๓๕ ปีของความเป็นลูกศิษย์ของ "อาจารย์นพ"
ถ้าจะถามว่า รู้จัก อ.นพมานานแค่ไหนแล้ว ? ก็ต้องหยิบเครื่องคิดเลขมาคำนวณทีเดียว
อ.แหววเริ่มเข้าเรียนในมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ในปีการศึกษา ๒๕๑๙ และภายหลังการเปิดเรียนหลังจากการปิดเรียนเนื่องจากเหตุการณ์วันที่ ๖ ตุลาคม พ.ศ.๒๕๑๙ ก็ได้มีโอกาสรู้จัก อ.นพ ในร้านก๋วยเตี๋ยวเป็ดตุ๋นหน้าประตูท่าพระจันทร์ของมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ...... จากวันนั้นถึงวันนี้ ก็ ๓๕ ปีแล้ว อ.นพในวันนั้นทำหน้าที่รองอธิการบดีฝ่ายการนักศึกษา ซึ่งทำหน้าที่ดูแลนักศึกษาธรรมศาสตร์ที่ค่อนข้างจะบอบช้ำจากเหตุการณ์ที่โหดร้ายที่เกิดในธรรมศาสตร์ในปีนั้น
อ.แหววอาจจะโชคดีกว่าลูกศิษย์คนอื่นที่มีโอกาสเรียนรู้หลายอย่างจาก อ.นพ เริ่มต้นจากวิธีคิดต่อความเรื่องร้ายๆ ที่กดดันนักศึกษาในปี พ.ศ.๒๕๑๙ มาสู่การเรียนวิชากฎหมายระหว่างประเทศต่างๆ โดยเฉพาะสิทธิมนุษยชน ทั้งในชั้นปริญญาตรีและโท แม้ในเวลาช่วงหลังที่กลับมาทำงานเป็นอาจารย์ที่คณะนิติศาสตร์แล้ว อ.แหววก็ยังมีโอกาสเรียนรู้จาก อ.นพ อย่างไม่ขาดตอน
ดังนั้น อ.นพจึงเป็น “หนังสือที่มีชีวิต” เล่มหนึ่งของ อ.แหวว และเป็นหนังสือที่มีความรู้อันหลากหลายให้ค้นคว้า และเป็นหนังสือที่เดินมาหาเราได้อีกในยามที่เราดูจะคิดและทำอะไรที่ไม่เข้าท่า
แต่อีกสิ่งหนึ่งที่เราสังเกตได้ก็คือ เมื่อเราทำดี อ.นพก็จะมีคำชมให้เรา และมีของขวัญให้เราเสมอ แม้ในยามที่ลูกศิษย์คนนี้มีอายุ ๕๐ กว่าปีแล้ว ก็ยังได้รับความดูแลจาก อ.นพ เหมือนนักศึกษาหญิงปีหนึ่งที่มีหัวคิดเอียงซ้ายนิดๆ เถียงคำไม่ตกฟาก และใส่กางเกงยีนส์มาเรียนคนเดิมเมื่อ ๓๕ ปีก่อน
ความเห็น (1)
สวัสดีครับ อาจารย์ แหวว
ขอบคุณ ครู นพ ครูเพื่อศิษย์ อาจารย์แหวว
ผมไม่เคยเรียนในระบบ แต่ค้นพบครูเพื่อศิษย์ ไปกทม. จะแวะไปกินกาแฟที่ธรรมศาสตร์
เพื่อนหลาคนก็เจอเหตุการณ์ในปี 19 ตอนนี้กยังรำลึกกันอยู่ที่ปักษ์ใต้