บ้านของผมอยู่ห่างตัวตลาดในอำเภอพอสมควร
ผู้คนและรถราจึงไม่ค่อยพลุกพล่านมากนัก
วันไหนเงียบสงบ...ลมพัดแรงแรงจะได้ยินเสียงใบโพธิ์ผสมผสานกับเสียงระฆัง
เหมือนเสียงดนตรี
และวันไหนเศร้าเศร้า...จะได้ยินเสียงเพลงธรณีกรรแสง และเสียงประทัดให้สะดุ้งตกอกตกใจบ้าง
ด้วยเพราะอยู่ใกล้วัดป่า...ที่สุดท้ายของทุกคนในอำเภอ...
วันนี้...ต้องเตรียมตัวในการวางแผนการใช้น้ำ เพราะน้ำประปาจะหยุดตั้งแต่สามโมงเช้าถึงสองทุ่ม
โชคดีที่ผมและภรรยาหยุดงานวันเดียวกัน...จึงต้องช่วยกันทำงานที่ต้องใช้น้ำ ตั้งแต่รดนำต้นไม้ ถูบ้าน และซักผ้า...และต้องรีบอาบน้ำให้ทันน้ำ...เกือบวินาทีสุดท้าย
จากนั้น ก็มาตากผ้าช่วยกัน เสร็จภารกิจประมาณสี่โมงเช้า
หลังจากนั้น พวกเราก็ชวนกันพักผ่อนด้วยการนอนอ่านหนังสือในห้องกันคนละมุม
สักพัก...ก็ได้ยินเสียงพี่ผู้หญิงที่มาขายนมประจำวันหยุด...ร้องประกาศหน้าบ้านว่า...จะรับนมไหม ?
ปกติพวกผมจะซื้อนมจากพี่ตลอด...แต่ด้วยวันนี้...อารมณ์ไม่อยากลุกและละสายตาจากหนังสือกัน
จึงร้องประสานเสียงออกจากห้องพร้อมกันว่า...ไม่รับนมนะครับ...
ตอนแรกเห็นเงียบ ๆ ไป สักพัก ได้ยินเสียงกระดิ่งลั่น...ผมจึงรีบลุกและเดินมาในมุมที่สบตากับพี่ขายนมได้...แล้วบอกว่า....วันนี้ไม่รับนมนะครับ
ผมและพี่ขายนมก็แยกย้ายกันไป....
จนเวลาเที่ยงวัน...ผมจะออกไปหาข้าวเที่ยงมาทาน
มองเห็นม้วนปฏิทินที่ประตูเหล็กหน้าบ้าน
ทำให้พวกเรารู้สึกดีใจที่ได้ปฏิทินปีใหม่เป็นใบแรกแห่งปี
แต่ทำให้พวกเรารู้สึกแย่และเสียใจที่ไม่ได้ขอบคุณพี่ที่ขายนมที่มอบให้
และยิ่งได้อ่านบันทึกวันนี้ของพี่วินทร์ เลียววาริณ (ไม่ได้ไปทักทายกันนาน...คิดถึงนะครับ)
เรื่อง...46 วินาที
ยิ่งมีความรู้สึกแย่ไปใหญ่...
ถ้ามีใครมาถามผมว่า...ปีเก่าที่จะผ่านไปนี้...อยากย้อนเวลาไปทำอะไร ?
ผมคงตอบอย่างไม่ลังเลว่า...อยากกลับออกไปซื้อนมเช่นเคย
และขอขอบคุณพี่มากครับ...ปฏิทินปีใหม่เป็นใบแรกแห่งปีของบ้านผมครับ
ขอบคุณครับ ตามไปดูบันทึก ของวินทร์ มาแล้ว
พี่ได้ปฏิทินใบแรกจากธนาคารกรุงไทยค่ะ
แว่บหนึ่งพี่ก็แทบไม่อยากยิ้มกับพนักงาน..เหมือนกัน
เสี้ยวนาทีของบางครั้ง....ก็ให้ข้อคิดดีกับเราเสมอนะคะ
บางครั้งเราก็ทำไปโดยไม่ได้ตั้งใจ
ยังไงก็สามารถแก้ไขได้ทันค่ะ
เรียนท่าน ทิมดาบ
- ปีใหม่นี้ 2555 ขอให้ มีความสุข + มีความเก่ง + ความแกร่ง ในวิชาการมากๆๆนะคะ
- มอบของขวัญปีใหม่มา นะคะ
ขอบคุณนะคะที่เป็น "พันธมิตร" ที่ดีมาตลอด
"เสียงใบโพธิ์" ตอนผมบวชอยู่วัด เคยได้ยินเสียงนี้ แต่พอมาอยู่บ้าน ไม่เคยได้ยินจากต้นโพธิ์ข้างๆบ้านเสียที
ขอบคุณกำลังใจนะครับ ช่วงนี้ลงบล๊อกไว้หลายอัน ก็ไม่มีอะไรหรอกครับ คือผมเขียนไว้ที่พันทิพ วันดีคืนดี 500 บล๊อกที่เคยเขียนไว้หายเกลี้ยงเลย พักหลังเลยสำเนาบล๊อกจากพันทิพไว้ที่อื่นบ้าง ผมก็ไม่คิดว่าจะมีคนติดตามอ่านมันหรอก ผมก็แค่คนต่างจังหวัดธรรมดาๆเขียนหนังสือก็งั้นๆ แต่ผมเขียนไว้เป็นบันทึก ไว้ให้ตัวเองอ่าน เพื่อเวลาที่เขียนจะได้เข้าใจว่า เรารู้สึกเช่นไรกันแน่ต่อเรื่องราวต่างๆที่ผ่านเข้ามาในชีวิต และเมื่อวันข้างหน้าได้ย้อนกลับมาอ่าน ก็จะได้ไม่หลงลืมอดีต พระอาจารย์ของผมเคยเล่าว่า ว่าบางครั้งการจดบันทึกก็ช่วยให้เราได้จักษุทิพยญาณ หยั่งรู้ปัจจุบัน อดีต และอาจทำนายถึงอนาคตได้ มันคงเป็นจริงอย่างนั้นนะครับ ตาทิพที่สามารถมองเห็นตัวตนที่แท้ของเราเองได้