จามจุรีเจ้าเอย...(3-63)

 

 

 

        เนื่องจากเป็นศิษย์ของจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ใช้ชีวิตในรั้วจามจุรีกว่า 4 ปี เดินไปเดินมาในจุฬา ฯ สิ่งที่พบบ่อยและสะดุดตามากที่สุดก็คือ ต้นจามจุรี … ความจริงต้นไม้ในจุฬา ฯ มีมากมายหลากหลายพันธุ์ แต่ต้นไม้ดั้งเดิมและมีมากที่สุดนับตั้งแต่มีการสถาปนาจุฬาลงกรณ์ มหาวิทยาลัยเมื่อ 26 มีนาคม พ.ศ. 2460 ก็คือ "ต้นจามจุรี" นี้เอง 

          วันหนึ่งคุยกับพี่สาวซึ่งอาศัยอยู่แถวตลาดสามย่าน ต้องเดินผ่านร่มเงาจามจุรีทุกวัน พี่บอกว่า “จามจุรีเป็นต้นไม้ที่มีระเบียบวินัยน่าเอาอย่างมากนะเธอ…” สงสัยจึงถามต่อ พี่สาวบอกว่า “เขาจะตื่นและพักผ่อนเป็นเวลา ราวเกือบ 5 โมงเย็นจะพากันหุบใบ นอนนิ่งเงียบ จนเช้าพระอาทิตย์ขึ้นจึงจะเปิดใบขึ้นมายิ้มและทักทายคนเดินผ่านไปมา...”  (โห...พี่สาวเราช่างสังเกตจริงๆ)

 

 

          ตอนหลังตอนเดินผ่านจึงลองสังเกตดูบ้าง เห็นจริงดังที่พี่สาวคนช่างสังเกตว่าจริง ๆ ในตอนเย็น ใบของจามจุรีหุบลู่คล้ายใบที่หุบของต้นไมยราบตอนโดนจับต้อง  สนใจจนไปหาข้อมูลอ่านต่อ พบว่าต้นจามจุรีได้ชื่อว่าเป็นต้นไม้ที่โตเร็ว จนฝรั่งเรียกว่า Rain tree เนื่องจากเป็นต้นไม้ที่โตเร็วกว่าต้นไม้อื่น นั่นคือเมื่อผ่านฤดูฝนไปครั้งหนึ่งต้นไม้นี้จะโตขึ้นอย่างรวดเร็วเห็นได้ชัดเจน มีรูปทรงสง่าและงดงาม เพราะเป็นพุ่มแผ่บานออกไปให้ร่มเงา ยอดแผ่กว้างคล้ายรูปร่มเรือนยอดสูงประมาณ 40 ฟุต สูง 20 – 30 เมตร (แต่ยังไม่พบข้อมูลเกี่ยวกับการหุบใบของใบจามจุรี)

         ต้นไม้ที่ให้คุณประโยชน์มากมายด้วยร่มเงาและอายุยืนเป็นร้อยปีอย่างจามจุรีนี้ น่าจะให้ข้อคิดสอนใจบางอย่างให้แก่เรานะ

 

         ความมีระเบียบวินัยในตนเองเป็นสิ่งสำคัญมากในการศึกษาเล่าเรียน การทำงาน แม้กระทั่งการใช้ชีวิตประจำวัน หากเราใช้ชีวิตตามใจ ตามสิ่งเร้าที่มีมากมายในยุคดิจิตอล สุขภาพทั้งร่างกาย จิตใจ และสังคม อาจเสียสมดุลไปได้อย่างไม่ต้องสงสัย  ความมีระเบียบวินัยในตน จึงถูกนับเป็นคุณสมบัติสำคัญของผู้ที่ประสบความสำเร็จทั้งหลาย

         สำหรับในกลุ่มผู้ที่มีอายุยืนหลายท่านก็ให้เคล็ดลับการมีอายุยืน (ซึ่งมีมากมาย ทั้งเรื่อง อาหาร อากาศ อารมณ์ การขับถ่าย การมองโลกในแง่บวก ฯลฯ) ซึ่งหนึ่งในเคล็ดลับที่ตรงกันก็คือการใช้ชีวิตที่มีระเบียบวินัยทั้งการกิน นอน พักผ่อนเป็นเวลาและเพียงพอ 

        สรุปรวมแล้วธรรมชาติและต้นไม้ใบหญ้าที่รายรอบตัวเราล้วนให้ข้อคิดแก่เราอยู่เสมอ

เกิดคำถามกับตัวเองทันทีทันใดที่เขียนบันทึกเสร็จ...เลยได้นั่งอมยิ้มอยู่คนเดียว...  

ต้นจามจุรียังให้ข้อคิดสอนใจเราได้ เราใช้ชีวิตทุกวันนี้ให้อะไรกับคนรอบข้างและสังคมบ้างหรือยัง?

 

 ข้อมูลบางส่วนของต้นจามจุรี (Samanea saman)

         จามจุรี เป็นชื่อต้นไม้ขนาดใหญ่ มีกิ่งก้านสาขามาก มีใบขนาดเล็ก ดอกสีชมพู มีผลเป็นฝัก เมล็ดแข็ง ผลมีเนื้อสีชมพู รสหวานสัตว์เคี้ยวเอื้องชอบกินเป็นอาหาร จามจุรี มีชื่ออื่นอีก เช่น ก้ามปู  ฉำฉา  สารสา สำลา ตุ๊ดตู่ ลัง จามจุรีแดง จามจุรีเป็นต้นไม้ประจำจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย โรงเรียนเตรียมอุดมศึกษา และเป็นต้นไม้ประจำจังหวัดลำพูน

          จามจุรีเป็นพืชตระกูลถั่ว (Family Leguminosae) อนุวงศ์สะตอ (Sub-Family Mimosaceae) มีชื่อทางพฤกษศาสตร์ว่า Samanea saman Jacq Merr. ตามประวัติพบว่า จามจุรี เป็นพันธุ์ไม้ที่ Mr. H. Slade  อธิบดีกรมป่าไม้คนแรกได้นำพันธุ์จากประเทศพม่ามาปลูกเป็นครั้งแรกที่ทำการป่าไม้เขตเชียงใหม่ ประมาณปี พ.ศ. 2443

 

ศึกษาข้อมูลเกี่ยวกับจามจุรีได้ที่  http://www.the-than.com/FLower/A1/11.html

[อาร์ม]

อย่างที่ ม.สงขลานครินทร์เอง มีดอกศรีตรังเป็นดอกไม้ประจำมหาวิทยาลัยค่ะ

เขาว่ากันว่าถ้าเดินผ่านต้นศรีตรังแล้วดอกศรีตรังร่วงใส่หัว แสดงว่าเราจะเรียนไม่จบ (เป็นตำนานที่เขาว่ามาน่ะค่ะ)

ความเป็นจริงแล้วดอกศรีตรังก็ตกใส่หัวอาร์มเหมือนกันนะค่ะ ก็เห็นจบเหมือนเพื่อนๆ 4 ปีค่ะ อิอิ

[หยั่งราก ฝากใบ]

สวัสดีค่ะน้อง อาร์ม

อาจต้องเปลี่ยนความเชื่อใหม่ใน ม.สงขลานะคะ ว่าดอกศรีตรังหล่นใส่หัวใคร คนนั้นจบแน่ ๆ เพราะมีดอกเยอะแยะ...และก็พิสูจน์แล้วว่าน้องอาร์มก็จบตามกำหนดด้วย...จริงไหมคะ

ศรีตรังเป็นต้นไม้ประจำม.มหิดล สถาบันที่พี่จบป.ตรี-โท ด้วยค่ะ :)

[krugui]

อ่านแล้วทำให้นึกขำอีกแล้ว  เพราะกิ่งฉำฉานี่แหละที่ทำให้พี่โดนหมางับก้น 

คือไปห้อยโหนโจนทะยานเล่นกับเพื่อนอย่างหนุกหนาน  เจ้าหมามาจากไหนไม่รู้

คงหมั่นไส้เอาที่ไม่ได้เล่นกับเรา โดดงับซะเลย

อีกอย่างคือชอบไปเอาฝักของมันมาทุบๆแล้วเอาเม็ดในของมันมากินตรงที่เป็น

เยื่อใสๆ  อดอยากแท้น้อ....อิๆๆๆ

[ป.]

ขอบคุณสำหรับข้อคิดดีๆ คะ ทำให้นั่งนึก แล้ว ม.ช. มีต้นอะไรน๊า

เห็นด้วยคะ ความมีวินัย ฟังดูเหมือนเคร่งเครียด

แต่จริงๆ แล้วเมื่อเป็นนิสัย ก็สร้างสมดุลแก่ชีวิตอย่างยั่งยืนคะ

[วิรัตน์ คำศรีจันทร์]

ทำให้นึกถึงแมลงทับเลยครับ แมลงทับปีกเขียวๆวาววับ เวลาบินบนต้นฉำฉา-จามจุรี ก็จะอยู่สูงลิบ ต้องแหงานมองดูคอตั้งบ่า แล้วก็นึกถึงนิทานของคนเฒ่าคนแก่ไปด้วยว่า แมลงทับเป็นพระอินทร์ที่กำลังบิน

[หยั่งราก ฝากใบ]

สวัสดีค่ะพี่กีร์ krugui Chutima

โชคดีที่โหนกิ่งฉำฉาแล้ว กิ่งไม่หักลงมาเสียก่อน... ไม้ฉำฉาน่ะเปราะมากค่ะพี่ น้องเคยปีน ตกแอ๊กลงมาจุกจนลุกไม่ขึ้นเลย เข็ดจนตาย

ยังไม่เคยลองกินเยื่อหวาน ๆ เคยเห็นเพื่อนกินค่ะ แต่เพื่อนกินได้ นกกินได้ เราโง่จัง ทำไมไม่กล้าลองนะ... :)

[หยั่งราก ฝากใบ]

สวัสดีค่ะคุณหมอ CMUpal

สถาบันการศึกษาทุกแห่งน่าจะมีต้นไม้เยอะ ๆ และมีต้นไม้ที่เป็นต้นไม้ประจำสถาบันนะคะ

ตอนเราเด็ก ๆ ผู้ใหญ่ก็พร่ำสอนเรา ให้มีวินัยในการกิน นอน เรียน เล่น.... ใครฟังและรับได้มากก็โชคดี แต่เด็กดื้อ ๆ อย่างตัวเองนี้...กว่าจะรู้ก็ จ่ายค่าโง่ไปเยอะเลยค่ะ...ฮาาาาา

[หยั่งราก ฝากใบ]

สวัสดีค่ะอ. วิรัตน์ คำศรีจันทร์

เห็นภาพตามเลยค่ะ....

"แมลงทับปีกเขียวๆวาววับ เวลาบินบนต้นฉำฉา-จามจุรี ก็จะอยู่สูงลิบ ต้องแหงานมองดูคอตั้งบ่า แล้วก็นึกถึงนิทานของคนเฒ่าคนแก่ไปด้วยว่า แมลงทับเป็นพระอินทร์ที่กำลังบิน"

ได้ความรู้ด้วยว่าแมลงทับแสนสวยชอบบินอยู่บนต้นฉำฉา

ขอบคุณค่ะ :)

[แสงแห่งความดี...]

สวัสดีครับคุณคนไม่มีราก

พี่ที่เรียนระดับบัณฑิตศึกษา ที่ ม.มหิดล กับผม เธอก็จบพยาบาลฯ ที่จุฬา เป็นคนที่น่ารักมาก ๆ ผมเคยถ่ายรูปกับเธอไว้สมัยเรียน

ความที่เป็นคนมีแบบแผนในชีวิต มีมุมคิดที่เป็นstep และที่สำคัญคือความเป็นคนใจกว้าง ดังก้านจามจุรี ทำให้ผมอดระลึกถึงเธอไม่ได้

ขอบคุณบันทึก จามจุรี บันทึกที่ทำให้คิดถึงใครหลาย ๆ คน

[อัมพร]

ชื่นชมความช่างสังเกต... และการเขียนที่ช่วยจุดประกายความคิดที่ดีงามให้กับผู้อ่านค่ะ

[Boo]

ก่อนฝันดีค่ะพี่หญิงปิง

อ่านแล้วนึกถึงต้นจามจุรี สมัยประถม ต้นจามจุรีอายุเกือบร้อยปี

ที่เราชอบไปเล่นใต้ต้นแกะเอาเปลือกจามจุรีมาเล่นหม้อข้าวแกง

เห็นด้วยกับความเป็นระเบียบวินัย ทำให้นึกถึงคุณป้าที่บ้านพักตอนนี้

อายุแปดจับก็ยังแข็งแรง สายตาดี เล่นจิ๊กซอว์ ขอบคุณข้อคิดดีๆค่ะ

[ลำดวน]

อ่านแล้วคิดถึง

ช่วงเรียนจุฬาฯ

ร่มจามจุรีมีความหมายมากกว่าการให้ร่มเงานะคะ

เราทุกคนรักจามจุรี

[หยั่งราก ฝากใบ]

สวัสดีค่ะคุณ แสงแห่งความดี

ยินดีค่ะ ความทรงจำดี ๆ ควรค่าแก่การระลึกนึุกถึงเสมอค่ะ

:)

[หยั่งราก ฝากใบ]

ขอบคุณคุณ อัมพร ค่ะ

ยินดีที่ได้รู้จักพี่ค่ะ

[หยั่งราก ฝากใบ]

สวัสดีจ้ะน้อง LA ที่ระลึกถึงยิ่ง

ธรรมชาติให้ข้อคิดกับเราตลอดเวลา หากเราเปิดใจมองจ้ะ

รักษาสุขภาพจ้ะ

[หยั่งราก ฝากใบ]

สวัสดีค่ะพี่ ลำดวน

ดีใจได้พบรุ่นพี่เลือดสีชมพู... ตีขลุมเรียกพี่ก็แล้วกันนะคะ

จามจุรีให้ร่มเงาและให้พลังใจค่ะ

พี่รักษาสุขภาพด้วยนะคะ

[ณัฐรดา]

สวัสดีค่ะ

เวลาไปเยี่ยมลูกที่จุฬา ก็ชื่นชมความงามของจามจุรีด้วยเหมือนกันค่ะ

แต่ไม่เคยสังเกตุขนาดนี้เลย

เพิ่งทราบนะคะว่าจามจุรีเป็นพืชตระกูลถั่ว

เดี๋ยวจะไปเล่าให้ลูกสาวฟังค่ะ

[ภูสุภา]

พี่ชอบดูต้นไม้ และลูบเนื้อลูบตัวเขา

เคยเห็นค่ะว่า ใบของจามจุรีหุบตรงเวลาจริง ๆ ตั้งแต่เราเรียนหนัีงสืออยู่ชั้นมัธยม เดินผ่านจุฬาเวลาไปหาขนมกินกันแถวสามย่าน เพียงแต่วัยนั้นไม่รู้ว่า จามจุรีหรือก้ามปูเป็นต้นไม้คู่ไทย และน่าจะประเทศโซนร้อน

ที่หน้าบ้าน เคยมีก้ามปู ขอเรียกชื่อนี้ เพราะใบของเขามีลักษณะแบบนั้น มาขึ้นเอง มาติดพันสาวลีลาวดีของเรา ที่นี่

เขาโตเร็วมาก จนกระทั่งเขียนถึงเขา และคิดปลูกเขาไว้ จนคนที่รู้เรื่องต้นไม้ ให้คำแนะนำว่า คงไม่ได้ เพราะที่ดินเราไม่มากพอ เป็นตำแหน่งติดริมถนนในหมู่บ้าน รากของก้ามปู จะทำให้ถนนในหมู่บ้านเสียหาย จำใจต้องตัดเขาทิ้งไป

เสียใจอยู่นาน เพราะเคยถึงกับไปเก็บโดย แซะ แงะ ประคับประคองต้นก้ามปูละอ่อนมาเลี้ยง แต่ไม่สำเร็จ

 

อ่านบันทึกน้องโหลทีไร เดี๋ยวได้เรื่องเขียนบันทึกเองทุกที ทำไมนะเนี่ย

คิดถึงอยู่เรื่อย ๆ นะคะ

[กิติยา เตชะวรรณวุฒิ]

*** แม้ไม่ได้เรียนที่จุฬาฯ ..แต่หลายๆคนก็จะรู้ว่า...จามจุรี คือ จุฬาฯ

*** ขณะที่สถาบันอื่นไม่ค่อยมีใครทราบ

*** ต้นจามจุรียังให้ข้อคิดสอนใจเราได้ เราใช้ชีวิตทุกวันนี้ให้อะไรกับคนรอบข้างและสังคมบ้างหรือยัง?

*** ข้อคิดดีๆมีอยู่ในธรรมชาติใกล้ๆตัวเรานี่เองนะคะ

[หยั่งราก ฝากใบ]

สวัสดีค่ะคุณ ณัฐรดา

เดิมทีตัวเองก็ไม่ได้สนใจค่ะ แต่ชอบต้นไม้ก็เวียน ๆ วน ๆ อยู่แถวนั้น

และต้นจามจุรีนี้ ให้ร่มเงาเสมอเมื่อเดินผ่านค่ะ

หลานสาวเลือดสีชมพู อาจยังไม่ได้สนใจ แต่อีกสักพักก็จะประทับใจค่ะ :)

[หยั่งราก ฝากใบ]

สวัสดีค่ะพี่ ภูสุภา

ตอนเรียน ป.ตรี-โท น้องเป็นศิษย์มหิดล ก็รัก ศรีตรัง มากมาย จนกลายเป็นหลงใหลกับดอกไม้สีม่วงมาแต่บัดนั้น มาที่จุฬาฯ ก็หลงรักก้ามปู ซึ่งมีดอกสีชมพู (อมม่วง) อีกค่ะ

พี่ชอบและรักต้นไม้มากมาย ก็คงต้องเสียดาย เสียใจและใจเสีย คิดว่าเข้าใจค่ะ เพราะน้องเอง ตอนที่พี่สาวและแม่ตัดต้นไม้ในบ้านครั้งใด จะไม่สบายใจ จะคัดค้านเสมอ แต่แม่และพี่ก็มีเหตุผลของท่าน...(ซึ่งก็ต้องยอมรับแต่ก็ไม่เห็นด้วย)

เรื่องสัมผัสและกอดต้นไม้ใหญ่ ๆ นั้น เป็นนิสัยที่ติดมาจากการไปค่ายที่เขาใหญ่ตั้งแต่วัยรุ่น วิทยากรสอนให้สัมผัสและกอดต้นไม้ ยิ่งต้นไม้ใหญ่ ๆ ก็จะทำให้เราได้รับพลังจากเขาด้วย และน้องยังพบว่า เราคุยกับต้นไม้ได้ด้วยค่ะ บางทีขอให้เขาออกดอกออกผลในช่วงที่ต้องการได้ด้วยนะคะ (ฮาๆๆ) จะไปกันใหญ่ หากไม่ได้ชอบต้นไม้เหมือนกัน ก็จะไม่คุยเรื่องพวกนี้กับใครค่ะ เขาคิดว่ายัยคนนี้ ต๊องส์ๆๆๆๆ

ชอบอ่านบันทึกของพี่เกี่ยวกับต้นไม้ค่ะ  :)

[หยั่งราก ฝากใบ]

สวัสดีค่ะอ. กิติยา เตชะวรรณวุฒิ

แต่ละสถาบันต้องมีต้นไม้และดอกไม้ประจำสถาบัน และศิษย์ทุกคนน่าจะได้ทราบและชื่นชม รวมทั้งค้นหาข้อดีและเอกลักษณ์ของต้นไม้ ดอกไม้นั้นนะคะ

ขอบคุณอาจารย์ที่มาทักทายค่ะ

คิดถึงค่ะ :)

[ป่าไม้เลื้อย/พาดีซอ]

สวัสดีครับ ได้อ่านบันทึกแล้วชอบใจจริงครับ ธรรมชาติมักซ่อนอะไรไว้เป็นคำสอนสำหรับมนุษย์เช่นนี้เสมอ

ความหมายหนึ่งของ "ธรรม" จึงแปลว่า ธรรมชาติ มีความเกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป วนเวียน และเวียนวนอยู่เช่นนี้..