อ่านหนังสืออ่านใจ..."ลับแล, แก่งคอย"

วันอาทิตย์ที่ 16 ตุลาคม 2554

 

หลังจากกลับมาจากเรียนเปียโน...ทานข้าวเที่ยง

เก็บปัดกวาดบ้าน...อยากซักผ้าจัง...แต่ฟ้าฝนไม่อำนวยเลย

เพราะฝนโปรยปรายเหมือนเป็นพันธนาการ

ให้เมืองไทยหลายพื้นที่ถูกขังด้วยน้ำท่วม

 

เมื่อฝนหยุดทิ้งตัวลงมา

พวกเราได้ขับรถยนต์ไปที่สวนสาธารณะ...

บ่ายยังไม่แก่...ยังไม่ค่อยมีผู้คนเลย

พอจอดรถได้สักพัก...หมาสามสี่ตัวก็เดินรี่เข้ามาใต้ท้องรถ

ถ้าผมคุยกับเขารู้เรื่อง...ผมอยากจะถามหมาจังว่า...ทำไมชอบมานั่งนอนใต้รถ

 

ลูกชายกับภรรยา...เดินหน้าไปเรื่อย ๆ ตามถนนปูนซีเมนต์ที่ทอดยาว

ผมนั่งขอบกำแพงเตี้ย ๆ ...อ่านนวนิยายเรื่อง "ลับแล, แก่งคอย" ของนักเขียนรุ่นใหม่ "อุทิศ เหมะมูล" ที่คว้ารางวัลซีไรต์ประจำปี 2552

หนังสือเล่มหนา ๆ ความยาวถึง 444 หน้า...ซึ่งผู้เขียนเล่าถึงแรงบันดาลใจว่า

 

...ใช้เวลาเขียนเรื่องนี้ถึงสองปี มีทั้งทุกข์และสุข มีความเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นมากมาย

...ตลอดสองปีทำงานเขียนห้าวันต่อสัปดาห์  เริ่มตั้งแต่แปดโมงเช้าถึงบ่ายโมง อย่างสม่ำเสมอ  อย่างมีวินัย

...ความมุ่งมั่นในการเขียนยิ่งเข้มชัดทั้งกล้าแกร่ง  เกรี้ยวกราด  และเปราะปางปะปนกันไป

 

สำหรับเรื่องนวนิยายเรื่องนี้ แบ่งโครงเรื่องทั้งหมดออกเป็น 5 ภาค คือ
         ภาคหนึ่ง กำเนิดจากเรื่องเล่า,
         ภาคสอง ประวัติศาสตร์ที่เริ่มสร้าง,
         ภาคสาม ในป่าหิมพานต์,
         ภาคสี่ ฌาปนกิจความจริง
         และภาคห้า เถ้าอังคารของความลวง

 

ผมเพิ่งอ่านถึงภาคที่สาม...ด้วยความพยายามอย่างละเอียดละออละเอียดอ่อน

ตอนนี้ผมได้ความคิดว่า...ความมุ่งมั่นในการชีวิตของทุก ๆ คน น่าจะคล้ายกัน คือ ทั้งกล้าแกร่ง  เกรี้ยวกราด  และเปราะปางปะปนกันไป

แต่สิ่งหนึ่งที่พึงระลึกไว้เสมอ คือ อย่าให้กำลังใจในตัวเองขาดหาย

เพราะเป็นสิ่งสำคัญที่จะนำพาชีวิตของเราให้มึความสุข

 

 

และผมค้นพบอีกว่า...ความสุขอยู่ใกล้ ๆ ตัวเรานี้เอง

เพียงใช้ใจมองลมหายเข้า

ใช้ใจมองลมหายใจออก

แท้จริงความสุข...หาได้ไม่ยากเลย....

 

 

 

 

 

 

 

[โสภณ เปียสนิท]

ยังไม่ได้อ่านเลยครับ น่าเสียดาย เพราะกว่าจะได้อ่าน อาจพูดไม่ทันเขาแล้ว 

[ขจิต ฝอยทอง]

ยังไม่ได้อ่านเล่มนี้เลยครับ

ขอบคุณมากๆครับ