เย็นวันหนึ่ง
ในขณะที่น้องซอมพอกำลังเล่นทำอาหารกับเพื่อนอยู่
มองลอดช่องผ่านกรอบรั้วกั้นเล็กเล็ก
มองเห็นความงดงามของการมองอีกแบบหนึ่ง
เออ...ปกติเวลาเรามองอะไร
ไม่ชอบที่จะให้มีอะไรมาบังสายตา
มันเหมือนกับมีอะไรมาขวางกั้นไม่รู้
แต่ครานี้ลองมองลอดช่องผ่านออกไป
กลับทำให้เรามองเห็นอะไรอะไรชัดเจนขึ้น
ชีวิตก็เป็นเฉกเช่นเดียวกัน
หากเราต้องการความชัดเจนในตัวตน
การมองลอดผ่านกรอบความคิดที่เป็นคตินำทาง
ก็ทำให้เราโฟกัสได้ตรงจุด
ไม่ต้องเสียเวลาไปกับสิ่งที่รกรุงรังของชีวิต
ทำให้เราเดินไปอย่างมั่นคง
และชัดเจนในตัวตน
ไม่มีความเห็น