เรื่องจริงผ่านบันทึก ตอน รถเมล์ที่เมืองจิงโจ้
การเดินทางในแต่ละเมืองของออสเตรเลีย แตกต่างกันไป ขึ้นอยู่กับสถาพแวดล้อม และจำนวนประชากร
เมืองวูลองกองที่ผู้เขียนอยู่ ค่อนข้างมีภูมิศาสตร์เป็นแบบเขา เดินขึ้นเดินลงเข้าสาม สี่ลูก กว่าจะถึงบ้าน (พวกอยู่หลังเขา) เป็นเมืองติดชายทะเล สามารถเดินไปชายทะเลได้ แต่เดินนานหน่อย คนไทยเดินประมาณ 50 นาที จากมหาลัย แต่คนออสซี่เดินคงแค่ 30 นาที คนออสซี่ (โดยเฉพาะที่เมืองนี้) เดินเร็วมั่กมาก คนไทยเราจะแซวๆ กันว่า เดินจากบ้านมามหาลัยใช้เวลา 15 นาที คนไทยเดินนะ ไม่ใช่คนออสซี่เดิน
ธรรมดาอยู่เมืองนี้ เรานิยมเดิน และเดิน เนื่องด้วยค่ารถแพงถึงแม้จะลดครึ่งราคาสำหรับนักศึกษาแล้ว ก็ยังคง $1.2 - $1.6 ประกอบกับรถเมล์แต่ละสายจะมาทุกหนึ่งชั่วโมง (บวก ลบไปซัก 5-10 นาทีในบางครั้ง ไม่ตรงซะทีเดียวอย่างที่หลายๆ คนชื่นชมว่ารถเมล์ตรงเวลามาก แต่ยังไงก็ยังค่อนข้างตรงเวลา) วันเสาร์ หรือวันอาทิตย์และวันหยุด ตารางรถเมล์จะมีสายรถเมล์น้อยลง และจะมาทุกสองชั่วโมง ดังนั้นถ้าตกรถ การเดินคือคำตอบสุดท้าย
เล่าถึงอาการตกรถนิดนึง ไม่ใช่เดินขึ้นไม่ระวังแล้วร่วงตกลงมานะ แต่เดินไปไม่ทันขึ้นรถเมล์จ้า คุณพี่คนขับเนี่ย จะไม่จอดนอกป้ายนะคะขอบอก ผู้เขียนเห็นรถเมล์กำลังจอดอยู่รีบวิ่งไปขึ้น แต่รถออกจากป้ายมาแล้ว วิ่งตรงมาทางเรา...ธรรมดานิสัยคนขับรถเมล์เมืองไทยผู้แสนดีจะจอด (รถจะแน่นยังไงก็จะจอดรับเราไปอัดกระป๋องขาย) แต่คุณพี่คนขับที่นี่จะมั่นคงในกฏระเบียบมาก ขับผ่านหน้าสาวน้อยผู้น่าสงสารอย่างเราไปเฉยเลย เหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นบ่อยๆ แม้กระทั่งลุงแก่ๆ วิ่งมาไม่ทันรถที่ตรงป้าย คุณพี่ก็ไม่จอด ข้าน้อยขอนับถือให้กฏระเบียบของคุณพี่คนขับรถเมล์ทุกท่านเลยคร้าบ
ย้อนกลับมาต่อ...
จากเรื่องรถเมล์ในเมืองวูลองกอง ซึ่งมีไม่ถึงยี่สิบสาย เมื่อเปรียบเทียบกับเมืองซิดนีย์ ที่ไกลกันนิดหน่อย (นั่งรถไฟไปชั่วโมงครึ่ง) ที่ซิดนีย์ รถเมล์มีทุกห้านาที มีสายรถเพียบ แต่ขึ้นรถเมล์ที่ซิดนีย์ไม่ได้ส่วนลดเหมือนรถเมล์ที่เมืองวูลองกอง แต่จะมีตั๋วอาทิตย์ ซึ่งก็ไม่มีที่วูลองกอง อะไรกัน แค่ระบบรถเมล์ยังต้องทำให้มันแตกต่างกันอีก เวลาไปซิดนีย์ทีไร เหมือนเด็กบ้านนอกเข้ากรุงยังไงอย่างงั้นเลย เอ๋อๆ เพราะสายรถเมล์มีเป็นร้อย ดูตารางรถเมล์แล้วตาลาย นี่ยังไม่เคยขึ้นรถเมล์ที่ซิดนีย์เลย เอาไว้ขึ้นแล้วจะมาเล่าให้ฟัง
จะว่าไป เวลาผู้เขียนเข้าซิดนีย์ (น้องๆ เรียกเข้าเมือง) ผู้เขียนมักจะเดิน และเดินเอา ยังจำทางไม่ได้ซะที ไปกับน้องๆ ให้เค้าพาเดิน อาศัยตามท่านผู้นำไป ไม่หลงแน่ พอเดินคนเดียวทีไร หลงทุกทีสิน่า
กะว่าจะเล่าเรื่องรถ Taxi แต่เกริ่นเรื่องรถเมล์ซะเยอะ ไว้ต่อบันทึกหน้าแล้วกันนะ งั้นติดเรื่อง Taxi กะ รถไฟ ไว้ก่อนแล้วกันนะคะ
ความเห็น (9)
สนุกดีครับ..เหมือนได้ไปเดิน ในออสซี่ เลย
กฏระเบียบ วินัย ประเทศอื่นที่เข้มงวด ผมก็ว่าดีมากเลยครับ ทั้งเรื่องของอุบัติเหตุ และความปลอดภัยอื่นๆ
และยังช่วยให้เรามีวินัยขึ้นอีก ตามสิ่งแวดล้อมที่อยู่รอบตัว
ให้กำลังใจ เดิน และวิ่งขึ้นรถครับ
คุณจตุพรแวะมาทักทายเร็วจนตกใจเลย
ขอบคุณที่มาให้กำลังใจนะคะ อยู่ที่นี่ขาแข็งแรงมาก เดินและก็เดินค่ะ
สวัสดีคะ..คุณIS...
กะปุ๋มก็เคยเจอวิ่งตามรถเมล์....ด้วยความที่เราคุ้นชินกับความมีวินัยน้อยที่พี่ไทยเราทำประจำนี่แหละคะ...ทำให้หน้าแตกหลายครั้งวิ่งตามรถเมล์ฝรั่ง....555
...จริงกะปุ๋มจ่อไว้แล้ว...มัวรับโทรศัพท์ก้เลยต้องตามคุณเอกมาทีหลัง...ไม่ว่ากันนะคะ...
*^__^*
กะปุ๋ม
อ้าว กะปุ๋มวิ่งขึ้นรถเมล์ไปก่อนแล้วนี่หน่า ไม่รอกันบ้างเลย...
ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมจ้า...มาช้ายังดีกว่าไม่มา ไม่ว่ากันอยู่แล้ว
นี่ๆ ตาหยู มากไปแล้วนะตา เป็นตาแล้วยังมาเรียกกันว่าน้าเนี่ย เคืองๆ อย่างแรง
เป็นยังไงบ้างช่วงนี้ สบายดีบ่
สบายดี
ฝนตกทุกวัน
ผมตกรถเมล์หรือเปล่านี่ .. มาซะสายเชียว - งั้นจะรอฟังเรื่องรถไฟกะแท็กซี่ แล้วกันครับ
ปล. เรื่องที่คุณ IS ถามค้างไว้ .. ผมตอบให้แล้วนะครับ เปิดแอร์แล้วช่วยเปิดพัดลมด้วยครับ หวังว่าคราวนี้คงหายเคืองครับ
- สวัสดีตาหยู แล้วจะแวะไปเยี่ยมบ่อยๆ นะ เขียนบันทึกให้อ่านเยอะๆล่ะ
- ขอบคุณอาจารย์พงศกร นะคะ ตกรถไปนานอยู่ค่ะ แต่ไม่เป็นไร รอขึ้นรถไฟแล้วกันนะคะ ขอบคุณอีกทีที่อุตส่าห์แวะมาบอกว่าตอบแล้ว แต่...ยังไม่หายเคืองค่ะ เป็นคนชอบเอาชนะซะด้วยสิ เดี๋ยวไปหาข้อมูลไปสู้นะคะ เตรียมรับมือไว้นะคะ