว่าเอาน้ำไปกรอกครับ เห็นเลย ข้าพเจ้าเริ่มเข้าใจ
เมื่อวันสอบเก็บคะแนน จิโปม มานั่งสอบ..ฮา นกรู้ ซะด้วย
แต่ผลออกมา จิโปม ได้คะแนนสูงสุด ทึ่งเลย ไม่นั่งเรียน แต่ทำข้อสอบได้ ข้าพเจ้าได้ที เลยแหย่ว่า นี้ถ้ามานั่งเรียนจะขนาดไหน แล้วเวลาเรียนเราหายไปไหน เขาตอบแบบอายๆ ว่า อยู่ร้านเกม..ครับ
ข้าพเจ้าได้ไปบ้านของจิโปม ทึ่งอีกรอบ จิโปมอยู่กับน้อง สองคน ทราบว่า พ่อแม่ ไปค้าขาย ข้าพเจ้าบอกกับจิโปมว่า วันประชุมผู้ปกครองต้องนำผู้ปกครองมาให้ได้นะ...
ข้าพเจ้ายกย่อง ชมเชย ที่จิโปม สอบได้คะแนนดี ต่อหน้าเพื่อนและผู้ปกครองที่ร่วมประชุมโดยไม่พูดถึงเรื่องโดดเรียนไปเล่นเกมเลยและได้คุยกับผู้ปกครองเป็นการส่วนตัว อยากให้อยู่ดูแลลูกบ้าง ได้คำตอบว่าฝากไว้กับครูแหละค้า อยากหาไว้ให้เขา อึ้ง..เลย
ข้าพเจ้าไม่บังคับ จิโปมให้เลิกเข้าร้านเน๊ต แต่ขอให้ลดเวลาลงหน่อย แนะว่าถ้าน้องเอาตัวเองเป็นแบบอย่างจะทำอย่างไร จิโปม ดีขึ้น เป็นพักๆ ต้องคอยกระตุ้น เมื่อจบ ม.3 ต่อ ม.4 อยากเรียน รด.กับครูครับ ? มีอะไรจะเรียกหาจิโปมตลอด(แม้ไม่ได้สอนก็ตาม) มีกิจกรรมอะไรจะดึงเขาร่วมตลอด เพื่อนจะเข้าใจเขา มาช้าบ้างไม่เป็นไร(เพราะดูแลน้องเรียบร้อยก่อน)
เข้าค่าย รด. จิโปม พลาด ตกต้นไม้ที่ทำสะพาน นึกว่าเรียบร้อยแล้วสูงมากข้าพเจ้ารีบนำส่งโรงพยาบาล รอด..โล่งใจ
ครูครับ ผมต่อเทคนิค นะครับ
ดีๆๆๆมาก แล้วเรียนสาขาอะไร
คอมพิวเตอร์ครับ
ดีๆๆๆมาก มีอะไรให้ครูช่วยบอกนะ
ครูครับ ผมจะนำเพื่อนๆ มาให้ความรู้เกี่ยวคอมกับ กับน้องๆ ที่โรงเรียนนะครับ
ดีๆๆๆๆ มาเลย
ครูครับ ผมทุนเรียนที่พระจอม บางมดครับ
เอ้อ...แล้วจบ ป.โท ครูจะไปรับด้วย
ครูครับผมได้ทุนต่อ ป.ตรี นะครับ
นั้นแหละ แต่ครูจะไปรับตอนเราจบ ป.โท
คร๊าบ
อยากบอกว่าครูจะเฝ้าเป็นกำลังใจให้ จิโปม
ที่นึกถึงจิโปม เพราะวันนี้ ได้รับโทรศัพท์จาก เด็กหลังห้องอีกคนที่บอกว่า "ครูครับ แม่บ่เข้าใจผมเหมือนครู ครับ"
อยากบอกว่า ให้โอกาส ฟังเขาบ้าง แล้วจะมีวันเหมือน จิโปม
ความเห็น (4)
จิโป่ม.... จบกลับมาเมื่อใดแจ้งข่าวด้วยนะครับ ต้องการกำลังของคนนอกกรอบ...÷ฮา....
เขียนสั่นๆ ง่ายๆ แต่ผมอ่านแล้ว น้ำตาซึมเลยครับ ดีใจมากที่ จิโปม มีความตั้งใจที่จะกลับมาช่วยพัฒนา น้องๆ
อ่านแล้าชื่นใจจังครับ
ขอบคุณทุกท่าน ที่เป็นกำลังใจ ให้จิโปม ในชีวิตจริง ณ.ขณะนี้ยังมีชีวิตที่เหมือน "จิโปม" อีกมาก ลองเดินเข้าไปในหมู่บ้าน จะเห็นว่า เกือบครึ่งหมู่บ้านที่ พ่อ แม่ ทิ้งลูกไว้ให้ตายาย เลี้ยง แล้วเดินทางไป ค้าขาย เพื่อความอยู่รอดของชีวิต สังคมเปลี่ยนไป ถ้าครูเรายังยึดวิถีเดิมคือสอนเนื้อหา โดยลืมไปว่าเด็กเขาก้าวเกินครูไปแล้ว
จากการที่เฝ้าตามพฤติกรรมของเด็ก ที่หนีโรงเรียนเพื่อเล่นเกม โดยที่พ่อแม่ทราบ แล้วติดตามคอยช่วยเหลือ(มีรายหนึ่ง แม่นั่งเฝ้าเลย ปล่อยให้เล่น ออกจากร้านแม่ไม่ให้ออก จนสุดท้าย เขาบอกแม่ว่าผมยอมแล้วครับ ฮา....แม่เขาเล่าให้ฟัง ว่าจากนั้น เขาขอเล่นเป็นเวลาเฉพาะเสาร์ อาทิตย์)
ไปได้สวย..ทุกราย เพราะอะไร.....เขาได้ทำในสิ่งที่เขาชอบ....เขาได้อยู่ในจินตนาการ... เข้าใจ ให้โอกาสหน่อย ก็แล้วกัน นะคะ