รักแท้/แกล้งหลอก/บอบช้ำ


หากบทเพลงที่เธอเขียนมาหมายถึงผม ผมก็ขอตัดเยื่อใยเสียแต่แรกเพราะผมไม่อยากให้เธอบอบช้ำไปมากกว่านี้ในอนาคต

ผมแต่งกลอนนี้หลังได้รับจดหมายจากสาวงามคนหนึ่ง (นานแล้วละ) เธอรำพึงรำพันมาพร้อมกับเนื้อเพลงเศร้าๆ ประหนึ่งว่าน้อยเนื้อต่ำใจในวาสนายิ่งนักกับการที่ไม่อาจสมหวังกับรัก แต่กระนั้นเธอก็พอใจเพียงแค่ได้ยืนอยู่บนผืนดินเดียวกัน  หากบทเพลงที่เธอเขียนมาหมายถึงผม ผมก็ขอตัดเยื่อใยเสียแต่แรกเพราะผมไม่อยากให้เธอบอบช้ำไปมากกว่านี้ในอนาคต...(คนที่เราไม่รักทำอย่างไรเราก็ไม่รัก)

ขอบใจสำหรับเนื้อเพลง

บรรเลงความรู้สึกเศร้า

บ่งบอกอาการคนเหงา

ว่าปวดร้าวลึก ๆ ข้างใน...

 

เป็นเพียงสายลมผ่านไป

คงมิได้รักที่สดใส

ไม่รักกันเธอบอกเข้าใจ

ขอได้ยืนบนพื้นดินเดียวกัน...

 

อ่านเนื้อเพลงแล้วพาใจห่วง

ช่วงเวลาเนิ่นนานเธอและฉัน

ระยะทางยังอีกไกลนั่น

มิเปลี่ยนฉันคนนี้ได้เลย...

 

มิอาจเป็นคนในฝัน

ฉันขอมองห่างๆ เฉยๆ

มอบแรงใจให้เธอเรื่อยๆ

ยามเมื่อยล้าแค่นั้นก็พอ...

 

พอจบเพลงใจฉันห่อเหี่ยว

เหลียวมองปากกาและดินสอ

นี่ใจจริงหรือสอพลอ

เชื่อไหมหนอกับเพลงๆ เดียว...

 

พอได้ไหมพอเถิดความเศร้า

อย่ารุมเร้าให้ใจห่อเหี่ยว

พอเถิดความรู้สึกเลว ๆ

อย่าสร้างความเปลี่ยวให้น้องข้าอีกเลย...

 

แค่นี้น้องข้าก็ชอกช้ำ

ระกำในอุราอย่างเปิดเผย

พอเถิดอย่าทำร้ายทรามเชย

อยู่เฉยๆ อย่าให้เธอโศกา

( กรกฏา 46 )

คำสำคัญ (Tags): #รัก#เศร้า#ใจ
หมายเลขบันทึก: 444186เขียนเมื่อ 15 มิถุนายน 2011 20:53 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2012 19:41 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (2)

คือว่าถ้าฝนตกแล้วอยู่เงียบๆคนเดียว

คงจะเศร้า เหงาตามไปแน่เลย

สวัสดีครับ คุณกรพิน...แหมก็อารมณ์มันพาไปครับ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท