เปิืดห้องเรียนวิชาความสุข ตอนที่ ๔ ความสุขกับการทำงาน

คนเรามักจะมองว่างานของตัวเองเข้าข่ายหนึ่งในสามลักษณะต่อไปนี้ ได้แก่ ภาระหน้าที่ อาชีพ หรือ สิ่งที่ใจเราเรียกร้อง

เปิดห้องเรียนวิชาความสุขตอนที่ ๔ ว่าด้วยความสุขกับการทำงาน

เอมี วอร์เชสนิวสกี และ เพื่อนนักวิจัยได้ชี้ให้เห็นว่า คนเรามักจะมองว่างานของตัวเองเข้าข่ายหนึ่งในสามลักษณะต่อไปนี้ ได้แก่ ภาระหน้าที่ อาชีพ หรือ สิ่งที่ใจเรียกร้อง

ภาระหน้าที่ มักจะถูกมองว่าเป็นเรื่ิองซ้ำซาก จำเจ น่าเบื่อ เราจะให้ความสำคัญกับผลตอบแทนทางการเงินมากกว่าผลตอบแทนทางใจ ส่วนใหญ่แล้ว สาเหตุที่ทำให้เราเดินทางไปทำงานตอนเช้า จะมาจากความรู้สึกว่าต้องทำมากกว่าอยากทำ เราไม่คาดหวังสิ่งใดจากการทำงานนอกจากเงินเดือน และมักจะเฝ้ารอว่าเมื่อไหร่ จะถึงวันศุกร์หรือวันหยุดยาวเสียที

ส่วนคนที่มองว่างานที่ตัวเองทำอยู่ คือ อาชีพ ส่วนใหญ่แล้วจะถูกปลุกเร้าจากปัจจัยภายนอก เช่น เงินและความก้าวหน้า ตลอดจนชื่อเสียงและอำนาจ เขาจะเฝ้ารอการปรับเงินเดือน รวมถึงการเลื่อนตำแหน่งครั้งต่อไป

ส่วนคนที่พบว่างานของตัวเองเป็นสิ่งที่ใจเรียกร้อง งานจะเป็นจุดหมายในตัวมันเอง ถึงแม้ว่าเงินค่าจางและความก้าวหน้าจะมีความสำคัญ แต่เขาก็ทำงานนั้นๆ เพราะอยากจะทำ เขาถูกปลุกเร้าจากปัจจัยภายในและสัมผัสได้ถึงความสมปรารถนาของตัวเอง นั่นเป็นเพราะเป้าหมายของเขา สอดคล้องกับตัวตนของเขา เขาหลงใหลในสิ่งที่เขาทำ และได้รับความสมปรารถนาจากงานของตนเอง เขามองงานของตัวเองเป็นสิทธิพิเศษ มากกว่าจะเป็นเรื่องจำเจ น่าเบื่อ

ครับ ทั้งหมด ก็ขอสรุปแบบชาวพุทธครับว่า คนเราก็จะทำงานด้วยความต้องการใน ๒ ลักษณะ ครับ คือ ความต้องการแบบ ตัณหา หรือ หรือความต้องการแบบฉันทะ

๒ แบบแรก เป็นความต้องการแบบ ตัณหา แบบที่สาม เป็นความต้องการแบบ ฉันทะ

แบบใหน เป็นการพัฒนาทั้งคน และ พัฒนาทั้งงาน คำตอบอยู่ในสาระสำคัญจากเรื่องนี้

เขียนใน GotoKnow โดย small man
ใน แลกเปลี่ยนเรียนรู้

คำสำคัญ (Tags): #แลกเปลี่ยนเรียนรู้

หมายเลขบันทึก: 459240เขียนเมื่อ 8 กันยายน 2011 05:11 น. ()แก้ไขเมื่อ 13 มิถุนายน 2012 20:27 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน