"ควายกับคน" การพัฒนาท้องถิ่นสู่ความยั่งยืน

วิถีชาวนาไทย

- ในท้องถิ่น“คน” กับ “ควาย” ไม่อาจแยกจากกันไดชาวนาปัจจุบันรับวัฒนธรรม วิธีคิดแบบตะวันตกที่พึ่งปัจจัยการผลิตจากภายนอก รถไถเดินตาม ปุ๋ยเคมี และยาปราบศัตรูพืชมาใช้กับวิถีการทําเกษตรกรรม กระบือจึงหมดหน้าที่ เกษตรกรเริ่มเรียนรูถึงผลกระทบกับต้นทุนสูงขึ้นอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ โดยเฉพาะภาวะที่น้ำมันมีราคาแพงทุกขั้นตอนซึ่งการผลิตต้องใช้เงินมีหนี้สินเพิ่มขึ้น ปัญหาสังคมตามมาและทรัพยากรธรรมชาติอันเป็นแหล่งผลิตอาหารที่สมบรูณ์ถูกทําลาย ท้องถิ่นและชาวนาเริ่มคิดและประสงค์จะนํากระบือมาเลี้ยงเพื่อลดต้นทุนอีกครั้ง
- ข้อเท็จจริงที่ผ่านมาเริ่มตระหนักว่าวิกฤติกระบือที่ลดลงอยางมากนี้ หากมองมิติด้านสัตว์อย่างเดียวตามสาขาวิชาการ ความรูและประสบการณการที่ผ่านมา ไม่อาจแก้ปัญหาการลดลงของกระบือได้ แมว่าจะนําเอาเทคโนโลยีด้านการผลิตที่ทันสมัยส่งเสริมสนับสนุนก็ตาม ซึ่งเป็นที่ประจักษ์ว่าจะต้องเชื่อมโยงทุกมิติที่สําคัญ ได้แก่ด้านการเมือง ด้านสังคม ด้านเศรษฐกิจ และวัฒนธรรม อันเป็นพื้นฐานสําคัญของ “การพัฒนาอย่างยั่งยืน”

ประเด็นคือ “ทําอย่างไรให้ทุกภาคส่วนจะเห็นคุณค่าและความสําคัญ ได้โปรดท่านผู้รู้ได้กรุณาชี้แนะเพื่อประโยชน์ต่อการพัฒนาภาคการเกษตรสู่ความยั่งยืน

 

     

[มะปรางเปรี้ยว]

สวัสดีค่ะ คุณหมอแจ๊ค

ประเด็นที่คุณหมอเขียนในบันทึกนี้ ทำให้ปรางได้ชุกคิดขึ้นมาเหมือนกันว่า การทำมาหากินแบบพึ่งพาธรรมชาติน่าจะเป็นแนวทางที่ประเทศของเราคงต้องกลับมามอง แต่การที่จะเชื่อมโยงทุกมิติเพื่อให้เกิดการพัฒนาอย่างยั่งยืนนั้น จะทำอย่างไรดีคะ จะเริ่มต้นจากชุมชนได้ไหมคะ

[อลงกรณ์ ศกร.]

ควาย 1 ตัว ให้ปุ๋ยน้ำหนักแห้ง ประมาณ 2-3 ตันต่อปี พื้นที่ทำนา 1 ไร่ต้องการปุ๋ยคอกประมาณ 1 ตัน แสดงว่า ถ้ามีที่อยู่ 10 ไร่ เลี้ยงควาย 5-6 ตัว ก็พอแล้วสำหรับเกษตรอินทรีย์ แต่ปัญหาใหญ่คือ...ทำยังไงให้เกษตรกรหันมาทำเกษตรอินทรีย์อย่างจริงจัง..คงต้องใช้ความพยายามและเวลาในการเปลี่ยนแปลง..สู้ต่อไปนะครับ