เช้าวันหนึ่ง เกรียง สามีของหมวยเดินเข้ามาในห้องด้วยสีหน้าที่บ่งบอกถึงความเกรงใจ...
"อ้าว! เป็นไงบ้าง ดูท่าทางเหนื่อยๆนะ" เราถามเมื่อเห็นสีหน้าเหนื่อยล้าของเขา
"หมอให้หมวยกลับบ้านได้แล้วครับ คราวนี้นอนเกือบเดือน ผมมีเงินไม่พอ" เกรียงบอกกับเรา
สีหน้าและท่าทางของเกรียงทำให้เราอดไม่ได้ที่จะนั่งนึกย้อนถึงคราวที่ได้พบกับหมวยเป็นครั้งแรก...
หมวยเป็นผู้ป่วยที่ถูกส่งตัวมาจากโรงพยาบาลชุมชนแห่งหนึ่งในจังหวัดนนทบุรี เธอเล่าว่า เธอเป็นชาวไทยใหญ่ที่เดินทางเข้ามาในประเทศไทยตั้งแต่อายุ 11ปี หรืออีกนัยหนึ่งก็คือ เป็นคนต่างด้าว ไม่มีสวัสดิการด้านการรักษาพยาบาลใดๆทั้งสิ้น ขณะนี้เธออยู่กับสามี ลูกวัย 6 ขวบ และแม่ของสามี รายได้หลักของครอบครัวมาจากสามีซึ่งทำงานรับจ้างเพียงคนเดียว (ประมาณ 6,000 บาทต่อเดือน)
สุขภาพของหมวยไม่ค่อยดีทำให้ต้องเข้ารับการรักษาบ่อยๆ ซึ่งค่ารักษาพยาบาลของหมวยแต่ละครั้งไม่ต่ำกว่า 5,000 บาท
แต่สิ่งที่เรานึกชื่นชมอยู่เสมอก็คือ...
ไม่ว่าครั้งใดที่หมวยมาโรงพยาบาล เกรียงจะมาดูแลอยู่เสมอ แม้ว่าเขาต้องตื่นไปทำงานแต่เช้า แต่เมื่อเลิกงานเขาจะมาดูแลหมวยก่อนจากนั้นจึงค่อยกลับไปดูแลลูกที่บ้าน
เกรียงเคยเล่าให้ฟังว่า "บางครั้งเขาต้องให้หมวยขึ่หลังออกจากบ้านเพื่อพามาหาหมอเพราะบ้านที่อยู่เป็นสวน ซึ่งก็ไม่รู้ทำไปได้อย่างไร อาจเป็นเพราะอยากให้หมวยหายป่วย"
ความสม่ำเสมอของเกรียงที่ปฏิบัติต่อหมวย ทำให้เราอดถามไม่ได้ว่า...
"เหนื่อยหรือท้อบ้างไหม?"
"ไม่ครับ เพราะตอนที่หมวยสุขภาพแข็งแรง เขาก็ดูแลผมและครอบครัวเป็นอย่างดี แล้วผมจะทอดทิ้ง ไม่ดูแลเขาได้ยังไง"
ขอบคุณ คุณseangja แทนเกรียงและหมวยด้วยนะคะสำหรับกำลังใจที่ส่งมาให้ ^__^
คุณvij
คุณชายขอบ
คุณป้าบวม
อ่านแล้วคิดถึงตอนที่อยู่แนะแนวฯ มากนะคะ มีเรื่องดีๆ เช่นนี้หลายเรื่อง หลายคู่ ที่เราเองทำหน้าที่ให้การปรึกษายังนึกไม่ถึงเลยว่าจะเป็นเรื่องจริง ขอบคุณค่ะที่นำมา ลปรร.
แด่เกรียงและหมวย
พลังใจที่ได้รับของผู้มารับบริการย่อมได้รับมาจากหลายทาง ซึ่งท่านทีมงานท่านก็เป็นพลังหนึ่งที่จะสร้างกำลังใจให้กับผู้มารับบริการ พลังใจเหล่านี้ย่อมออกมาจากจิตใจที่บริสุทธิที่มีต่อผู้มาขอรับการช่วยเหลือ ซึ่งจะเป็นพลังสะท้อนทำให้ผู้มารับบริการมีกำลังใจที่จะต่อสู้ต่อไป ขแสดงความยินดีกับทีมงานของท่านที่เป็นที่พึ่งแก่ผู้มารับบริการ จะเป็นกำลังใจให้ทีมงานท่านเสมอ
คุณ twenty one
คุณทำดีย่อมได้ดีเสมอ
ขอบคุณที่สำหรับขอแนะนำ ได้อ่านกระทู้แล้วค่ะ รู้สึกมีกำลังใจในการทำงานอีกเยอะเลยค่ะ
น้าปิ่ง