ไปเยี่ยมโรงเรียนบ้านโพนวันนี้(๒๒ ก.ย.)ได้พบเยาวชนคนเก่ง(ช้างเผือกในไพร)คนหนึ่งคือ ด.ญ.ดวงหทัย สุภินันนท์ นักเรียนชั้น ม.๒
พอพวกเราจากส่วนกลาง และ สพป.มหาสารคาม เขต ๓ ไปถึงที่หอประชุมโรงเรียนก็ได้รับการกล่าวต้อนรับเป็นภาษาอังกฤษที่มีสำเนียงการพูดไม่ต่างจากเจ้าของภาษา เธอกล่าวด้วยความมั่นใจ แทบไม่ดูสคริป เรารู้ได้ว่าเธอพูดจากประสบการณ์ ไม่ได้ท่องจำมาเหมือนเด็กหลายๆโรงเรียนที่เราเคยไปพบมา แถมกล่าวด้วยสำนวนที่สละสลวย และมีความยาวคล้ายสุนทรพจน์
อีกไม่นานก็เห็นดวงหทัยขึ้นไปร่ายรำบนเวทีต้อนรับเรา งดงาม อ่อนช้อยอย่างกับนักแสดงกรมศิลปากร เสร็จชุดหนึ่ง ก็ลงไปเปลี่ยนชุดใหม่ขึ้นมาแสดงร่วมกับคณะอีกเป็นรอบที่ ๒ และตบท้ายด้วยแอโรบิคที่หนักแน่นเป็นชุดสุดท้าย
ก่อนกลับผมได้สัมภาษณ์ชวนคุย ถึงคุณครูที่อยูในหัวใจในการสอนภาษาอังกฤษ เธอบอกว่าคือครูธีระ ลาจันถึก เป็นครูจบทางพลศึกษาแต่มีประสบการณ์ทำงานกับฝรั่ง ส่วนครูในหัวใจด้านการแสดงและงานฝีมือ คือครูเพ็ญรักษ์ มีวุฒิ(ครูสอนดีที่ได้เล่าไว้ในบล็อกที่แล้ว)
ชีวิตของดวงหทัยน่าสงสารมาก ครอบครัวแตกแยกตั้งแต่เด็ก อยู่กับแม่กับยายที่ฐานะไม่ดี ต้องช่วยงานบ้านทุกอย่าง ช่วยดูแลคุณยายด้วยความกตัญญู แต่ก็ไม่ได้ทำให้เธอท้อแท้ เธอตั้งใจเรียนมาตลอด ถามว่าเกรดเฉลี่ยเท่าไหร่ เธอบอกว่า "ประมาณ ๓.๗ ค่ะ"
ผมเลยฝากผู้ใหญ่ใน สพป.มหาสารคาม เขต ๓ เพื่อให้ความช่วยเหลือ สร้างโอกาสความก้าวหน้าให้กับเธอ อย่างน้อยน่าจะให้เธอได้มีประสบการณ์ทางภาษาและการศึกษาในต่างประเทศ รวมทั้งการจัดหาทุนการศึกษาให้เธอได้เรียนต่อในระดับที่สูงขึ้นด้วย
ผู้ใหญ่ใจดีท่านใดจะมีจิตกุศลสร้างบุญกุศล สนับสนุนและสร้างโอกาสความก้าวหน้าทางการศึกษาให้แก่ดวงหทัย ก็ติดต่อไปที่โรงเรียนบ้านโพน อ.เชียงยืน มหาสารคาม นะครับ...สาธุ
ไม่มีความเห็น