กรอบสุดท้าย ( ๑๔ ) ... จิตใจเรายังพิการอยู่ ยังต้องขัดเกลาและฝึกฝนให้มากกว่านี้ ;)

การเป็นครู ไม่ใช่ ตรวจงานหรือการบ้านของเด็กมั่ว ๆ แล้วจบ แต่ต้องตรวจงานด้วยความละเอียดรอบคอบ มาตรฐานคงที่ เพื่อแสดงให้เขาเห็นว่า ครูยุติธรรม ไม่สนใจ ฐานะ ภูมิหลัง หน้าตาของลูกศิษย์คนใดคนหนึ่ง

................................................................................................................................................

มุมมองของนักศึกษาคนที่ ๑๔

................................................................................................................................................

ทุ้มอยู่ในใจ ...

................................................................................................................................................

ผู้เขียนกรอบสุดท้ายนี้มีศักยภาพในตนเองสูงมาก เรียนปริญญาโทไม่เคยได้เกรดต่ำกว่า B+ แม้แต่วิชาเดียว คือได้ GPA 4.00

มุมสะท้อนของนักศึกษาสะท้อนได้ถึงกระบวนการเรียนได้เป็นอย่างดี ว่ามีแต่ความไม่น่าเชื่อ

"ความไม่น่าเชื่อ" น่าจะมาจากการวัดจากประสบการณ์ในชีวิตของนักศึกษาที่ผ่านมาว่า ไม่มีวิชาไหนได้ทุกอย่างทุกอย่างครบถ้วนและหนักแน่นมากมายขนาดนี้

ความรู้ + การดำเนินชีวิต + การเป็นครูที่ดี + ความเข้าใจเพื่อนร่วมห้อง + เทคนิควิธีการสอนต่าง ๆ

ภายใน 2 เดือน คือ ครึ่งหนึ่งของภาคปกติ

คุณต้องลองนึกว่า ผู้สอนอย่างผมจะเสียกำลังภายในไปเพียงใด สำหรับความกดดันทั้งหมดนี้

กรอบสุดท้ายกรอบนี้สะท้อน "ความมหัศจรรย์ในการเขียนบล็อก" ได้เด่นชัดที่สุด

ตอนแรกนึกว่าจะได้การแบ่งปันจากบุคคลภายนอกคนอื่น แต่ที่ไหนได้กลับได้เข้าใจเพื่อนมากขึ้น ได้รับกำลังจากเพื่อนและผมในฐานะอาจารย์ของเขา

เขายังได้ข้อแนะนำมากมายจากผม สิ่งที่เป็นข้อบกพร่องของเขา ถ้าผมเห็น ผมจะแจ้งให้เขาได้ทราบทันที ไม่ว่าจะออฟไลน์ หรือ ออนไลน์

การเป็นครู ไม่ใช่ ตรวจงานหรือการบ้านของเด็กมั่ว ๆ แล้วจบ แต่ต้องตรวจงานด้วยความละเอียดรอบคอบ มาตรฐานคงที่ เพื่อแสดงให้เขาเห็นว่า ครูยุติธรรม ไม่สนใจ ฐานะ ภูมิหลัง หน้าตาของลูกศิษย์คนใดคนหนึ่ง