ตื่นเต้นกังวลทุกครั้งเมื่องานใหญ่เข้ามาเยือน
ทุกครั้งที่มีงานใหญ่ๆ เข้ามาในความรับผิดชอบ ผมเองจะต้องรู้สึกตื่นตัว รู้สึกลุ้นไปกับจังหวะเวลาเมื่อใกล้จะถึงงาน ทั้งๆที่ก็จัดกันทุกปีเป็นประจำ ใจเองก็คิดว่ามันคงเป็นงานสำคัญ ไม่ใช่เหตุการณ์ปกติ การผ่าด่านตรงนี้ก็แค่ทำให้ดีที่สุด ทำให้พร้อมที่สุด อาจจะเป็นเพราะเราแคร์เสียงสะท้อนกลับเมื่องานผ่านไปแล้วก็ได้นะ หากเป็นอย่างนี้ก็เป็นเรื่องเฉพาะบุคคล หลายคนที่รับผิดชอบจะกังวลจะเครียดก็ขึ้นอยู่กับความคาดหวังภายในใจของตนเอง ฉะนั้นการลดความกังวลลงก็น่าจะเป็นการไปโฟกัสความต้องการของงานให้ชัด จับหัวใจของงานให้อยู่ รู้ระยะของความคาดเคลื่อนและก็วางความคาดหวังของงานไว้ตรงนั้น น่าจะเป็นอะไรที่เหนื่อยน้อยที่สุด แต่มันก็ยากอยู่เพราะในใจของผู้คนนั้นส่วนใหญ่จะไม่ได้พอแค่ที่คิด แต่อยากจะสร้างความประทับใจ ความยอดเยี่ยม ความต้องการแบบนี้น่าจะมีกับทุกคนนะ ก็เลยไม่สามารถจะขจัดความกังวลออกไปได้
ครั้งนี้ก็เป็นช่วงใกล้ปีใหม่ ผมได้รับมอบหมายให้ทำเรื่องราวของการถ่ายทอดสัญญาณภาพ ด้วยข้อจำกัดหลายอย่างคือ กำลังคน อุปกรณ์ข้าวของที่ต้องใช้ไม่ครบครัน ก็ทำให้การทำงานเกิดความอิหลักอิเหรื่อน่ะ ผมคิดว่าจะทำแค่ต่อกล้องสักตัวและนำภาพขึ้น ทั้งๆที่ก็รู้ว่าผลงานที่ออกมานั้นไม่ค่อยจะดี มันจะสร้างความเดือดร้อน รำคาญแก่ผู้ชมอย่างมาก เพื่อแลกกับความสะดวกเมื่อจบงานแล้วจะได้ไม่ต้องมีภาระงานขนของมากมาย ความกังวลก็คือผลลัพธ์ที่ทำจะคุ้มกับความสะดวกและแรงงานที่ลงไปหรือเปล่า หรือจะต้องทำให้เต็มที่เท่าที่มีเพื่อให้ผลงานออกมาดีที่สุดแบบประหยัดดีนะ ผลสุดท้ายก็จะต้องมาขนของมากมายในตอนท้าย แต่ผลท้ายที่สุดก็คืองานที่น่าประทับใจ ดีอย่างที่เราต้องการ อึม..เมื่อเขียนบันทึกแล้วก็ทำให้ผมได้คำตอบนะว่าแบบไหนดีน่ะ ผมเลือกผลงานสุดท้ายที่ยอดเยี่ยมแบบนี้น่าจะคุ้มกว่าแบบแรกครับ ...
ความเห็น (2)
แวะมาเป็นกำลังใจ
ขอบคุณที่นำมาแบ่งปันนะครับ
มีความรู้สึกเดียวกันค่ะ ส่งกำลังใจ และแล้วก็จะผ่านพ้นไปด้วยดี สุขีส่งท้ายปีเก่านะคะ