ส่งทหารไปชายแดน
เช้าวันที่ ๓๐ กันยายน ฉันพานักเรียนไปแข่งขันพูดสุนทรพจน์ที่หน้าองค์พระปฐมเจดีย์ สิ่งที่พบเห็นและตื่นตาตื่นใจเป็นที่สุดนั่นคือ ทหารนับร้อยนาย บางนายก็จูงสุนัขฝึกมาด้วยเพราะทหารเหล่านี้มาจากกรมสััตว์ทหารบก นครปฐม
พวกเขามาทำอะไรกันหนอ ? ฉันเดินไปถามหญิงวัยกลางคนที่นั่่งอยู่ใต้ร่มไม้บริเวณใกล้เคียง สุดท้ายได้คำตอบว่า "ส่งทหารไปชายแดน"
ฉันได้แต่อึ้ง เจ็บ และสะเทือนใจจนพูดไม่ออกที่สำคัญหนึ่งในนั้นมีสามีของเธออยู่ด้วย จนถึงวันนี้ภาพเหล่านั้นก็ไม่อาจลบเลือนจากความทรงจำของฉัน
....สีหน้าของทหารหาญและครอบครัวที่ติดตามมาร่วมพิธี ไม่มีรอยยิ้มมีแต่ความเคร่งเครียดและจริงจัง....
นานแค่ไหนกับข่าวการสูญเสียตำรวจทหาร และครูที่อยู่สามจังหวัดชายแดนภาคใต้ ? นานแค่ไหนที่ปัญหาเหล่านี้ต้องแก้ไขด้วยเลือดและน้ำตา ? เกิดอะไรขึ้นบนแผ่นดินพุทธศาสนาที่เคยสงบร่มเย็นท่ามกลางทางออกที่มืดมน
ฉันอยากเขียนอะไรอีกมากมายแต่เขียนไม่ออก ทำได้เพียงเท่านี้
....ส่งทหารไปชายแดนแสนเป็นห่วง
น้ำตาร่วงยามจากพรากผวา
ขอคุณพระคุ้มครองผองชีวา
บุญรักษาอย่าไปลับจงกลับคืน...
ธรรมทิพย์
๑ ตุลาคม ๒๕๕๔
(ภาพจากอินเทอร์เน็ต)
ความเห็น (20)
เข้าถึงจิตใจของทหารและครอบครัวค่ะ เพราะเป็นลูกนายทหารที่พ่อต้องไปปฏิบัติหน้าที่ป้องกันประเทศหลายครั้ง กลับมาบ้านคราใด มีเรื่องเล่าดีๆมาฝากเสมอค่ะ ภูมิใจค่ะ ..
พวกเขาไปปฏิบัติหน้าที่อย่างกล้าหาญ แม้่จะรู้ดีวา ม่ีความตายรออยู่ ชอชื่นชม ปนด้วยความเศร้าสลด ก็ได้แต่อวยพรให้ศูนย์เสียน้อยที่สุดเถอะ ทหารกล้าทั้งหลาย
อ่านบันทึกด้วยความรู้สึกสะท้อนใจ
คนที่มาส่ง ส่งด้วยความห่วงหา
คนที่ลา ลาด้วยความรัก อาลัย
รู้ทั้งรู้ว่ามีความเสี่ยง แต่
....แต่ด้วยภาระ หน้าที่รับผิดชอบ
คือคำตอบที่รบอยู่มิรู้สิ้น..........
ร่วมส่งใจไปให้ผู้ที่ปฏิบัติหน้าที่ ปลอดภัยทุกคน
กลับมาหาคนที่รัก.....
- สวัสดีค่ะ พี่ใหญ่
- ลูกทหารทุกคนล้วนเข้มแข็งและภาคภูมิใจในความเสียสละเพื่อชาติบ้านเมือง
ของบิดานะคะ... - ขอบพระคุณค่ะ
- สวัสดีค่ะ คุณวรโพฺธินามะ
- ขอบพระคุณที่แวะมาทักทายแสดงความคิดเห็น และร่วมส่งกำลังใจให้ทหารหาญ
ที่ไปชายแดนค่ะ
- สวัสดีค่ะ คุณกระติก
- ขอบพระคุณที่ให้เีกียรติมาทักทายค่ะ
พร้อมแสดงความคิดเห็นดี ๆ เพื่อเป็นกำลังใจให้แนวหน้า - ความจริงของชีวิต บางด้านอาจรื่นรมย์ บางด้านอาจขื่นขม
กลับมาอีกครั้ง
เป็นคนเมืองชายแดนคะ
ตอนเด็ก........
เคยสูญเสียญาติผู้ใหญ่....เป็นทหาร.... ในสงคราม
เคยมีประสบการณ์กับการเห็นทหารที่นอนเรียงรายอยู่บนวัด ร่วมกับประชาชน โดยเฉพาะครู
เคยเห็นภาพพ่อ แม่ น้อง ฯลฯ โดยเฉพาะลูก เมีย กอดกันร้องไห้
เคยเห็นภาพแม่ที่ร้องไห้ปิ่มว่าจะขาดใจ ต่อหน้าลูก
จึงเศร้าทุกครั้งที่มองเห็นภาพตามบันทึก
ขณะเดียวกัน ก็มีความทรงจำดีๆ กับเมืองชายแดนเช่นกัน
ภาพ ฮ. ที่ใช้สนามของโรงเรียนเป็นสนามบิน ลำเลียงทหาร เสบียง ต่างๆ
เมื่อ ฮ. ทะยานจากดินสู่ฟ้า พวกเราเด็กๆ จะพากันวิ่งออกมานอกห้องเรียน โบกมือ บ๊าย บ่ายทหาร พร้อมกับได้รับรอยยิ้ม โบกมือ ตอบ
มองจนลับตา แล้วจึงเข้าไปเรียน
มองย้อนกลับไป พวกเราเด็กๆ เมืองชายแดน คงช่วยให้ทหารคลายความคิดถึงลูกๆ ลงได้
ประสบการณ์ที่ไม่ลืม อยากแบ่งปันคะ
- สวัสดีค่ะ คุณกระติก
- ภาพความทรงจำในอดีตบอกเล่าได้ชัดเจนจนเห็นภาพ
อีกหนึ่งความทรงจำที่เ็จ็บปวด อีกหนึ่งคือความทรงจำที่อบอุ่นและสดใส
เพียงแค่รู้ว่าแนวหลังยังห่วงใยคนแนวหน้าคงมีความสุขทุกครั้งที่คิดถึงครอบครัว
นะคะ - ขอบพระคุณสำหรับรอยจำในรอยใจที่แบ่งปันค่ะ
หงอยๆ นะครับบันทึกนี้
สวัสดีครับ....
เป็นเรื่องน่าเศร้า...
พ่อแม่...รอข่าวลูกชาย
ภรรยา...รอโทรศัพท์จากสามี
ลูก ๆ คิดถึงพ่อ
เมื่อไหร่สงครามจะหมดนะครับ
สวัสดีค่ะ อาจารย์โสภณ ขอบพระคุณที่มาเยี่ยมทักทายค่ะ
- สวัสดีค่ะ คุณหมอทิมดาบ
- สงครามมีแต่ความสูญเสีย หวังใจว่าสันติภาพจะืคืนกลับโดยเร็ว
- ขอบพระคุณสำหรับกำลังใจ และความคิดเห็นที่อ่านแล้วมองเห็นภาพค่ะ
- คนที่เป็นทหารเขาคงภูมิใจที่ได้ดูแลประเทศชาติ สมกับคำว่าเป็นลูกผู้ชาย ต้องคุ้มครองคนในประเทศของตนเอง
- มีทหารที่ปลดประจำการแล้วเขากลับมาอยู่บ้านเขามีความภูมิใจที่จะเล่าประสบการณ์ที่ชายแดนให้ลูกหลานฟัง..ได้ไม่รู้เบื่อ ..
- เด็กๆจะเห็นเขาเป็นวีรบุรุษของพวกเขา
- แต่ถ้าเราเป็นครอบครัวของเขา เขาไปชายแดนใจมันคงวิตกกังวล.กลัว..จะเกิดอันตรายกับบุคคลอันเป็นที่รัก
- อย่ามีการสู้รบอีกเลย ขอให้ทุกคนทุกเชื้อชาติอยู่ร่วมกันอย่างสันติเถอะนะ
- ขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์คุ้มครองทหารกล้าของเราทุกคนด้วยเถิด
เมื่อไร ใคร จะแก้ปัญหาชายแดนภาคใต้ได้
จะต้องสูญเสีย อีกเท่าไร...
ทหารเก่าขอร่วมวงไพบูลย์ด้วยสักคนน๊ะครับ :
- แท้จริงแล้วมีผู้ที่อยากไปราชการชายแดนกันมาก บางครั้งต้องมีเส้น-สายจริงๆจึงจะได้ไป..ไม่ได้โม้ ! สำหรับผมอยากใช้เส้นไม่ไปแต่ถูกระบุว่าต้องไปทุกครั้ง..อ่านก่อนแล้วจึงจะเข้าใจอย่างถ่องแท้ กล่าวคือ การไปราชการชายแดนได้สิทธิหลายอย่าง เช่น -วันทวีคูณ - เบี้ยเลี้ยง - วันกลับมาพัก - ที่สำคัญคือความภูมิใจของชายชาติทหารน๊ะย๊ะ ! ปัจจุบันทหารพวกนี้มีกว่าครึ่งกองร้อยเพระสังคมเริ่มอ้าแขนต้อนรับพวกหล่อน..วงการพระยังมีให้เห็นบ่อยๆ..ระหว่างปฎิบัติราชการชายแดน ถ้าพ่อ-แม่-ลูกเมีย-เสียชีวิต จะมีเงินบำรุงขวัญให้อีกต่างหาก.แม้เราจะไม่อยากให้เขาตายแต่ถ้าตายแล้วได้เงินช่วย..เอาก็เอาน่า..สมัยผมรับราชการนั้นมีพวกลูกหลานนายพ่วง..ตัวไม่ต้องไปแต่รับเบี้ยเลี้ยงมากกว่าคนที่ไปจริงเสียอีก..ไม่ต้องเสี่ยงใดใด ? จริงครับสาเหตุที่รับเบี้ยเลี้ยงเต็มเพราะนายพ่วงนั้นไม่ถูกตัดเงินค่าอาหาร แถมยังรับสิทธิต่างๆเท่ากับผู้ที่ไปล่อเป้าตัวจริง. ผมอยู่ภาคใต้๑๑ไปล่อเป้าปีเว้นปี - นครศรีฯ สมัยกรุงชิง.* ผมยังจำเหตุการณ์ได้ดีครับ วันนั้นขับรถไปส่งเสบียง โดนผู้ก่อความไม่สงบซุ่มยิง ทหารตายไปต่อหน้าต่อตา แม้จะมีรถคุ้มกันแต่พี่แกไม่กล้าฝ่าไป ผมโดนยิงที่บ้านนบพิตำนี่แหละ ! ถึงอย่างไรผมก็ยังส่งของไปช่วยน้ำท่วมด้วยเพราะถือว่า..คนละสมัยกันตอนที่ผมไปล่อเป้านั้นปี๒๕๒๐ ชาวบ้านคงไม่รู้เรื่องด้วย-หลายคนยังไม่เกิดด้วยซ้ำ..ผมโดนยิงช่วงเขากระทะคว่ำ คนยิงอยู่บนต้นไม้ยิงเสร็จรูดตัวลงมา พอมาถึงฐานบ้านนบพิตำแล้วเรารีบนำอาหารลงจากรถจึงพบว่าทหารตาย๑ จ่ากำลังร้องเพราะความเจ้บปวด..โอ๊ย.. เพื่อนรุ่นพี่ผมวิทยุขอเฮลิคอร์ปเตอร์ให้มารับจ่าที่ถูกยิงเพื่อส่งรพ.วชิราวุธ นครศรีฯ ระหว่างนั้นก็มาสอบถามคนเจ็บว่าเลือด กรู๊ฟอะไร? ด้วยความที่ยังเมาค้างได้ยินจ่าร้องโอ๊ย..จึงนึกว่าจ่าคนนั้นเลือดกรู๊ฟโอ..เพื่อจะให้ทหารที่ฐานบ้านในถุ้ง อ.ท่าศาลารีบไปบริจาคเลือด.ไม่น่าเชื่อครับจ่าคนนั้นรอดตายเพราะเลือดกรู๊ฟโอ...กลับมาถึงฐานจึงพบว่ากระสุนนัดแรกยิงมาที่คนขับรถ ผมคงรอดเพราะจังหวะเปลี่ยนเกียร์. รอบเสบียงต่อมาเพื่อนซี้ของผมโดนระเบิดบก แถวๆบ้านพรหมคีรี ในเมืองแท้ๆพี่แกยังมาเอาชีวิตทหารนาวิกโยธินไปเสียหลายคน. - ปัตตานี ยะลา นราฯ ค่ำไหนนอนนั่นหลายหมู่บ้านแล้วที่จำได้มี บ้านดุซงญอ รือเสาะ หมู่บ้านกาหลง อีกหลายแห่งติดแดนมาเลย์..โดนซุ่ม โดนระเบิดบก หลายครั้งแต่คงยังไม่ถึงฆาตกระมัง ปีสุดท้ายปะทะกันบ่อยมากแต่ผมถูกเรียกเข้ามาอบรมเพื่อไปศึกษาและดูงานต่างประเทศเสียก่อน มิฉนั้นอาจจะเป็นปุ๋ยไปแล้วก็ได้ / กำลังนำเรื่องลงในบล๊อคนี้เรื่อง"ทหารเรือไทยในอเมริกา" เริ่มตอนที่สองแล้ว..ยังไม่สายน๊ะถ้าอยากแอบเข้ามาสัมผัส..YOU ARE WELCOME.. ผมนำศพทหารไปส่งให้ครอบครัวเขาหลายศพแล้ว รู้สึกเศร้าใจเป็นอย่างยิ่ง..เคยได้ยินคำว่าน้ำตาตกในบ้างไหมครับ.?ญาติพี่น้องของทหารเข้ามากราบผมแล้วพูดว่า..ขอบคุณมากน๊ะที่เอาน้องชายหนูมาส่ง..ทหารกล้าที่เป็นมุสลิมขนาดตัวเองไม่ดื่มเหล้ายังแอบไปซื้อมาเลี้ยงผมและ จนท.ที่ไปด้วยกัน ผมซาบซึ้งมากและยังจดจำอยู่จนทุกวันนี้ ผมมีรูปที่เคยถ่ายไว้ตามฐานแยกต่างๆ อยากแนบมาให้ดูตรงนี้น่าเสียดายทำไม่เป็นครับ ตอนนี้สามารถแนบมาในเรื่อง "คนล่าฝัน"ถ้าชอบอ่านลองเข้ามาสิครับเขียนโดยโตนี่ - ฟาง ผมจะแนบให้ดู หลายคนกลับมาเพียงร่างไร้วิญญานจัดพิธีกันใหญ่โตสมเกียรติหลายศพ ถ้าเราทราบความจริงก็คงไม่อยากสรรเสริญ..นี่เป็นเรื่องจริงที่ผมตั้งใจจะเขียน แต่ที่ช้านั้นเพราะยังไม่รู้จะเริ่มต้นอย่างไร ? ถ้าเขียนแล้วคนอ่านชอบแต่เจ้านายทุกระดับทั้งใหม่และเก่าเขาจะชอบไหมล่ะ ? ลองคิดดูสิ ! บางอย่างก็ไม่สามารถเปิดเผยความลับของทางราชการได้พราะได้กล่าวคำปฎิญานไว้นานแล้วต่อหน้าพระพักต์เสียด้วยสิ..ผมเองมีเรื่องทหารมากพอที่จะเขียนเล่าให้ฟังทั้งเรื่องเจ้านายและเรื่องของลูกน้อง..ขอจบอย่างห้วนๆก็แล้วกันเพราะเขียนไปแล้วทำให้นึกถึงอดีต นึกถึงลูกน้องและเพื่อนหลายๆคนที่ผมต้องนำเขาไปรพ.บ้าง นำศพกลับบ้านบ้าง..แต่ผมกลับอยู่ได้จนอายุเลยเกษียณแล้ว..คงอีกไม่นานทหารกล้าอย่างผมคงมีโอกาสได้ไปพบกับวีรชนเหล่านั้น..
ด้วยความเคารพ.
โตนี่ - ฟาง.
๒ ต.ค. ๕๔
- สวัสดีค่ะ ครูสอน
- ขอบพระคุณสำหรับการทักทายให้กำลังใจพร้อมความคิดเห็นดี ๆ
อ่านแล้วก็รู้สึกภาคภูมิใจดังว่าค่ะ - ทุกอย่างเหมือนเหรียญที่มีสองด้านเสมอ
- หากเป็นไปได้อยากให้ทหารอยู่เย็นเป็นสุขที่สำคัญอยากให้คนในชาติสามัคคี
นะคะ
- สวัสดีค่ะ คุณครู ป.๑
- พวกเราได้แต่ภาวนาของให้สันติสุขกลับคืนสู่แผ่นดินไทยโดยเร็วนะคะ
- ขอบพระคุณที่แวะมาทักทายค่ะ
- สวัสดีค่ะ คุณโตนี่ ฟาง
- ขอบพระคุณที่ทหารเก่ามาเล่าเอง อ่านแล้วได้อรรถรสเห็นภาพที่รู้สึกตื่นเต้น
และหวาดเสียวแทน แต่ชายชาติทหารย่อมกล้าหาญชาญชัยเพื่อชาติเพื่อแผ่นดิน
ย่อมทำได้ทุกอย่าง เห็นใจก็แต่ครอบครัวนะคะ - นับเป็นประสบการณ์ที่ทรงคุณค่า ว่าง ๆ จะตามไปอ่านนะคะ
สวัสดีค่ะ
...ชายแดนไทยยังเป็นพื้นที่ลึกลับ ที่มีอันตรายถึงตาย...งบประมาณของประเทศที่หมดไป...ชีวิตของทหารที่ตายไป...นานมาก...คงตั้งแต่จำความได้กระมัง ยิ่งพื้นที่ชายแดนทางใต้แม้แต่คนในพื้นที่ยังไม่รู้เลยว่ารบราฆ่าฟันอยู่กับใคร?...พื้นที่ประเทศไทยก็ไม่ได้ใหญ่โตมากมายสักเท่าไร...แต่ชายแดนดูช่างกว้างใหญ่ไพศาลเสียนี่กระไร?...
- สวัสดีค่ะ
ขอบพระคุณสำหรับมุมมอง และความคิดเห็นที่อ่านแล้ว
ต้องขบคิดค่ะ และเห็นจริงได้ว่าค่ะ