ขอบคุณ..ในวันที่ไม่มี Knowledge จะ management


วันนี้ข้าพเจ้า ได้รับอนุญาตให้พัก
เนื่องจากอาจารย์ ลาพักร้อน
จึงถือโอกาส ทำความรู้จักกับหนังสือที่ซื้อมาหลายเดือนแล้วยังไม่ได้แตะ..
ไปอ่านที่สวนสาธารณะริมน้ำใกล้ๆ หอพัก


ขอบคุณ บรรยากาศ แดดอุ่นๆ ลมเอื่อยๆ ริมคลอง

ขอบคุณ..หญิง ชาย ที่มานั่ง นอน อยู่ใกล้ๆ  ถึงมีเพื่อนให้ไม่เงียบเหงา

ขอบคุณ..บรรดา นักทำสวน ที่ปลูกหญ้า ตัดหญ้า ให้พวกเรา

ขอบคุณ..สปริงเกอร์ที่ทำงานสม่ำเสมอ และเที่ยงตรง

ขอบคุณ..เจ้าของสุนัขแสนดี ที่รับผิดชอบ ไล่ตามเก็บมูล ถึงมีสนามสะอาด..ให้กลิ้งเกลือกได้

************

สวนสาธารณะริมน้ำนี้ ไม่ใหญ่ไม่โตอะไรเลย กว้างประมาณ 3-4 วา จากขอบคลอง
ถัดจากนั้นไปก็เป็นพื้นที่อยู่อาศัยของเอกชน
ทำให้ฉันนึกถึง พื้นที่ริมแม่น้ำลำคลองในเมืองไทย

น้ำท่วมแม่น้ำปิงทุกปี..แต่บ้านเรือน ร้านรวง..ก็ยังตั้งเสียชิดแม่น้ำ
คงจะดีไม่น้อย หากแต่ละบ้าน แต่ละร้าน สละพื้นที่ริมแม่น้ำสักคนละ 3 วา
แล้วสร้างสวนสาธารณะเล็กๆ ขนานยาวไปกับแม่น้ำ
มีทางเดิน ให้คนได้เดิน วิ่ง ปั่นจักรยาน ออกกำลังกาย
มีเก้าอี้ ให้ทุกคนมีสิทธิมานั่ง มองสายน้ำ ทบทวนความคิด
อาจป้องกันคนเป็น เบาหวาน หัวใจขาดเลือด
อาจลดความร้อนแรง แก่งแย่งในสังคม..

สวนหย่อมริมคูเมืองเชียงใหม่
เทศบาลปลูกหญ้า ดอกไม้สวยงาม มีเก้าอี้พร้อม
ฉัน และคนไข้ ที่ภาควิชา นั่งมองอย่างชื่นชม
แต่..ไม่มีใครกล้าข้ามถนนไปยังเกาะสวรรค์นั้น
เนื่องจากบริเวณภาควิชาไม่มีม้าลายหรือสะพานลอย
เกรงว่าจะได้ไปสวรรค์จริงๆ เสียก่อน..

ว้า..วันนี้ไม่มี  Knowledge ให้ management เลย
มีแต่เพ้อไปตามเรื่องตามราว..

หมายเลขบันทึก: 453622เขียนเมื่อ 13 สิงหาคม 2011 10:28 น. ()แก้ไขเมื่อ 16 พฤษภาคม 2012 09:54 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (18)

ตึกภาควิชาของอาจารย์หมอ CMUpal อยู่ด้านติดกับคูเมืองเลยใช่ไหมครับ ;)...

เคยไปตรวจร่างกายมา สมัยเตรียมไปสมัครงานใหม่ ๆ ครับ ;)...

มีแต่คุณหมอหน้าตางาม ๆ น่ารัก ๆ ทั้งนั้นเลย อิ อิ

ป.ล. หากอาจารย์หมอ CMUpal ไม่มี Knowledge แล้วผมจะเหลือเหรอเนี่ย 555

สองวันมานี้ ก็ไม่มี knowledge ให้ management เช่นกันค่ะ

นั่ง ๆ นอนๆ อยู่กับกองหนังสือ และกรอบสี่เหลี่ยมคอนกรีต

รอคอยสาวน้อยกลับมาไวๆ  .....^_^

ฟ้าสวยใส อากาศเป็นใจ มากเลยนะคะอ.หมอ

สวนสาธารณะ เป็นส่วนจรรโลงใจที่ใช้ต้นทุนไม่มากหากแต่ช่วยกระชับสายสัมพันธ์ทุกระดับ อย่างนี้ถือได้ว่าเป็น เคเอ็ม ใกล้ชิดธรรมชาติ ได้ไหมคะ

ให้กึดเติงหาบรรยากาศในม.เชิงดอย  เลยเจ้า สุข สงบวันผ่อนพักค่ะ

นิ่งหนอครับคุณหมอ ว่างหนอครับ เบาหนอและสบายหนอครับ

ผมอ่านบันทึกคุณหมอแล้วก็กำหนดไพเราะหนอๆ จนจบเพลงครับ

อะไรจะเข้ามาอีก ก็กำหนดกันต่อไป

เจริญสุขในวันว่างหนอนะครับ

สุนทรีย์ภาพเป็นสิ่งที่เราต้องรู้จักเรียนรู้ที่จะมีความสุขกับความว่างบ้างในบางขณะ enjoy your holiday

เจริญพรอาจารย์หมอ

บ้างครั้งในความไม่มี ก็มีความมีอยู่ในตัวของมันเอง

ถ้าชุมชนรอบกว๊านพะเยา มอบที่ดินหลังบ้านด้านติดกว๊านพะเยาแค่ ๔ เมตร

เมืองพะเยาอาจมีที่เดินเล่น รอบ ๆ กว๊านก็ได้

ใช่แล้วคะ ภาควิชาที่อยู่ใกล้ชิดธรรมชาติ (ติดขอบของสวนดอก) นั่นเอง

ที่จริง ได้แนวคิดการเขียน มาจากนี่คะ

http://www.gotoknow.org/blog/scented-book/453301

เดี๋ยวสาวน้อย กลับมา เราคงได้อ่านเรื่องน่ารักๆ ของคุณชาดา อีกนะคะ :-)

กิดเติงหา ม. เชิงดอย  :-)

เห็นด้วยคะ

สวนสาธารณะ สร้างประโยชน์ให้กับคนทุกเพศวัย

อยากรณรงค์ให้คนรักษาสวนสาธารณะให้สะอาด ปลอดภัย  

 

ขอบคุณคะ..
เพลง imagine ของ John Lennon บรรเลงด้วยขลุ่ย
ได้ยินหนอ..

ได้คะ..แต้มั่นใจว่าทำได้ 555

นมัสการคะ
เป็นแนวคิดพัฒนาที่น่าชื่นชมคะ
หลังบ้านที่ติดแม่น้ำลำคลองนั้น
ปัจจุบันเราไม่ค่อยได้สัญจรทางเรือแล้ว
จึงใช้ประโยชน์ไม่เต็มที่
หากสามารถบริหารจัดการให้เป็นสาธารณะ ใช้ร่วมกันได้
ก็คงดีไม่น้อยคะ 

เห็นแล้วคิดถึง SF จังเลย

ชาตินี้ยังไม่รู้เลยว่าจะมีโอกาสได้กลับไปที่นั่นอีกหรือเปล่า


เป็นเมืองที่น่าอยู่มากเมืองหนึ่งคะ
ได้มาสัมผัสสักครั้ง ก็เป็นประสบการณ์ที่ดีแล้วคะ

บรรยากาศคงจะดีนะครับ

ดูสะอาดสะอ้าน

เป็นมหาวิทยาลัยนอกเวลาสำหรับการสร้างลีลาชีวิตที่ลึกซึ้ง พอเพียง และใช้ทรัพยากร ดังเช่นต้นไม้ สวนสาธารณะ ทิวทัศน์และอาณาบริเวณที่ให้ความสงบวิเวกในสังคมเมือง ทั้งน้อยจนแทบไม่กระทบกระเทือนอะไรเลย และผู้คนอื่นๆก็สามารถใช้ร่วมกันได้อีกนาน มากอย่างยิ่งเลยนะครับ เป็นวิถีพักผ่อนที่เป็นการเรียนรู้ตลอดชีวิต การสั่งสมชีวิตที่รอบด้านไปบนสองรายทางขนานแท้เลยนะครับเนี่ย สังคมแห่งการศึกษาเรียนรู้และการอยู่ในวิถีแห่งปัญญาอย่างนี้ น่าจะมีเยอะๆในสังคมนะครับ

ขอบคุณคะ พี่ชาย สายล่อฟ้า

น่าสนใจว่า เขาไม่มีกฎหมายปรับห้ามทิ้งขยะ
แต่อย่างที่เราเห็น..ขยะบนพื้น น้อยชิ้นมาก
ส่วนหนึ่ง อาจเพราะจิตสำนึกรักษาพื้นที่สาธารณะ
ส่วนหนึ่ง ก็..คงเพราะ นก เยอะ (มั้งคะ)
ถ้าเศษอะไรกินได้ละ ไม่เหลือ 555

 เป็นวิถีพักผ่อนที่เป็นการเรียนรู้ตลอดชีวิต การสั่งสมชีวิตที่รอบด้านไปบนสองรายทางขนานแท้

จริงคะ มองไปแวบนึง เราเห็นตั้งแต่ ครอบครัวสุขสันต์ , คนนอนตากแดดไม่สนใคร, คุณยายกับสุนัข, คนนั่งเหงาๆ 
จริงๆ แล้ว ยังมี "คนไร้บ้าน" นอนหนุนระเป๋า แต่ไม่อยากถ่ายติดมา กลัวเขาจะเขินคะ..

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท