ชีวิตที่พอเพียง : ๑๕๕๑. ชีวิตที่เห็นโอกาส
ไปประชุมใดๆ ก็ตาม กลับมาบ้าน สาวน้อยจะถามว่า “ดีไหม” คำตอบมาตรฐานของผมคือ “ดี” ที่ว่าดีเพราะได้เห็นโอกาสในการทำงานเพื่อสังคม เพื่อบ้านเมือง เพิ่มขึ้นอีก ตอนหลังสาวน้อยจึงเลิกถาม เพราะถามทีไรดีทุกที ถามต่อว่าดีอย่างไร ก็ได้คำตอบแสดงวิธีคิดที่ผู้คนเขาไม่คิดกัน เลิกถามดีกว่า
เย็นวันที่ ๓๐ มี.ค. ๕๕ หลังจากไปร่วมประชุม พลังเครือข่ายการเรียนรู้สู่ศตวรรษที่ ๒๑ กลับมาไตร่ตรองต่อที่บ้าน ผมก็เห็นโอกาสมากมาย ในการทำงานขับเคลื่อนการเรียนรู้ในระดับ “ปฏิรูปการเรียนรู้” ให้แก่สังคมไทย
เพราะได้เห็นว่า มีการริเริ่มดีๆ เกิดขึ้นในหลากหลายพื้นที่ หลากหลายรูปแบบ และดำเนินการส่งเสริมโดยหลายหน่วยงาน และที่สำคัญ มี “ผู้นำการเปลี่ยนแปลง” เกิดขึ้นมากมาย ที่หากเชื่อมโยงรวมพลังหรือเสริมพลังกัน จะเกิดพลังขับเคลื่อนการปฏิรูปการเรียนรู้ที่เป็นของจริง เกิดผลจริง
ผมโชคดี ได้รับโอกาสเรียนรู้จากโครงการ LLEN ที่เป็นเจ้าภาพจัดการประชุมนี้ โดยที่โครงการLLEN ดำเนินการมา ๒ ปีเศษ การประชุมในวันที่ ๓๐ - ๓๑ มี.ค. ๕๕ จึงเป็นเสมือน AAR ของโครงการ และเป็น BAR ของการขับเคลื่อนการปฏิรูปการเรียนรู้ต่อ ของสังคมไทย
วิจารณ์ พานิช
ความเห็น (2)
I believe Thailand cannot expect much from government(s) or public institutions. People must make the change themselves start local and grow global!
อาจารย์ให้แง่คิดความพอเพียงของปุถุชนทั่วไปได้ดีมากคะขอชมเชย