พบครูเพ็ญรักษ์ มีวุฒิ ครูสอนดีที่โรงเรียนบ้านโพน อ.เชียงยืน มหาสารคาม
วันนี้ผมมีโอกาสไปเยี่ยมโรงเรียนบ้านโพน ต.โพนทอง อ.เชียงยืน จ.มหาสารคาม ซึ่งเป็นโรงเรียนดีประจำตำบล ได้พบช้างเผือก ที่มีความสามารถยอดเยี่ยมท่านหนึ่งที่อยากมาแนะนำให้รู้จัก คือคุณครูเพ็ญรักษ์ มีวุฒิ
คุณครูเพ็ญรักษ์ ท่านเป็นครูสอนดี(สอนเป็น เห็นผล คนยกย่อง) ที่ผ่านการคัดเลือกตามกระบวนการของ สสค.โดยสรรหาจากภาคี ๔ ฝ่าย(ผู้ปกครอง นักเรียน ครู และผู้บริหาร) แล้วผ่านการพิจารณาคัดเลือกจากคณะกรรมการระดับท้องถิ่นและคณะกรรมการระดับจังหวัดจาก ๕ ภาคส่วน เพื่อเสนอให้ สสค.ประกาศให้เป็นครูสอนดีระดับชาติของจังหวัดมหาสารคาม 
ทำไมครูเพ็ญรักษ์จึงเป็นครูสอนดีที่อยู่ในหัวใจของภาคีทุกภาคส่วน จากการพูดคุยกับท่าน ทราบว่าท่านเป็นเพียงครูชำนาญการเท่านั้น แต่ความสามารถของท่านเหลือรับประทาน ความสำเร็จทั้งหลาย กิจกรรมเกือบทุกเรื่องในโรงเรียนล้วนมาจากการนำ การสอน การดูแลของท่านแทบทั้งสิ้น
ครูเพ็ญรักษ์เล่าว่าเธอเรียนจบสาขาประถมศึกษา แต่เรียนรู้เรื่องงานประดิษฐ์ งานศิลปะ งานดนตรีนาฏศิลป์ โดยการซึมซับจากคุณพ่อมาตั้งแต่วัยเด็ก
ฟังแค่นี้ถ้าไม่ได้ดูผลงานคงคิดว่า "ไม่เท่าไหร่" แต่ถ้าได้เห็นผลงานการทำบายศรีด้วยใบตอง งานประดิษฐ์ดอกไม้ และงานฝีมือต่างๆ ทุกสายตาต่างก็ยอมรับว่า "มีระดับ ไม่แพ้ชาววัง" ผลงานการแสดงของนักเรียนทุกชุดที่ถูกฝึกปรือจากครูเพ็ญรักษ์ ล้วนเป็นมืออาชีพทั้งสิ้น
ท่านบอกเคล็ดลับในการสอนว่า "ถ้าเราทำให้เด็กศรัทธาในฝีมือเรา ก็สอนให้เขาเข้าใจและทำได้ไม่ยาก"
ขอปรบมือให้ดังๆครับ...
ความเห็น (3)
ท่านธเนศ ครับ
ผมเคยเจอครูคนหนึ่งในห้องนวดแผนไทย ของสถานีอนามัยแห่งหนึ่ง
เป็นครูใน กทม. ครับ ครูคนนี้เล่าว่า ไม่เคยคิดจะทำผลงานเพื่อวิทยฐานะ เพราะตัวเอง
ไม่น่าจะมีเวลากับงานเอกสารเล่านั้น และที่สำคัญจากประสบการณ์สอน
ที่ยาวนาน วันครูครั้งใด ลูกศิษย์ทุกสาขาอาชีพที่มีเวลามา ร.ร.
จะเข้าไปกราบไหว้ครูคนนี้ มากกว่าครูคนอื่นที่มีวิทยฐานะ ??
ผมไปเป็นผู้ทรงคุณวุฒิติดตามโครงการคัดเลือกครูสอนดีที่ ๑๔ จังหวัดภาคใต้ ได้รับเสียงขานรับสนับสนุนให้ใช้วิธีการสรรหาและคัดเลือกครูสอนดี ตามแนวทางของ สสค.นี้ ในการประเมินเลื่อนวิทยฐานะ โดยใช้ภาคประชาสังคมในท้องถิ่น มากกว่าประเมินจากการเขียนเอกสารกองโตอย่างเช่นทุกวันนี้ครับ
ครูที่มีวิทยฐานะ เปรียบได้เหมือนคนที่มีพาสพอร์ต ถ้าไม่เคยเดินทางเลย หรือ นานๆเดินทางสักครั้ง จนมาสู้คนที่เดินทางอยู่ทุกวันได้ยังไง ฉันใดก็ฉันนั้น ครูธรรมดาที่คร่ำหวอดอยู่กับการเรียนการสอน จึงมีคนเคารพนับถือกราบไหว้มาก เป็นเรื่องปกติธรรมดาที่สุด