กรอบสุดท้าย ( ๒๒ ) ... ชีวิตของคนเรา..ไม่มีอะไรได้มาง่าย ๆ ;)
................................................................................................................................................
มุมมองของนักศึกษาคนที่ ๒๒
................................................................................................................................................
................................................................................................................................................
ทุ้มอยู่ในใจ ...
................................................................................................................................................
อะไรกันครับ เรียนกับครูแค่วันละ ๒ ชั่วโมงเท่านั้นเอง ติดต่อกัน 4 วัน คือ วันจันทร์ - พฤหัส ... เครียดกว่าเรียนชีววิทยาอีกหรือนี่ ;)...
ความเครียด + ตื่นเต้น คือ การไม่รู้ว่า วันนี้ครูจะสอนอะไรมั้ง และจะสอนโดยใช้วิธีการไหน เดายาก และ เดาไม่ถูก
ข้อดี คือ เราจะต้องเกิดความกระตือรือร้นอยู่ตลอดเวลาไงครับ ทั้งต้องเตรียมตัวและเตรียมใจ เพราะทุก ๆ การขยับตัวของครู หมายถึง การเก็บคะแนนย่อย ๆ ในทันดีทันใด
อย่างที่ครูเคยบอกว่า ๐.๐๑ คะแนนของครู มีความหมายมาก เพราะปลายภาคจะรู้ได้ทันทีว่า การเรียนตลอดทั้งภาคเรียน เราได้ประมาทต่อการใช้ชีวิตการเรียนกับครูหรือไม่
นี่อาจจะเป็นเหตุผลสำคัญที่เครียดก็ได้นะครับ ;)...
ข้อสอบอัตนัย มันสะท้อนความรู้ในทุก ๆ ด้านที่ครูเห็นจากพวกเรา และแค่ความรู้ก็ยังไม่พอด้วย ความคิด สติ ปัญหา ไหวพริบ การใช้ชีวิต มันสามารถถามได้ทั้งหมด แต่ก็ขึ้นอยู่กับ "การตั้งคำถาม" ด้วยนะครับว่า สามารถทำให้นักศึกษาตอบออกมาตามที่วัตถุประสงค์วางไว้หรือไม่
"ชีวิตของเราไม่มีอะไรได้มาง่าย ๆ"
เป็นเรื่องที่ครูอยากสอนจริง ๆ ครับ
การที่ออกแบบชิ้นงานจำนวนเยอะ ๆ แต่ละชิ้นมีคุณค่าในตัวของตัวเอง และกว่าจะได้คะแนนสักคะแนนหนึ่งก็ต้องอาศัยความพยายามอย่างหนัก จึงจะมีค่าควรได้คะแนนนี้ไป
ในปัจจุบัน สังคมโลกของเราเปลี่ยนไปไงครับ
การได้ความรู้มานั้น เป็นอะไรที่ฉาบฉวย มักง่าย และเห็นแก่ตัว
เพราะได้มาแล้วก็กลับไม่เห็นคุณค่าเลย
ครูต้องการสอนเรื่องนี้จริง ๆ ครับ
และกว่าจะได้คะแนนมาสักคะแนน ก็ย่อมต้องอาศัย "ความเพียร" และ "ความอดทน" อย่างมาก ใครไม่มี ก็ย่อมทิ้งโอกาสที่อยู่ตรงหน้าทันที ใช้อารมณ์มากกว่าเหตุผล
จากความคิดของเราที่ว่า "การสอนคนให้เป็นคนดีเป็นเรื่องยาก แต่สอนคนให้เป็นคนเก่งนั้นง่ายกว่า"
ถูกต้องอีกแล้วครับ ;)...
ใครจะสามารถเปลี่ยนใครได้ นอกจากเจ้าตัวไม่เปลี่ยนเอง
ยิ่งสอนคนที่จบปริญญาทางวิทยาศาสตร์อย่างห้องเราแล้ว ยิ่งกว่าเข็นครกขึ้นภูเขาอีกครับ ทุกคนมีอัตตา ทุกคนเรียนจบมาจากมหาวิทยาลัย (ที่ตัวเองคิดว่า) ใหญ่ มีชื่อเสียง
มันไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับครูครับที่จะสอนพวกเราได้ถึง "กรอบสุดท้าย" นี้
ครูเสียพลังภายในไปเยอะ ถึงได้ค่าตอบแทนการสอนก็เพียงแค่เงินกินข้าว ไม่ได้คุ้มค่าพลังภายในที่เสียไปหรอกครับ ซึ่งหากพวกเรามาอยู่วงการมหาวิทยาลัย จะมีครูที่คิดแบบเห็นแก่ตัวเยอะครับ คือ สอนไปแต่เนื้อหา ส่วนคุณค่าความเป็นคนหาเอาเอง
ไม่ว่ากระบวนการสอนของครูจะเป็นอย่างไร ทุกอย่างอยู่ที่เป้าหมายเดียว คือ อยากให้ลูกศิษย์ของครูเป็น "ลูกที่ดี" เป็น "คนที่ดี" และ เป็น "ครูที่ดี" ครับ
อย่างอื่นไม่อยากได้ เพราะแค่นี้ก็มีคุณค่ามากเพียงพอแล้ว
ขอบคุณสำหรับคำสัญญาที่บอกว่า "จะเป็นคนดี แล้วคนดีก็ถือเป็นครูที่ดีในอนาคต"
ขอบคุณและโชคดีครับ ;)...
...............................................................................................................................................
บันทึก ชุด "กรอบสุดท้าย"
...............................................................................................................................................
- บันทึก กรอบสุดท้าย ( ๑ ) ... เมื่อยมือสุด ๆ ;)
- บันทึก กรอบสุดท้าย ( ๒ ) ... เก็บความทรงจำดี ๆ นี้ตลอดไป ;)
- บันทึก กรอบสุดท้าย ( ๓ ) ... การเรียนรู้ไม่มีวันสิ้นสุด ;)
- บันทึก กรอบสุดท้าย ( ๔ ) ... ฉันเกิดเป็นลูกพ่อ ฉันต้องทำให้ได้ ;)
- บันทึก กรอบสุดท้าย ( ๕ ) ... เก็บประสบการณ์เพื่อนำไปใช้ประโยชน์ให้มากที่สุด ;)
- บันทึก กรอบสุดท้าย ( ๖ ) ... "นวัตกรรมทางความคิด" ก็มีด้วย ;)
- บันทึก กรอบสุดท้าย ( ๗ ) ... ขณะที่คนหนึ่งกำลังคิดฝัน แต่อีกคนหนึ่งกำลังลงมือทำอยู่ ;)
- บันทึก กรอบสุดท้าย ( ๘ ) ... นานาคำถามที่เกิดขึ้น หลังจากสอบเสร็จ ;)
- บันทึก กรอบสุดท้าย ( ๙ ) ... งานทุกชิ้นล้วนมีคุณค่าต่อตัวของนักศึกษาเองทั้งสิ้น ;)
- บันทึก กรอบสุดท้าย ( ๑๐ ) ... ถ้ายังไม่สู้ จะรู้ได้ยังไงว่าแพ้ ;)
- บันทึก กรอบสุดท้าย ( ๑๑ ) ... เรียนจบแล้ว แต่ความรู้ยังใช้ได้ตลอดไป ;)
- บันทึก กรอบสุดท้าย ( ๑๒ ) ... ความรู้ที่เบ่งบานตอนเรียน แต่เหี่ยวแห้งตอนสอบ ;)
- บันทึก กรอบสุดท้าย ( ๑๓ ) ... ข้าน้อยขอยอมแพ้ ;)
- บันทึก กรอบสุดท้าย ( ๑๔ ) ... จิตใจเรายังพิการอยู่ ยังต้องขัดเกลาและฝึกฝนให้มากกว่านี้ ;)
- บันทึก กรอบสุดท้าย ( ๑๕ ) ... การเรียนที่มีคุณค่า คือ การที่ผู้เรียนได้ลงมือทำ ;)
- บันทึก กรอบสุดท้าย ( ๑๖ ) ... ทำสิ่งใดย่อมได้สิ่งนั้น ;)
- บันทึก กรอบสุดท้าย ( ๑๗ ) ... "คะแนนสอบ" ไม่สามารถวัด "คุณค่าความเป็นคน" ได้ ;)
- บันทึก กรอบสุดท้าย ( ๑๘ ) ... การซึมซาบความเป็นครูอย่างไม่รู้ตัว ;)
- บันทึก กรอบสุดท้าย ( ๑๙ ) ... ครูเปรียบเสมือน "แรงบันดาลใจ" ในการดำเนินชีวิต ;)
- บันทึก กรอบสุดท้าย ( ๒๐ ) ... ทำข้อสอบจนนึกถึงตอน "ทำไร่ทำนา" สมัยเด็ก ;)
- บันทึก กรอบสุดท้าย ( ๒๑ ) ... เร่งค้นหาตนเองให้พบ ก่อนที่จะสายเกินไป ;)
- บันทึก กรอบสุดท้าย ( ๒๒ ) ... ชีวิตของคนเรา..ไม่มีอะไรได้มาง่าย ๆ :)
................................................................................................................................................
ป.ล. ลูกศิษย์ของครูคนใดแอบเข้ามาเห็น เงียบ ๆ ไว้นะครับ ;)...
................................................................................................................................................
ความเห็น (3)
ติดตามอ่านกรอบสุดท้าย....
ขอบคุณค่ะ
ขอบคุณสำหรับการติดตามอย่างสม่ำเสมอนะครับ ท่าน ศน.ลำดวน ;)...
ขอบคุณครับ คุณสัน ;)...