เฮงกับฮาเมื่อคราน้ำท่วมบ้านฉัน
เฮงกับฮาเมื่อคราน้ำท่วมบ้านฉัน (1)
ไม่รู้ว่าโชคดีหรือโชคร้ายกันแน่ เพราะตั้งแต่เกิดมาจนถึงวันนี้อายุก็ใกล้เกษียณเต็มที สถานการณ์น้ำท่วมก็เกิดขึ้นทุกปี ทุกภาคของประเทศไทย รวมทั้งกรุงเทพมหานครด้วย แต่ตัวฉันเองคลาดแคล้วตลอดมา ไม่เคยตกเป็นผู้ประสบอุทกภัยเลยสักครั้งเดียว ไม่ว่าจะอยู่ที่ชัยภูมิ ขอนแก่น สุรินทร์ หรือสมุทรปราการ จนกระทั่งหลังสุดที่อพยพย้ายถิ่นมาอยู่กรุงเทพมหานครนี่แหละ
เมื่อต้นเดือนตุลาคม 54 พายุหลายลูกทยอยกระหน่ำภาคกลาง เกิดฝนตกถล่มทลายต่อเนื่อง ช่วงนั้นพื้นที่กรุงเทพมหานครยังไม่มีข่าวน้ำท่วมเลย หมู่บ้านฉันล้ำยุครีบท่วมก่อนใคร และท่วมถ้วนทั่วแทบทุกหลังคาเรือน ลึกบ้างตื้นบ้าง บริเวณใดพื้นที่ต่ำน้ำก็จะเข้าไปหาถึงในบ้าน บริเวณใดพื้นที่สูงหน่อย น้ำก็จะมารออยู่ที่ประตูรั้ว
ทุกๆเช้า ฉันจะรีบออกมาสำรวจว่าน้ำยังอยู่หรือเปล่า เรียกว่า”เกาะติดหนึบสถานการณ์น้ำ” เลยทีเดียว เจ้าของหมู่บ้านและสำนักงานเขตคลองสามวามาดูแลเป็นอย่างดี โดยการส่งเจ้าตัวดูดน้ำมาช่วย พร้อมเจ้าหน้าที่กำกับดูแล ส่งรถมาขุดดินทำคันกั้นน้ำท้ายหมู่บ้าน นำกระสอบทรายมาปิดบล็อกหมู่บ้าน และขนทรายมาลงเตรียมพร้อมเสริมคันกั้นน้ำเพิ่ม
พวกเราถูกน้ำท่วมขังนานพอสมควร แล้วน้ำก็แห้งเกือบสนิท …. พวกเราพอมีเวลาตั้งตัว เตรียมใจ เตรียมพร้อม รับมวลน้ำใหม่ที่กำลังเคลื่อนตัวลงมา …..
หมู่บ้านของฉัน คาซาลีน่า 2 นิมิตใหม่20 ทรายกองดิน คลองสามวา กรุงเทพมหานคร เป็นหมู่บ้านที่อยู่นอกเขตคันกั้นน้ำ และเป็นพื้นที่รองรับน้ำทางทิศตะวันออกของกรุงเทพมหานคร จึงค่อนข้างแน่ชัดว่าท่วมแน่นอน ซ้ำร้ายยังมีปัจจัยสนับสนุนก็คือ มีลำคลองตัดผ่าน 2 ช่วง ท้ายหมู่บ้านมีบึงขนาดใหญ่เชื่อมต่อกับท้องทุ่งนา
กลางเดือนตุลาคม “น้ำ” ที่ฉันติดตามข่าวและเฝ้ารอก็มาถึง พอข่าวน้ำท่วมนิมิตใหม่ คลองสามวา แพร่กระจายออกสื่อบรรดาญาติๆ เพื่อนๆ พี่ ๆ น้องๆ ทั้งหลายก็โทร.มาหา สอบถามข่าวคราว ให้กำลังใจ ทั้งเช้า สาย บ่าย เย็น ดึกๆก็มี โดยเฉพาะน้องสาวโทรมาถามข่าวทุกเย็นก่อนน้ำท่วม พอน้ำท่วมแล้ว เลิกโทรเลย (คงหายห่วง ไม่ต้องรอลุ้นว่าจะท่วมหรือไม่ท่วม)
น้ำเริ่มเพิ่มระดับขึ้นเรื่อยๆ ฉันกลายเป็นกระต่ายตื่นตูม(ตัวแม่) ไม่ต้องรอใครบอก ไม่ต้องรอประกาศเขตเฝ้าระวัง เขตอพยพ หรือเขตภัยพิบัติใดๆ ทั้งสิ้น ฉันเก็บของ(ที่คิดว่า)มีค่าขึ้นที่สูง แล้วฉันก็เก็บของที่ฉันกลัวว่ามันจะหาย ไปฝากบ้านน้อง บ้านเพื่อนรุ่นพี่ (ทั้งน้องทั้งเพื่อนก็พลอยเป็นกระต่ายเต้นตามฉันไปด้วย) แล้วฉันก็ปิดบ้าน จากนั้นฉันก็ท่องเที่ยวไปหลายที่ (ใครถามก็บอกว่าหนีน้ำจ้ะ) พร้อมกับติดตามข่าวว่าแถวหมู่บ้านน้ำท่วมแค่ไหนแล้ว เวลาผ่านไป 7 วัน 5 วันก็ให้สามีขับรถฝ่าน้ำพาเข้ามาดูบ้านเป็นระยะๆ การขับรถในน้ำทั้งๆที่รถของเราไม่ใช่รถสะเทินน้ำสะเทินบก และก็ไม่ใช่รถดำน้ำนั้น ทำให้แผ่นป้ายทะเบียนถูกกระแสน้ำซัดหลุดพัดหายไปไหนก็ไม่รู้ เก็บได้คืนมาแผ่นเดียว อีกแผ่นหายไปกับสายน้ำ ยังหาไม่เจอเลย … ไม่รู้อยู่ที่ไหน … คิดถึงนะเนี่ย … อุตส่าห์ไปตามหาที่ สน.มีน ก็ไม่เจอ แวะดูตามที่แยกที่มีคนเก็บมากองรวมกันไว้ก็ไม่เจอ … คงต้องไปทำใหม่ที่ขนส่งฯ แน่เลย
เมื่อเข้ามาดูบ้าน ผลปรากฏว่าถนนในหมู่บ้านกลายเป็นคลองอเนกประสงค์ไปเรียบร้อยแล้ว ใครใคร่เดินก็เดิน ใครใคร่พายเรือก็พายได้ หรือใครใคร่ขับรถก็ตามสบาย แต่ต้องคอยลุ้นไม่ให้เครื่องดับ และหลีกเลี่ยงไม่ให้เหยียบหัวปลาและกุ้งฝอย
อนาคตรถครึ่งบกครึ่งน้ำน่าจะขายดีเพราะสะดวกกว่าเรือ ที่สำคัญไม่ต้องเสียเงินไปเรียนขับเรืออีก แต่เพื่อนบ้านฉันเก่งๆ ทั้งนั้น บางคนซื้อมาปุ๊บนำมาใช้จริงทันทีเลย ผลคือเรือวนอยู่แค่หน้าบ้านไม่ยอมไปไหน
ถ่อแพล่องแก่งไม่ต้องไปไกล คลองหน้าบ้านนี่แหละ บางคนก็นั่งเรือยางเกาะท้ายรถน่ารักดี ที่น่าชื่นชมคือหมู่บ้านฉันยังไม่มีข่าวว่าใครขับเรือไปชนกับรถเลย ….
อัมพร ทานประสิทธิ์
27 พฤศจิกายน 2554
ความเห็น (32)
"แปรเปลี่ยนความคับแค้นเป็นพลัง"ครูมีการเตรียมการต้อนรับจึงทำใจได้
และหาประโยชน์จากภัยพิบัติ(ประโยชน์ทางใจ)ไม่คิดฟุ้งซ่าน
ขอให้อยู่กับน้ำอย่างมีความสุข เขามาไม่นานก็คงไปครับ...
มาให้กำลังใจคุณครูนะครับ
ได้รับประสบการณ์ใหม่ๆเพียบเลยมั๊ยคะ
ถ้าน้ำไม่ท่วม..ไม่ได้เจอแบบนี้นะคะ
ผมก็รอน้องน้ำมานานหลายเดือน แต่สุดท้ายเธอก็ไม่มา เลยรอดไปครับคุณครู (ปัจจุบันผมอยู่ที่สมุทราสาครครับ)
- เป็นกำลังใจให้สู้ภัยน้ำท่วมนะคะ
สวัสดีค่ะคุณครูอำพร
....เข้ายุคสมัยเลยนะคะ...เจอน้ำท่วมกับเขาด้วย...เป็นกำลังใจสู้น้ำท่วมค่ะ....
- พอรู้ว่าอุทกภัยครั้งนี้ เราหลีกเลี่ยงไม่ได้ ก็ยอมรับค่ะ โดยการดูแลและป้องกันทรัพย์สินเต็มความสามารถ ด้วยวิถีทางที่ถูกต้องและไม่สร้างหรือซ้ำเติมความเดือดร้อนให้แก่ผู้อื่น
- ขอบคุณมากค่ะที่มาให้กำลังใจ
ท่าน
คุณน้องอาจารย์ขจิต
- เขามาอยู่กับเราไม่นานจริงๆ
- แต่ให้บทเรียนชีวิตหลายบทที่มีค่ากับเรามากเลย
- ทีเดียวค่ะ
คุณหมอค่ะ
- ขอบคุณค่ะที่มาให้กำลังใจ
- สมัยอยู่ชัยภูมิ ที่บ้านไม่เคยถูกน้ำท่วมเลย
- มาอยู่กรุงเทพฯเจอจังๆ
- ครั้งหนึ่งในชีวิต... ที่ไม่แน่ใจว่าจะมีครั้งต่อไปหรือไม่
คุณครู ป.1
- ช่วงที่เกิดสั้นๆ แต่เหมือนนานมาก
- ประสบการณ์ที่ได้รับ .... ทำให้เรามองโลกอย่างมีสติและสงบนิ่งได้มากขึ้นค่ะ
- รักเพื่อนบ้านมากขึ้นด้วย
คุณ Peter p
- ดีใจด้วยค่ะที่รอด ปลอดภัยจากน้องน้ำ
- ผิดหวังหรือเปล่าค่ะ ที่รอแล้วเธอไม่มา
คุณ
คุณครูปอ
- เข้าพวกค่ะ ไม่ยอมตกยุค คนอื่นท่วมก็ท่วมกับเขามั่ง ได้รู้รสชาติของชีวิตอีกรูปแบบหนึ่ง
<blockquote>ขอบคุณเพื่อนบ้านทุกคนที่เป็นตัวเอกในรูปภาพนะค่ะ</blockquote>
แวะมาสวัสดีปีใหม่ครับ
สวัสดีปีใหม่ใจสดใส
หมดทุกข์โศกโรคภัยไร้หม่นหมอง
ปรารถนาสุขสิ่งใดให้สมปอง
พรสนองทุกทิวาราตรีกาล
เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆครูอัมพรที่รักกลับมาแล้ว555555
ดีใจและมีความสุขมากเลยที่เห็นครูกายแวะมาส่งเสียงที่นี่ ช่วงนี้ยังไม่ได้กลับมาเต็มตัวหรอกจ้ะ เรียกว่าแว่บมาดีกว่า
สวัสดีค่ะ
- เพิ่งกลับเข้ามา หลังจากห่างหายไปนาน
- แวะมาส่งความคิดถึงค่ะ คิดถึงเสมอนะคะ
ปีนี้คงไม่ท่วมนะครับ
ต้องรอลุ้นค่ะ
- พี่ครูครับ
- ไม่ได้ข่าวเลย
- ตอนนี้เปิดเทอมแล้ว
- เป็นอย่างไรบ้างครับ
- คิดถึงมากๆ เช่นกันค่ะ น้องอิงจันทร
- ขอบคุณ...คุณน้องอาจารย์ขจิตค่ะ ที่แวะมาเยี่ยมเยียน
- สุขสบายดีพอสมควร คิดถึงค่ะ สักพักคงกลับมาที่นี่ได้เหมือนเดิม
- โรงเรียนเปิดวันที่ 23 พ.ค.ค่ะ
- แต่คุณครูก็ไปทำงานเตรียมพร้อมเพื่อรอรับลูกศิษย์ค่ะ
สู้ๆๆครับพี่ครู
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีปีใหม่ นะครับครู
Kun Yai Wat
ปีนึ้หวังว่าจะผ่านพ้นไปได้นะคะ ครูขา