โรงเรียนแย้
โรงเรียนแย้
บ้านหนองผือ เคยเป็นหมู่บ้านของแย้ สัตว์เลื้อยคลานที่กำลังใกล้จะสูญพันธุ์ การรณรงค์ส่งเสริมให้มีการอนุรักษ์ยังไม่เห็นผลเท่าไรนัก ทำให้ในหมู่บ้านเริ่มจะเห็นแย้ยากขึ้น ที่ผู้เขียนยังเห็นอยู่ก็คือ นักล่าเดินถือคันเบ็ดเล็กๆและเสียมอาวุธคู่กาย เดินลอยชายเข้าป่าโน้นทะลุป่านี้ ออกมาพร้อมพวงแย้ ผู้เขียนไปเจอที่ตลาดนัด พวงหนึ่งมี ๘-๑๐ ตัว ถ้าตัวใหญ่ก็ราว ๑๐๐ ถึง ๑๕๐ บาท เคยซื้อมาปล่อยที่โรงเรียน ๒ ครั้ง แต่ตอนนี้ไม่ต้องทำอย่างนั้นแล้ว
จำได้ว่า ปี ๒๕๔๙ ผู้เขียนมาดำรงตำแหน่งใหม่ๆ ดูเหมือนแย้จะเยอะอยู่แล้ว แต่ไม่สะดุดตาเหมือนตอนนี้ เริ่มสอนเด็กตั้งแต่ชั้นอนุบาล ให้รักและสงสารแย้ มองเห็นความน่ารักน่าเอ็นดูของมัน เวลามันวิ่งเร็วๆ หางมันชี้โด่งเหมือนไดโนเสาร์ เด็กอนุบาลคุ้นเคยกับแย้ พออยู่ชั้น ป.๔-๖ นักเรียนจะเข้าใจและตระหนักว่าเราอนุรักษ์แย้จริงๆ ใครรังแกแย้ถือเป็นความผิดและเป็นการขัดใจผอ.เป็นอย่างมาก
เคยมีเมื่อปี ๒๕๕๐ เด็กที่จบ ป.๖ ยังไม่ค่อยเข้าใจนโยบายและไม่ค่อยรักสัตว์ แอบเข้ามาขุดแย้ในช่วงปิดภาคเรียน ขุดหลายครั้งและได้ไปหลายตัว ผู้เขียนจับได้ อบรมเสร็จจับส่งผู้ใหญ่บ้าน และบอกคราวหน้าจะจับส่งตำรวจด้วย เหตุการณ์ในวันนั้น ร่ำลือกันยกใหญ่ ประมาณว่า ผอ.คนนี้เอาจริง ใครอย่าไปยุ่งกับแย้ท่าน
ช่วงเดือนเมษายน อากาศร้อนมาก ผู้เขียนไปตรวจเวรยามที่โรงเรียน ได้สังเกตแย้อย่างจริงจัง รอบๆอาคารและสนามฟุตบอล แย้จะขุดรูอยู่ในดินปนทราย ไม่ร่วนหรือเหนียวมากนัก รูละตัว ยกเว้นมีลูกๆ จะอยู่ได้ถึง๕-๘ ตัว เท่าที่ดูร่องรอย ในโรงเรียนน่าจะมีแย้นับพันตัว และหลายร้อยตัว จะมีลำตัวใหญ่มาก ใหญ่เท่ากับตุ๊กแกตัวใหญ่ๆนั่นแหละ ตัวออกสีน้ำตาล มีจุดขาวดำอมส้มเล็กน้อย เวลาตกใจหรือโกรธ จะแผ่ข้างลำตัวเห็นสีส้มชัดเจนสวยมากๆ บางตัวก็กล้าเกินออกมายืนจังก้าหน้าห้องเรียน เหมือนจะรู้ว่า ครูในโรงเรียนนี้ไม่ทำร้ายมัน นับวันจะยิ่งเยอะ ออกมาวิ่งอวดโฉม โชว์ความเร็วในการวิ่งบนถนน ในสนามหน้าเสาธง ใต้ต้นไม้และบริเวณสนาม เปตอง
เมื่อวันสงกรานต์ ฝนตกหนัก ท่วมลานดินและสนามหญ้า แย้ยกขบวนออกจากรูมากินแมงเม่ากันอย่างเพลิดเพลิน ผู้เขียนเก็บกวาดกิ่งไม้อยู่ พลันเห็นแย้สองตัวกำลังทะเลาะกัน สงสัยจะแย่งอาหารหรือไม่ก็แย่งตัวเมีย เวลามันสู้กัน จะทำตัวพองใหญ่กว่าปกติ แผ่ข้างลำตัวสีส้มเหมือนงูเห่าแผ่พังพาน ยืนสองขาแล้ววิ่งปะทะกันแรงๆ ราว ๑๐ นาที อีกตัวอ่อนแรงสู้ไม่ไหว วิ่งหนีลงรูไป
ช่วงนี้ ปิดเทอม ผมไปสะสางงานที่โรงเรียน เก็บกวาดให้โรงเรียนสะอาดสดใสสวยงามเป็นปัจจุบัน โรงเรียนจะได้ไม่แย่ลง สังเกตสิ่งแวดล้อมโดยรอบแล้วรู้สึกภูมิใจนัก นี่มันโรงเรียนแย้ชัดๆ
ความเห็น (11)
...งวดหน้า..ยายธีกลับเมืองไทย..ขอแย้..ไป..ปล่อยที่..ป่า..(ยายธี).หน่อย..เพราะเดี๋ยวนี้..แย้..ที่เมืองกาญจน..ก็..ไกล้..หรือ..สูญพันธุ์ไปแล้วก็ว่าได้..(อยาก..ลองบ้างจัง..ทำไงจะมี..ผอ..เด็ดๆแบบนี้บ้าง)...เท่าที่ทำมา..สู้เด็กและ..ชาวบ้าน..ผู้หิวโหยไม้ได้..กินทุกอย่างที่ขวางหน้า..โดยไม่เคยมีความคิดที่จะลอกแบบแต่สิ่งดีๆ..กิ้งก่า..ไข่มด..ตุ่น..นกกระปูด..นกนาๆชนิด..ต้นไม้ใบหญ้า..ผึ้ง..แมลง..เห็ด...ที่เกิดขึ้นเพราะมีป่า(ปลูก)...สิ่งที่กล่าวมานี้..เห็นแต่ผู้เก็บเกี่ยว..ผล..ประโยชน์(ที่ไม่ใช่ของตน.อิอิ)..."แม้ว่า..จะหมดแรงใจแล้วก็ตาม..แต่..อยากลองอีก..ครั้ง...อ้ะ...ยายธี
- สอนเด็ก... ให้รักและสงสารแย้ ....มองเห็นความน่ารักน่าเอ็นดู...ทุกสิ่งมี..แต่ความน่ารัก...อยู่ที่มิติการมองนะคะ
- เด็กๆๆเขาจะเป็น..เสมือนผ้าขาว...สอนอะไรก็จะ...ซึมซับได้ง่ายนะคะ
ขอบคุณ ที่ช่วยอนุรักษ์น้องแย้ค่ะ อยากเห็นตอนมันออกมายืนจังก้าหน้าห้องเรียน ออกมาวิ่งอวดโฉม โชว์ความเร็วในการวิ่งบนถนน คงจะน่ารัก เคยมีเหตุการณ์ที่มันถูกรถทับไหมคะ?
ขอบคุณและอนุโมทนาในความเมตตาของท่านอาจารย์ค่ะ
สวัสดีปีใหม่ไทยค่ะ :)
ขอบคุณ คุณยายธี ขอบคุณ ท่าน ดร.สมศรี และคุณปริม ครับ เหตุการณ์แย้ ถูกรถทับ ยังไม่มีครับ เนื่องจาก แย้ระวังตัวและวิ่งเร็วมาก ปัญหาอุปสรรค อยู่ที่สุนัขชาวบ้านชอบเข้ามากวน วันนี้ผมเดินกลบหลุมที่สุนัขขุดไว้หลายหลุม แต่ไม่มีร่องรอยว่ามันจับแย้ได้ คำพูดของคุณยาย เกี่ยวกับผู้หิวโหย นี่ล่ะที่ทำให้ผมต้องไปโรงเรียนทุกวัน เป็นห่วงสรรพสิ่ง ไม่ว่า นก กิ้งก่า กระรอก กระแต และต้นไม้ ถ้าปล่อยวางเกินไป มันก็หมดไปในพริบตา ท่าน ดร.ครับ เด็กพูดง่ายครับ บางแห่งปิดเทอมก็จะมี เด็กมาซุกซน ทำลายโรงเรียน ให้วุ่นวาย สกปรกรกรุงรัง แต่ที่หนองผือจะเรียบง่าย สงบเย็น เป็นปัจจุบัน ครับ
น่าชื่นชมโรงเรียนนี้ ผอ.ขยันจังเลยครับ
- สวัสดีค่ะ
- อยากเห็นแย้เยอะที่อยู่ตามธรรมชาติ
- ถ้าอย่างนี้คุณครูคงมีเรื่องเล่า มีภาพวาด มีผลงานจากเด็ก เกี่ยวกับแย้เยอะมาก
- ว่างๆจะต้องไปเที่ยวที่โรงเรียนบ้างแล้วค่ะ
สุดยอดมากครับท่าน แย้เป็นสัตว์ชนิดหนึ่งที่บ่งบอกความสมบูรณ์ของระบบนิเวศทางธรรมชาติ และในขณะเดียวกันก็เป็นตาชั่งแสดงภาวะของจิตใจมนุษย์ ที่โคกเพชรพยายามสร้างป่าและแหล่งน้ำ ผอ.พร้อมพี่น้องเพื่อนครูและเด็กๆ ก็พยายามหาทั้งอึ่งอ่าง กบ เขียด ปู ปลา ฯลฯ มาปล่อย ส่วนนก กิ้งก่า และแย้ มีและมาเองโดยไม่ต้องเชิญ แต่เสียดายที่ฝนตกที พี่น้องชาวบ้านส่องไฟล่ากันพรึบ!... มิใยที่ต้องบอกกล่าวกันบ่อยๆ ก็เหนื่อยพอดูนะครับ สำหรับการสร้างหัวใจอนุรักษ์
ขอบคุณพี่ลำดวนครับ ได้ชนะเลิศ ยอดเยี่ยม Obec Award ด้านบริหารจัดการแล้ว ยังเหนื่อยเหมือนเดิมครับ เพราะ สพฐ.บอก ถ้าไม่ยุบ ไม่ควบรวม ต้องอยู่อย่างมีประสิทธิภาพ ครับ อ้อ ปิดเทอม เขียนรายงานแหล่งเรียนรู้ทุกอย่างที่มี ส่งผลต่อ ประสิทธิผล ด้านประกันคุณภาพภายในอย่างไร เสนอคุรุสภา เป็นผลงาน "หนึ่งโรงเรียน หนึ่งนวัตกรรม" งานนี้มีลุ้นครับ
เรียน ครูวุฒิ ที่เคารพ ปลาในบ่อซีเมนต์ และในถังรอง ปิดเทอม ยังอยู่ดีกินดี หมดห่วง แค่ในสระใหญ่ของโรงเรียน มีชาวบ้านมากวนบ้าง โดยเฉพาะช่วงฝนตกหนัก อยากเข้าเว็บบ้านโคกเพชร จะได้แวะมาชมโรงเรียนบ้าง ที่หนองผิอ www.bannongphue.com นะครับ
- ตามมาอ่าน
- จำได้ว่ามีชาวบ้านบอกว่าเคยแอบไปขุดแย้ที่โรงเรียนผอ. ด้วยครับ
- แต่นานมากแล้ว
- ผอ สบายดีนะครับ
ขอบคุณ ท่านอาจารย์ขจิตครับ ตอนมาอยู่หนองผือใหม่ๆ ราวปี 2549 -2550 ได้ยินกับหู รู้เห็นด้วยตา ว่าคนขโมยแย้ รู้สึกเฉยๆ แต่เสียดาย ไม่อยากสู้รบปรบมือกับใคร แต่ตอนนี้พอมีบารมีบ้างแล้ว ชาวบ้านยอมรับและเชื่อถือมากขึ้น ปัญหาอุปสรรค จึงลดลง พอเข้าใจแล้วครับ ว่าทำไม ผอ.ที่อายุเยอะ และอยู่นาน จะมีคุณภาพหรือไม่ ไม่ต้องพูดถึง แต่ทำอะไรได้ง่ายกว่าเรา