ผมเคยเข้ารับการฝึกอบรมเกี่ยวกับจิตวิทยามาหลายครั้ง ส่วนใหญ่ก็จะเป็นเรื่องที่สนใจเพราะผมทำงานด้านจิตวิทยา โดยเฉพาะจิตวิทยาการปรึกษา ส่วนใหญ่เมื่อเราอยากได้ความรู้เรามักจะหาความรู้จากในตำรา หนังสือหรือทฤษฎีต่างๆ เรามักจะหาคำตอบในเรื่องราวที่เราสนใจจากแหล่งความรู้ต่างๆ แต่การฝึกอบรมครั้งล่าสุด ผมก็เพิ่งได้คำตอบจากการที่เราศึกษาชีวิตของเราเอง
ชีวิตของเราเองนี้ช่างน่าอัศจรรย์ เราผ่านเรื่องราวมามากมาย เราเรียนรู้เรื่องราวต่างๆ มามากมาย เราเติบโตจากสิ่งที่เราได้เรียนรู้หลายแง่มุม หลายสิ่งหลายอย่าง และเราก็ลืมไปว่า ตอนนี้มีสิ่งที่เราได้เรียนรู้มากมาย ตั้งแต่เราเป็นเด็ก จนถึงในขณะปัจจุบันที่เรานั่งทำงานอยู่บนโต๊ะทำงานขณะนี้
จากการเข้ารับการฝึกอบรมครั้งนี้ ผมได้สำรวจชีวิตตัวเองอีกครั้ง ได้เรียนรู้จากชีวิตตนเอง แต่ก่อนตอนเด็กๆ ผมเคยมองว่าครอบครัวไม่เคยสนใจ มัวแต่ทำธุรกิจของตนเอง ทำให้เรากลายเป็นคนไม่กล้าตัดสินใจ ไม่รู้ว่าจะทำอะไร พอมองให้ชัดเจนและลึกซึ้งก็พบว่า จริงๆ แล้วพ่อแม่ให้อิสระเราอย่างมาก จำได้ว่าตอนประมาณ 8-9 ขวบ ผมสนใจเรื่องทำอาหาร ก็ไปใช้เวลาทั้งวันอยู่กับร้านขายกับข้าวของคนข้างบ้าน ล้างจาน ก่อไฟ ทำกับข้าว เป้นเด็กเสริฟ พ่อแม่ก็ไม่เคยดุว่าทั้งๆ ที่ธุรกิจที่บ้านไม่เกี่ยวข้องกับอาหารเลยสักนิด มานึกถึงปัจจุบันนี้ ผมก็เป็นคนเดียวที่ได้ทำในอาชีพที่ผมเลือกและสนใจ และการทำอาหารก็เป็นงานอดิเรกที่ผมทำแล้วมีความสุข นี่เป็นเพียงเรื่องเดียวที่เรานึกได้ เป็นเรื่องเดียวที่เราสามารถทบทวนกลับไปและมองมันใหม่ มันก็ทำให้เรามีความรู้สึกที่ดีที่แตกต่างออกไปได้
ลองกลับมามองชีวิตตัวเองวันนี้ หลายอย่างที่เป็นความสามารถมันก็มาจากโอกาสที่พ่อแม่หยิบยืนให้เราทั้งสิ้น อาจจะหยิบยื่นมาแบบตั้งใจหรือไม่ตั้งใจ สิ่งเหล่านี้ก็ทำให้เราเติบโต ที่สำคัญทำให้เรามองเห็นความเป็นพ่อ และความเป็นแม่ที่อยู่ในตัวเราเอง มันคุ้มค่ามากที่เราได้มีโอกาสเห็นสิ่งที่ดีในตัวเราเอง อาจจะน้อยในสายตาคนอื่น แต่มันยิ่งใหญ่เหลือเกินในสายตาเรา ทำให้รู้ว่า บางที ความรู้มากมายที่เราอยากรู้ ลองค้นหาจากชีวิตของเรา อาจจะได้คำตอบที่ดีที่สุดสำหรับตัวเราก็ได้
ขอบคุณค่ะที่แบ่งปัน
เป็นกำลังใจให้นะคะสำหรับการเรียนรู้ครั้งนี้ค่ะ
เรียน อาจารย์ณฐวัฒน์