9 เมย. 2555
ในทวีปเอเชียกลาง มีทะเลสาบอยู่ 2 แห่งที่มีแหล่งกำเนิดที่เดียวกันคือแม่น้ำ
จอร์แดน คือทะเลสาบกาลิลีและทะเลสาบเดดชี แต่ทั้งสองมีความแตกต่างกัน
ที่ทะเลสาบกาลิลีสิ่งมีชีวิตทั้งพืชและสัตว์อาศัยอยู่อย่างอุดมสมบรูณ์และ
ทะเลสาบก็สวยงามเป็นที่กล่าวถึงของผู้คน .....แต่ตรงกันข้ามทะเลสาบเดดชี
เป็นทะเลสาบที่ถูกกล่าวฝันถึงความเค็มของมันและความร้ายกาจที่ไม่มีสิ่ง
มีชีวิตในสาสรถมีชีวิตอยู่ได้ในทะเลสาบแห่งนี้และได้ชื่อว่าทะเลสาบ....แห่ง
ความตาย....ก็เหมือนกับคนเราที่เกิดมามีดีหลายอย่างอยู่ในตัว......มีความรู้....
มีฐานะ....มีเงินทอง.....มีโอกาส....มีอีกหลายๆมี....สรุปมีของดีในตัวแต่ไม่
สามารถทำให้เกิดประโยชน์ต่อคนอื่น.....เปรียบเขาเป็นทะเลสาบเดดชี......
.....เอ๋แล้วตัวเราเป็นทะเลสาบไหนเอ๋ย......
.....มีคน " ให้" อยู่ 4 ประเภท
ประเภทที่ 1 มีมากก็ให้มาก ผู้รับก็ได้ประโยชน์และคนให้ก็สุขใจที่จะให้
ประเภทที่ 2 มีแต่ไม่ให้ มีหลายเหตุผลที่เขายกมาอ้าง แต่เชื่อเถอะว่าคน
แบบนี้จะไม่รู้ถึงความสุขที่เกิดจากการให้ว่าเป็นอย่างไร
ประเภทที่ 3 ไม่มีแต่พยายามที่จะให้ อาจช่วยได้ไม่มากหรือช่วยไม่ได้เลย
คนแบบนี้น่านับถือมากๆมีจิตใจที่พร้อมที่จะช่วยเหลือผู้อื่นทุกเมื่อ ถึงจะช่วย
ไดไม่มากอีกฝ่ายจะรู้สึกดีเพราะเห็นถึงความพยายามที่จะให้.....
และปรพเภทสุดท้ายคือ....ไม่มีแต่ก็ให้ นี่แหล่ะคือ " ผู้เสียสละ" ที่แท้จริง
.....เอาเป็นว่าเราเป็นเพียงคนธรรมดา....ไม่ใช่เทวดา...พระเจ้า.....เทพ.....
นางฟ้า...นางเอก....จะคอยช่วยเหลือใครได้ตลอดเวลาแต่เมื่อถึงเวลาที่คนอื่น
ต้องการความช่วยเหลือจากเรา ถ้าช่วยได้ ก็ช่วยเถอะค่ะ.....แล้วเราจะรู้สึกว่า
ตัวเรายังมีคุณค่า......
.......ที่สำคัญครูซ่อมคนอยากขอคือ......เมื่อเห็นเพื่อนมนุษย์ด้วยกันล้มจะ
ด้วยเหตุผลใดก็ตาม.......อย่าได้กล่าวโทษ...ด่าว่า.....ซ้ำเติม....ดูหมิ่น....
เหยียดยาม.....หรือโดยรวมที่เขาชอบทำกันคือกระทืบซ้ำ......ขอน้ำใจอาจมี
มือสักมือหรือหลาย....ช่วยเถอะค่ะ....ช่วยเอื้อมมือช่วยฉุดเขาให้ลุกขี้นยืน
หรือเป็นมือช่วยให้เขาอาศัยยึดเป็นหลักให้เขาสามารถจะยันตัวให้ลุกขึ้นยืน
.......คุณรู้มั้นนั้นคือคุณได้ให้โอกาสแก่เขา......เป็นการให้ที่ยิ่งใหญ่จริงๆ
,,,,,.หรือถ้าเมตตาก็หยุดมองเฉยๆแต่ไม่ซ้ำเติม.....ก็ถือว่าเป็นการให้เหมือนกัน
เพราะอย่างน้อยก็ไม่ทำร้ายเขาด้วยคำพูด......เล็กๆน้อยๆแค่นี้แหล่ะค่ะที่บ้างที่
เราก็เพอเลอไม่ทันคิดไป....
.....;วันนี้คงแค่นี้ก่อนค่ะเพราะมีนัดกับผู้ให้ที่ยิ่งใหญ่ของครูซ่อมคน...ท่านชื่อ
ซิลเตอร์อเมลเดลค่ะท่านจะติดต่อโพสต์ข้ามมาจากเยอรมันเพราะท่าน
อนุเคราะห์.....เอาไอ้ตัวเล็กไปด้วยช่วงปิดภาคเรียน....ท่านคงรู้ว่าเราคิดถึง
เจ้าต้นน้ำแล้ว.....ท่านคือผู้ให้ที่ยิ่งใหญ๋สำหรับครูซ่อมคนด้วยความเมตาที่
ท่านมีให้เราแม่ลูก.....
.....เมื่อมีผู้ให้โอกาส.....ครูซ่อมคน...จะทำหน้าที่ให้เท่าที่สามารถให้ได้....
คือให้กำลังใจทุกคนที่กำลังฝ่าฟันความทุกข์ปัญหา....เข็มแข็งน่ะเจ้าค่ะ.....
เดี๋ยวมันจะผ่านพ้นไป.....เอื้อมมือมาสิค่ะแล้วเราค่อยๆก้าวผ่านมันไป.....
ถ้ามีอะไรให้ช่วยโทรมาได้ค่ะ......087-2914036
ไม่มีความเห็น