การนัดพบปะพี่น้องเพื่อนฝูงครั้งนี้ เป็นครั้งที่อาจกลายเป็นตำนานที่น่าจดจำสำหรับชาว art ed ที่สามารถรวมรุ่นได้มากขนาดนี้ กับท่านอาจารย์ที่พวกเราเคารพรัก และสถาบันของพวกเรา .. จึงอยากให้การพบกันนั้นมีความหมาย นอกจากจะได้พบหน้าพบตาหลังจากที่ไม่ได้เจอะเจอกัน ร่วม ๒๐ ปี ..
การให้ความหมาย ที่มากกว่าการนั่งทานข้าวร่วมกัน แต่อยากเห็นความเคลื่อนไหวของพี่ๆ น้องๆ ที่เป็นพัฒนาการของความเ้ป็น art ed ที่ทราบว่าปัจจุบันไม่ได้เรียกว่า ศิลปศึกษา แล้ว .. อยากให้มีวัฒนธรรมกลุ่มในการพูดคุยและแบ่งปันสิ่งต่างๆ ให้กัน ในความเป็นครู+ศิลปะ+ความเป็นศิลปิน ในตัวของพวกเรา ...
นั่นเพราะ social network ที่เรียกว่า facebook ทำให้ได้พบเจอพี่ๆ น้องๆ ไล่เรียงไปได้ถึง ๗ ปี แม้จะไม่สามารถไปร่วมงานนี้ได้ และทำอะไรไม่ได้มาก แต่ก็ยังอยากให้งานนี้มีความหมายสำหรับทุกคนจริงๆ
คิดถึงบทเพลงที่รุ่นพี่มักร้องกันเล่นๆ แต่เป็นเพลงที่ร้องกันเป็นประจำ และในที่สุดก็เป็นบทเพลงที่พี่ๆ มอบไว้ให้พวกเรา ดอกรัก ..
วันคืนลับล่วง ดั่งดวงแก้วหาย
ความสุขใจกาย ยังติดตราตรึง
รำลึกถึงวัน ผ่านผันแล้วจึง
สุขโศกเศร้าซึ้ง วันเก่าผ่านเตือน
ดอกรักเคยบาน เต็มลานหัวใจ
เก็บร้อยมาลัย คอยทำคนเยือน
วันแล้ววันเล่า คอนเฝ้านับเดือน
คืนผันวันเลือน ดอกรักล่วงโรย
เก็บไว้ดอกหนึ่ง ไว้ซึ้งไว้สรร
ไว้คิดถึงวัน ความรักโบกโบย
มีแต่น้ำตา บอกว่าให้โหย
เหมือนสายลมโชย เพียงเท่านั้นเอง
----------------------------------------
กิจกรรม : ๒๘ เมษายน ๕๕
เวลา : ๑๔.๐๐-๒๐.๐๐ น. กรุงเทพมหานคร
ขอบพระคุณทุกท่านนะคะสำหรับดอกไม้
ชายเอก จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร, อาจารย์ kwancha, และ อาจารย์โสภณ เปียสนิท.
เนื้อหาเพลง แม้ยังไม่ได้ยินเป็นเพลง แต่อ่านเป็นบทกวี ก็เพราะและให้ความหมายถึงความผูกพันกันของผู้คนที่งดงามดีจังเลยนะครับ รวมกันได้ตั้ง ๗ รุ่นนี่ ใช้ได้เลยทีเดียว แต่นานๆได้เจอกันอย่างนี้ สงสัยจะต้องแย่งกันคุยไม่ทันเลยละครับเนี่ย
สวัสดีค่ะ ท่านอาจารย์โสภณ เปียสนิท
สวัสดีค่ะ อาจารย์วิรัตน์
สวัสดีค่ะ
อ่านเนื้อเพลงก็ให้ความรู้สึกประทับใจแล้วค่ะ ขอบคุณค่ะ
ขอบพระคุณค่ะพี่ใหญ่ สวัสดีปีใหม่ไทยแด่พี่ใหญ่เช่นเดียวกันนะคะ สุขภาพแข็งแรงนะคะ ^^
สุขสันต์วันสงกรานต์และทุก ๆ วันนะครับ
ขอบคุณค่ะท่านทิมดาบ สุขสันต์วันสงกรานต์เช่นกันนะคะ ^^
สวัสดีปีใหม่ค่ะ
สวัสดีปีใหม่ไทยและสุขสันต์วันสงกรานต์ค่ะพี่ มนัสดา ^^