กรอบมีไว้แหก

สถานการณ์: การเรียนการสอนในชั้นเรียนครูให้แบบฝึกหัดนักเรียนทำ
ครู:        พัฒนะ! ทำไมเธอแสดงวิธีทำแบบนี้? ทำไมเธอไม่ทำตามที่ครูสอน?
พัฒนะ: ผมให้คุณพ่อกับคุณแม่สอนครับ
ครู:       ทำไมครูสอนแล้วเธอไม่จำ มัวแต่นั่งหลับหรือไง ถึงต้องให้ที่บ้านสอน?
พัฒนะ: เปล่าครับ?
ครู:        แล้วสิ่งที่ครูสอน ทำไมเธอไม่เอามาใช้ ครูเคยบอกแล้วใช่ไหมว่า ให้ทำตามคำสั่ง

             สอนอะไรให้จำให้ได้ เธอนี่ไม่รู้จักจำ!!
พัฒนะ: แต่ว่า....
(ครูรีบสวนทันที)
ครู:       ไม่มีแก้ตัวทั้งนั้น...ครูต้องตีเธอให้เพื่อนๆ เห็นเป็นตัวอย่าง ในฐานะที่เธอไม่ทำตามที่ครู

             สอน

แล้วในที่สุดเด็กชายพัฒนะ ก็ถูกคุณครูลงโทษ เป็นที่น่าอับอายขายขี้หน้า แล้วยิ่งเป็นการลงโทษต่อหน้าเพื่อนๆ ยิ่งทำให้เด็กชายพัฒนะ เกิดความกลัวและความเกลียดในการเรียนวิชาคณิตศาสตร์ทันที!!! ที่กล้าเขียนเช่นนี้ เพราะเป็นประสบการณ์ตรงของผมในขณะเรียนระดับประถมศึกษา แต่จำไม่ได้แล้วว่าชั้นอะไร!!

สิ่งที่จะเกิดตามมาจากเหตุการณ์นี้ นอกจากจะทำให้เด็กหรือผู้เรียนเกลียดวิชานั้นๆ แล้ว ยังปลูกฝังให้เด็กๆ คิดตามครูผู้สอนเพียงอย่างเดียว ไม่สามารถคิดออกนอกกรอบได้ เพราะหากคิดออกนอกกรอบ รับรองว่า... “ไม้เรียวคิดถึงแน่!!”

ทำให้สมองของเด็กเกิดอาการตีบตันอย่างช่วยไม่ได้ เพราะกลัวเสียหน้า ไม่กล้าคิดหรือพูดอะไร เพราะกลัวความผิด กลัวการดูถูกจากเพื่อนๆ หรือผู้สอน และจะส่งผลใหญ่หลวง คือ ถูกยัดเยียดให้เกิดการทำตามๆ กันมา โดยไม่ได้คิด ไม่ได้ใช้สมอง

เมื่อเด็กๆ เติบโตขึ้น จะกลายเป็นคนที่ไม่กล้าคิดอะไรใหม่ๆ เพราะเกรงกลัวความแตกต่าง กลัวถูกครหา กลัวถูกต่อว่า ทำให้ผู้นั้นไม่เกิดการพัฒนาใดๆ เงียบ...นิ่งสนิท 

อ่านความสนุกสนานได้จากหนังสือ "ล้วงลึกเรื่องลับที่นักบริหารต้องรู้" โดย พัฒนะ มรกตสินธุ์ และ ดร.กิตติพันธ์ คงสวัสดิ์เกียรติ