เรื่องสั้นสั้น...สำหรับหนู "คุก" น่าอยู่กว่า"บ้าน"...
สำหรับหนู คุกน่าอยู่มากกว่าบ้าน
หนูเข้ามา รอบที่ 3 ในการติดคุก
บ้านไม่น่าอยู่ พ่อเอากับเด็กรับใช้ในบ้าน เด็กนั่นแก่กว่าหนูปีเดียว
หนูเสียใจช็อค จนเป็นบ้า เข้าทำการรักษา ที่ รพ.สวนปรุง เชียงใหม่ เป็นแรมปี
แล้วหนูก็พบกับความสุขที่แท้จริง มันคือ ยาบ้า ฮ่าๆๆๆๆ
หนูเล่นยาบ้า เที่ยวกลางคืน อยู่กับผู้ชาย เป็นกลุ่มแก๊งค์
หนูลืมเรื่องราว ที่บ้าน หมดเลยค่ะ เมื่อหนูอยู่กับเพื่อนๆ
มันไม่เจ็บปวดอีกแล้ว ไม่มีความเจ็บปวด เกิดขึ้นที่นี่
ในท่ามกลางเพื่อนๆ เราหัวเราะ เราสนุกสนาน
ฟังเพลง เต้นรำ กลางแสงจันทร์ ด้วยกันทุกวันทุกคืน
พ่อเคย มาตามหนู ฉุดกระชากลากหนูกลับบ้าน
หนูกลับบ้าน แล้วพอพ่อเผลอ หนูก็หนีออกมาอีก
ที่นี่...ไม่มีหัวเข็มขัด คอยฟาดที่หลังหนู ไม่มีคำด่าทอ ดั่งเป็นเช่นสัตว์ป่า
หนู... มีความสุข
ควันของยาไอซ์ ทำให้หนูล่องลอย ลืมความเจ็บปวด
หนูเต้นรำ และนั่งตีไพ่ได้ทั้งคืน
สุข สุข สุข สุข ช่าง สุข จริงๆ
พ่อของหนูเป็นตำรวจ ยศ ใหญ่โต ประจำอยู่โรงพัก
ก็พ่อหนู นี่แหละ แจ้งความจับหนูเข้าคุก บอกว่า ดัดสันดานหนู
แม่ของหนูเป็นครู แม่ใจดี มักจะปกป้องหนู เวลาพ่อ ตีหนู ฟาดหนูแรงๆ
หนูรักแม่ หนูรักแม่มาก..( น้ำเสียงแหบเครือ เมื่อนึกถึงแม่)
แม่ไม่เคยซ้ำเติมหนู เมื่อหนูทำความผิด ทุกๆครั้ง
หนูติดคุก 3 ครั้ง แม่ของหนู ส่งเงินให้หนูใช้ ให้กำลังใจหนูตลอด
ส่วนพ่อ ไม่เคยส่งเงินให้หนูเลยค่ะ
พ่อเขาเก็บอย่างเดียว เพราะพ่อเขาขี้เหนียว
ขนาดไปเที่ยว หรือกินข้าวนอกบ้าน ยังไม่ไปเลยค่ะ เขาเสียดายสตางค์
เขาห่วงบ้านพัก สมบัติเขาเยอะค่ะที่บ้าน
ทั้ง ฟาร์มไก่ชน และ ต้นไม้เพาะพันธุ์
...หนูเล่นกีต้าร์เก่งนะ... (ดวงตาเป็นประกาย)
คุณฟังหนูเล่นหน่อยไหม...?
หนูมีน้องชาย 1 คน มันติดคุกอยู่ที่ ลำพูน ค่ะ คดี พยายามทำร้าย ร่างกาย
พ่อของหนู เกลียดน้องชาย ของหนูมาก ทุบตี ด่าทอตลอด ตั้งแต่ยังเล็ก
หนูก็ไม่เข้าใจผู้ใหญ่ค่ะ
ว่า เขาตีทำไม น้องชายของหนูดมกาวค่ะ ดมทุกวัน มันคงเครียดมั๊ง!!..
จนเพี๊ยน... เข้าโรงบาลบ้าเหมือนหนู นี่ล่ะค่ะ ...
...หนูก็คิดถึงบ้านค่ะ นาย...
แต่หนูคิดว่า
ออกไปเที่ยวนี้(พ้นโทษ)
หนูจะไปอยู่พม่า ค่ะ
หนู ไม่ อยาก กลับบ้าน
......
ความเห็น (4)
ผมประทับใจเรื่องนี้มากครับ ในขณะที่เรากำลังมองที่ปัญหาของระบบการศึกษาไทย เราให้ความสำคัญกับ "เด็กมีโอกาสแต่ขาดโอกาส" คือเด็กที่มีครอบครัวที่ให้ความรักความอบอุ่นได้พอเท่าที่พึงมีแต่ขาดโอกาสทางเศรษฐกิจ แต่บางครั้งเราอาจจะหลงลืม "เด็กด้อยโอกาสที่มีโอกาส" อย่างเช่นเด็กในเรื่องนี้ที่เขามีโอกาสทางเศรษฐกิจไม่น้อยแต่ขาดโอกาสทางครอบครัว
สำหรับผม เรื่องเล่าเช่นนี้คือตัวอย่าง "การจัดการความรู้" ที่กรมราชทัณฑ์สามารถสื่อสารถึงสาธารณชนได้อย่างดียิ่งเพื่อสร้างความตระหนักรู้ในปัญหาที่องค์กรในกรมราชทัณฑ์ในฐานะ "องค์กรปลายน้ำของสังคม" ต้องเผชิญครับ
น้องสาว...
มันเป็นความล่มสลายของสถาบันครอบครัว
เป็นเรื่องที่เกิดจากครอบครัวส่งผลต่อสังคม
คดีล้นศาล คนพาลล้นคุก
ยังมีคนอีกหลายคนที่ต้องเยียวยาแก้ไข
กรมคุมประพฤติ หาทางออกให้ชุมชน
ช่วยกันคืนคนดีสู่สังคม
สถาบันครอบครัวมีหลายหน่วยงาน ที่รับผิดชอบ
เรื่องของเด็กก็มีหลายหน่วยงานที่รับผิดชอบ
แต่เรื่องราวเหล่านี้กลับมีมากขึ้น
เพราะสถาบันครอบครัวอ่อนแอ
หดหู่ใจจังค่ะ..
ความรักที่ครอบครัวแสดงออก..ต่างกันจริงๆ
เด็กหนึ่งอยู่ในครอบครัวที่มีความรัก ความอบอุ่น แต่ขาดโอกาสทางเศรษฐกิจ
อีกเด็กหนึ่งอยู่ในครอบครัวที่อ่อนแอ ขาดความรัก ความอบอุ่น
สะท้อนภาพสังคมในปัจจุบัน ...น่าสงสารนะคะ
ครูตาจะขอยืมไปใช้เป็นกรณีศึกษา ในชั่วโมงแนะแนวค่ะ