ผัดซีอิ้วกับวันครบรอบแต่งงาน
ผัดซีอิ้ว 1 ห่อ กับกาแฟเย็นเซเว่น1 แก้ว ในวันนี้ ด้วยความแปลกใจเป็นอย่างยิ่งที่ได้ของฝากเป็นสุดยอดของชอบทั้งสองอย่างพร้อมในครววเดียวกัน เอ๊ะ....วันนี้มาแปลก ทุกทีจะได้ทีละอย่าง....มองหน้า ยิ้ม ยิ้ม...แบบฉงนใจ ถามส่งๆ...พี่ถูกหวยเหรอ หรือเจ้านายชม...หรือได้เลื่อนตำแหน่งเป็น ผอ.โรงเรียน ดูอารมณ์ดีเป็นพิเศษ....
".เธอจำไม่ได้เหรอ...วันนี้เมื่อสิบปีก่อน.............."
.....จริงซินะวันนี้เป็นวครบรอบแต่งงานของเรา.......10 ปีก่อน"งานแต่งงานของเรา"จัดขึ้นเล็กๆ มีเฉพาะญาติผู้ใหญ่ไม่ถึง 30 ไม่มีการ์ดเชิญ ไม่มีงานเลี้ยงฉลองมงคลสมรส มีพิธีพระ ไหว้ผู้ใหญ่
ทันทีที่จำได้ดิฉันตั้งใจขึ้นมาว่าวันนี้จะน่ารักตามที่เขาอยากจะให้น่ารัก....เพื่อตอบแทนที่อุตสาห่ไปรอคิวผัดซีอิ้วร้านนี้คิวยาวมาก..ก....ก....น่ารักที่เรารับรู้ตรงกันคือ...."แม่"ต้องพาลูกเข้านอน...หยิบกางเกงนอนให้เขา....ชงกาแฟให้ก่อนพาลูกขึ้นนอน...บีบยาสีฟันให้....ล้างจานให้เสร็จก่อนนอน....ประมาณงานแม่บ้านทั้งหลาย...
วันนี้....ดิฉันก็ติดงานมาทำเช่นเคย....แต่ไม่กล้าออกปากให้เขาพาลูกเข้านอน....ได้ผัดซีอิ๊วมาปิดปากไว้ ดิฉันชอบกินผัดซีอิ้วมาก....ประมาณว่าหากใครชวนไปกินผัดชีอิ้วเนี่ย! ....ถือว่ารู้ใจสุดๆ...อาจรักกันจนตายได้..... หลังจากพาลูกขึ้นนอนเรียบร้อยก็แอบย่องมาทำงานอีกห้อง...แอบเข้ามาที่นี่...
วันนี้ขอทำ AAR สิบปีของการแต่งงาน ซะหน่อย
คาดหวังอะไรกับการแต่งงาน
คาดหวังว่าจะมีความสำเร็จในชีวิตมีครอบครัวตามปกติของวงจรชีวิตมนุษย์ มีคนที่เข้าใจที่ไม่ใช่แม่เรา เพิ่มอีก 1 คน
อะไรที่ได้เกินความคาดหวัง.....ได้คนดีกว่าคาด...ไม่สูบบุหรี่ ไม่กินเหล้า...ไม่เที่ยว...ขยันมาก..ทำโน่นทำนี่ตลอดเวลา..เก็บเงินเก่งสามารถซื้อของชิ้นใหญ่ๆ ให้เราแปลกใจได้ ....ยังไม่เคยเห็นเจ้าชู้..(อาจแอบทำโดยเราไม่รู้)..รักษาหุ่นได้ตลอด 10 ปีอ้วนขึ้นเพียง 3 กิโลจากวันแต่งงาน ในขณะที่ดิฉันอ้วนขึ้นตั้ง 8 กิโล
สิ่งที่ได้น้อยกว่าความคาดหวัง.....ไม่ได้เที่ยว....ขณะที่ดิฉันชอบเที่ยวไปในที่แปลกหูแปลกตาก......พบคนติดโทรทัศน์ที่สุดในโลก...ขณะที่ดิฉันเป็นคนไม่ดูโทรทัศน์....ไม่เคยทำกับข้าวให้กินจนวันนี้ก็ยังไม่รู้ว่าทอดไข่เป็นหรือเปล่า.....อยากได้ลูกชายแต่เรามีลูกสาวทั้งคู่
สิ่งที่จะทำต่อไป....จะพยายามเป็นแง่มุมดีๆของการมีชีวิตคู่...ให้เธอ...หากจะมีสิ่งเปลี่ยนแปลงไปจากวันนี้ก็พร้อมที่จะเข้าใจ....เธอ...
ดิฉันเรียนรู้ว่า
ในความต่างก็สามารถเรียนรู้ที่จะลงตัวได้...ด้วยไม่ยึดมั่นถือมั่นในตน...
หากเปรียบเทียบกับเขาในเรื่องต่างๆ
ความขยัน ดิฉันจะกลายเป็นคนขี้เกียจในพริบตา
ความใจเย็น ดิฉันกลายเป็นใจร้อนไปเลย
ประหยัด ดิฉันไม่รอบครอบเท่าเขาในการใช้จ่าย
ความสะอาด มากกว่าดิฉันสักสองเท่า
การดูแลลูก ลูกติดดิฉัน (ลูกเป็นคนตัดสิน....พ่อดุจะตาย...)
เป็นความภูมิใจมากเพราะเป็นข้อเดียวที่ดิฉันทำได้ดีกว่า
หวังว่า.....ตลอดสิบปีที่ผ่านกับการอยู่ร่วมกัน...ถูกบันทึกเก็บเป็นแง่งามของชีวิตของเธอ.....
ความเห็น (4)
ชีวิตคู่ ชีวิตคริบครัวมีอะไรที่ให้เรียนรู้มากมาย...
การเรียนรู้ซึ่งกันและกัน การปรับตัว เพื่อการอยู่ร่วมกัน ทุกอย่างทำบนพื้นฐานของความรัก...เป็นแง่งามที่ได้ถ่ายทอดออกมา
รักเราไม่เก่าเลย ...ในบันทึกพี่เมตตา
"ผัดซีอิ้ว" เป็นสิ่งหนึ่งที่บอกว่า มีการใส่ใจกันมากมายขนาดไหน...
หลายคนบอกผมว่า หากจะแต่งงาน เลือกคนที่จะมาร่วมทุกข์ ร่วมสุขเราดีๆนะ เพราะเหมือนกับการซื้อลอตเตอรี่ หากถูกรางวัลที่หนึ่งก็ดีไปเลย และหากพลาดรางวัลก็จะแย่...เขาบอกยังงั้น(อาจจะพูดสนุกๆ)
ผมคิดว่าสำคัญ เพราะเราต้องเรียนรู้ และอยู่ร่วมกันไปตลอดชีวิต...
ขออวยพรให้ ความรัก ของพี่ทั้งสองสดชื่นและน่ารักแบบนี้ตลอดไปครับ
รุ่งอรุณคะ...พี่จิ๊บ
กะปุ๋มฝึกฝนจิต...อ่านหนังสือ ... ฟังเพลง...และก็เข้ามา GotoKnow กะว่าจะไม่เข้าแต่ด้วยความติด Blog จึงได้เข้ามา...แล้วมาเจอเรื่องราวดีดี...ที่มีความสุข จนความสุขแพร่ซ่าน...มาถึงคนไกล
....
โจทย์ที่ยากที่สุดสำหรับความรัก และชีวิตคู่ คือ ความไว้วางใจกันและกันนะคะ...กับการรักษาความซื่อสัตย์ในรักนั้น...กะปุ๋มเป็นคนหนึ่งละคะที่ศรัทธาในสถาบันครอบครัว...
....
สุขสันต์วันครบรอบวันแต่งงานนะคะ....
กะปุ๋ม
.
- เคยได้ดูโฆษณาทีวี (ซึ่งเชื่อว่าคนไม่ชอบดูทีวีอย่างพี่เมตตาคงไม่ได้ดู) มีผู้หญิงคนหนึ่งรอฉลองวันครบรอบแต่งงานกับสามีและเสียใจเพราะคิดว่าเค้าคงจะลืม --- แต่งานนี้เป็นสามีที่รอภรรยา
- ขอแสดงความยินดีในการเป็นแง่งามของชีวิตของกันและกันค่ะ
ปล. มาพิษณุโลกเมื่อไหร่ เราไปกินผัดซีอิ๊วกันนะคะ :)
อ่านแล้วรู้ได้ว่า ความรักและผูกพันธ์นั้น สำคัญกว่ารักเฉยๆนะคะ และความรักและเข้าใจ ...สำคัญที่สุดค่ะ