AAR จากนิสิตนักสืบ ในงานนำเสนอโครงงานเพื่อการเรียนรู้ LLEN มหาสารคาม

ก่อนถึงงานวันนำเสนอโครงงานเพื่อพัฒนาการเรียนรู้ เวทีศิษย์ เวทีครู แลกเปลี่ยนเรียนรู้ในวันที่ 9 ธันวาคม  2554 ที่ผ่านมา

ผมได้เรียกลูกศิษย์ นิสิตชั้นปี 3 ที่ช่วยงาน LLEN มหาสารคาม มาหลายครั้ง จำนวน 6 คน (สาขาฟิสิกส์ 5 คน และนิติศาสตร์ 1 คน) มามอบ "ภารกิจลับ" หากใครสังเกตในงานวันนั้น จะมีนิสิตกลุ่มหนึ่งเข้าไปสอบถาม ซักถาม ตามติดการนำเสนอของเด็กๆ แถบทุกกลุ่ม  โดยผมมอบหมายให้เป็นผู้เข้าชมโครงงาน โดยให้นักเรียนเจ้าของโครงงานนำเสนอแล้วทำการซักถาม เพื่อให้ได้คำตอบในใจ 3 ข้อ ดังนี้

1) ถามให้รู้ว่า นักเรียนเจ้าของโครงงานได้ทำโครงงานนั้นๆ ด้วยตนเองหรือไม่ นักเรียนได้คิดริเริ่มโครงงานนั้นด้วยพวกเขาเองหรือไม่ มีแรงบันดาลใจในการทำโครงงานนั้นหรือไม่ โดยมีข้อแม้ว่าไม่ให้ถามโดยตรง ต้องถามซักถึงรายละเอียดต่างๆ ที่จะแสดงให้เห็นถึงคำตอบที่ต้องการว่า "ทำด้วยตนเองหรือไม่"

2) ถามให้รู้ว่า นักเรียนมีพัฒนาการด้านการเรียนรู้หรือไม่ ได้เรียนรู้อะไรบ้าง เป็นต้น

3) ถามให้รู้ถึง ทัศนคติต่อการเรียนผ่านโครงงานของนักเรียน

วันนี้ตอนบ่าย ผมนัดประชุมนิสิตสายลับกลุ่มนี้ เรานั่งคุยกันประมาณ 1 ชั่วโมง (งานยุ่งสุดๆ ครับ) พวกเราร่วมกันสรุปในประเด็นง่ายๆ ว่า มีใครประทับใจและไม่ประทับใจโครงงานใดบ้าง (หากมีเวลาคงต้องถามละเอียดตามโจทย์ที่ให้ไป) พอจะสรุปได้ดังนี้ครับ

โครงงานที่นิสิตสายลับประทับใจ ได้แก่ น้ำมันเก่าเหล้าใหม่ สมุนไพรคำกลอน ชาสมุนไพรไมยราพ กล่องเสื่อกก ปูทูนกระหม่อม ชาสมุนไพรเพื่อสุขภาพ รถเก็บขยะ เรือขวดน้ำ น้ำส้มสายชูจากกระป๋องอะลูมิเนียม มหัศจรรย์พืชติดดิน และ น้ำหมักชีวภาพ

โครงงานที่นิสิตสายลับไม่ประทับใจ ได้แก่ เสื้อชูชีพ ดอกสเลเต ตาวิเศษ พืชติดดิน ถั่วเคลือนแสนอร่อย ภาษาอังกฤษ น้ำมันมะพร้าวเอนกประสงค์ สมุนไพรเพื่อสุขภาพ และ กระทือ เหตุที่นิสิตสายลับไม่พอใจคือ ตอบคำถามไม่ได้ บางคนให้ความเห็นว่า เนื่องจากการจัดการกิจกรรมวันงานไม่ดี ค่อนข้าง "มั่ว" ทำให้ผู้ที่ทำโครงงานไม่ได้อยู่ประจำโครงงาน เนื่องจากบางคนติดต้องไปแสดงบนเวที ทำให้ต้องให้นักเรียนคนอื่นมายืนหน้าโครงงานแทน 

ผมค่อนข้างแปลกใจว่า ทำไมนิสิตสายลับ ไม่ประทับใจโครงงานกระทือ ที่จัดนำเสนอไว้อย่างดี พวกเขาตอบเป็นเสียงเดียวกันว่า เกือบทุกคำถามอาจารย์แย่งตอบหมดเลย.......... อ้าว....เป็นงั้นไป

รายละเอียดรออ่านรายงานฉบับสมบูรณ์ก็แล้วกันนะครับ