ขอเพิ่มเติมอีกคำหนึ่ง ซึ่งสะกดใกล้เคียงกับคำว่า "เดียด" แต่สำเนียงต่างกันจึงมีเสียงวรรณยุกต์ที่ต่างกัน คือคำว่า "เดี๊ยด" ส่วนใหญ่มักจะพูดสองพยางค์เป็น "เดี๊ยด ๆ" (ว.) เป็นคำวิเศษณ์ แปลว่า อาการเจ็บปวดเสียดแทงเล็กน้อย หรือ เจ็บแปล๊บ ๆ ตัวอย่างเช่น "ข่อยถืกหนามตำตีนลูบไปมันเดี๊ยด ๆ อยู่นี่" (ฉันถูกหนามตำเท้าเอามือลูบไปตรงนั้นจะเจ็บแปล๊บ ๆ)
