เส้นสำรวจสุดท้าย - ที่หัวหิน.
* เรามาลอยลำที่เส้นสำรวจเส้นสุดท้าย และหวังว่าจะได้เข้าฝั่งเร็วๆนี้.
เรือติดตามจึงบึ่งเข้าฝั่งเหมือนนัดกันไว้เพื่อหลบพายุ.การทำงานที่ว่าจบแล้วต้องยืดออกไปอีก ช่วงนี้เองจึงทำให้เรือติดตามออกอาการงอแงอีกครั้ง พี่แกไม่อยากทำงานต่อ จึงหาเรื่องเข้าฝั่งไปเที่ยวงานหลวงพ่ออี๋..ช่วง๒๒-๒๘ม.ค.๓๖ หลังอาหารเย็นแล้วผมจึงพอมีเวลาพักผ่อนอีกครั้ง.
๒๑๐๐น. ผมถูกเรียกมาที่ห้องวิทยุอีกครั้งเพื่อติดต่อกับเรือวางสาย ขณะนี้คลื่นลมแรงมากครับ ตั้งแต่มาทำงานบนเรือเพิ่งเจอของจริงคืนนี้เอง ขนาดนั่งอยู่ในห้องถือท้ายที่ว่าน่าจะปลอดภัยและแข็งแรงที่สุดบนเรือแต่..ยังอดใจหายใจคว่ำไม่ได้..ดูสิครับ.น้ำกระแทกที่หัวเรือ.ข้าวของที่วางไว้ตามชั้นไหลไปมา บางชิ้นหล่นลงมาทำให้เกิดเสียงดังฟังแล้วน่ากลัวเพิ่มขึ้นอีก..เรือยังลอยลำอยู่ที่แล๊ท๐๑๒-๐๘-๐๐เหนือและลอง๑๔๒-๓๕-๐๐ตะวันออก. ผมกลับลงมานอนที่เตียงเดิมใต้ระดับน้ำทะเลประมาณเที่ยงคืน..แต่นอนไม่หลับเพราะเรือโคลงมากจึงหนีขึ้นมานอนที่โซฟาด้านบนในห้องทีวี นอกจากผมยังมีลูกเรืออินโดฯอีก๒-๓คน ข้างล่างนอนไม่ได้จริงๆ.
๒๘ ม.ค.๒๕๓๖.ผมตื่นเองเพราะรู้สึกร้อนผิดปกติ แอร์มีปัญหานั่นเอง ! ผมพยายามประคองตัวกลับลงไปยังที่นอนของตัวเองใต้ระดับน้ำทะเล เออ..ยังไงๆก็ยังเย็นกว่าที่เดิม.น้ำทะเลนั้นยังซื่อสัตย์เสมอเพราะพี่แกยังใช้ความเย็น ห่อหุ้มรอบนอกของเรือจนผมยังรู้สึกถึงความเย็นได้ดี.
๐๖๓๐น. ผมจัดการกับกาแฟ ขนมปัง. หลังจากตื่นมาและล้างหน้าเสร็จแล้ว และขึ้นมาที่เก้าอี้ตำแหน่ง คลื่นลมยังแรงอยู่ และยังแรงขึ้นเรื่อยๆ ช่วงนี้เรือสำรวจต้องหยุดเก็บซั้งเองเป็นบางช่วง.ถ้าพบว่าลอยมาขวางเส้นทางสำรวจ. ในอ่าวไทยตอนนี้ มีเรือที่ยังสามารถลอยลำอยู่ได้เพียง๒ลำเท่านั้น ! บอลติคซีและโครอนรี๊ฟ. เรือที่เล็กกว่านี้น่ะเหรอ ? เผ่นไปนานแล้ว..
๐๘๐๐น.เรายังคงลอยลำตามเรือวางสายอยู่ห่างๆ แม้คลื่นลมจะแรงแต่เรายังได้สวนทางกับเรือเดินทะเลขนาดใหญ่ บรรทุกตู้คอนเทนเนอร์มาเต็มลำ เป็นเรือของเมิร์ค- Mearsk.ชื่อโจฮันน่า.- Johanna. มุ่งลงใต้ที่เข็ม๑๘๐ ส่วนทางขวามือเป็นเรือน้ำมันเดินสมุทรขนาดไม่แพ้กันแล่นตัดท้ายเรือสำรวจออกไปเกือบเป็นรูปสามเหลี่ยมน่าเสียดายที่ไม่สามารถมองเห็นชื่อเรือ เพราะอยู่ไกลพอสมควรแถมสภาพอากาศตอนนั้นก็ไม่สู้ดีนัก อีกสิบนาทีต่อมามีเรือบรรทุกน้ำมันขนาดกลาง-สีแดง แล่นมาจากเข็ม๑๓๕ตะวันออกเฉียงใต้ผ่านหน้าเรือบอลติคซี และเรือสำรวจออกไปทางเหนือ ในขณะที่เรือสำรวจกำลังเคลื่อนตัวออกไปอย่างช้าๆ จนท.เซอร์เวย์ได้นำเครื่องคอมพิวเตอร์ชุดเก่าไปเก็บ และนำชุดใหม่ออกมาติดตั้งแทน โดยไม่ลืมที่จะผูกมัดไว้เป็นอย่างดีเพื่อมิให้หล่นลงมาหรือเกิดการกระแทกขึ้น ช่วงที่คลื่นลมยังแรงอยู่ คอมฯชุดใหม่นี้ไม่สามารถแสดงตำบลที่.แล๊ท-ลอง.เวลาใช้งานจะต้องอ่านจากเครื่องเล็ก แล้วมาเขียนประกอบอีกครั้ง จึงรู้ว่าขณะนี้เราอยู่ที่แล๊ท๐๑๒-๐๕-๘๙เหนือและลอง๑๐๐-๔๙-๗๗ตะวันออก. ประมาณเที่ยงวันทะเลเริ่มจะสงบแล้ว เรือติดตามที่เข้าไปหลบพานยุถูกเรียกกลับมาปฎิบัติงานต่ออีกครั้ง ฟังจากวิทยุเรือ. เรายังต้องลอยลำและเคลื่อนที่ไปอย่างช้า. ประมาณ๖น๊อตต่อขั่วโมง.
๑๓๓๐น.คลื่นลมที่สงบลงก่อนหน้านี้กลับมาแรงขึ้นอีกครั้ง ผมถูกจนท.เซอร์เวย์เรียกขึ้นมาถามเรื่องการลาต่อด้วยความเป็นห่วง เพราะไม่อยากให้มีปัญหาภายหลัง นายที่ดีมันต้องห่วงลูกน้องบ้าง แบบนี้ไงล่ะ ! เพราะจากการคุยกันแล้วเขารู้ว่าผมลามาเป็นเวลาจำกัดแต่..งานถูกเลื่อนออกไปอีก๑สัปดาห์ ด้วยเหตุบังเอิญ. ถ้าจะหาล่ามใหม่มาแทนก็เกรงจะยุ่งยาก โดยเฉพาะช่วงเร่งด่วนเช่นนี้..มิได้หาง่ายๆเหมือนเดินไปซื้อกล้วยแขกน๊ะ สี่บอกไห่ ! เราค่อนข้างโชคดีครับเพราะเส้นสำรวจเส้นใหม่นี้ยังไม่มีอุปสรรคใดใดเข้ามาเลย.. แม้จะพบว่าบางช่วงมีซั้งลอยอยู่หลายๆกอ แต่หลังจากวัดระยะแล้ว นายอัลเบิร์ตบอกว่าไม่เป็นไร ? เพราะอยู่นอกระยะเราจึงผ่านไปอย่างไม่ใยดี. มีเรือน้ำมันลำไม่ใหญ่แต่ระวางบรรทุกยาวพอสมควร..จริงๆน๊ะ! ผ่านหน้าทางเข็ม๒๗๐ตะวันตก ถ้าให้เดาน่าจะออกมาจากท่าเรือมาบตาพุดนี่เอง.
๓๖.เรือเล็กเข้ารับน้ำ:น้ำมัน - กลางอ่าวไทย.ไต๋เรือพี่สมนึกและผู้เขียน.ปี๒๕๓๖.
๑๕๔๕น. เราหยุดเก็บซั้งเองที่แล๊ท๐๑๑-๕๖-๕๔เหนือและลอง๑๐๐-๓๔-๓๘ตะวันออกเพราะเรือติดตามยังมาไม่ถึง การเก็บซั้งชุดนี้ค่อนข้างเก็บยากเพราะคลื่นลมแรงนั่นเอง!เรือโยนไป-มาขณะหยุดเก็บ พอจะเกี่ยวถึงเอ้า..คลื่นม้วนทำให้พี่แกลอยห่างออกไปอีก บางกอไม่มีห่วงคล้องไว้ด้วยจึงยากต่อการเกี่ยว ที่สำคัญการเก็บแต่ละครั้งต้องวิทยุแจ้งเจ้าของก่อน เมื่อได้รับอนุญาตแล้วจึงจะทำการย้ายได้ เจ้าของซั้งบางเจ้าช่วยเราย้ายด้วย บางเจ้าก็ย้ายไปบ่นไป..แบบไทยไทย. หลังอาหารเย็นแล้วผมเข้านอนทันที เพราะจะต้องตื่นมาเข้าเวร..
๒๙ ม.ค.๒๕๓๖. ผมยังนั่งอยู่ที่โต๊ะตำแหน่ง เกือบตีหนึ่งแล้วมีเรือน้ำมันขนาดกลางแล่นผ่านเราไป จากทางเหนือโดยมุ่งไปที่เข็ม๒๒๕ ตะวันตกเฉียงใต้. เพื่อนร่วมงานขึ้นมาเปลี่ยนประมาณตีสอง เฮ้อ..ผมจึงมีโอกาสเลื้อยลงไปนอนบนเตียงใต้ระดับน้ำตามเดิม อ้าวมีคนมาปลุกผมอีก ! จ่า-จ่า.เจ็ดโมงแล้วตื่นได้แล้ว..ผมลุกขึ้นมาแบบทหาร..มาเปลี่ยนตำแหน่งหลังจากเสร็จกิจแล้ว..กาแฟน่ะเหรอ?กินเมื่อไรก็ได้..จึงไม่ได้เขียนบอกมา..
๐๘๑๕น.เรายังมุ่งหน้าต่อ และได้มาหยุดเก็บซั้งรวม๒กอที่แล๊ท๐๑๑๕๒๐๕เหนือและลอง๑๐๐-๒๕-๒๑ตะวันออก. เราพยายามเก็บด้วยความยากลำบากเพราะคลื่นลมแรงพอสมควร ใช้เวลากว่ายี่สิบนาทีเสร็จแล้วผมกลับขึ้นมาประจำที่ข้างๆกัปตันจอห์น เรือยังแล่นไปเรื่อยๆกัปตันหันมาคุยเป็นเชิงตัดพ้อกับผมว่า..เมื่อก่อนถ้าคลื่นสูงขนาดนี้เราได้พักเพื่อหลบพายุกันแล้ว แต่เที่ยวนี้ต้องทำงาน.ไอ้ห่า..เอ๊ย.!.เขาสบถตามสไตล์ของเขา.พวกอเมริกันมักเห็นคนเอเชียไร้ค่า..ถ้าอเมริกันด้วยกันป่านนี้ได้พักไปแล้ว..กัปตันยังบ่นไม่เลิก..
Capt. : Last time the wave about 2 - 4 m. we stop working, shit ! Baltic sea said never mind because we are Asia people if we are American people we will be stopped.
๑๒๐๐น. เราเสียเวลาหยุดเก็บซั้งอีกประมาณ๑๕นาที และแจ้งไปที่เรือวางสายว่าเราได้พบซั้งอีก แต่ไม่สามารถเก็บได้เพราะสภาพอากาศ ทางบอลติคซีรับทราบและตอบกลับมาว่าให้เราเดินทางต่อได้ เรายังอยู่ในเส้นสำรวจที่๑๐.
๑๓๓๐น. มื้อเที่ยงผมทำอาหารกินเองมาม่าหมูสับ..เพราะเริ่มเบื่อที่ต้องกินแต่ปลา..ปลา..พอเสร็จจากเส้นสำรวจที่๑๐กัปตันนำเรือต่อไปยังเส้นที่๑๑ทันที มีระยะทางประมาณ๓๗ไมล์ทะเล เราเริ่มจากแล๊ท๐๑๑-๕๑-๖๑เหนือและ๑๐๐-๔๘-๒๔ลองตะวันออก. แม้ว่าแดดจะแรงจ้า..แต่คลื่นลมนั้นเป็นคนละส่วนกัน. ยังคงแรงอยู่. แต่เรายังคงต้องทำงานกันต่อไป เพื่อนร่วมงานผมนั้นหงายท้องไปแล้วเพราะตื่นมาตั้งแต่ตีสอง..ผลัดกันครับใครไม่ไหวก็นอนไป..ไหนๆก็ลงเรือลำเดียวกันแล้ว.
๑๕๐๐น. เรือหยุดเก็บซั้งอีกด้วยความยากลำบาก แม้ว่าคลื่นลมเบาลงแล้วก็ตาม ที่จริงเรือโครอนรี๊ฟเอ๊กซโพลเลอร์นี้มีหน้าที่ทำการสำรวจเท่านั้น !Explorer.ก็แปลตรงๆแล้วว่าสำรวจ. มิใช่มาเก็บเศษวัสดุใดใด ? จึงทำให้อุ้ยอ้ายทีเดียว. แต่ยามนี้ต้องทำครับเพราะเรือเล็กไม่อยู่..ป่านนี้ยังไม่มีเรือเล็กลำใดกลับมาเพื่อช่วยเราเลย.
๑๗๓๐น. เรือสำรวจได้วิ่งขนานกับเรืออวนขนาดใหญ่ชื่อพิชิตโชตชัย.. ทีแรกคิดว่าจะมาขวางเส้นทางสำรวจของเรา พอคุยกันทางวิทยุแล้ว จึงรู้ว่าเขากำลังมุ่งหน้ากลับบ้านที่ปากน้ำ..ขนไปเพียบเลยครับทั้งปลาและลูกเรือ. ผมมองเห็นท้องฟ้าสว่างและสวยมาก เป็นช่วงที่พระอาทิตย์กำลังจะตก.เราออกจากแล๊ท๐๑๑-๕๔-๑๔เหนือ และลอง๑๐๐-๒๒-๘๕ตะวันออก. เส้นสำรวจที่๑๑เข้าสู่เส้นที่๑๓..เรายังต้องเคลื่อนที่ไปอีกประมาณ๓๒ไมล์ทะเล ผมหาเวลาลงมากินมื้อเย็นเสียเลย และจะได้พักผ่อนเพราะคืนนี้ยังคงต้องมาช่วยทำกลางคืนอีก.
๒๒๐๐น. เพื่อนผมมาปลุกเพื่อไปนั่งประจำตำแหน่ง..อีกแล้ว..มีวิทยุเรียกเข้ามาสองสามครั้งในช่วงเข้าเวร ผมลืมตาอยู่ได้เพราะกาแฟดำที่มารินเพิ่มอยู่เรื่อยๆ..ขาดไม่ได้หรอกครับ..ขนมปังอีกสองแผ่น.
๓๐ ม.ค.๒๕๓๖. ผมลงมาปลุกเพื่อร่วมงานให้กรุณาไปเปลี่ยนผมด้วยเพราะ แม้จะหมดกาแฟไปหลายแก้วแต่หนังตาของผม พยายามรวมตัวกันจะปิดให้ได้..ผมล้มตัวลงนอนทันที.
๐๗๑๕น. ผมมาประจำตำแหน่งอีก หลังจากเพื่อนมาปลุกและเสร็จกิจวัตรแล้ว เช้านี้บรรยากาศเลวร้ายลงมากครับ คลื่นลมแรงมาก แถมน้องแอร์ก็เกิดประท้วงหยุดทำความเย็นเอาดื้อๆ.ช่วงที่คลื่นซัดผ่านตัวเรือจากกราบซ้ายไปกราบขวา น้ำเค็มก็ได้ไหลลงไปผสมกับน้ำจืดในท้องเรืออย่างตั้งใจ. หล่อนคงไม่ได้เจอกันนานแล้ว.ไม้บนดาดฟ้าเรือต่างก็พยายามแย่งกันลอยตัว เพราะนอนสงบนิ่งมาหลายวันแล้ว แต่ยังไม่สามารถลอยหนีไปไหนได้.จึงต้องสงบนิ่งลงที่เดิมอีกครั้ง. ที่กำลังแย่ที่สุดคือเครื่องยนต์ด้านขวาไม่มีกำลัง เรือจึงลอยลำอย่างทุลักทุเล ลูกเรือหลายๆคนเริ่มเสียขวัญ หันไปทะเลาะกับจนท.เซอร์เวย์บ้าง ทะเลาะกับผู้จัดการทางวิทยุกับเรือบอลติคบ้าง.
๓๗.บอลติคซีจากโครอนรี๊ฟ..ขอพูดสายกับประธานาธิบดีเรแกนหน่อย..เปลี่ยน..
๐๘๐๐น.เรือประมงกำลังลากกันผ่านหน้าเรือวางสาย ที่แล๊ท๐๑๑-๕๔-๗๑เหนือและลอง๑๐๐-๓๒-๕๓ตะวันออก. ผมพยายามติดต่อทางวิทยุ แต่สภาวะเช่นนั้นการสื่อสารได้ชำรุดตามไปด้วย เรือวางสายเข้าใจสถานการณ์จึงได้เบาเครื่องเพื่อให้เขาลากผ่านไปก่อน..คนเราถ้ารู้จักผ่อนหนักผ่อนเบายังไงๆก็ไม่เกิดเรื่องร้ายๆขึ้น จริงไหมพี่ตังเก.? ปลอดภัยกับทุกๆฝ่าย คลื่นยังคงสูงอยู่ประมาณ๓-๔ เมตร. เพื่อนร่วมงานของผมเริ่มเมาคลื่นเสียแล้วผมบอกให้รีบลงไปทำตัวขนานพื้นทันที และยินดีจะทำงานแทน.ทีแรกผมลงมาที่ครัวตั้งใจจะหามะนาวไปให้เขาอมแก้เมาไปก่อน..ที่ไหนได้พอลงมาจริงๆไม่มีอะไรเลย เสบียงที่เตรียมมาก็ร่อยหรอ เพราะงานยืดออกมาเกินยอดที่จัดซื้อมา ทุกคนบนเรือสำรวจจึงต้องหากินแบบตามมีตามเกิด ก็มีพี่มาม่า น้องปลาแช่แข็ง. ผมเองยังคิดว่าถ้าขึ้นฝั่งคราวหน้าจะงดบริโภคปลาและหมูไปเสียเลย. ช่วงที่คลื่นลมแรงแบบนี้ ผมคิดถึงอดีตนานมากแล้วช่วงฝึกภาคทะเลตอนที่ยังเป็นนักเรียนจ่าทหารเรือ ชั้นปี๑. ผมถูกจัดให้ลงเรือบางประกงลำเก่า. เมดอินยูเอสเอ.ปลดระวางแล้ว.ทหารเรือรุ่นเก่าขนานนามว่ากราบมะพร้าวลอยน้ำ..ส่วนลำใหม่ต่อมาจากประเทศจีน..ของถูกก็ไม่ค่อยดีนักถ้าจมเมื่อไร ? ก็ไร้ค่าเหมือนๆกัน. นายกราบซ้าย ร.อ.ประสิทธิ์ ฟองสมุทร รน.ขออนุญาตเอ่ยนาม.เวลาคลื่นลมแรงนักเรียนมักจะชอบเพราะเราจะไม่เห็นหน้าท่าน..ท่านเมาคลื่นและมักไปแอบอยู่ในห้องประจำเรือเสมอๆ เรือจอดครั้งใดท่านจะออกมาปรากฏตัวทุกครั้ง แต่มิได้เข้มงวดนักเพราะยังเมาอยู่.. เวลาคลื่นลมแรงผมจะมาแอบนอนอยู่ที่ป้อมปืนเรือเป็นประจำ เวลาคลื่นแรงมากผมก็อาเจียนเหมือนพวกอ่อนหัดทั้งหลายแต่..ผมเป็นพวกรักความสะอาดครับดูสิ..กลัวเรือจะเปื้อนจึงไปคว้าหมวกเหล็กมาใส่..อ๊ว..ก !ยืมก่อนน๊ะ. ออกมาหมดไส้หมดพุงเลยครับ แน่นอนครับพอคลื่นลมสงบต้องทำความสะอาดให้เหมือนเดิมมิฉะนั้น ..นายปืนหรือครูฝึกต้องสั่งวิ่งแตะน้ำแตะฟ้ากันหมดทุกคนจนกว่าจะมีคนออกมายอมรับ..จะทำความสะอาดเองไม่มีใครรู้หรือจะให้เพื่อนๆเหนื่อยสมองอาจจะมีพื้นที่น้อยแต่น่าจะคิดเองได้..ผมว่าตัวเองต่างหาก. * แตะน้ำแตะฟ้าคือชื่อของการทำโทษของทหารเรือ..ผู้ที่ถูกลงโทษจะต้องไต่บันไดลิงลงไปที่น้ำทะเล เอามือจุ่มน้ำทะเล๑ครั้งแล้วต้องไต่บันไดลิงขึ้นไปบนเสาธงจนสุดแล้วยื่นมือไปแตะฟ้า ๑ครั้งจึงจะนับหนึ่ง.คิดเอาเองบ้างถ้าถูกสั่งลงโทษแตะน้ำแตะฟ้าสิบครั้งจะไปไหวไหมล่ะ ? * ความน่ารักของทะเลนั้นอยู่ที่..ผู้ที่ยังไม่เคยสัมผัสก็อยากจะเข้ามาสัมผัสเหลือเกินแต่..ใครที่เคยสัมผัสแล้วมักจะไม่อยากกลับไปสัมผัสกับเธออีกเลย นี่ไงเสน่ห์ของทะเล..ปัจจุบันอาชีพประมงของไทยไม่เหลือคนพื้นบ้านเสียแล้ว กลายเป็นคนอีสานบ้าง และพม่าเสียเป็นส่วนใหญ่.
๐๙๐๐น. มีเสียงโต้เถียงกันที่ห้องถือท้าย ไม่ใช่ใครหรอกครับ ? ผู้ใหญ่สองคนนั่นเอง !สิงคโปร์และอินโดฯ.กัปตันอ้างว่าถ้าให้ลอยลำอยู่ก็ทำงานไม่ได้อยู่ดี..เพราะคลื่นลมแรงมากและต้องการให้จนท.เซอร์เวย์แจ้งไปที่เรือบอลติคซี. เพื่อขอเข้าไปหลบคลื่นลมที่ฝั่ง แต่นายอัลเบิร์ตพี่แกไม่ยอมแถมยังบอกกัปตันว่าถ้าต้องการเช่นนั้นต้องพูดเอาเอง.ไม่ต้องมาใช้เขา.เรื่องแบบนี้ฝรั่งเขาถือครับ..แต่ผมไม่คิดว่าสิงคโปร์ ก็แอบถือกับเขาด้วย.
กัปตัน. : โมโหมากพี่แกหยิบวิทยุขึ้นมาพูดเองทันที..
เรือบอลติคซี. : จนท.คงฟังสำเนียงของแกไม่รู้เรื่อง เพราะสำเนียงภาษาอังกฤษ
ของแกออกจะแปล่งๆ แต่แจ้งกลับมาว่าให้ไปหลบที่ด้านหลังของ
เกาะที่ใกล้เคียงได้.
กัปตัน. : โมโหอีกแล้ว. ทำไมพี่จึงโมโหง่ายนักล่ะ ? ฟังพี่แกบ่นสิ..เกาะที่
ไหนว๊ะ ? ถ้าหลบก็ต้องไปหลบที่ฝั่งโน่นแหละ !
ผู้เขียน. : ผมนั่งฟังแต่ไม่ออกความเห็น เพราะบอกแล้วว่าอยู่ต่อก็ได้..
กลับก็ดี..เพราะลองบวกลบคูณหารแล้วมาจนถึงวันนี้ อย่างน้อยๆ
ผมมีเงินรออยู่แล้วประมาณหมื่นเศษๆ มากกว่าเงินเดือนผม
ในพ.ศ.นั้นเสียอีก.
เรือสำรวจลอยลำหลบคลื่นอยู่ที่แล๊ท๐๑๑-๕๗-๖๐เหนืและลอง๑๐๐-๔๑-๕๖ตะวันออก..ไม่ไกลจากเรือวางสายมากนัก แต่ไม่สามารถมองเห็นในระยะสายตา. เพราะสภาพอากาศ. ส่วนเรือเล็กที่หลบเข้าฝั่งนั้นไม่ คิดจะ. ออกมาอีกเลย. ถ้าเป็นท่านก็คงจะไม่ยอมออกมาแน่ๆ เงินก็ได้..แถมกรมอุตุก็เตือนซ้ำมาอีกว่า..เรือเล็กไม่ควรออกจากฝั่ง. แล้วสูอิออกมาท่ำปรือหล่าว !
๑๒๐๐น. หลังอาหารเที่ยงผมแอบลงไปชาร์จแบตฯประมาณ๒ช.ม.คลื่นลมยังแรงอยู่. ต่อมาเรือวางสายสั่งให้เราไปที่เข็ม๒๗๐ จึงทำให้เรามองเห็นกันในลักษณะตั้งฉากอยู่ไม่ไกลนัก ผมดูจากจอคอมฯเรายังอยู่ที่เส้นสำรวจที่๑๓ มุ่งสู่เข็ม๐๙๘ตะวันออก ในทะเลขณะนี้มีเรือลอยอยู่เพียง๔ลำ มีเรือประมง๒ลำ เรือวางสายและเรือสำรวจเท่านั้น ! เรายังอยู่ที่เส้นสำรวจที่๑๔ในระยะเริ่มต้น ถ้าสภาพอากาศยังคงเป็นเช่นนี้ล่ก็..คณะสำรวจของเราคงจะดำเนินการได้ช้ากว่าปกติเป็นแน่ !
๑๕๐๐น.อากาศเริ่มดีขึ้นและท้องฟ้าเปิดแล้ว เรือติดตามวิทยุมาแจ้งว่ากำลังออกจากฝั่งมาแล้ว ดีครับจะได้มาช่วยกันเก็บเศษวัสดุ และงานจะได้จบเร็วขึ้น. เราหยุดเก็บซั้งกอแรกในวันนี้ที่แล๊ท๐๑๑-๕๕-๗๘เหนือและลอง๑๐๐๔๗๖๙ตะวันออก. แม้ว่าบางกอจะมีห่วงเชือกร้อยอยู่ด้วย แต่ก็มิได้เก็บง่ายนักเพราะการโยนตัวของคลื่น เรือสำรวจจะต้องเดินหน้า-ถอยหลังอยู่หลายเที่ยว กว่าจะปราบพยศน้องซั้งลงได้..
๑๗๐๐น. ผมปลีกตัวมากินมื้อเย็น แล้วอาบน้ำเสียหน่อย. เกรงจะเหม็นมาถึงผู้อ่าน. แล้วพักผ่อนเพื่อเข้าเวรกะกลางคืนต่อช่วงสี่ทุ่ม.
๓๑ม.ค.๓๖.หลังเที่ยงคืนแล้วผมยังประจำที่โต๊ะตำแหน่งตัวเดิม พบว่ามีเรือไดหมึกวิ่งขวางอยู่ข้างหน้า ผมพยายามเรียกทางวิทยุช่อง๒๖เอ. -26A เรียกอยู่ประมาณ๒๐นาที.ไม่สำเร็จครับ จึงใช้โทรโข่งตะโกนเรียกจึงสามารถติดต่อกันได้ที่ช่องสามเอ.- 3A ผมเปิดโอกาสให้ทางคุณสุทัศน์จนท.ล่ามจากเรือบอลติคซี อธิบายทุกอย่างจนเรือไดเข้าใจ.
๐๑๔๕น. ผมลงไปปลุกเพื่อนมารับหน้าที่ต่อ..แล้วจึงใช้สิทธิลงไปนอนก่อนจะหลับคล้ายๆกับได้ยินเสียงแว่วๆว่า..คุณได้สิทธิ์นั้นเดี๋ยวนี้..ครอก..
๐๗๐๐น. ผมมารับหน้าที่อีกแล้วและยังนั่งอยู่ที่โต๊ะเดิม เราพบว่ามีน้ำเค็มเข้าไปผสมกับน้ำจืดในท้องเรือมากกว่าเดิม..มิน่าคืนก่อนที่อาบน้ำจึงรู้สึกออกเค็มๆ..นึกว่าสบู่หมดอายุเสียอีก..นึกถึงคืนเดียวกันที่ลูกเรือต้มถั่วเขียวกิน..มิน่าเค็มเหลือเกิน..เช้านี้ยังต้องดื่มแต่ชาร้อนเพียวๆเพราะขนมปังหมดเกลี้ยงไป๒วันแล้ว อาหารก็ร่อยหรอลงเช่นกัน เราอยู่ที่แล๊ท๐๑๑-๓๗-๗๘เหนือและลอง๑๐๐-๓๐-๑๙ตะวันออก ในเส้นสำรวจที่๑๕ เข็ม๐๙๐ตะวันออก เรือยังเดินหน้าต่อไปอย่างช้าๆ.
๐๘๐๐น.เราแจ้งเรือบอลติคให้สั่งเสบียงเตรียมไว้บนฝั่ง พอเรือเข้าเทียบทางเรือจะได้มีเสบียงครบและสามารถใช้ได้ระหว่างเดินทาง.ท่าเรือสัตหีบ-กลับสิงคโปร์. ผมได้ยินจนท.เซอร์เวย์บ่นว่าของที่สั่งไปนั้นถูกตัดออกหลายรายการ. ด้วยเหตุผลว่าเกินความจำเป็น. พ่อครัวชาวอินโดฯแสดงอาการไม่พอใจอย่างออกนอกหน้า..เวลาใช้งานเต็มที่เลยน๊ะเออ..เวลาอาหารกลับปอดแหก.ไม่กล้าสั่งให้เขากิน.สำหรับอะไหล่ของแอร์ที่ชำรุดนั้นได้สั่งซื้อไปแล้วแต่ยังไม่ได้..เพราะวันนี้ตรงกับวันหยุดทุกคนจึงพร้อมใจนอนกันแบบร้อนๆไปก่อน.. ต่อมาเราทราบว่าเรือสำรวจและเรือบอลติคซีจะเข้าฝั่งที่สัตหีบในวันที่๒ก.พ.๒๕๓๖ ส่วนเรือเล็กได้ออกจากฝั่งสัตหีบและเดินทางกลับปักษ์ใต้บ้านเราเสียแล้ว..วัลย์วารีย์๑-๔และ๕..เดินทางโดยสวัสดิภาพน๊ะเจ้านาย..
๐๙๑๕น.เราได้รับแจ้งว่ายังเหลือเส้นสำรวจอีก๖เส้น เรือวางสายแจ้งให้เราออกจากเส้นที่๑๕ ทั้งที่เหลือระยะทางอีกเพียง๒-๓ไมล์. เรือสำรวจมุ่งหน้าสู่เส้นสำรวจที่๑๖ต่อทันที เพื่อจะได้จบภารกิจเสียที. ขณะนั้นมีเรืออวนผ่านหน้าไปอย่างช้าๆ เพราะพี่แกบรรทุกมาเต็มเหยียด จนเราต้องเบาเครื่องให้พี่เขาผ่านไปก่อน.
๑๑๐๐น.เราพบซั้งสองกอใหญ่ลอยขวางอยู่ ตั้งใจจะหยุดแล้วเก็บเองพอเข้ามาใกล้ทางจนท.เซอร์เวย์บอกให้ผ่านไปได้เลย เขานับจำนวนและทำเครื่องหมายไว้บนปูมิของเขาเท่านั้น !หลังอาหารเที่ยงผมลงไปงีบอีกเพราะดึกมาหลายคืนแล้ว พอตื่นขึ้นมาพบว่าหลายคนกำลังสาละวนอยู่กับการเก็บซั้งกอใหญ่ เรือกำลังมาอยู่ที่เส้นสำรวจ๑๗ ด้วยเข็ม๐๘๙ตะวันออก และเดินหน้าเบาเพื่อนำซั้งที่เก็บได้ไปทิ้ง.
๑๘๐๐น.ผมให้นายเอ็ดดี้ตัดผมให้ก่อนอาบน้ำ. ช่างจำเป็นมีเพียงกรรไกรและหวีเท่านั้น ! พอมาดูกระจกก็ถือว่าใช้ได้ครับ ที่จริงเครื่องมือนั้นไม่จำเป็นต้องมีครบก็ได้ใครอ่านเรื่องทหารเรือไทยในอเมริกา-ตอนที่สาม. น่าจะคิดถึงไอ้แม๊ค.ช่างอาชีพที่พี่แกตัดให้ผมจนโล้นเหมือนพระ..ยังพอจะจำได้ไหมครับ ? มันอยู่ที่ฝีมือต่างหาก.. แล้วกลับมาที่โต๊ะตำแหน่ง เราสวนทางกับเรือน้ำมันลำใหญ่ของไทยชื่อ..แสงไทย.มุ่งหน้าไปที่เข็ม๐๙๐ ตะวันออกในระยะใกล้กันมาก.
๓๘.ฟ้ามืด. ผู้เขียนกับเรือสำรวจลอยลำอย่างโดดเดี่ยว - ในอ่าวไทย.ปี๒๕๓๖.
เกือบมืดแล้วผมลงมาใช้บริการมื้อเย็น.ปลาผัดขิง และหมูผัดเผ็ดถั่วลิสง. ต่อมาผมทราบว่าเรือติดตามเดินทางมาถึงแล้ว เราทอดสมอและพักผ่อนด้วยการตกปลาที่ท้ายเรือบริเวณแล๊ท๐๑๑-๕๑-๔๖เหนือและลอง๑๐๐๓๘๑๗ ตะวันออก. ผมมองไปสุดขอบฟ้าโดยรอบ..เหงาสิครับเพราะเวลานั้นมีเรือสำรวจโครอนรี๊ฟเอ๊กซโพลเลอร์ จอดทอดสมออยู่เพียงลำเดียวเท่านั้น ! คืนนี้ท้องฟ้ามืดอย่างบอกไม่ถูกครับ ตกลงคืนนี้เราไม่ต้องกลับมาเข้าเวรดึก..ผมได้นอนเต็มอิ่มอีกครั้ง..ในรอบหลายวัน.
๑ ก.พ..๒๕๓๖.เราออกเดินทางทันทีที่กว้านสมอขึ้นมา เพื่อจะได้เริ่มงานกันเลย.. เพราะใกล้เสร็จแล้ว เรือสำรวจแล่นมาได้ประมาณครึ่งชั่วโมง ก็ได้พบกับซั้งเป็นกอแรกสำหรับเช้านี้ เรือติดตามอรุณทรงศิลป์๓.ถูกส่งให้มาช่วยเรือสำรวจกำลังมุ่งหน้ามาจากทิศ๑๓๕ ตะวันออก.มองเห็นอยู่ลิบๆ. ขณะที่เรากำลังหยุดเก็บซั้งกอที่สาม.
๐๗๐๐น. ปกติผมไม่ค่อยทานอาหารเช้า..ช่วงที่มาทำงานบนเรือลำนี้. หมายถึงข้าว. เช้านี้อดใจไม่ไหวจริงๆครับก็พ่อครัวอินโดฯ พี่แกทำแกงส้มเป็นมื้อเช้าใครอยากรวบยอดไปมื้อเย็นก็เชิญเลยแต่.ไม่ใช่ผม.ดูสิครับตั้งแต่ลงเรือมาก็มื้อนี้แหละ. ปลาที่นำมาปรุงก็เป็นปลาสดๆที่ตกได้เมื่อคืนนั่นเอง!แหมถ้าได้ไข่เค็มสักฟอง..สวยเลยครับ.เรือติดตามมาถึงแล้วและเริ่มเก็บซั้งกอใหญ่กันเลย เราจึงมุ่งหน้าต่อไปที่เข็ม๙๘ ตะวันออก เข้าสู่เส้นสำรวจที่ ๑๐ เพื่อดำเนินการสำรวจต่อไป. ในห้องถือท้ายเริ่มมีคนว่างงานเดินเข้ามารวมตัวกัน จนแทบจะไม่มีที่ยืน.เพราะอยากทราบความเคลื่อนไหวของภารกิจ.ผมถือโอกาสที่คนพลุกพล่านลงมาพักสายตา ด้วยการลงมาชมภาพยนตร์เสีย๑เรื่อง กลับขึ้นมาที่โต๊ะตำแหน่งอีกครั้งพบว่า..เรือสำรวจได้มาอยู่ที่เส้นสำรวจที่๒๖แล้ว บริเวณแล๊ท๐๑๑-๔๓-๕๔เหนือและลอง๑๐๐-๓๕-๐๗ตะวันออก.เหลือระยะทางที่ต้องทำการสำรวจเพียง๖ไมล์ทะเลเท่านั้นในเส้นสำรวจนี้. เรือเรายังวิ่งตามกันมาตลอดเพราะช่วงนี้..ยังไม่พบสิ่งกีดขวางใดใด ?
๓๙.ท่านใดเคยมานอนเตียงสองชั้นบนเรือบ้างครับ ? ใครตัวสูงต้องระวังให้มาก.
ผมลงมาทานมื้อเที่ยงของโปรดอีกครั้ง..แกงส้มปลาไงล่ะ !มีแต่ปลาล้วนๆ เพราะผักหมดเสียแล้ว.อีกอย่างป็นหมูผัดเปรี้ยวหวาน.ข้าวร้อนๆ อ่านถึงตรงนี้ถ้าท่านไม่หิวล่ะก็คงจะไม่มีหัวใจเป็นแน่.ถ้าไม่กลัวอ้วนก็รีบกินเสียจะได้อ่านไปกินไป.. พอข้าวเรียงเม็ดแล้วก็ต้องกลับมาประจำตำแหน่งโดยหน้าที่ เรือสำรวจแล่นขึ้นทางเหนือด้วยความเร็วประมาณ๘น๊อต ไปยังเส้นสำรวจที่๒๘.ที่แล๊ท๐๑๑-๓๙-๒๘เหนือและลอง๑๐๐-๓๔-๒๑ตะวันออก.ซึ่งเป็นเส้นสำรวจเส้นที่สุดท้ายจริงๆ.
๑๔๐๐น.เราได้รับการติดต่อจากเรือติดตาม พรวิราม๒.ซึ่งออกจากสัตหีบมาแล้ว พอคุยกันสักพักผมแยกมาช่วยเขาเก็บซั้งที่ท้ายเรือ เพราะเริ่มเซ็งที่ไม่มีอะไรให้ทำ. จนท.เซอร์เวย์หรือพี่อัลเบิร์ตบอกว่าถ้าดูจากสมุดบันทึกLog Book.ก็จะเป็นกอสุดท้ายแล้ว. ในเส้นสำรวจนี้.
๑๕๐๐น. ผมเห็นความเปลี่ยนแปลงเพราะนายอัลเบิร์ต เริ่มถอดอุปกรณ์ของตัวเอง และเก็บของต่างๆเขาบอกว่า ที่จริงวันนี้เขาควรจะทำการสำรวจอยู่ที่ประเทศจีนแล้วแต่การสำรวจได้เลื่อนออกไป จึงยังต้องลอยลำอยู่ในอ่าวไทยดังกล่าว.. คุยไปด้วยเขาถอดสายต่างๆของอุปกรณ์ออกไปด้วย.
๑๖๐๐น.จบเส้นที่๒๘แล้ว บอลติคซีสั่งให้เราไปลอยลำเพื่อพบกัน ที่ต้นทางของเส้นสำรวจที่๑๐ เรามาลอยลำอยู่ที่แล๊ท๐๑๑-๕๒-๔๔เหนือและลอง๑๐๐-๔๐-๘๖ตะวันออก. ผมใช้เวลาช่วงสั้นระหว่างรอมาออกกำลังกายอยู่ที่ท้ายเรือ แล้วพักผ่อนเนื่องจากยังไม่มีอะไรให้ทำอีกเลย.
๑๘๐๐น.ก่อนรับประทานมื้อเย็น ทางกัปตันเรือนำเอกสารมาให้เราเซ็นชื่อ. อ่านแล้วได้ความว่าเรายอมรับว่าได้มาทำงานและกินอาหารบนเรือลำนี้ตั้งแต่...ถึง...เขาบอกล่าจะต้องนำไปประกอบการเบิกเงิน..
๔๐.กัปตันครับอาหารบนเรือเราหมดแล้ว. หรือจะรอถุงยังชีพ ?
ผมมิได้ขัดข้องเพราะมากินของเขาจริง. มื้อเย็นนี้เป็นฟักทองผัดเนื้อ ที่จริงผมตั้งใจจะผัดกับหมูแต่หาเท่าไรก็ไม่เจอ.ผมจึงเอาเนื้อมาจาก สเต๊กเนื้อมาผัด.เพราะอาหารหมดตู้เย็นแล้ว.และเรือกำลังจะเข้าเทียบท่าที่สัตหีบแล้ว จึงต้องหาวัตถุดิบที่เหลือ มาทำกินพอประทังไปก่อน.
๒๒๐๐น. ผมถูกตามตัวไปที่ห้องถือท้าย เพราะมีเรือลากเดี่ยว กำลังลากตัดหน้าเรือวางสาย ผมพูดวิทยุจนเขาเข้าใจดีและรีบหลบไปจากบริเวณนั้น ต่อมาเรือวางสายได้ทำการวางเป็นเส้นสุดท้ายและเก็บสายต่างๆจนเสร็จในหนึ่งชั่วโมงต่อมา เป็นอันเสร็จสิ้นภารกิจการสำรวจน้ำมันด้วยดี.
* ผมเสียความตั้งใจจริงๆเพราะ อยากปิดฉากงานสำรวจน้ำมันตรงนี้ เสียดายที่หมดบรรทัดพอดีคงต้องยกยอดไป..วันสุดท้ายบนเรือสำรวจ..อีกตอนน๊ะ..
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น