บันทึกยามเย็น

บันทึกบอกเล่าเกี่ยวกับยามเย็นริมฝั่งน้ำเจ้าพระยา และเมื่อก่อนยามเย็นริมฝั่งโขง จังหวัดนครพนม

บันทึกยามเย็น

    วันก่อนได้นั่งทำงานใต้คณะฯ ริมน้ำเจ้าพระยา บรรยากาศยามเย็นไม่ว่าจะเป็นทางบกหรือทางน้ำที่นี่ดูเหมือนไม่ค่อยจะแตกต่างกันเท่าใดนักในความคิดของข้าพเจ้า นั่นคือมีความรีบเร่งและวุ่นวายอยู่มาก เสียงรถเสียงเรือดังไปทั่ว แต่ก็เข้าใจว่าทุกๆคน ต่างก็รีบกลับบ้านเนื่องจากรถอาจติด คนรอขึ้นเรือก็มีมากเช่นกัน กว่าจะเดินทางถึงบ้านก็ดึกแล้ว

    ก่อนหน้านี่ริมฝั่งโขง บ้านหนาด จังหวัดนครพนม อันเป็นบ้านเกิดของข้าพเจ้า จะมีก็เพียงแค่ชาวเรือที่ใส่อวนดักปลาด้วยเรือหางยาว และชาวสวนที่ปลูกพืชพันธุ์ที่หาดทรายริมแม่น้ำโขงเท่านั้น ยามเย็นๆทุกคนก็เริ่มเดินทางกลับบ้าน ส่งเสียงเรียกชักชวนกันกลับบ้าน บรรยากาศเงียบสงบมาก เย็นกาย เย็นใจ มีไอหมอกลอยอยู่เหนือแผ่นแม่น้ำโขง เสียงนกน้ำ นกป่าร้อง เรไร ร้องยามเย็นๆ อย่างนี่ ช่างไพเราะอย่างมาก ลมเบาๆพัดพา อากาศอันบริสุทธิ์ สูดแล้วสดชื่น มีกำลัง เสียงระฆังจากวัดแก่งเมืองเป็นเครื่องหมายอันสำคัญยามเย็นว่าใกล้ได้เวลาที่ต้องกลับแล้ว ก่อนที่จะมืดแล้วอาจเดินทางลำบาก ซึ่งเป็นที่เข้าใจดีสำหรับทุกคนที่อาศัยอยู่ใกล้เคียง

              คนไกลบ้าน คิดถึงยามเย็นที่ริมฝั่งโขง บรรยากาศที่อบอุ่น ดุจมีมนต์ขลัง

                                    อันเป็นสิ่งที่บุคคลล้วนมีประจำตัว

                                                    และหลากหลาย

                                                            ต่างกันไป

 

                                                                            *** ลายฟ้า

                                                                          ๘  มกราคม  ๒๕๕๕