๑๐๘. Go Inter

 

 

Go Inter

          และแล้วสิ่งที่ผู้เขียนไม่เคยคิด ไม่เคยนึก ไม่เคยฝัน ก็กลายมาเป็นความจริง คือ การได้รับอนุญาตจากมหาวิทยาลัยให้ไปศึกษาดูงานที่ประเทศสหรัฐอเมริกา ที่มหาวิทยาลัยรัฐอินเดียนา เพราะก่อนหน้านี้ ประมาณ 2 สัปดาห์ ผู้เขียนก็ได้รู้จักกับอธิการบดี + ภริยาของท่าน มาแล้ว...โดยทางมหาวิทยาลัยรัฐอินเดียนา ทำหนังสือเชิญให้คณะผู้บริหารของมหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม เดินทางไปศึกษาดูงานได้ ซึ่งมหาวิทยาลัยดังกล่าวกับมหาวิทยาลัยของเราได้เป็นเครือข่ายกันในด้านการศึกษากันอยู่...

    แต่ในช่วงเวลาที่ผ่านมา ผู้เขียนต้องเตรียมตัวทำหนังสือเดินทาง + วีซ่า + เคลียร์งานในหน้าที่ที่ได้ปฏิบัติอยู่ให้สำเร็จลุล่วงไปให้ได้เสียก่อน ผลปรากฎว่า Passport (เล่มสีน้ำเงินเรียบร้อย) Visa มีกำหนดอายุถึง 10 ปี เป็นอันว่า เอกสาร 2 สิ่งนี้สำเร็จลุล่วงไปด้วยดี

            การไปครั้งนี้ คณะผู้บริหารจะเดินทางไปยัง SAN FRANCISCO - LAS VEGAS - lOS ANGELES - INDIANAPOLIS

             สิ่งที่สำคัญและดีใจมากที่สุดในครั้งนี้ คือ ผู้เขียนจะได้พบกับพี่ไชสุวันและพีนีนาถ (พี่ชาย + พี่สาว) ซึ่งอยู่ที่รัฐ UTAH แต่เราก็ได้ติดต่อกันทาง mail แล้วและพี่ทั้งสองจะมาหาผู้เขียนที่ LAS VEGAS แล้วเราก็จะได้พบกันในช่วงเย็นนับจากที่ผู้เขียนไปถึงที่นั่นแล้ว...เป็นสิ่งที่คาดไม่ถึง และก็คิดว่า นับจากที่ำพวกเราได้รู้จักกันทางโลก Online และจากการเขียนบล็อกใน Gotoknow.org. เราเคยคิดแต่ว่า คงมีสักวันที่พวกเราจะได้เห็นหน้ากันจริง ๆ อาจมาที่เมืองไทย สำหรับต่างประเทศนั้นคงเป็นไม่ได้...และก็คงไม่มีวัน ๆ นั้น เป็นอันขาด...แต่ในครั้งนี้ เหมือนความฝันของพวกเราเคยคิดคิดไว้นั้น "มันมาเร็วมาก ๆ...เรียกว่า ความฝันเป็นจริง" อีกไม่ถึง 10 วัน พวกเราจะได้เห็นหน้ากันจริง ๆ แล้ว"...

              คงเป็นไปตามสวรรค์ลิขิตกระมัง ที่จะทำให้พวกเราได้มาพบกันจริง ๆ ใช่แต่เีพียงบนโลก Online เท่านั้น...สำหรับพวกเรา 14 พฤษภาคม 2555 พวกเราก็จะได้เห็นหน้ากันจริง ๆ เสียที คงไม่ใช่เห็นกันแค่ทาง FB, mail หรือฟังเสียงกันจากทางโทรศัพท์แล้วล่ะ...นี่คือ...สิ่งที่พวกเราไม่คาดคิด ไม่นึก และไม่เคยฝันมาก่อนเลยว่า "มันจะสามารถเป็นความจริงได้"

 

"โลกปัจจุบัน เหมือนเป็นโลกของความฝันเสียจริง ๆ...

สิ่งที่เป็นไปไม่ได้...แต่กลับเป็นไปได้...

แต่สิ่งที่เป็นไปได้...อาจกลับเป็นไปไม่ได้...

ดูแล้วเหมือนเป็นเรื่องตลกเสียจริง ๆ "...

เหมือนโลกนี้ คือ "ละคร"...

 

 

[ขจิต ฝอยทอง]

• ขอแสดงความยินดีด้วย
• ที่มหาวิทยาลัยรัฐอินเดียนา
   น่าเรียนมาก
• ฝากทักทายพี่นีนาถและสามีด้วยครับ

[บุษยมาศ]

• ขอบคุณสำหรับดอกไม้กำลังใจค่ะ ดร.ขจิต 
• ค่ะ พี่ก็คงเก็บภาพมาฝากกันให้เห็นนะคะ
• แล้วจะบอกพี่นีนาถ + พี่ไชสุวันให้ทราบนะคะ...

[นงนาท สนธิสุวรรณ]

ขออวยพรให้มีความสุขในการเดินทางครั้งนี้นะคะ..หลานฟ้าครามคงคิดถึงคุณย่ามาก..

[กาญจนา สุวรรณเจริญ]

• ดีใจด้วยค่ะ..จะรอชมภาพแห่งมิตรภาพนะคะ

[ถาวร]

สวัสดีค่ะอาจารย์ มิตรภาพแสนงดงาม ดีใจด้วยค่ะจะได้พบกัน

[บุษยมาศ]

• ขอบคุณค่ะพี่นงนาท 
• สำหรับย่า ก็คงเฝ้าคิดถึงเจ้าฟ้าครามไปหลายวันเลยละคะ
• ขอบคุณค่ะ อาจารย์กาญจนา 
• ค่ะ แล้วจะนำภาพแห่งมิตรภาพระหว่างเรามาให้ชมกันค่ะ
• ขอบคุณค่ะ คุณถาวร 
• ค่ะ เป็นมิตรภาพที่เราไม่คิดว่าจะได้พบกันจริง ๆ ในต่างแดนค่ะ
• ขอขอบคุณสำหรับดอกไม้กำลังใจจากทุก ๆ ท่านนะคะ

[นีนาถ]

น้องบุษยมาศที่รัก...

พี่นีนาถจะขับรถไปนอนรออยู่ที่ เมืองลาสเวกัส เจอกันตอนบ่ายๆ ตอนเย็นวันจันทร์ที่ 14 พฤษภาคม 2012 ทานข้าวเย็นด้วยกันจ๊า..จะถ่ายรูปกลับไปฝาก น้อง ดร.ขจิต นะจ๊ะ...ขอบใจจริงๆ....โลกนี้ใบน้อยนิดเดียว....

[บุษยมาศ]

• สวัสดีค่ะ พี่นีนาถ  
• ขอบคุณค่ะ 14 พ.ค.2555 พวกเราก็จะได้เห็นหน้ากันจริง ๆ แล้วค่ะ
• ขอบคุณพื้นที่ของ Gotoknow ที่ทำให้น้องกับพี่ได้มารู้จักและทักทายกันเป็นพื้นที่แรกที่เราได้รู้จักกันและสานกันเป็นพี่น้อง
• ถ้าเป็นสมัยก่อนคงอาจเป็นไปไม่ได้ แต่ยุคนี้ เป็นเรื่องที่เหลือเชื่อเสียจริง ๆ