บันทึกสาวน้อยริมหน้าต่าง
บันทึกสาวน้อยริมหน้าต่าง
ฉันตามหาร้อยยิ้มริมหน้าต่าง
มองระหว่างทางไกลตอนใกล้ค่ำ
ฝ่าสายฝนหล่นปรอยค่อยค่อยพรำ
หนาวจึงนำอยู่ในดวงใจนาน
ทั้งหนาวฝนหนาวฟ้าบรรยากาศ
หลงเป็นทาสอารมณ์ผสมผสาน
ย้อนความหลังครั้งเก่าเคล้าน้ำตาล
ทิ้งความหวานความหวังให้วังเวง
หากถ้าย้อนเวลากลับมาได้
ย้อนกลับไปตามทางอย่างรีบเร่ง
จักหยุดลงตรงไหนให้เลือกเอง
ฉันยังเกรงหยุดลงตรงไหนดี
ตอนที่ “เธอไม่มีใคร” ดีไหมหนอ
ตอนที่ขอข้นเข้มเต็มศักดิ์ศรี
ในห้วงรักเต็มร้อยถ้อยวาที
เอ่ยวจีจับใจไม่เคยจาง
หรือว่า “ตอนที่ใจไม่มีเธอ”
อาจมีเผลอเคยเหงากับเขาบ้าง
แต่ความทุกข์สีเทาก็เบาบาง
ทุกก้าวย่างเคยอยู่รู้ร่มเย็น
หนึ่งในห้วงเป็นห้องของชีวิต
ถูกหรือผิดงดงามตามที่เห็น
สุขหรือเศร้าทุกยามตามที่เป็น
ทุกประเด็นงดงามไปตามจริง
โสภณ เปียสนิท
39/3 เขาพิทักษ์ หัวหิน ประจวบคีรีขันธ์ 77110
ความเห็น (38)
- ให้นึกย้อน ตอนเธอไม่มีใคร
- หรือตอนที่ ใจเรา ไม่มีเธอ
- คิดเสมอ ว่าไม่ดี เมือไม่มีเรา..
- ขอมีเราสองคนดีกว่าค่ะ....
เป็นความบังเอิญ หรือ ผมลิขิต หรือ พรหมลิขิต ไม่รู้ เมื่อวานเวลา 2 ทุ่มครึ่ง ถึง 3 ทุ่มครึ่ง เผลอไปกดทีวี. ไปเรื่อย ๆ เจออาจารย์ใหญ่ จัดรายการภาษาอังกฤษ ช่อง dltv 15 (เป็นช่อง 79 ของบ้านผม) เรียกทุกคนมาดูใหญ่ บอกว่า อาจารย์คนนี้เป็นญาติของผมครับ ดูไปอมยิ้มไป คนอะไร...สอนเข้าใจง่าย...ผมรู้สึกเหมือนฟังพ่อคุยครับ (อาจารย์ใหญ่ยังไม่แก่ครับ) ผมสารภาพกับอาจารย์ใหญ่ตามตรงนะครับ ผมเคยจะเลิกเขียนบล็อกหลายครั้ง ...เงื่อนไขหลายอย่าง แต่คนหนึ่งที่ผมคิดถึง...คือ อาจารย์ใหญ่ครับ เพราะอาจารย์จะมาเยี่ยมผมเสมอ บางครั้งชีวิตของผมเล็ก ๆ ทำให้รู้สึกด้อยค่า และไร้สาระ เพราะคนที่เขียนบันทึกที่นี้ส่วนใหญ่ มีการศึกษาสูง และประสบการณ์มากมาย ซึ่งผมไม่มีอะไร... สรุปผมรักและเคารพอาจารย์ใหญ่มากนะครับ
(มีพี่อุ้มบุญ อีกคนที่มีความรู้สึกเหมือนผมครับ)
เรียนครูลำดวนครับ
- วันนี้ครูลำดวนเริ่มเขียนกวี
- ให้อ่านกันบ้างแล้ว
- เขียนไปเรื่อยๆ นะครับ
- ไม่นานเก่งอัตโนมัติ เพราะความคุ้นเคย
สวัสดีค่ะอาจารย์
ทุกประเด็น งดงาม ไปตามจริง
กลอนเพราะมากค่ะ
ทุกย่างก้าว เรารู้เพิ่ม ได้แต่งเติม ซึ่งสีสัน ทุกข์สุข ไปด้วยกัน ผ่านคืนวัน ผ่านบทเรียน
กลอนบันทึกนี้หวานแหววดีนะคะ
เหมือนย้อนเวลากลับไปหาอดีตอีกครั้งเลยค่ะ...
สวัสดีครับอาจารย์
ภาษาสวยมากมาย
อาจารย์เป็นบุคคลอีกท่านหนึ่ง ที่มีอารมณ์และภาษากลอนที่อ่านแล้วได้อารมณ์และจินตนาการ จังครับ
แอบแซว...สมัยตอนหนุ่ม ๆ อาจารย์คงมีคนชื่นชมมากมายแน่ ๆ เลยนะครับ ภาษากลอนบอกอะไรต่อมิอะไรได้มากมายนัก
ชื่นชมอาจารย์ นะครับ
งดงามมากมายในจินตนาการคะ
เรียนคุณหมอทิมดาบครับ
คราวนี้ได้ผลเลยครับ
อยากหาผลตอบรับกลับมาบ้าง
ว่าสิ่งที่ออกไปจากห้องเล็กๆบนอาคารชั้น3 ของพื้นที่ โรงเรียนวังไกลกังวล
ว่ามีใครชมบ้าง ได้ผลเป็นอย่างไรบ้าง เข้าใจหรือไม่ อยากได้อย่างไร
หลายเทอมที่ผ่านมา ผมเดินทางมาที่นี่ทุกวันอังคาร ตอนบ่าย3-4โมง
พูดคนเดียวราว 50 นาที กับช่างกล้อง 2 คน ต่างคนต่างทำหน้าที่
เดินกล้องแล้วหยุดไม่ได้ เจ็บคอก็ไม่หยุด ไอก็ไม่หยุด ติดขัดสะดุดก็ไม่หยุด
จนกว่าจะครบเวลา ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่มี ผลตอบรับ feedback แบบเต็มๆ
ขอบคุณครับ คุณหมอคนสำคัญ แต่ถ่อมตน
ทั้งที่เป็นยิ่งกว่า Florence Nightingale ของชาวบ้าน
| Born | 12 May 1820 Florence, Grand Duchy of Tuscany |
|---|---|
| Died | 13 August 1910 (aged 90) Park Lane, London, United Kingdom |
| Known for | Pioneering modern nursing |
| Profession | Nurse and Statistician |
| Institutions | Selimiye Barracks, Scutari |
| Specialism | Hospital hygiene and sanitation |
| Signature |  |
ดังนั้นฟังเพลงบรรเลงเบาๆ คล้ายเสียงร้องของนก ไนติงเกล เสียหน่อย ที่นี่ครับ
ดีมากเลยค่ะ ชอบๆๆ
เรียนครูไก่ครับ
- สมัยที่ยังท่องเที่ยวอยู่แถวเมืองกาญจน์
- คุณครูต้องหวานแหว๋วอยู่แถบแถวนั้นแน่
- หากคำนวณตามเวลา ที่จะย้อนกลับไป
เรียนคุณคนธรรมดาครับ
ขอบคุณสำหรับดอกไม้กำลังใจ
- กำลังสอนนักศึกษา
- เอาภาพขึ้นหรือครับ
เรียนคุณถาวรครับ
- ขอบคุณสำหรับภาพสวยฟ้าใส
- บรรยากาศคล้ายๆ หัวหินเลย
- หากยอดเขาที่เห็นนั่น แหลมๆ สักหน่อย
- จะเหมอืนเขาประจวบเลยเชียว
เรียนคุณแสงแห่งความดีครับ
- ขอบคุณสำหรับคำชมมากมาย
- นึกถึงหนังสือเล่มหนึ่งที่เคยอ่าน
- นานมาแล้ว อธิบายถึงความงามความไพเราะของภาษา
- ยังนึกชื่อไม่ออก แต่เขาถามว่า ความงามที่ทำให้คนอ่านซาบซึ้งนั้น
- มาจากไหน ผมอ่านแล้วชอบแนวคิดเขามาแต่นั้น
- ใฝ่ฝันอยากเขียนให้ไพเราะ แต่ก็ได้แค่ไต่ตามไปเรื่อยๆ
- แม้เพื่อนพ้องเราก็คงจะเป็นเช่นนี้ นะครับ
บทกลอนไพเราะมากค่ะ
ช่วงปีใหม่ถ้าอาจารย์มีโอกาสมาเยี่ยมเชียงคานก็จะได้ชมทะเลหมอกที่สวยงามค่ะ
เรียนคุณชุติมาครับ
ยินดีที่ได้รู้จักครับ
ว่างก็เชิญแวะชิม เอ้ย อ่านกลอน ข้อเขียน คำคิด นะครับ
ภาพริมหน้าต่าง...ยังไงก็เหงา..
เรียนคุณ Kae ครับ
ขอบคุณที่แวะมานะครับ
- อ่านกลอนเหงาๆ...
- เอ้าพอเลื่อนลงมา....
- ทิมดาบส่งข่าว อดยิ้มไม่ได้ ขณะอ่านนะคะครู...
- สองพี่น้องมาเจอกัน...เรากล่าวถึง...ญาติเราหลายๆท่านในชุมชนชาวเรา ท่านนั้นที ท่านนี้ที
- คุณครูใหญ่ของเรา สองพี่น้องก็แอบปลื้มมิใช่น้อยเช่นกัน ในความสามารถหลากหลายด้าน เป็นแรงบันดาลใจให้เรา...เสมอ
- เราพูดกันหากว่างตรงกันจะหาโอกาสแวะไปกราบท่าน
- เอ้...ทิมดาบไหงเรียกท่าน " อาจารย์ใหญ่ " ...นะนี่
- แต่ ✿อุ้มบุญ ✿ ขอขานคำว่า " คุณครูใหญ่ " เช่นเดิมนะคะครู
เรียนคุณสุนิสาครับ
- เมืองเชียงคานสมัยโน้นสงบเงียบน่ารัก
- สมัยนี้อาจเปลี่ยนไปมากกว่าเดิม
- สักวันอาจได้ไปเยือนครับ
เรียนครูป.1ครับ
- คนนอกหน้าต่าง เอ้ย ข้างหน้าต่าง
- คนนี้ค่อนข้างจะออกแนวนักกีฬานะครับ
เรียนอ.ขจิตครับ
ขอบคุณที่แวะมาทักทาย
เมื่อวานกำลังสอนนักศึกษา
พวกเธอถามถึงเรื่องการนำภาพขึ้น
จึงทดสอบให้เธอเหล่านั้นชมครับผม
เรียน่คุณอุ้มบุญครับ
อ่านคำว่าอาจารย์ใหญ่ ครูใหญ่ จนคุ้นๆ แล้วครับ
ยอมรับสภาพได้แล้ว หรือว่าจะสูงอายุขึ้น
จนยอมรับสภาพแบบนี้ไปโดยปริยาย
จนกระทั่งว่า ตอนนี้เริ่มคิดอยากเป็นอาจารย์ใหญ่
คือไปบริจาคร่างกายไว้ก่อนจะได้ประโยชน์
แบบ ปริโยสาน ที่พระท่านว่า นะครับ อิอิ
ถ้าย้อนเวลาได้ ไม่รู่ว่าอยากย้อนเวลากลับไปตอนไหน
ตอนที่เธอ "ไม่มีใคร" หรือตอนที่ใจ "ไม่มีเธอ"
คำตอบของผม ก็คือ ตอนที่ใจไม่มีเธอ น่าจะเป็นสุขนะ ...จริงๆ ไม่รู้จะตอบอย่างไร
เรียนคุณเพชรครับ
ถ้าเป็นผมเองในตอนนี้ก็เลือกต้อนที่คุณว่านั่นแหละครับ
แต่ถ้าสมัยเก่าโน่นก็ไม่แน่ว่าจะเลือกทางไหน
เพราะตอนนั้น ยังทำตัวเป็นแมลงเม่า อยู่เลยครับ
เรียนป้าแดงครับ
ขอบคุณสำหรับกำลังใจ
เรียนหนุ่มกรครับ
ขอบคุณที่มาเยือนให้กำลังใจ
ถ้าย้อนเวลากลับไปได้
.....................
ยังไงก็ขอกลับไปตอนที่มีเธออยู่ในใจ และในใจเธอมีฉันอยู่คนเดียว
ขอบคุณสำหรับ กลอนคมความคิดค่ะ
เรียนคุณที่ปรึกษาตัวน้อย
ขอบคุณกำลังใจ
ที่มีให้ในวันนี้
วันหน้าถ้าหากมี
คงยินดีที่มาเยือน
เรียนครูอิงจันทร์ครับ
ขอบคุณสำหรับกำลังใจ
ที่มีให้เสมอมา
งานทางไกลเป็นงานปิดทองหลังพระ
ขาดการส่งเสริมสนับสนุน
ปล่อยไปตามบุญตามกรรม
นะครับพี่น้อง
มาเยี่ยมเยือนค่ะ
เรียน พยบ.แก้ว (นักวิจัยดีเด่นแห่งชาติ) ครับ
ผมยังไม่รักงานวิจัยเลย ช่วยบอกหน่อยครับ
ว่าทำอย่างไรดี อิอิ ทั้งที่รู้ว่ามันจำเป็น
เรียนคุณเล็กครับ
ขอบคุณสำหรับดอกไม้กำลังใจ
สวัสดีอ.โสภณ เปียสนิท
ผู้ลิขิตบทกลอนเสนาะหู
เพียสาวน้อยริมหน้าต่างได้นั่งดู
อาจารย์รู้เรียงร้อยเป็นถ้อยกลอน...
แต่งทำนองมองภาพวาดชีวิต
ด้วยดวงจิตคิดอ่านเติมอักษร
หยิบนั่นนิดนี่หน่อยเป็นบทตอน
แล้วจากจรด้วยข้อคิดมิตรสอนใจ....
*** ชอบกลอนอาจารย์จริงๆ ครับ ชวนคุยโน่นนี่แต่ปิดท้ายด้วยข้อคิดดีๆๆ เสมอ..
อ่านงานแล้ว...รู้สึกคล้อยตามไปกับบทกลอนค่ะ......
ทุกประเด็นงดงามตามรู้สึก
ทุกสำนึกงดงามตามที่เห็น
ทุกอารมณ์งดงามตามที่เป็น
ทุกสัมผัสลับเล้นแห่งจินตนา...
ขออนุญาตต่อกลอนด้วยนะคะ
เรียนคุณป่าไม้เลื้อยครับ
ขอบคุณสำหรับบทกวีที่นำมาฝากกัน
เป็นการแบ่งปันประสบการณ์
เรียนคุณ
ครับ
ขอบคุณสำหรับการแวะเยือน
ขอบคุณคำกวีที่นำมาแบ่งปันไว้