เมื่อศิษย์หนีเรียนกลางคัน


หนีเรียน,จะช่วยอย่างไร,หนีเรียนกลางคัน

ได้มีโอกาสเป็นครู  ได้พบกับลูกศิษย์หลายรูปแบบ  แตกต่างกันไป  ดื้อ  รั้น  ซน  เกเร  เรียบร้อย  ฉลาด  เก่ง  แต่ยังไม่เคยเป็นห่วงเท่าศิษย์คนที่จะเล่าต่อไปนี้ 

เด็กคนนี้ได้มีช่วงได้สอนเขาเมื่อเขาเรียน ป.4  เรียนค่อนข้างดี  ชอบศิลปะแต่ไม่ถึงกับเก่ง  พ่อเสียชีวิตแล้ว  อาศัยอยู่กับพี่ชายซึ่งมีครอบครัวแล้ว และปู่แก่ๆอีกคน  ส่วนแม่ต้องไปๆมาๆที่อีกหมู่บ้านหนึ่งซึ่งต้องไปทำไร่มัน  รายได้ไม่แน่นอน  ไม่คิดว่าเหตุการณ์จะเป็นไปอย่างที่เป็นอยู่ขณะนี้  ยอมรับว่าไม่เฉลียวใจ ทั้งที่เห็นกับตา  ในช่วงที่เรียน ป.5  เทอมสอง เด็กคนนี้จะทำตัวเป็นผู้นำกลุ่ม  ชักชวนเพื่อนเข้ากลุ่มตนเอง  วางตัวแบบ"กูไม่สั่งมึงอย่าทำ"  การเรียนเริ่มไม่ค่อยดี  ก็เฝ้าสังเกต คิดว่าเป็นอาการของนักเรียนที่ผู้ปกครอง(แม่) ไม่ค่อยได้อยู่ดูแล  มีนักเรียนหญิงเพื่อนของเขามาเล่าให้ฟังว่า เขาแอบไปสูบบุหรี่กับวัยรุ่นที่ออกจากโรงเรียนแล้ว  พอขึ้นเรียน ป.6  ได้เป็นครูประจำชั้นของเขา ได้แนะนำตักเตือนเขาได้มากขึ้น เขาฟังโดยไม่เคยเถียง แต่อาการหัวโจกของกลุ่มเพื่อนยังมี  การขาดเรียนมีบ้างแต่ไม่มาก ความดื้อแบบน้ำนิ่งไหลลึกมีมากขึ้น เคยพูดคุยกับแม่ของเขาสองต่อสองเมื่อได้ประชุมผู้ปกครองชั้นเรียน  แม่ของเขาให้ข้อมูลว่า เขาจะไม่เคยเถียงแม่ จะรักแม่  หากแม่บอกแม่สอนบางครั้งยังร้องไห้ด้วยซ้ำไป   บอกพฤติกรรมการริสูบบุหรี่ให้แม่เขาฟัง  แม่บอกว่าไม่ทราบ  ครูก็ได้แนะนำเขาทั้งทางตรง และโดยอ้อมเกี่ยวกับพิษภัยบุหรี่  เขารับฟัง สงบเย็น ไม่แสดงอาการอย่างใดออกมา  ช่วง ป.6  เทอมปลาย เพื่อนๆเขามาเล่าให้ฟังว่า  เขามักจะลงเที่ยวกลางคืน (บ้านนอกชนบท)ก็อยู่ในเขตหมู่บ้านของเขาแต่ไม่ทราบว่าไปเที่ยวเล่นอยู่กลุ่มวัยรุ่นหรือไม่  แต่สอบถามกลุ่มเพื่อนของเขาได้ทราบว่าไม่ได้ไปอยู่บ้านเพื่อน  การเรียนช่วง ป.6  จึงลุ่มๆดอนๆ จบไป และเข้าเรียนต่อในโรงเรียนเดิม ในชั้น ม.1 (โรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษา)  ก็ยังเป็นห่วงศิษย์คนนี้อยู่ เพราะความประพฤติและพฤติกรรมน่าเป็นห่วง  ถึงแม้จะไม่ได้สอนเขาแล้วก็ตาม  ยังได้พูดคุย แนะนำเขาบ้างบางครั้งคราว  มีครั้งหนึ่งตรวจกระเป๋าเรียนพบบุหรี่และไฟแช็ก  ก็เลยบอกว่าครูขอนะ คือขอทั้งบุหรี่และขอให้เลิกริสูบบุหรี่เสีย  ให้สงสารแม่บ้าง แล้วตั้งหน้าเรียนให้จบ ม. 3  เพื่อจะได้เรียนต่อหรือไปทำงานหาเลี้ยงแม่ ดูแลแม่   แต่พฤติกรรมที่แสดงออกหนักเรื่อยๆ  ครูฝ่ายปกครองเรียกพบบ่อยเกี่ยวกับพฤติกรรมการหนีเรียน และการสูบบุหรี่  ก็เฝ้าดูเขาด้วยความเป็นห่วง  ทั้งที่เห็นความประพฤติที่ไม่ดีของเขา  ก็ภาวนาว่าจะอย่างไรก็ตามอยากให้เขาได้เรียนจนจบภาคบังคับก็ยังดี  แต่การณ์กลับไม่เป็นอย่างนั้น  พอขึ้นเรียน ม. 2 ปีนี้ผ่านมาได้ไม่ถึง สามเดือนดี  เขาก็หนีเรียนกลางคันไปเสียแล้ว  สอบถามเพื่อนเขาก็บอกว่าหนีไปทำงาน กรุงเทพฯ  ก็เลยเป็นเหตุให้ต้องมาเขียนเล่าให้ผู้ที่มาอ่านพบตรงนี้  ว่าจะช่วยศิษย์คนนี้ได้อย่างไร และจะทำอย่างไรดี  เกรงว่าเขาจะไม่ไปเพียงสูบบุหรี่เท่านั้น  ถ้าไปทำในสิ่งที่ไม่พึงปรารถนาที่หนักกว่าบุหรี่  จะทำอย่างไร  เรียนก็ไม่จบ  หากท่านผู้ใดมีแนวคิดดีๆ  กรุณาบอกด้วยนะครับ  ถึงแม้จะไม่ได้สอนเขาโดยตรง  แต่ก็ทิ้งนิสัยครูไม่ได้คือ ห่วงลูกศิษย์  ครับ

คำสำคัญ (Tags): #ครูกับศิย์
หมายเลขบันทึก: 456160เขียนเมื่อ 25 สิงหาคม 2011 20:32 น. ()แก้ไขเมื่อ 4 พฤษภาคม 2012 19:17 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (8)

ถ้าไปอยู่กรุงเทพฯ ค่อนข้างตามยากครับ ต้องลองถามเพื่อนเขาดูว่าไปอยู่ที่ไหน เอาเด็กคนนี้มาฝากครับ

http://www.gotoknow.org/blog/yahoo/71149

 

ขอบคุณ ท่านขจิต ฝอยทอง มากนะครับกับเรื่องราวที่นำมาฝาก ศิษย์ของผมแค่กลับมาเรียนให้จบ ม.3 ก็จะดีใจระดับหนึ่งแล้วละครับ หากไม่เรียนในระบบ ก็อยากให้เรียน กศน. ก็ขอขพระคุณอีกครั้งนะครับ

สวัสดีลุงศรี คงเป็นคนเดียวกับคนที่มีภรรยาเป็นพยาบาล นามสุภัทรา

ลุง วอขอต้อนรับสู่โกทูดนว์ เพื่อการ ลปรร.กัน

สวัสดีครับ ลุงวอญ่า

ขอบคุณที่แวะเข้ามาทักทายและต้อนรับสู่โกทูโนว์ เพื่อแลกเปลี่ยนเรียนรู้กันครับ และหวังว่าในโอกาสต่อไปคงได้เรียนรู้สิ่งดีๆจากลุงวอญ่าครับ

สำหรับผมกับพยาบาลที่ลุงวอญ่าพูดถึง เป็นคู่ชีวิตกันครับ

และขอขอบคุณสำหรับคำอวยพรปีใหม่นะครับ

ขอบคุณครับ คุณกานดา น้ำมันมะพร้าว    ที่มอบคำอวยพรปีใหม่  ครับ

  • ขอบคุณลุงศรี
  • มาเขียนต่ออีกนะครับ
  • สวัสดีปีใหม่ครับ

ขอบพระคุณ อาจารย์ ดร.ขจิต นะครับ จะพยายามเข้ามาเขียนต่อให้ไ้ด้นะครับ ขอบคุณที่ให้กำลังใจครับ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท