เส้นทางหมื่นลี้กับการเขียนบันทึก KM
วันนี้(24 ส.ค.49) ผมได้มีโอกาสพบกับท่านอาจารย์ทัศนีย์ และคณะทำงานของโครงการวิจัยและพัฒนานวัตกรรมการเพิ่มประสิทธิภาพขององค์กรทางการศึกษาด้วยการจัดการความรู้ ที่เดินทางไปตรวจเยี่ยมความก้าวหน้าการดำเนินงานของกลุ่มเป้าหมายวิจัยในสังกัด สพท.พิษณุโลกเขต 1 ครั้งที่ 1 ได้มีการแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกับท่าน และทีมจัดการความรู้ของโรงเรียนเซนนิโคลาส,โรงเรียนชุมชนที่ 11 วัดสุวรรณประดิษฐ์ ถึงความก้าวหน้าการดำเนินงาน KM , ปัญหาอุปสรรคต่างๆ ในประเด็นต่างๆอย่างหลากหลาย
ผมได้แลกเปลี่ยนความคิดเห็นการดำเนินงานกับคณะหลายเรื่อง
มีประเด็นหนึ่งที่น่าสนใจที่ดูเหมือนจะไม่เป็นปัญหาแต่ก็เป็นปัญหา เป็นเรื่องการถ่ายทอดออกมาเป็นข้อความลงใน blog หลายท่านบอกว่ามีเรื่องดีๆที่ตั้งใจจะเขียนลง blog พอเปิดหน้าบันทึกจะเขียนกลับนึกไม่ออกว่าจะเริ่มต้นด้วยข้อความอะไร แม้กระทั่งหัวชื่อบันทึก นึกตั้งนานก็นึกไม่ออกสุดท้ายต้อง logout ออกจากระบบ ผมบอกว่าแรกๆก็เป็นเหมือนกันแต่หลังๆพอได้บ้าง วิธีการของผมกับปัญหา"เขียนไม่ออก บอกไม่ถูก" ก็คือ ผมจะให้เวลากับการอ่านบันทึกใน blog ต่างๆของผู้เชี่ยวชาญหลายท่านในwww.gotoknow.org อ่านไปเรื่อยๆหลายสิบครั้ง อ่านแล้วอ่านอีกๆ จนค้นหาวิธีการที่เป็นของตัวเองได้ในที่สุด
วิธีการเขียนบันทึกของผม : 1. ผมจะไม่ไปสนใจกับหัวข้อ"ชื่อบันทึก"ไม่เสียเวลากับการคิดหัวเรื่อง ปล่อยให้ผ่านไปก่อน เพราะเคยเป็นสาเหตุที่ทำให้ผมต้องยกเลิกกับเรื่องราวที่ตั้งใจจะบันทึก(หมดอารมณ์) ไปเสียเวลา กลัวชื่อบันทึกไม่ดี ไม่สละสลวย 2. ผมจะมุ่งเป้าการเขียนไปที่เรื่องนั้นโดยตรงจนจบ ไม่แวะไปพูดถึงเรื่องอื่นๆ เพราะจะทำให้เราเขียนไม่มีจุดสิ้นสุด กลายเป็นน้ำท่วมทุ่งไปในที่สุด 3.ผมจะเขียนหัวข้อสั้นๆเป็นประเด็นๆในเรื่องนั้นไว้ในกระดาษกันเตลิดออกนอกเรื่อง 4. ระหว่างการเขียนผมจะไม่สนใจว่าข้อความที่เขียนจะสละสลวยหรือไม่ จะใช้คำฟุ่มเฟือยหรือไม่ จะใช้คำที่เหมาะสมกับเรื่องหรือไม่ ผมจะเขียนออกไปจนจบทุกประเด็น 5.จากนั้นจะกลับมาอ่านตั้งแต่ต้นจนจบ 1-2 เที่ยว เราจะพบสิ่งที่ควรแก้ไข เพิ่มเติม การใช้คำที่เหมาะสม ค่อยๆแก้ไขเพิ่มเติม สุดท้ายจะสามารถตั้งชื่อ"หัวข้อบันทึก"ที่สื่อถึงเรื่องราวได้ และบันทึกชิ้นแรกของชีวิตก็ประสบความสำเร็จในที่สุดสามารถนำเสนอออกมาได้ตามที่ตั้งใจไว้ ผมใช้วิธีการนี้กับตัวเองและพบว่าสามารถเขียนบันทึกออกมาได้ ไม่ล้มเหลวเหมือนเมื่อก่อน ผมจะบอกกับพรรคพวกที่มาพูดคุยเสมอว่า เมื่อก่อนผมไม่ชอบการเขียน ไม่ชอบข้อสอบที่เป็นอัตนัยเพราะต้องเขียนสอบแล้วตกทุกที พอเริ่มเข้ามาศึกษามาอ่านเรื่องราวจากบรรดาเกจิอาจารย์ทั้งหลายจากเว็บไซต์ gotoknow.org ค้นหารูปแบบวิธีการของแต่ละท่าน นำมาฝึกซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนในที่สุดผมคิดว่าผมประสบความสำเร็จในเรื่องที่เคยกังวลระดับที่ตัวเองพอใจจึงถือโอกาสขอบพระคุณท่านเกจิอาจารย์เจ้าของบันทึกทั้งหลายที่อย่างน้อยทำให้คนๆหนึ่งสามารถทำในสิ่งที่ไม่เคยทำได้สำเร็จเลย...ขอบคุณครับ
ความเห็น (3)
ยิ่งตอนแรก ๆ เขียนบันทึกติดกันเป็นพรืด! ไม่น่าอ่านเอาเสียเลย มารู้ทีหลังว่าเป็นเพราะ Internet Expolor ในเครื่องของเราไม่สมบูรณ์ ก็ต้องแก้ไขลงโปรแกรมใหม่ ทำให้ปรากฎ Toolbar มาให้เลือกใช้
ตอนนี้กำลังเรียนรู้การนำ Animation มาประกอบบันทึกของเรา เพราะเห็นคนอื่นเขาใช้แล้วดูน่ารักดี
Blog สอนให้เราเรียนรู้เรื่องโน้นเรื่องนี้ไม่รู้จบ ทำให้เราเพลินไป และไม่เหงาเวลาอยู่คนเดียว...ดีค่ะ...คุณครูของเราก็บรรดา Blogger ทั้งหลายใน gotoknow นี่ล่ะค่ะ...ก็ดูเขาบ้าง...ถามเขาบ้าง...สนุกดีค่ะ
เสือปืนไว ค่ะ อาจารย์ชายน้อย ดิฉันคิดว่า ตัวเองจะเข้ามาในblog ได้ก่อน แต่เมื่อวาสนกลับถึงบ้านแล้วมัวเดินดูต้นไม้ที่ใกล้ตาย เนื่องจากไม่ได้กลับไปรดน้ำหลายวัน
ขอบคุณในการต้อนรับที่เขตนะคะ
- ชื่นชมกับพี่ชายน้อยครับ นอกจากจะแนะเทคนิควิธีเขียนบันทึกเรื่องเล่าแล้ว
- คณะครูที่โรงเรียนชุมชนที่ 11 วัดสุวรรณประดิษฐ์ ก็ได้รับความใจดี ความเอิ้อเฟื้อ ของพี่ชายน้อยในคำแนะนำเกี่ยวกับบล็อก แพลนเนต และความรู้เกร็ดเล็กเกร็ดน้อยเกี่ยวกับ KM อีกนานับประการ
Thank you very much
น้องตุ้มและผอ.สป.