"ตนเตือนตนให้พ้นผิด
เก่งกล้าสามารถให้คิดเตือนตน
ตนเตือนตนละคนคิด
ให้พินิตพิจเพ่งเปล่งวาจา
ตนเตือนตนรู้ค่าของคำคิด
จึงโสภาโสภิตพิสมัยเอย..".............
"เจ้าจงอยู่ในถิ่นที่เจ้าอยู่
เจ้าจงทำในสิ่งที่เจ้าทำ
เจ้าอย่ากำ(กรรม)เก่าของเจ้าเอย"