เรื่องเล่าที่เร้าพลังจากมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมลงคลศรีวิชัยที่น่าชื่นชม

ศักยภาพของคนที่เรามองข้าม ละเลยในศักยภาพมา...เชิญชวนท่านร่วมชื่นชมกับศักยภาพของสมาชิกคนเก่งของ มทร.ศรีวิชัย นครศรีธรรมราช

ได้มีโอกาสฟังเรื่องเล่าที่เร้าพลังจากคุณกิจตัวจริงจาก มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมลงคลศรีวิชัยรู้สึกชื่นชม ทึ่งในศักยภาพของคนที่เรามองข้าม ละเลยในศักยภาพมา...เชิญชวนท่านร่วมชื่นชมกับศักยภาพของเพื่อนของเรา
1. เรื่องของหมูๆ แต่มันไม่ใช่หมู
เจ้าของเรื่องเล่า  นายประพาส จิตจำนงค์

ก่อนจะมาเป็นแม่หมู ต้องมีอายุ 8 เดือน มีน้ำหนักไม่ต่ำกว่า 80  กิโลกรัม วิธีการตรวจสอบการเป็นสัตว์ นำหมูเพศผู้พ่อพันธ์มาเทียบ ถ้าตัวเมียอยู่นิ่งๆ แสดงว่าพร้อมที่จะผสมพันธ์ ถ้าไม่พร้อมมันจะวิ่งหนี
การผสมพันธ์ : 2 วัน (เช้า เย็น รวม 4 ครั้ง)
การทดสอบว่าผสมติดหรือไม่ : หลังจากผสมแล้ว  7 วัน นำหมูเพศผู้พ่อพันธ์มาเทียบถ้าแม่หมูวิ่งหนีแสดงว่าการผสมพันธ์ประสบความสำเร็จหลังจากผสมติดแล้ว 114-116 วัน ก็พร้อมที่จะคลอด
การทำคลอด  : เตรียมอุปกรณ์ เช่น ผ้าเช็ดตัว ลูกบอลดูดน้ำเมือก ทิงเจอร์ กรรไกรตัดเขี้ยว คีมตัดหาง คีมตัดสายสะดือ การทำคลอด   เช็ดทำความสะอาดตัวลูกหมู ตัดเคี้ยวเพื่อไม่ให้กันนมแม่ ตัดหางเพื่อไม่ให้กัดหางตัวเอง (ตัดให้เหลือ 1ใน 3) วิธีการสังเกตว่าหมูคลอดออกมาหมดหรือไม่ให้ดูว่ามีรกออกมาหรือไม่ ถ้ามีรกออกมาแสดงว่าคลอดลูกออกมาหมดแล้ว เรื่องเล่าดังกล่าวแสดงให้เราเห็นความชำนาญ ทักษะในงานที่พี่เขารับผิดชอบ พี่เขาเล่าได้อย่างสบายๆ ไม่ต้องเปิดหนังสือ แต่เป็นความชำนาญและความถัดที่มีอยู่ที่ต้องอาศัยทั้งประสบการณ์ ความชำนาญ
2. เรื่องหน้าที่ปฏิบัติงานบริการฝ่ายบริการงานแผนกอาคารสถานที่
เจ้าของเรื่องเล่า  นายวันเชื้อ มาพูล
 

เป็นงานในด้านบริการต่างๆ แก่นักศึกษาอาจารย์ พนักงานและคณะวิชาต่างๆ รวมถึงบุคคลภายนอกสถานศึกษาที่มาใช้บริการด้านต่างๆ รวมถึงงานด้านช่าง ในการทำงานแต่ละครั้งจะทำกันเป็นทีมมีการแบ่งงานตามหน้าที่ที่ถนัด และให้ความสำคัญกับงานทุกงานตามลำดับก่อนหลัง ไม่เลือกว่าเป็นงานของอาจารย์หรือคนงาน ให้ความสำคัญเท่าเทียมกัน(ทุกงานคืองานบริการ) และงานที่ทำต้องมีคุณภาพ ไม่ละเลย และอีกอย่างที่ทำให้ผมภูมิใจมาก คือการถ่ายทอดความรู้ความสามารถงานด้านช่างให้กับเพื่อนร่วมงานบางคณะ ซึ่งสามารถนำไปประกอบอาชีพเพื่อทำให้มีรายได้เสริมเพิ่มรายได้ให้กับครอบครัวด้วยความเต็มใจ เรื่องเล่านี้ทำให้ตนเองทราบถึงหลักในการทำงานที่ดีของงานบริการที่ต้องให้บริการที่ดีกับผู้มาขอรับบริการโดยไม่แบ่งกลุ่ม
3. เรื่องเครื่องตีแยกใยตาลโตนด
เจ้าของเรื่องเล่า  นายพิชัย คุณชล
 

ผลภูมิใจที่ได้รับโอกาสจาก ผศ.พิทยา ที่ไว้วางใจให้มีส่วนร่วมในการทำงานวิจัยเครื่องแยกใยตาลโตนด เริ่มจากการคิดคำนวณเหล็กโครงสร้างของการจัดทำเครื่อง ขั้นตอนการวางรูปแบบติดตั้งตัวตีสางให้แยกเป็นใย เนื่องจากกากตาลโตนดนั้นแข็งและมีความเหนียวมาก การจะได้มาเป็นเส้นใยนั้น ต้องใช้เวลานาน จากที่ผู้ทำวิจัยได้ไปดู การแยกเส้นใยมาจากชุมชนที่เขาทำ เขาเอากาบตาลมานั่งตีให้แตกแล้วใช้หวีเหล็กสางให้เหลือแต่เส้นใย ดังนั้น ผศ.พิทยา จึงนำเสนอโครงการงานวิจัยนี้ขึ้นจนสามารถผลิตเป็นเครื่องจักรมาใช้แทนแรงงานคนที่นั่งตี จนประสบผลสำเร็จสามารถนำเครื่องไปจัดแสดงเผยแพร่ที่งานเมืองทองธานี1 ครั้ง ศูนย์สิริกิตย์ 1 ครั้ง และ ผศ.พิทยา ได้จดลิขสิทธิ์ผู้ผลิตเครื่องตัวนี้ ความประทับใจในครั้งนี้ที่สามารถช่วยให้งานวิจัยสำเร็จลุล่วงไปด้วยดี ขอขอบคุณ ผศ.พิทยา ที่ได้ให้ความไว้วางใจ จากเรื่องเล่านี้ทำให้รู้ว่าคนทุกคนมีศักยภาพ ไม่จำเป็นต้องเป็นคนที่มีการศึกษาที่ดี การให้โอกาสในการสร้างสรรค์งาน ทำให้เกิดสิ่งที่ดี ใหม่ๆ เกิดประโยชน์ต่อชุมชนได้
4. เรื่องความภูมิใจรางวัล “สถานศึกษาพระราชทาน ปี 46”
เจ้าของเรื่องเล่า  คุณนงนุช

หลังเข้าทำงานได้เพียง 1 สัปดาห์ ได้รับมอบหมายให้เป็นหนึ่งในคณะทำงานจัดทำเอกสารเพื่อเสนอขอรับการประเมินสถานศึกษารางวัลพระราชทาน ปี 46 ซึ่งถือเป็นงานใหญ่เนื่องจากเป็นคนใหม่ที่เพิ่งเริ่มเข้าทำงาน ความรู้ ความเข้าใจในหน่วยงานยังมีน้อยแต่เนื่องจากหัวหน้างานผู้บริหารและผู้ร่วมงาน (ม่อน น้องยา) มีความตั้งใจและทุ่มเทกับงานกระจายการทำงานและนำมารวบรวมจนเป็นรูปเล่มเอกสารนำเสนอทันเวลาส่งเข้ารับการพิจารณาให้ขอรับการประเมินสถานศึกษาเอกสารรูปเล่มเสร็จ (6 ส่วน 8 คณะ) คณะกรรมการระดับอำเภอเข้าตรวจล่องลอยตามข้อมูลที่นำเสนอ (เตรียมข้อมูล ประสานคณะฯ ฝ่ายต่างๆ ) เตรียมข้อมูลต่างๆ คณะกรรมการระดับจังหวัด คณะกรรมการระดับภาคเข้าตรวจในขั้นตอนนี้เราได้จัดเตรียมเอกสาร ข้อมูลต่างๆ เช่นเดิม แต่ในรอบนี้เราได้รับความร่วมมือจากฝ่ายทุกท่าน หัวหน้าคณะทุกคณะ น้องนักศึกษาในการจัดเตรียมเอกสารและคอยตอบคำถามในทุกๆด้าน จนสำเร็จลุล่วงจนสถาบันเทคโนโลยีราชมงคลศรีวิชัย วิทยาเขตนครศรีธรรมราชเป็นสถานศึกษารางวัลพระราชทานปี 2546 ซึ่งเป็นความร่วมมือร่วมใจกันในการจัดเตรียมข้อมูล เอกสาร

ประสบการณ์เรื่องเล่าดังกล่าวทำให้ตนเองรูสึกชื่นชม และเรียนรู้ถึงศักยภาพในตัวคน เชื่อว่าทุกคนมีศักยภาพเพียงเราเปิดโอกาส สร้างเวทีในการชื่นชมยินดี...บรรยากาศความสุข การทุ่มเท ความรักในงานที่ทำ ความพยายามที่จะทำงานที่รับผิดชอบให้สำเร็จ การพยายามช่วยเหลือสนับสนุนกันเพื่อให้เป็นงานทั้งของตนเอง เพื่อนและองค์กรสำเร็จ