ชีวิต...เดินทาง


ชีวิต..เดินทาง

ทางเดิน...

เช้าแล้ว....
ทุกชีวิตเดินทาง
ทุกชีวิตต่างมีทางเดิน

ยากไหม.....
ยากหรือง่ายเดินทาง
มีขวากหนามบนทางเดิน
มีดอกไม้ริมทางเดิน
ดินนุ่มเท้า หินตำเท้า
ใบหญ้าเปียกลื่น

อาจมีเสียงหัวเราะ
อาจมีน้ำตาบนทางเดิน
ทักทายคนรู้จัก
ไต่ถามสารทุกข์
รัก....อบอุ่น
เหงา..ว้าเหว่บนทางเดิน

เดินทางต่อไป...
จุดหมายอยู่ไม่ไกล



๑๐ เมษายน ๒๕๕๕ ....
พาเด็กนักเรียนทุกคนเดินทางไปรับทุนการศึกษานึกถึงเราตอนเป็นเด็ก
เรื่องทุนการศึกษาเป็นเรื่องห่างไกลมากในความฝัน  แม้จะเรียนดี เรียนเก่ง
มารยาทดีขนาดไหนก็ไม่มีผู้มีจิตศรัทธา หรือผู้อุปการะคุณที่ไหนมาแจก
ทุนสักที คนรวยก็ไม่ค่อยเห็นมี ฐานะเท่าเทียมกันคือทุกข์ยากกันทั้งนั้น
ใครขยันหน่อยก็ดีหน่อย แต่น้ำใจอารีอารอบนั้นมีมากมาย  เราวิ่งเล่น
ตั้งแต่หัวจรดท้ายหมู่บ้านไม่ต้องกลัวอด  ถึงเวลามื้ออาหาร ถ้าเราไม่กลัว
พ่อแม่เราด่า ตีนะ บ้านไหนยกสำรับมาเราก็เข้าร่วมวงกินกะเขาอย่างหน้าตา
เฉยได้หมด อิ่มอร่อยทุกบ้าน แต่เรื่องเงินนั้นแต่ละบ้านไม่ค่อยมีเหมือนๆกัน
เราจึงไม่รู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจหรือมีปมด้อย แต่ประการใด พอจบการศึกษา
ระดับประถมแล้วไปเรียนโรงเรียนในเมืองถึงแม้เราจะบ้านนอกเราก็เรียนดี
สู้เขาได้สบาย เพื่อนๆที่เรียนด้วยกันอาจจะมีเด็กในเมืองจากโรงเรียนเอกชน
กระโปรงแดงมาเรียนร่วมด้วย ออกท่าทางผู้ดีนิดๆ ดูถูกเด็กบ้านนอกหน่อยๆ
แต่เราไม่สนใจหรอกวัดกันที่ผลสอบ เด็กต่างอำเภอเก่งๆ หลายคนรวมกันอยู่
พวกนั้นก็ไม่กล้าล้อเลียนเท่าไหร่  สมัยนั้นเราฟังนิยายวิทยุกัน อินกะนิยาย
ให้ทัศนะและความคิดกะเราว่าคนเราต้องพึ่งตนเอง พ่อแม่ก็สอนว่าต้องพึ่ง
ตนเองก่อน การได้ทุนก็ถือเป็นการดี แต่เราจะภาคภูมิใจได้อย่างไร ดังนั้น
การเรียนตั้งแต่ต้นจนจบจึงอาศัยทุนพ่อแม่ ทุกคนในบ้านต้องพลอยกระเหม็ดกระแหม่
เพื่อส่งให้ เราก็ต้องประหยัดสุดฤทธิ์ ไม่อย่างนั้นอาจจะอด
เรียนต่อ ชีวิตคือการเดินทางและดิ้นรนต่อสู้ ดังบทลำนำที่เราได้ว่าไว้ แต่ต้น
จนบัดนี้เราก็ยังต้องเดินทาง หยุดไม่ได้ หมายถึงหมดลมหายใจเท่านั้น
ดีใจกะนักเรียนที่ได้รับทุนการศึกษา เราบอกสอนเขาว่าใช้เงินให้คุ้มค่ากับ
เงินที่ผู้มีจิตกุศลมอบให้แก่เรา อย่าสุรุ่ยสุร่ายฟุ่มเฟือย ไม่รู้คุณค่าของเงิน
รู้สึกขอบคุณในความเอื้ออารีต่อนักเรียน ยินดีอนุโมทนาบุญด้วยที่เขารวบรวมกันมาแจกให้นักเรียนตั้งสี่ร้อยกว่าคนจากห้าโรงเรียน นักเรียนและผู้ปกครองก็คงรู้สึกไม่ต่างกัน...

น้ำใจอารี...

ขอบคุณน้ำใจอารี
มีให้แด่พวกเราคนยาก
นักเรียนแดนไกลลำบาก
ขอฝันฝากเดินทางฝ่าฟัน

อาสาเพื่อมวลประชา
ร่วมรวมกันมาแบ่งปัน
ขอให้ท่านมีสุขสันต์
โชคดีทุกท่านทุกคน....

 

หมายเลขบันทึก: 487706เขียนเมื่อ 11 พฤษภาคม 2012 08:01 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 พฤษภาคม 2012 09:46 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท