พี่และน้องเปิดบล็อกใหม่
พี่และน้องคนคุ้นเคยมานานหลายสิบปีที่ได้รู้จักกันมาเปิดบล็อกใหม่คือคุณวสันต์ กู้เกียรติกูล และคุณทวี มาสขาว
วันที่ 23 ส.ค. 2549 ดิฉันถึงที่ทำงานแต่เช้าตรู่ เป็นวันที่รู้สึกปลอดโปร่งอีกวันหนึ่งเพราะวันนี้ไม่มีกำหนดการประชุมอะไรเลย มาถึงที่ทำงานได้ตรวจดูงานต่อเนื่องจากการสัมมนาการเพิ่มทักษะการจดบันทึกแก่คุณลิขิต แล้วโน๊ตไว้เพื่อทำงานและมอบหมายงานต่อไป ดิฉันลองบันทึกกิจกรรมงานส่วนกลางใน 1 วันดังนี้คะ
เริ่มจากคุณอ้อยเดินมาสอบถามเรื่องการเตรียมการจัดตลาดนัดความรู้ซึ่งคุณอ้อยจะต้องเป็นผู้ดำเนินรายการในห้องย่อยด้วย แล้วช่วงนี้จะไม่อยู่เลย จึงจะนัดคุยกันภายในวันศุกร์นี้
คุณสำราญและคุณแมวมาถึงได้คุยกันถึงเรื่องโครงการที่จะนำเสนอต่อกองวิจัยฯ เป็นโครงการปี 2550 ซึ่งที่กลุ่มงานวิจัยฯรับผิดชอบ 3 โครงการหลัก คือ KM ระบบส่งเสริมการเกษตร ศูนย์เรียนรู้เศรษฐกิจพอเพียง แล้วคุณสำราญก็รีบไปเป็นวิทยากรจังหวัดสิงห์บุรี
สายหน่อยคุณอุดม คุณจี้ คุณแมว มาที่โต๊ะดิฉันมาคุยการตกแต่งห้องเรียนรู้ KM ให้สวยงาม น่ามาใช้งานและเห็นว่าควรมี 2 แห่งคือตึกกรมฯ(ตึกเก่า)และตึกใหม่ มีการแบ่งงานก่อนลงมือปฏิบัติจริง ตามสไตล์ของเราไม่ทำคนเดียว งานนี้มีคุณอ้วนและน้องๆ กองวิจัยฯมาช่วยงานนี้ด้วย ทำนองร่วมด้วยช่วยกันคะ คุณแมวโทรศัพท์หาคุณสำราญให้ซื้อปลาตะเพียนมาให้เพื่อตกแต่งห้องเรียนรู้
จะเริ่มเข้าเรื่องแล้วนะคะที่ขึ้นหัวเรื่องไว้ ช่วงใกล้บ่ายเมื่อทานข้าวแล้วขึ้นมาที่ห้อง คุณวสันต์ กู้เกียรติกูล นักเขียนบทความมือดีของกรมส่งเสริมการเกษตร ที่เราเคยอ่านบทความของท่านบ่อย ๆ ในวารสารส่งเสริมการเกษตร จากสำนักงานส่งเสริมการเกษตรเขตที่ 5 จังหวัดสงขลามาเยี่ยม เนื่องจากมาประชุมวิสาหกิจชุมชน ซึ่งท่านได้ทำงานวิจัยแบบมีส่วนร่วม การดำเนินกลุ่มแม่บ้านเกษตรกร การเชื่อมโยงงานของจังหวัดและกรมฯ ท่านเป็นคนเปิดประเด็นเรื่องนี้เป็นคนแรก ๆทีเดียว ถ้าจะถามถึงประวัติศาสตร์เรื่องนี้สบายมากเลยคะ เราคุย 3 คนคือคุณจี้ คุณแมวและดิฉัน คุยกันสักพักเล่าเรื่องการสัมมนาเพิ่มทักษะคุณลิขิตซึ่งมีการถ่ายทอดสดอยู่สักพัก ในที่สุดก็ชักชวนให้คุณวสันต์พี่ใหญ่ของเราเปิดบล็อกดีกว่า เพราะคุณวสันต์มีความรู้ฝังลึกอยู่มากทีเดียว ผ่านการทำงานมาหลายจังหวัดตั้งแต่สุราษฎร์ธานี ยะลา ฯลฯ คุณจี้กับคุณแมวบริการอย่างกุลีกุจอ ถ่ายรูป แนะนำเสร็จสรรพพร้อมทั้งพูดว่าอย่าลืมไปเขียนนะคะ คุณวสันต์พูดได้คำเดียวว่า"ครับ" พร้อมกับกล่าวขอบคุณด้วยรอยยิ้มเพื่อไปประชุมต่อ ชมบล็อกคุณวสันต์(คลิก)ได้คะ
สักพักเมื่อคุณวสันต์ไปแล้ว คุณทวี มาสขาวเข้ามา เป็นหัวเรือใหญ่ทีม KM ของนครพนม ตอนนี้ห่างหายจากแวดวงไปเพราะมาเรียนนักบริหารของกระทรวงเกษตรและสหกรณ์ คุณทวีมีประสบการณ์มากมาย เคยทำงานร่วมกับดิฉันในการทดลองคลินิกเกษตรเคลื่อนที่ที่จังหวัดอุบลราชธานี ได้รับการคัดเลือกให้เป็นจังหวัดทดลองทำ จนมีการขยายผลไปสู่ระดับประเทศและโครงการนี้เป็น 1 ในโครงการสำคัญของกรมฯที่มีผลงานเกินเป้าหมายที่กำหนดไว้ของกรมฯ นี่แหละคะผู้มีส่วนสำคัญในการดำเนินงานเรื่องนี้จนสำเร็จและเกิดการขยายผล คนทั่วไปอาจไม่ทราบ เขาเป็นผู้ปิดทองหลังพระตามพระราชดำรัสของในหลวงจริง ๆ เราทำงานด้วยกันสนุกมาก จึงคุยกันว่าน่าจะเอาประสบการณ์ที่ฝังลึกในตัวคุณทวีมา ลปรร. ในบล็อก คุณแมวเป็นผู้เปิดบล็อกให้ ด้วยคำมั่นสัญญาว่าจะกลับไปเขียนเพราะเมื่อหลายเดือนก่อนเคยชวนแล้ว มาสำเร็จวันนี้เองติดตามผลงานคุณทวีได้คะ(คลิก)
ทั้งสองท่านเป็นบุคคลากรที่มีคุณภาพของกรมฯ ที่ดิฉันภาคภูมิใจมาก ดิฉันหวังว่าจะได้อ่านเรื่องราวดีๆ ประเทืองปัญญาและเป็นประสบการณ์ให้นักส่งเสริมรุ่นหลังได้ทราบข้อมูลที่เป็นประโยชน์ต่อองค์กรและเกษตรกรต่อไป
เมื่อการเปิดบล็อกเสร็จสิ้นลง ก็หลีกไม่พ้นการประชุมอยู่ดี ท้ายสุดของวันทำงานนี้ก้เข้าประชุมหารือโครงการกองวิจัยฯปี 2550 นี่แหละชีวิตข้าราชการไทยคนหนึ่งที่มีอาชีพนี้เพียงอาชีพเดียวหลีกหนีการประชุมไม่พ้นจริง ๆ
ธุวนันท์ พานิชโยทัย
25 ส.ค. 2549
ความเห็น (2)
เห็นด้วยค่ะประชุมบ่อยจริงๆ การประชุมบางครั้งก็ไม่ได้รับประโยชน์อะไร ต้องอดทนต่อไปค่ะ
อรุณี ขอสินกลาง
tuk