เขียนไว้เพราะไม่อยากจำ
เมื่อครู่ก่อนหน้านี้เล็กน้อย ( 16.30 น.17 ส.ค.2549 ) ผู้ใหญ่ท่านหนึ่งโทรถึงชักชวนไปดอย ท่านนัดไว้ 08.30 น. 18 ส.ค.2549 เราได้บอกท่านไปว่า จะพยายามเขียนงานให้เสร็จก่อน หากไม่เสร็จคืนนี้ คงจะร่วมเดินทางร่วมคณะตามคำเชิญชวนไม่ได้
ในการสนทนาผู้ใหญ่ท่านนี้บอกว่า มีผู้ใหญ่อีกท่านรายงานไปว่าโน้นว่านี่ เราเลยตอบไปว่า รายงานได้แต่ทำหรือไม่อีกเรื่องหนึ่ง เช่นอย่างที่พบเมื่อ 1 มิ.ย.ศกนี้ อยากได้คนก็เสนอไปแล้วและเสนอหลักฐาน ต่อมาวันเสาร์ ที่ 8 ก.ค.2549 ท่านมาหาที่บ้านกับผู้ใหญ่อีกท่าน พร้อมทั้งให้ผู้ใหญ่ที่มาด้วยรับเรื่องไปดำเนินการประสานผู้เกี่ยวข้องและประสานกลับอีก
เราเองรู้สึกหนื่อยใจกับผู้ใหญ่ที่ถูกมอบหมาย เพราะจะให้เราไปทวงถาม คงไม่เหมาะจะมองเราเป็นอื่นไปไม่ดี ประการสำคัญไม่ใช่ธุระอะไรของเรานักหนา เราไม่ได้เป็นนายหน้าหางานให้ใคร ในเมื่อต้องการก็แนะนำ และมาหาก็ยินดี ให้ข้อมูล ช่วงหลังจากพบบอกให้คนที่แนะนำเริ่มทำงานได้ตั้งแต่ 1 ส.ค. ราวกลางเดือน ส.ค.ไม่ติดต่อเราจึงโทรเข้ามือถือของผู้ใหญ่ที่เป็นถึงระดับผู้อำนวยการฯ ให้เบอร์ตรงกับคนที่จะไปทำงานเป็นอาสาสมัคร ก็เฉยเห็นเขาเป็นคนจังหวัดเดียวกัน แล้วได้เคยพูดคุยกันเมื่อบ่ายวันที่ 1 มิ.ย.2549 อีกด้วย
ก่อนหน้าที่จะเขียนแบบนี้ ได้เคยพูดกับพระอาจารย์สมคิดฯ ขอให้รับรู้เหตุการณ์ไว้ด้วย เนื่องจากต้องทำงานเกี่ยวข้องกัน เราไม่อยากให้ผู้ใหญ่ท่านใดเลยเคืองเรา เพราะเราไม่ได้มีอำนาจใหญ่โตอะไรกับเขา เราเองเป็นผู้ใหญ่อยู่บ้างก็ไม่อยากเสียดาย จึงให้ผู้ใหญ่ท่านนั้นติดต่อโดยตรงกับผู้ถูกเสนอ
การทำงานประสานงาน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง โครงใหม่และโครงการข้ามเขตแบบที่จะกระทำ หากมองแง่ดี เห็นว่า ผู้ใหญ่ที่มาหาที่บ้านไม่เหมาะที่จะทำงาน ด้านทิศตะวันตก ควรทำด้านทิศตะวันออกให้ดี จะดีกว่า การมาเปิดงานใหม่แบบนี้ และยังมอบให้ผู้ใหญ่รับเรื่องแล้ว นิ่งเฉยอยู่ ทำให้เราเห็นว่า จะทำงานใหญ่ภายหน้าได้ยากอยู่ เพราะจะไม่สามารถชนะใจเพื่อนร่วมงานได้ แล้วจะไปทำการช่วยเหลือพี่น้องตองเหลืองยิ่งยาก
เรารู้สึกขอบพระคุณผู้ใหญ่ใจดีที่โทรหาเราสม่ำเสมอ และชวนเดินทางไปดอยฯ เพื่อเยี่ยนพี่น้องมราบรี ที่บ้านห้วยหยวก ในวันศุกร์ ที่ 18 สิงหาคม 2549 การทำงานใหญ่ ท่านมีความสม่ำเสมอ ประการสำคัญชัดเจน จริงใจ สื่อสารเป็นความสำเร็จคงอยู่ไม่ไกล.
ความเห็น (1)
พบคุณสุมนต์ฯ บอกว่า จะขึ้นดอยไปพบผู้ใหญ่ฯ เลยเล่าเหตุการณ์ให้รับทราบว่า ที่มา ที่ไปเป็นอย่างไร เพื่อให้คุณสุมนต์ฯ ได้คลายความกังวล ว่า เกี่ยวกับกิจกรรมสำคัญจะทำกันอย่างไร.