อดทนด้วย......พลังความรัก ( เจ็ด )
เนื่องจากโรงเรียนนี้อยู่ติดกับวิทยาลัยครูกาญจนบุรีในสมัยนั้น การเรียนการสอนจึงมักจะมีนักศึกษามาช่วยฝึกสอนอยู่เสมอ หรือมีการมาทำกิจกรรมให้เด็กนักเรียนบ่อยครั้ง เป็นการแบ่งเบาภาระครูได้เป็นอย่างดี มีอยู่อย่างหนึ่งที่ติดอยู่ในใจตลอดมาคือ ด้วยเหตุที่ krugui ไม่ได้เป็นครูประจำชั้น แต่ช่วยสอนภาษาไทยป.4-6 เวลาึถึงชั่วโมงสอน ครูประจำชั้นจะไม่ยอมออกไปจากห้องคงนั่งทำงานอยู่ที่โต๊ะ เอาละซิ...เหมือนเราเป็นครูฝึกสอนยังไงไม่รู้เนาะ มันอึดอัดนะถ้าใครไม่เจอกับตัวเอง หาทางคิด..คิดและคิด พอดีอาคารข้างๆมีห้องว่างเลยย้ายเด็กมาเรียนห้องนั้นเสียเลย แล้วก็ยึดห้องนั้นเป็นห้องส่วนตัวด้วย ดูเหมือนทั้งครูประจำชั้นและอาจารย์ใหญ่จะมองกันตาปริบๆ เหอเหอเหอ
แล้วก็เช่นเคย krugui พักอยู่ที่บ้านพักในอุทยาน เสาร์อาทิตย์นักท่องเที่ยวเยอะมาก มากกว่าที่ไทรโยคอีก เมื่อมาอยู่ที่นี่คณะครูและครูใหญ่โรงเรียนบ้านร่องต้า ( ตำแหน่งอยู่ที่นี่ ) ได้แวะมาเยี่ยมด้วยเลยได้ต้อนรับขับสู้กัน และซาบซึ้งใจมากที่เขายังอุตส่าห์คิดถึงเราทั้งที่เรามีแต่ชื่อและกินเงินเดือนจากเขา แต่ตัวก็ไปช่วยราชการเรื่อยเปื่อย เวลาเขาหักเงินค่าโน่นค่านี่ก็ยอมให้เขาหัก แล้วทางโรงเรียนที่ไปช่วยราชการก็ยอมให้เขาเก็บค่านั่นๆนี่ๆเช่นกัน เห็นไหมล่ะว่าเสียสองต่อก็ต้องยอมจะได้ไม่มากเรื่อง
แต่มามีเรื่องจนได้เมื่อครูใหญ่โรงเรียนบ้านร่องต้าย้ายแล้วมีคนใหม่มาแทน ต่างคนต่างไม่รู้จักกันรู้แต่ว่าเป็นพี่ของเพื่อน เขาก็บอกครูการเงินว่าเขาจะัจัดการเรื่องเงินเดือน krugui เอง ( สมัยนั้นรับเป็นเงินสด ) คือจะส่งให้เอง ใหม่ๆก็ได้รับปกติคือไม่เกินวันที่ 10 ของอีกเดือนก็ถึงมือ พอสักพักมีอยู่เดือนหนึ่งได้รับวันที่ 20 กว่า krugui ก็ไม่ว่าไงเพราะดีกว่าไม่ได้รับ(คิดแง่บวก) อีกเดือนหนึ่งเอาอีกล่ะ.... จัดการขึ้นไปที่โรงเรียนแต่ไม่เจอ เลยไปเล่าให้เจ้าหน้าที่การเงิน สปอ.ฟัง เขาก็แสนดีติดต่อครูใหญ่ให้ ครูใหญ่ไม่ยอมมาพบแต่บอกว่าส่งไปให้แล้ว krugui เลยไปถามที่ไปรษณีย์ให้ช่วยค้นต้นขั้วให้หน่อย ปรากฎว่าเพิ่งส่งไปเมื่อวานนี้เอง( วันที่ 20 กว่าของอีกเดือน) โอย....ไม่ไหวแล้ว ปรี๊ดเลย....krugui เข้าจังหวัด ไปเล่าให้เจ้าหน้าที่การเงินฟัง พี่เขาก็ดี๊ดี บอกว่าให้ทำเรื่องมารับได้ที่จังหวัดเลยพี่จะทำให้เอง เหมือนกับทำบุญร่วมกันมาทั้งๆที่พี่เขาไม่ทำให้ก็ได้ แต่นี่เต็มอกเต็มใจและจัดการให้ทุกอย่าง ตั้งแต่นั้นมาเลยสนิมสนมกับพี่คนนี้ เวลากลับบ้านจะไปเยี่ยมและมีของฝากจากเมืองกาญจน์ไปให้เสมอ....คนดีที่อยู่ในความทรงจำ
โรงเรียนที่มาช่วยราชการในเมืองครั้งนี้ มีชื่อว่าโรงเรียนบ้านพุเลียบ อ.เมือง กาญจนบุรี จากการได้อยู่สองโรงเรียนในเวลาสามปี ทำให้มีโอกาสเก็บเกี่ยวประสบการณ์ให้กับชีวิตอย่างมากมายและคุ้มค่า ทั้งการทำงานและการท่องเที่ยวไปตามสถานที่ต่างๆ ซึ่งทำให้สามารถเล่าหรือพูดคุยกับใครๆได้รู้เรื่อง เป็นประสบการณ์ที่ย้อนกลับคืนในความเป็นจริงไม่ได้ แต่ย้อนความทรงจำได้เป็นอย่างดี......
ขอบคุณมากมายที่ตามอ่านมาจนถึงบันทึกนี้ ชีวิตจะพลิกผันอย่างไรอีก.....โปรดติดตาม.....
ขอบคุณภาพดุ๊กดิ๊กจากกะปุกดอมคอม
ความเห็น (41)
นับเป็นความคุ้มค่าของชีวิตที่น่าจดจำอย่างยิ่งค่ะ.
มาอ่านเรื่องเล่าแถวๆ บ้านนั่นเองครับ
สวัสดีค่ะ
ลำดวนก็เคยทำงานที่เมืองกาญปี ๔๐-๔๑ค่ะ
เป็นหัวหน้าหน่วยศึกษานิเทศก์ สปจ.กาญจนบุรีค่ะ
krugui Chutima สอนอยู่กาญฯตอนปีไหนคะ
ขอบคุณ กำลังใจจาก
+++++
+++++
ด้วยความยินดียิ่งค่ะ
สวัสดีค่ะพี่ใหญ่
ขอบคุณมากค่ะที่แวะมาเป็นคนแรก เพิ่มพลังใจให้แกร่งขึ้นค่ะ
ความคุ้มค่าของชีวิตการทำงานนี่นับได้ว่ามีมากมายจนไม่เสียดายสิ่งที่ผ่านไป
เลยค่ะเพราะมันประทับใจและอยู่ในความทรงจำเสมอ
สุขสันต์กับคืนนี้นะคะ.....
สวัสดีค่ะอาจารย์
เรื่องเล่าแถวๆบ้านแต่มีทั้งแควใหญ่และแควน้อยนะคะ krugui เที่ยวทะลุปรุโปร่ง
ทั่วเมืองกาญจน์เลยล่ะค่ะ คิดแล้วก็อยากจะกลับมาย้อนรอยอีกสักครั้ง
สงสัยคงต้องมาหาคนเลี้ยงข้าวแถวๆแควนี่ล่ะค่ะ
ขอบคุณที่แวะมาเสมอๆนะคะ....
สวัสดีค่ะ 
สมัยปีพ.ศ. 2530-2532 โน่นแล้วค่ะ ลูกเพิ่งเข้าเรียนอนุบาลกาญจนจินดา
จนถึงปอหนึ่ง ก็ต้องตามพ่อกับแม่ไปอีกแล้ว ประสบการณ์การเรียนของลูกมี
พอๆกับประสบการณ์การทำงานของพ่อกับแม่เลยค่ะ
ศน.มาทีหลังตั้งสิบปี เสียดายนะคะไม่อย่างนั้นก็คงได้เจอกันแล้ว
ยินดีรับ จาก
และ ด้วยความ
ขอบคุณในมิตรไมตรีค่ะ
สวัสดียามเช้าค่ะพี่krugui
น่าติดตามค่ะพี่ครู เวลาที่ผ่านไป ทุกฉากชีวิตเป็นประสบการณ์ที่มีคุณค่า ได้เรียนรู้ ระลึกถึง และสร้างความภูมิใจ
วิวสวยมากค่ะ
ถูกใจมากค่ะของฝากจากเชียงใหม่ ขอบคุณมากๆค่ะพี่สาว ถึงมือน้องชำนาญแล้วค่ะวานนี้ อยู่เวรด้วยกันค่ะ
คิดถึงนะค่ะ
น้องอุ้ม 
ยินดีหลายที่ติดตามอ่านเรื่องราวชีวิตการทำงานของคนคนหนึ่ง ทำให้เหมือนกับ
ได้เดินทางไปด้วยใช่ไหม การได้ระลึกถึงความหลังที่ผ่านมาด้วยตัวอักษรทำให้
เหมือนกับว่าเราเป็นตัวละครที่เล่นให้คนอ่านมีความรู้สึกคล้อยตามไปด้วย
ยิ่งเขามีอารมณ์ร่วมกับเรามากเท่าไหร่ แสดงว่าเราเล่นได้สมบทบาทมากเท่า
นั้น น่าภูิมิใจเนาะ....
ดีใจค่ะที่ของฝากถูกใจและยังเผื่อแผ่ไปถึงน้องชำนาญด้วย อ้าว....พี่นึกว่า
น้องชำนาญเป็นอาจารย์น่ะนี่ กลายเป็นอยู่เวรด้วยกันซะแล้ว...
คิดฮอดหลายเด้อ...
ชีวิตความเป็นครู ของครูก้อย น่าติดตามมากนะครับ
จะแวะมาอ่านอย่างสม่ำเสมอนะครับ
ขอบคุณครูมากครับ
น่าอ่าน น่าติดตาม น่าเที่ยวมากคะ
อ่านแล้วเพลินใจยามบ่ายจริงๆเลยนะคะ
สวัสดีค่ะ 
เมื่อนำมาเล่าในขณะนี้มันมีความรู้สึกแตกต่างไปจากสมัยนั้นนะคะ พอ
เหตุการณ์ผ่านไปมันมีความรู้สึกภูมิใจและมีความสุขที่ได้นึกถึง แต่ในเวลาที่
เกิดเหตุการณ์นั้นๆมันช่างทรมานและต้องอดทนกับทุกอย่างทุกเรื่อง
ช่วงที่สุขก็สุขช่วงที่ทุกข์ก็ทุกข์มากพอดู
ขอบคุณที่แวะมาอ่านเสมอๆค่ะ.....
สวัสดีค่ะ 
ชื่อเหมือนกันเลยนะคะ
ถ้าหากว่าน่าอ่าน น่าติดตามและน่าเที่ยว สามารถให้ความเพลิดเพลินยามบ่าย
ได้แล้วล่ะก็ ยังมีฉากชีวิตที่พลิกผันอีกหลายตอนให้ได้อ่านนะคะ
ขอบคุณที่แวะมาให้กำลังใจและยินดีที่ได้รู้จักค่ะ..
สวัสดีค่ะ
ตามมาอ่านแล้วก็ยิ้มมมมม พี่กีร์มีประสบการณ์มากมายนะคะ
บันทึกไว้เช่นนี้ทำให้ผู้มาอ่านได้ข้อคิดไปด้วยค่ะ คุณครูสมัยก่อน ๆ ลำบากและต้องเสียสละมากนะคะ และภาพที่คิดไม่ออกก็คือ รับเิงินเดือนเป็นเงินสด เพราะปัจจุบันเขาใช้วิธีโอนเข้าบัญชีเลย... คงสนุกและตื่นเต้นมากที่จะได้รับเงินเดือนทั้งเดือนกับมือเลย.... :)
กำลังใจจาก
++++++++++
+++++
ยินดีรับด้วยความขอบคุณในมิตรไมตรีค่ะ
ขอให้มีความสุขทุกคนนะคะ....
สวัสดีค่ะ
ประสบการณ์มากมายพอกับชีวิตที่เพิ่มความเป็นสว.มากขึ้นใช่ไหม....
เจ้าหน้าที่การเงินสมัยก่อนต้องแม่นเรื่องการนับเงิน เพราะพอถึงสิ้นเดือน
หมายถึงว่าต้องงดสอนครึ่งวันบ่าย แล้วออกไปแบ็งค์ไปรับเงินเดือนของครูใน
โรงเรียนทุกคน เสร็จแล้วแต่ละโรงเรียนก็นัดกันว่าจะไปรับเงินเดือนของตัวเอง
ได้ที่ไหน จากนั้นเจ้าหน้าที่ก็จะนับเงินจ่ายให้ครูแต่ละคนหลังจากหักค่าใช้จ่าย
ของแต่ละคนแล้ว จากนั้นก็ตัวใครตัวมันแล้วล่ะ เคยได้ยินข่าวที่ครูถูกปล้นเงิน
เดือนระหว่างทางหรือเปล่ากับครูที่โรงเรียนอยู่ไกลๆ น่าสงสาร....
รสชาติของชีวิตที่หาไม่ได้อีกแล้วจ้า...
สวัสดีค่ะพี่krugui
แวะมาทักทายด้วยความคิดถึงและห่วงใยยามเช้านี้ ทราบจากอนุทินของพี่สาว เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ
- สวัสดีครับพี่กีร์
- ขอบพระคุณปี้กีร์มากครับ สำหรับของฝากจากบ้านเฮา พร้อมกับถุงสะปายงามๆ ลีซอลีแซนกิ๋นแกงอังเลแล้วบอกลำ แต้ๆ แล้วกะปากั๋นกิ๋นน้ำครับ
- เขียนไปเขียนมา ผมบ่ได้บอกชัดเจน เลยเอาปี้กีร์งงว่าผมทำงานตี้ไหนใจ้ก่อครับ ผมทำงานสองตี้ครับ เป๋นอาจารย์เป๋นงานเสริมครับ ไปจ้วยสอนนักศึกษาคณะพยาบาลมาตั้งแต่ปี่ 51 แล้ว อิดเหมือนกั๋นเพราะต้องผันเวลา ปี้เขากะเลยเรียกว่าอาจารย์ครับ
- มาปี้นี้ไปซื้อตี้หลายไฮ่กะยะสวนเกษตรอยู่ก่อนเกษียณ เลยอาจจะไปสอน lab พ่อง แต่กะแล้วแต่นโยบายหน่วยงาน เห็นอาจารย์ตี้ทำหนังสือขอตัวไปจ้วยสอน บอกว่า ได้รับหนังสือตอบจากคณะแพทย์ว่า ปีนี้บ่มีนโยบายส่งบุคลากรไปเป๋นอาจารย์จ้วยสอน ต้องผ่อก่อนครับ
-
วันหลังปี้กีร์ มาแอ่วตางขอนแก่น กะมาแวะหาหลานๆ พ่องกาครับ ขอนแก่นกะมีตี้แอ่วหลายตี้เหมือนกั๋น - ชีวิตความหลังนึกถึงเมื่อใด กะสุขใจ๋เสมอ ส่วนผมอาจรอแห่มหลายปี๋ ก้อยเขียนความหลังครับ เดี๋ยวเขาจะแซวว่าอาวุโสล้ำไปครับ
น้องอุ้ม
ขอบใจหลายเน้อที่เป็นกำลังใจให้ ไม่น่าเชื่อเลยเนาะเพราะพี่ก็ว่าพี่แข็งแรงดี
ออกกำลังตลอด อาจเป็นเพราะกระดูกเล็กก็ได้เลยทำให้บางเร็ว พี่อีกคนที่
เหมือนกันก็ตัวเล็กและผิวขาวๆ หมอบอกว่าสองคนนี่เป็นเหมือนกันเลย
วันนี้ก็เจอกันที่สหกรณ์เลยจะไปปรึกษาหมอกระดูกอีกคนที่รู้จัก จะได้ข้อมูลมา
เยอะๆ( เข้าไปอ่านในเน็ตด้วย) ช่วงนี้ก็กินแคลเซียมและวิตามินที่หมอให้มา
ก่อน รวมทั้งปรับอาหารการกินด้วย
ขอบคุณมากมายที่เป็นห่วงจ้า....
น้องชำนาญ 
ยินดีตี้ชอบของฝากเน้อเจ้า แล้วก่บ่าต้องกึ๊ดอะหยังนักว่าเอ..แล้วจะเอาอะหยัง
ส่งหื้อปี้กีร์ดีหา.....บ่ารบก๋วนเน้อน้องบอกน้องอุ้มตวย...ปี้ตึงจะอี้แหละ ชอบตี้
จะหื้อคนนั้นคนนี้โดยใจ๋บ่าได้กึ๊ดอะหยัง คืออยากหื้อก่หื้อเลยเจ้า
ดีเนาะทำงานสองตี้จะได้เปลี่ยนบรรยากาศพ่อง ต๋อนเออร์ลี่ใหม่ๆปี้กั๋บครอบครัว
ขับรถแอ่วอีสานบน จากเจียงใหม่มานอนขอนแก่นไปสกลนครไปนอนนครพนม
ไปหนองคายแล้วก่นอนตี้อุดร แล้วก่ไปนอนเขาค้อ นอนตี้แป้ กลับเจียงใหม่
ใจ๋เวลาอาทิตย์หนึ่ง ตึงอิดตึงม่วน....
หลานๆน่าฮักขนาดแต่ถ้าจะอ่ะละเหมือนกั๋นน่อ....ละอ่อนป้อจาย
สนุก ลุ้นดี นะครับ
สวัสดีเจ๊า
- อ่านแล้วม่วนดี เพราะเราเก็บสิ่งดีๆไว้ยามกลับไปจึงประทับใจอยู่ตลอดเวลา
- แวะมาอ่านทุกวัน แต่เข้าบ้านโกฯแล้วnetมันช้าทุกที
- แต่ยังไงก็เจอกันที่fbทุกวันอยู่แล้ว
- เพราะเก็บสิ่งดีๆและความประทับใจ๋ที่ได่ฮู้จักกั๋นที่บ้านโกฯไว้เสมอ ยังไงก็ยังเหมือนเดิมเนาะเจ๊า
สวัสดีค่ะ 
ขอบคุณมากค่ะที่อ่านแล้วสนุก ความจริงมีเรื่องให้ไม่สนุกอีกมากมายแต่อยาก
รับเอาไว้คนเดียว ส่วนความสนุกและลุ้นนั้นเอาไว้ให้มิตรที่มาเยือนบันทึกได้อ่าน
กันค่ะ ชีวิตมีสีสันดีไหมทำให้รู้สึกว่าคุ้มกับการเดินทางและทำงานค่ะ
ลุ้นตอนต่อไปอีกนะคะ....
อดทน....อดทน ด้วยรัก(อิอิ..ชอบจัง)
พุเลียบ เดินจากวิทยาลัยครูไปก็ถึง
ตอนสาวๆ ไปเดินเล่นได้ เป็นตอนนี้คงไม่ไหว
สวัสดีครับคุณครู
พี่สาวเป็นครูเหมือนแต่เกษียณก่อนตอนอายุ ๕๕ เธอบอกว่าตอนไปครูใหม่ๆนี่มันจนจริง
อยู่ต่างจังหวัด ต้องเอาลูกไปให้แม่ยายเลี้ยง เสียใจจนทุกวันนี้ เพราะไม้ได้เลี้ยงลูกด้วยตัวเอง เด็กมีปมด้อย นึกว่าพ่อแม่ไม่รัก ยากจะกลับเวลา แต่ก็ทำไม่ได้เสียแล้ว
ตอนนี้เกษียณกินเงินรัฐอยู่ มีพอกินพอใช้ มากกว่าทำงานใหม่ๆเสียอีก
เป็นครูก็ดีอย่างนี้ละครับ เธอบอกผม
สวัสดีเจ๊าครูป๋องแป๋ง
แปลกแต่จริงเพราะคนอื่นเขามีรูปโชว์หราอยู่ แต่ของครูป๋องแป๋งมีแต่หมุนติ้วๆ
ทั้งวันทั้งคืน ทำยังไงอ่ะ อยากทำเป็นมั่ง อิๆๆๆๆ
มาแหมคนล่ะตี้บอกว่าอ่านแล้วม่วนดี สงสัยถ้าจะได้เขียนเป๋นเล่มออกแจกเอ้ย
ขายเหียล่ะก๊า....ดีใจ๋เน้อตี้ยังบ่าลืมกั๋น ถึงแม้ว่าจะปะกั๋นตี้ FB ตึงวันแต่ก่ยังหมั่น
มาไจหาตี้บ้านโก อันเป๋นตี้ๆเยี่ยะหื้อเฮามาปะและหวันกั๋น จะไดๆก่แก้บ่าหลุดมี
แต่คนบึงกาฬล่ะตี้เปิ้นหลุดไปแล้ว หายแส่บหายสอย
กึ๊ดเติงหาตึงสองคนจอยวอยเน้อเจ้า...
น้องครูแหวว 
เดี๋ยวนี้ก็ยังไหวอยู่น่า....แค่พุเลียบเองถิ่นเดิมไม่ใช่เหรอ แต่เป็นถิ่นที่มี
ความหลังแสนเสียดายของพี่ ถ้าอดทนไม่พอล่ะก็เปิดแน่บกลับบ้านไปตั้งนาน
แล้วววววววววว แหม่....เสียดายจัง
สวัสดีค่ะ 
อาชีพครูในเมืองไทยเป็นอาชีพที่จนและน่าสงสารที่สุดเลยค่ะ ถ้าเปรียบกับอีก
หลายๆประเทศ ไม่ต้องดูอื่นไกลแค่มาเลเซียเพื่อนบ้าน เขายกย่องอาชีพครู
เป็นอันดับหนึ่งและเงินเดือนมากที่สุด มากกว่าหมออีก
krugui หอบลูกไปด้วยค่ะไปไหนไปกันสามคนพ่อแม่ลูก พอเออร์ลี่เลยไม่รู้สึก
เสียดายเพราะได้ประสบการณ์มากมายจนเกินไปอีก ถ้าเรารู้จักบริหารการเงิน
ทุกอย่างก็ไม่มีปัญหาค่ะเพราะสวัสดิการก็ยังคงเหมือนเดิมอยู่แล้ว ดีที่ไม่ต้อง
ปวดหัวและภาษีสังคมก็น้อยลง แถมมีเวลาเป็นของตัวเองและที่สำคัญทำตัวให้
เป็นประโยชน์กับสาธารณะได้มากขึ้นค่ะ
ขอขอบคุณน้ำใจงามๆจาก 
&&&&&&&&&&&&&&&
&&&&&ครูป๋องแป๋งเจ้า ขอให้มีความสุขกันทุกคนนะคะ
น้ำตกเอราวัณมีอยู่ทั้งหมดเจ็ดชั้น มีชื่อคล้องจองกันดังนี้......
ชั้นที่หนึ่ง...ไหลคืนรัง
ชั้นที่สอง...วังมัจฉา
ชั้นที่สาม...ผาน้ำตก
ชั้นที่สี่...อกนางผีเสื้อ
ชั้นที่ห้า...เบื่อไม่ลง
ชั้นที่หก...ดงพฤกษา
ชั้นที่เจ็ด...ภูผาเอราวัณ
มาสวัสดีอีกครั้งค่ะ
สวัสดีค่ะ
ยินดีค่ะที่แวะมาอีกครั้ง กำลังคิดถึงพอดีเชียว....
ดีจัง 3 ปี ได้อย่ 2 โรงเรียน
ได้ท่องที่ยวเชิงทำงาน อิ อิ
ในความโชคร้าย (ที่เจอคนไม่ดี) ยังมีความโชคดี (ที่มาเจอคนดี รับอาสาทำให้) นะคะ
สวัสดีค่ะ 
แล้วจะสรุปตอนท้ายให้ฟังว่าในชีวิตการทำงานผ่านมาแล้วกี่ที่ เจอผู้บริหารกี่คน
ผู้ร่วมงานมากหน้าหลายตาที่ทำให้เราต้องปรับเปลี่ยนตลอดเวลา
โชคดีอย่างน้องว่าจริงด้วยเพราะทำงานไปด้วยแล้วได้ท่องเที่ยวพักผ่อนไปทั่ว
สารทิศ เอ....รึว่าสิบทิศดีหนอ....
- สวัสดีต๋อนเจ้าครับ
- ครูสมัยก่อน หละอ่อนฮักเหมือนป้อแม่ครับ แปลกดีเวลาไปสอนตี้มหาลัยไผเขากะเรียกอาจารย์ บ่ฮ้องว่าครู แต่กำว่า ครู ผมว่าลึกซึ้งดีครับ เป๋นข้าราชการได้เงินพอเดือนครับ เขาว่าถ้าไผหน้าใหญ่ กู้ได้หมดยกเว้นหล่ะเบิด ปีกีร์เก่งแต้ๆ ตี้เลี้ยงลูกเองครับ เพราะบ่ใจ้ง่ายๆ ผมกะเลี้ยงลูกเองเหมือนกั๋นเลยปอฮู้ ดีตี้ละออ่นจ้วยเหลือตั๋วเก่าได้พ่องแล้ว แต่หล่ะอ่อนป้อจายกะเอาเรื่องเหมือนปี้กีร์ว่าครับ
- แวะมาขอบคุณปี้แห่มเตื่อครับ ตะวาไปตัดหญ้ากลับมา ว่าอะหยังหอมๆ แม่ลีซอเปิ้นเอาลาบมาอุ่น กิ๋นไปกะบอกลูกว่า อันนี้ป้ากีร์ใจ๋ดีส่งมาหื้อครับ ลาบตางอิสานยะบ่เหมือนบ้านเฮาครับ เขาเอาจิ้นลาบ พร้อมกับหั่นเครื่องใน มาคลุกกับข้าวคั่ว พริกป่น บีบหม่านาวใส่ ใส่ต้นหอมผักชี
- ช่วงนี้ผมบ่ใคร่มีเวลามาทักทายปี้ๆ เมินๆ เพราะมัวแต่ยะสวน หยุดงานเมื่อไดกะไปเมื่อนั้น บ่อั้นหญ้ามันจะท่วมเก้าไม้ตี้ปลูก ต๋อนนี้ปลูกได้บางส่วนครับ แค่ขอบๆ ต้นไผ่ ต้นกล้วยกำลังใหญ่ ส่วนพื้นตี้ตางใน กำลังกึ้ดครับว่ายกแปลงแล้วจะปลูกอะหยังดี กึ้ดไว้หลายอย่างครับทั้งปลูกไผ่ 3 ฤดู สลับกับกล้วยหอม แล้วกะหม่าม่วง 3 ฤดู ส่วนชนิดอื่นกะคงปลูกแซมอาไว้กิ๋น คงก้อยเป๋นก้อยไป จะยะสวนอยู่บ้านเฮากะไก๋ล้ำไป เลยต้องหาตี้ใกล้ๆ มหาลัยยะแตน ตอนนี้รูปร่างกะอย่างตี้เอาฮูปมาฝากครับ
-
น้องชำนาญ
แม่นแล้ว ครูตะก่อนป้อแม่ปี้น้องละอ่อนฮักและเจื้อฟังครูดี อะหยังๆก่ต้องอ้างครู
เป็นใหญ่ แต่ว่าบ่าเดี่ยวนี่ครูก๋ายเป๋นตั๋วอะหยังสักอย่างตี้ทำหน้าที่ไปเต้าอั้น
เรื่องอื่นบ่าเกี่ยวข้องกั๋นและ...อย่ามาแตะต้องลูกหลานของฉันบ่าอั้นฉันเอาเรื่อง
ครูแน่....เศร้าก่
จะใดๆคำว่า"ครู"มันก่ฟังแล้วซาบซึ้งใจ๋และแน่นใจ๋นักกว่าคำว่า"อาจ๋าน" มีลูก
สอนลูกมีหลานสอนหลานหื้อเคารพและเจื้อฟังครูนักๆเน้อน้อง
ลาบตางอีสานมันเป๋นลาบแบบสดๆ แต่ลาบตางบ้านเฮามันนัวกว่ากั๋นนัก กิ๋นแล้ว
ลำไปคนละอย่างเนาะ กิ๋นแล้วกึ๊ดเติงหาบ้านแหมจ้าดนักแหล้...
ดีแล้วล่ะตี้ว่างๆก่เข้าสวนเข้าไร่ เพราะมันจะเป๋นอนาคตของเฮากั๋บลูกหลาน
แหมต่อไป ก่อยๆเยี่ยะไปแล้วแหมหน้อยมันก่จะหันผลหื้อเฮาจื้นใจ๋แถมภูมิใจ๋กั๋บ
ฝีมือและหยาดเหงื่อเฮาล้วนๆ ละอ่อนถ้าจะชอบเนาะตี้ได้ไปฮ้ายต๋ามสวน อยู่กั๋บ
ดินอยู่กั๋บธรรมชาติ เปิ้นบอกว่าห้องเฮียนธรรมชาติ.....
ปลูกไว้นักๆเน้อถ้ามันออกดอกมีแก่นเมื่อใดจะย่องๆมาขอจิมตวย hahahaha
สวัสดีค่ะ
*** อ่านบันทึกนี้แล้วรู้สึกว่า....กาญจนบุรีดังมีมนต์
*** เคยไปนอนที่เอราวัณรีสอร์ทมา 3 คืน มีความสุขมากค่ะ
กลับมาอีกครับด้วยความคิดถึง
และมาถามว่า "การใช้ส่วนเสริมทำอย่างไรบ้างครับ"
สวัสดีค่ะ 
ทั้งไทรโยคทั้งเอราวัณล้วนมีมนต์ที่แตกต่างกันไป เพราะเป็นแม่น้ำคนละสาย
แต่สุดท้ายก็ไหลมารวมกัน คิดถึงครั้งใดก็ยังสุขใจค่ะ ทราบว่าเดี๋ยวนี้เปลี่ยน
แปลงไปมากมาย เพราะความเจริญหลั่งใหลเข้าไปจากถนนที่ทอดยาวสู่เมืองนี้
แต่สิ่งหนึ่งที่เหมือนเดิมจากอาจารย์โสภณบอกคืด"รถเมล์"ค่ะ
สวัสดีค่ะ
ยินดีที่แวะมาด้วยความคิดถึง สงสัยเพราะเขียนถึงบ้านเกิดของอาจารย์หรือ
เปล่าคะ เลยเกิดความรักบ้านเกิดและคิดถึงขึ้นมาอย่างแรง อิๆๆๆ
ส่วนเสริมอะไรหรือคะ อ่านมากเขียนมากจนเบลอเลยค่ะ
ช่วยย้ำมาอีกครั้งนะคะ