ไม่มีใครรู้ไปทั้งหมด อยากรู้ต้องเปิดใจ
เชื่อแน่เหลือเกินค่ะว่าในสรรพวิชาและความรู้ในโลกนี้ไม่มีใครที่สามารถรู้ไปทั้งหมดในคนๆเดียว และการแลกเปลี่ยนจะก่อให้เกิดการนำเอาสิ่งที่รู้มาแบ่งปันกัน <p> สำหรับอาชีพพยาบาลที่ใครๆในสังคมหลายๆคนอาจจะมองและจินตนาการเห็นภาพแค่ผู้หญิงที่ใส่ชุดขาว คอยดูแลเราเวลาที่เราไม่สบาย คอยแจกยา คอยดูแลในหลากหลายกิจกรรมเวลาที่อยู่โรงพยาบาล ท่านทราบหรือไม่ค่ะว่ายังมีพยาบาลอีกกลุ่มหนึ่งที่เป็นผู้ที่ทำหน้าที่ดูแลท่านอีกถึงที่บ้านท่านซึ่งเราเรียกว่าพยาบาลชุมชน</p><p> ตลอดระยะเวลาไม่มากมายที่ได้ทำหน้าที่พยาบาลชุมชน ได้ดูแลได้คลุกคลีกับผู้รับบริการในชุมชนระยะหนึ่งซึ่งไม่มากมายนัก หนึ่งในมุมมองเล็กๆที่ได้สามารถนำเอามาคิดและประมวลเป็นมุมมองและวิธีการคิดและสมารถแตกก่อต่อยอดเป็นความคิดที่หลากหลายล้วนแล้วแต่มาจากการได้ฟังทั้งสิ้น ซึ่งโดยส่วนตัวดิฉันคิดว่าเป็นทักษะที่สำคัญมากมายเหลือเกินสำหรับทุกๆคนโดยเฉพาะอย่างยิ่งแล้วพยาบาลชุมชนเพราะหากเราไม่ฟังเราจะไม่สามารถทราบและรู้ถึงสาเหตุและความเป็นมาเป็นไปของผู้รับบริการเราได้เลยว่าผู้รับบริการเหล่านั้นต้องการอะไร และที่สำคัญเราจะไม่สามารถทราบได้เลยว่าผู้รับบริการของเรามีทุนและศักยภาพในตัวมากมายแค่ไหน เมื่อได้มาทำได้มาคลุกคลีกับการทำงานในชุมชนแล้วจึงทำให้ตัวดิฉันเองสามารถสรุปกับตัวเองได้อย่างหนึ่งว่าคนทุกคนล้วนแล้วแต่ถูกบรรจุไปด้วยศักยภาพที่แตกต่างกันอย่างน่าทึ่ง เพราะหากเมื่อมองก็จะเห็นได้จริงว่าชุมชนคือแหล่งสรรพวิชาความรู้ที่หากเราฟังและนำเอามาประยุกต์ใช้จะก่อให้เกิดประโยนช์อย่างมากมายกับการทำงานค่ะ สิ่งที่บอกเล่าเป็นเพียงบทเรียนเล็กน้อยๆที่ดิฉันได้เรียนรู้และประทับใจและขอบคุณครูอันได้แก่ผู้รับบริการทุกๆคนของดิฉันที่ให้โอกาสได้แลกเปลี่ยนและเรียนรู้อย่างดียิ่งค่ะ</p>
ความเห็น (7)
คุณแบนังค่ะ
ขอบพระคุณนะค่ะที่กรุณาเข้ามาให้คำแนะนำค่ะ เห็นด้วยกับสิ่งที่ช่วยหนุนและเสริมค่ะ เพราะเชื่อว่าโลกเรากว้างใหญไพศาลมากมายจริงๆ สิ่งที่เราคิดว่าเรารู้จริงๆแล้วมันเล็กน้อยเหลือเกิน หนูเองหลายครั้งเป็นอย่างที่ท่านพูดค่ะคือรู้ใหม่แล้วก็ลืมเก่า เป็นประมาณบางเรื่องอยากจำแต่ก็ลืมค่ะ ขอบคุณนะค่ะที่เข้ามาแลกเปลี่ยนหวังว่าจะได้แลกเปลี่ยนและได้รับคำแนะนำดีๆอีกในโอกาสต่อไปค่ะ
ตะกี่ลุกขึ้นจะไปนอนแล้ว..มานั่งดูอีกที เจ้าของ(บล็อก)มาแต่เมื่อไรแล้ว นั่งต่อสักพัก เปิดบล็อกอ่านได้ความคิดดีๆมาเสริมสมอง จะได้นอนหลับสบาย
ดีใจมากค่ะที่มีน้องรุ่นใหม่มาสืบทอดการทำงานในชุมชนค่ะ เราส่วนใหญ่มักคุ้นเคยกับการทำงานในสถานที่ที่มีเครื่องไม้เครื่องมือพร้อมพรักอย่างเช่นรพ.แต่น้อยคนที่จะเข้าใจว่าภูมิปัญญาพยาบาลก็เป็นเครื่องมือที่สำคัญไม่แพ้กัน
ขอบคุณพี่พยาบาล pcu ค่ะที่เข้ามาแลกเปลี่ยน ส่วนหนึ่งดิฉันเชื่อว่าดิฉันโชคดีที่มีบริบทชีวิตที่ดี และเมื่อมีเครื่อข่ายของเราพยาบาลเช่นนี้แล้วความเชื่อดังกล่าวเพิ่มมากขึ้นอีกค่ะอยากเชิญชวนนะค่ะให้เข้ามาแลกเปลี่ยน แนะนำ ติชม ได้เสมอๆเลยค่ะ ดิฉันเองอยู่ในช่วงของการใช้ความพยายามค่ะอยากทำให้ดีที่สุดแต่ก็มีขี้เกียจบ้างบางครั้งแต่สิ่งหนึ่งที่สุขใจเสมอคือเมื่อทำกิจกรรมการดูแลใดๆไปแล้วเมื่อเห็นรอยยิ้มแล้วไม่เคยขี้เกียจที่จะสุขที่หัวใจเล็กๆสักครั้งเลยค่ะเชื่อแน่ทุกๆคนที่อยู่ท่ามกลางชุมชนจะเป็นเช่นนั้นและพี่คงได้ความรู้สึกนั้นก่อนหนูค่ะ
พยาบาลชุมชน เรียนรู้การพยาลบาลจากทุกคนนะคะ