ครม. = คนรอ(ขะ)เหมือบ? (ตอน..สมองที่มองไม่เห็น)

ครม. = คนรอ(ขะ)เหมือบ? (ตอน..สมองที่มองไม่เห็น)

 

ผมได้เคยวิจารณ์คณะรัฐมนตรี (ครม.) ไทยเรามาทุกยุคสมัย (ที่ผมได้มีส่วนรับรู้) ว่า มันเฝือไปด้วยพวกปริญญาเอก  (ดร.)  จนผมตั้งประเด็นว่า ครม.ไทยน่าจะมีระดับการศึกษาเฉลี่ย “สูงที่สุด” ในโลก พร้อมวิจารณ์ต่อว่า..เอ๊ะ.แล้วทำไมประเทศไทยเราจึงยังถูกตราว่า “ด้อยพัฒนา” ทั้งที่ครม.เราการศึกษาเฉลี่ยสูงกว่า usa ยุโรป และ ญี่ปุ่นเสียอีก (ใน usa นั้น มี ดร. เป็น ครม. น้อยมาก  30 ปีที่ผ่านมาไม่น่าเกิน 5 คน ส่วนของไทยเรา ไม่น่าน้อยกว่า 30 คน)

 

แต่สำหรับครม. ชุดนี้ (ชุดปู๒)  ต้องยอมรับว่า หักปากกาเซียนของผมสิ้นเชิง เพราะเป็นครม.ที่ไม่รู้จักชื่อสักคน ที่พอรู้จักก็เห็นว่ามีแต่ระดับการศึกษาริมถนนเท่านั้น

 

หรือนี่เป็นการ “จงใจ” ของ “ผู้บงการ” ที่อยู่เบื้องหลัง (สมองที่มองไม่เห็น)  ที่ต้องการให้ครม. เป็นคนที่ไม่มีใครรู้จัก จะได้วิจารณ์อะไรไม่ได้มากนัก และพูดทำนองเดียวกันว่าต้องให้โอกาสและ “ต้องให้เวลาพิสูจน์ฝีมือ” (เอาอนาคตประเทศเป็นเครื่องทดลอง..ว่างั้นเถอะ)  

 

ซึ่งเวลาพิสูจน์ฝีมือของคนพวกนี้ก็ประมาณ  ๖ เดือน ซึ่งเป็นเวลาที่เพียงพอแล้วที่จะเซ็นลงนามโครงการสำคัญๆ ที่มีงบประมาณสูงๆ ตามคำสั่งของ  “สมองที่มองไม่เห็น”

 

วลีที่พวกนี้เขาตั้งขึ้นมาว่า “มือที่มองไม่เห็น” ในช่วงพศ. ๒๕๕๒ นั้น ท่านผู้อ่านคิดว่าเป้าหมายคือใคร  ??

 

ต้องยอมรับว่าพวกนี้เขาตั้งวลีกันได้เก่งและลึกทีเดียว เพราะเวลาเรารับพระราชทานอะไรจากพระหัตถ์นั้น กฎกำหนดว่า ต้องก้มหน้าลงต่ำ ห้ามสบพระพักตร์ เราก็เลย “มองไม่เห็น” นั่นแล

 

ส่วนที่ผมตั้งว่า “สมองที่มองไม่เห็น” นั้น ก็เพราะว่า ผมเห็นว่าคนพวกนี้ “ไม่มีสมอง” ไงเล่าครับ ...ก็เมื่อไม่มีสมองเสียแล้ว จะมองเห็นได้อย่างไร แม้จะเงยหน้าในที่แสงจ้าเพียงใดก็ตามเถิด

 

...คนถางทาง (๒๖ มกราคม ๒๕๕๕)