รู้สึกว่าเราจะแพ้ทางกับเรื่องราวเหล่านี้หรือเปล่า,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
ความเจ็บไข้ได้ป่วย.....ไม่ว่าจะด้วยโรคอะไร ล้วนก่อให้เกิดความทุกข์เสมอ
มากบ้าง น้อยบ้าง แล้วแต่ความรุนแรงของโรคและการเรียนรู้ที่จะอยู่กับมัน
แต่ท่ามกลางความทุกข์ ก็มีความสุขเกิดขึ้นได้เสมอ ถ้ามองในอีกมุม
ความสุขที่เกิดขึ้นแม้เพียงน้อยนิด แต่ก็เป็นสิ่งหล่อเลี้ยงใจ ทั้งผู้ป่วย ผู้ดูแล รวมทั้งคนทำงานอย่างเรา ให้มีพลังในการก้าวต่อไป
ภาพของตาที่พยายามชวนยายคุย และเงี่ยหูฟังอย่างตั้งใจ สะดุดสายตาของเราอย่างจัง
จนต้องขออนุญาตถ่ายภาพไว้
เพียงเห็นภาพนี้....ก็มีความสุขแล้ว
ตาบอกว่า ...อยู่บ้านกับยาย 2 คน ลูกๆ อพยพไปทำงานหาเลี้ยงตัวที่กรุงเทพ
ตากับยายช่วยกันทำนาเลี้ยงชีพ หมดหน้านา ตาจะออกจับปลา หาของขายพอเลี้ยงปากท้อง โดยมียายคอยช่วยบางครั้งออกไปด้วยกัน
3 เดือนที่ผ่านมา ยายป่วยช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ ตาต้องออกไปคนเดียว ให้ยายอยู่บ้าน แต่โชคดี ที่ยังมีหลาน ญาติๆ พอไหว้วานมาคอยดูแลในช่วงกลางวันที่ตาไม่อยู่
วันแรกที่ยายมา.........พวกเราระดมพล..........ช่วยกันเตรียมยายเพื่อการผ่าตัดกันยกใหญ่
ตอนนี้ผ่าตัดแล้ว ตาอยู่โรงพยาบาลกับยาย 2 คน
วันพรุ่งนี้ลูกชายจะเดินทางมาเยี่ยม......... ตารอคอยด้วยความหวัง
ตาบอกว่า ...เข้าใจในความจำเป็นของลูก ที่ต้องหาเลี้ยงตัวเองและครอบครัว........
ทุกวันพฤหัสฯ พวกเราจะนิมนต์พระสงฆ์มาบิณฑบาตในหน่วยงานของเรา เพื่อตอบสนองความต้องการด้านจิตวิญญาณทั้งของผู้มารับบริการและตัวผู้ให้บริการเอง
เราเห็นตาควานกระเป๋า ได้เงินมาเพื่อจะให้ยายได้ถวายพระ เนื่องจากตาไม่ได้เตรียมของไว้สำหรับใส่บาตร
"ตา......เงินนี้เอาไว้ให้ตาซื้อของที่จำเป็น เป็นค่ารถกลับบ้านนะ ตาเอาของที่พยาบาลเตรียมไว้ให้ยายใส่เลย ตากับยายใส่บาตรได้ทำบุญ .....พยาบาลก็ได้บุญแล้วละ"
เสียดาย ไม่ได้ถ่ายภาพตอนตากรวดน้ำ............
เราเชื่อว่า......แม้วันนี้เราไม่ได้ตักบาตรทำบุญด้วยตัวเอง.......แต่เราก็ได้รับบุญสมดังตั้งใจ...........
เพียงแค่นี้ก็มีความสุขแล้ว
ภาพตาที่จับมือของยายข้างที่ถูกเจาะปลายนี้วเพื่อตรวจระดับน้ำตาล.....มาพิจารณา พร้อมกับแกะพลาสเตอร์ออกให้ แว่วเสียงถามยายว่า เจ็บ บ่ ?......
ภาพของตา ที่พยายามป้อนน้ำให้ยายอย่างตั้งใจ.............ค่อยๆ ให้ยายดูดทีละน้อย เพื่อป้องกันการสำลัก
ตาจ๋า.........เพียงภาพเหล่านี้ ก็ทำให้หนูมีความสุขกับการทำงานแล้ว
หนูหวังว่าด้วยพลังแห่งความรัก ความผูกพันของตาและยายที่มีให้กัน........จะช่วยให้ยายอาการดีขึ้นในเร็ววัน กลับไปหาปลา หาของขายกับตาได้เหมือนเดิม
22 กันยายน 2554
27 กันยายน 2554
อาการของยายเริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ แต่ยังเดินไม่ได้ ยังคงต้องใช้เวลาในการฟื้นฟู และดูแลต่อไป
คุณหมอวางแผนที่จะส่งต่อยายไปทำกายภาพบำบัดต่อที่โรงพยาบาลใกล้บ้านสักระยะ แล้วจึงค่อยกลับบ้าน
วันนี้เราจึงขอให้นักกายภาพบำบัดช่วยแนะนำและให้ตาฝึกปฏิบัติเบื้องต้น
ตามีท่าทางที่สนใจ ตั้งใจฝึก
ช่วงเที่ยงตามาป้อนข้าว ยายกินได้หมดถาด สิ่งที่ต้องระวังคือการสำลัก ตาจึงต้องให้ยายนอนหัวสูงหรือนั่งกิน
พวกเราพยายามเชียร์ให้ยายตักข้าวกินเอง ยายบอกว่า ตาอยากป้อน ตาเลยบอกว่า ยายอยากให้ตาป้อน
สรุป เลยไม่รู้ว่าใครอยากกันแน่
ที่แน่ๆ คือ เกิดภาพอย่างที่เห็น ทั้งเช้า เที่ยง เย็น
วันนี้ พวกเราประสานงานไปยังโรงพยาบาลใกล้บ้าน
หากมีมาส่งต่อผู้ป่วย แถวๆ ขอนแก่น ให้แวะมารับยายด้วย เพื่อตาจะได้ไม่ต้องจ่ายค่ารถ อยากให้ตาเก็บเงินไว้ เพื่อใช้จ่ายในส่วนที่จำเป็นต่อไป
รออีกหน่อยนะคะ ตา ยาย รอรถมารับแป๊บเดียว เดี๋ยวได้กลับบ้านแล้ว
ซาบซึ้งๆกับความรักความผูกพันของตากับยาย
ถ้าเราป่วยมั่งใครจะดูแลเอาใจใส่เราแบบนี้หนอ.....
ความดีงามประทับใจจนน้ำตาไหลได้เสมอ
ขอบคุณที่ไปติดตามข่าว
ผลประโยชน์ของประเทศ
แต่คนโกงมาครองประเทศแล้วเอาผลประโยชน์ไป
โดยโยนเศษเงินใส่กระป๋องให้พี่น้องเราทั่วประเทศ
แต่เรายอม.......เพราะเหตุใด
คิดแล้วเจ็บปวด จนอยากเผยแพร่ให้รู้กันทั่วๆ
พี่ติก...ซึ้งๆๆๆๆๆๆๆ
ฝากส่งกำลังใจให้คุณตาและคุณยายด้วยนะคะ
ขอให้คุณยายหายไวๆค่ะ ...
สวัสดีครับคุณ กระติก......
สิ่งเล็กๆที่มีคุณค่า ใช้เวลาใส่ใจสักนิด ก็พบความยิ่งใหญ่ มีความหมาย และเป็นแรงบันดาลใจ
ภาพเหล่านี้ ก็ทำให้หนูมีความสุขกับการทำงานแล้ว
รู้สึกดีไปด้วยคะพี่กระติก...
เมื่อจิตเป็นผู้ให้
ผู้ให้คือผู้รับ
ผู้รับคือผู้ให้..
อ่านแล้วก็ซึ้งกับความรักนิรันดร์ของคู่รักตายายนะคะ
มีความสุขไปด้วยค่ะแม้จะเศร้าจนน้ำตาซึมนิด ๆ อิ :)
บางครั้งชีวิตคนเรา ก็คงต้องการเพียงแค่นี้ รักจักชนะทุกสิ่งอย่าง
ส่งกำลังใจ ให้คุณตาได้ใช้จ่ายเวลากับคุณยายไปอีกนานๆ สาธุค่ะ
ประทับใจมากครับ
ปรารถนาอยากให้ "คู่รัก" ทุกๆ คนเป็นแบบนี้จังเลยนะครับ
วันนี้ ลูกชายมาเยี่ยม ดูตามีความสุข
ตอนเช้าลูกชายมาป้อนข้าว ป้อนน้ำเหมือนกับที่ตาทำให้ยาย
ตาบอกว่า ลูกชายคนนี้พึ่งหายป่วย ตกจากนั่งร้าน ขาหัก 2 ข้าง เมื่อ 2 เดือนก่อน
ตาเลยอยากให้มาพักอยู่ที่บ้านก่อน
ขอบคุณคุณหมอคะ
พี่ว่า พี่เป็นผู้รับนะคะ
รับความรัก ความเอาใจใส่ของตาที่มีต่อยาย
แล้วพี่ก็รับเอาความสุข ความชื่นใจ ไปทั้งวัน ได้กำไร เห็นๆ เลย
ขอบคุณคุณน้องคะ
พี่ติกไม่ค่อยได้ไปเยี่ยมเลย แบบว่า เข้าบ้าง ไม่เข้าบ้าง แบบแวบๆ อิ อิ
บางครั้งชีวิตคนเรา ก็คงต้องการเพียงแค่นี้ รักจักชนะทุกสิ่งอย่าง
ถูกใจ ใช่เลยคะ
แม้จะไม่มี"ตา" ที่จะคอยมาดูแล
แต่ก็รู้สึกซาบซึ้ง...กับตาและยาย
สวัสดีค่ะน้องกระติก
สวัสดีค่ะน้องติกน้ำ
ความรักแผ่รังสีได้ พลังรักจากตาส่งหายาย แผ่กระจายมาหาผู้ดูแลและเราผู้อ่านบันทึกนี้
หายไวๆค่ะคุณยาย
ขอบคุณที่แบ่งปันค่ะ
*** แม้วันนี้เราไม่ได้ตักบาตรทำบุญด้วยตัวเอง.......แต่เราก็ได้รับบุญสมดังตั้งใจ...........
*** การทำบุญทำได้หลายวิธี ความดีมีตัวตน
ได้อ่านเรื่องราวของความรักที่มีให้แก่กัน ทำให้เกิดพลังใจมากครับ ขอพลานุภาพแห่งรัก บันดาลให้คุณหมอและพยาบาล ทุกคน ของ ร.พ.ศรีนครินทร์ ประสบแต่ความสุขและสิ่งดีงาม เป็นที่พึ่งของคนไข้ ด้วยครับ..
สวัสดีครับ..บอกป้า ที่บ้านอายุ 97 ปี เหมือนกันว่าให้ตักข้าวกินเอง..ถ้าตักกินเองไม่ได้ ก็คงไม่ได้กิน ขู่แกไว้ ครับ :)...ขอบคุณที่แวะไปทักทายครับ
ตอนเจ็บไข้ไม่สบาย
จะ print บันทึกนี้ให้คนที่บ้านอ่าน อิอิ
คิดถึงจังเล้ยยยยยยยยยยยย เช่นกันเจ้า
น้ำท่วมที่ทำงาน แงๆๆๆ
สวัสดี ค่ะ คุณพี่กระติก ขอบคุณมากๆ นะคะ ที่คิดถึงกัน รู้สึกดีใจมาก แม้ว่าเราไม่เคยเจอหน้ากัน แต่มันมีความรู้สึกเหมือนเรารู้จักกันมานาน เด็กๆ สบายดีค่ะ พี่ ตามอัตภาพเด็กต่างจังหวัด มีความสุขตามประสา สุขบ้าง ทุกข์บ้าง เป็นธรรมดาค่ะ พี่สบายดีนะคะ อ่านเรื่องตากับยายแล้ว รู้สึกว่า เราพยาบาล อยู่ในวิชาชีพนี้ มาได้นานขนาดนี้ คงเพราะเราได้สัมผัส และสัมผัสได้ถึงเรื่องราวที่น่ารักเหล่านี้ เองนะคะ สุขใจเมื่อได้พบเห็น ดีจริงๆ ค่ะพี่กระติก ดูแลสุขภาพนะคะ คิดถึงค่ะ